ضایع شدن خفن کارشناس من تو توسط فرمانده جسور عراقی

. بچه هم بچه های قدیم !!! . این بچه های امروزی ( شما بخونید ؛ گودزیلاهای امروزی ! ) رو چطوری متقاعد مـیکنند کـه بشینـه و صداش درنیـاد و غر نزنـه و حتی بخنده کـه اینطوری موهاشو درست کنن ؟!!!🤭🙄🤨🧐🤔🤔 . . وقتی بچه بودم موهای بلند و لَخت و‌ نرم لطیفم مو سرشوق مـیاورد و وادار مـیکرد کـه هر روز موهامو ببافه ... .
بچه هم بچه های قدیم !!!😁😊😌
.
این بچه های امروزی ( شما بخونید ؛ گودزیلاهای امروزی ! 😂) رو چطوری متقاعد مـیکنند کـه بشینـه و صداش درنیـاد و غر نزنـه و حتی بخنده کـه اینطوری موهاشو درست کنن ؟!!!🤭🙄🤨😳🧐🤔🤔
.
.
وقتی بچه بودم موهای بلند و لَخت و‌ نرم لطیفم مو سرشوق مـیاورد و وادار مـیکرد کـه هر روز موهامو ببافه و یـه روز روبان بزنـه و‌ یـه روز منگوله !یـه روز یـه دونـه ببافه و یـه روز دوتا ! یـه روز ساده ببافه و یـه روز پیچ و دولا !!
.
هر روز صبح بعد از صبحونـه مـیدیدم کـه ما شونـه بـه دست واستاده و کشیک مـی کشـه !! بدنم عین یخ سرد مـیشد و دست و پام شل مـیشد ! از من اصرار و از اون انکار کـه امروز دیگه نباف تو رو خدا !!! 😧😫
.
اما اونوقتا اینو نمـیدونستم کـه همـه ا از بچگی عشق عروسک بازی و عقده ی داشتن روی دلشونـه و اصلا این کار از آرزوهاشون بشمار مـیاد !!!
.
یـه روز تو خرداد ماه کارنامـه مـیدادند منم کلاس سوم دبستان بودم . همسایـه اومد دنبالم کـه بریم کارنامـه بگیریم . م که تا سر کوچه رفته بود خرید کنـه . بهترین فرصت بود کـه از بافتن موهام خلاص بشم . موهام از روز قبل بافته بود و منم کـه حرف گوش کن ، جراتم نداشتم هیچوقت بازش کنم ! 😯روز قبل از فروشگاه فردوسی تونیک شلوار خریده بودیم ! اون سال تونیک شلوار مد شده بود . منم تند تند که تا قبل از اینکه م بیـاد تونیک شلوار سورمـه ای سفید خوشگل و نازنازیمو پوشیدمو و دِ بزن کـه رفتیم !!
.
داشتم بال درمـیاوردم ! تونیک شلوار نوی شیک بـه یک طرف ، اینکه امروزی موهای سرم ور نرفته بود و مجبور نبودمـی با شونـه سرمو خط خطی کنـه بـه طرف دیگه !!!
.
اما شوربختانـه وسط راه گیر مادرم افتادم !! کـه منو دید و مـیخواست برگردم !! مـیگفت : کاریت ندارم فقط بیـا موهاتو باز کنم و شونـه کنم و دوباره ببافم بعد برو !!! خیـال مـیکرد از ترس درآوردن لباس نو نمـیام خونـه !!!😯😁اما از شما چه پنـهون من حاضر بودم تونیک شلوارمو تو خیـابون دربیـارم و بی لباس و لُخت برم مدرسه اما دست بـه موهام نزنـه !!! 😊 واللا !! 🙄 .
.
خلاصه ، اون نسل یـه همچین بچه های نجیب و محجوبی بودیم کـه اینا 😉 چهل سال دوام آوردند و رو سرمون تُرکتازی د و جیک مون درون نیومد !!!😂😂😂 حداقل خوشحالیم کـه نسل جدید دِق دلی ما رو از سر همـه چی ، واسشون درمـیارن !!! 🤣😂😂
.
قدیمـیا مـیگفتند : درون همـیشـه بـه روی یک پاشنـه نمـی چرخه !!! 🧐☝️
.
ادمـین شبنم سفره خونـه 🤭☝️😂
.
Cr.to: @sweethearts_hair
#مد_لباس_سفره_خونـه #درددل_سفره_خونـه #خنده_بازار_سفره_خونـه #سفره_خونـه #sofrehkhune

. . «من همـیشـه یک‌چیزی را مـی‌گویم کـه خب، ظاهراً، جنبه‌ی شوخی دارد؛ ولی این‌ را جدّی مـی‌گویم. پیش از انقلاب واقعاً این‌طور به‌نظر مـی‌رسید کـه هرکسی کـه از خانواده‌اش قهر مـی‌کرد، مـی‌رفت خواننده مـی‌شد. بعد از انقلاب، به‌نظر من، نقدِ فیلم جای آواز را گرفته. منتقد شدن خیلی راحت شده. پیش از انقلاب اصلاً ... .
.
«من همـیشـه یک‌چیزی را مـی‌گویم کـه خب، ظاهراً، جنبه‌ی شوخی دارد؛ ولی این‌ را جدّی مـی‌گویم. پیش از انقلاب واقعاً این‌طور به‌نظر مـی‌رسید کـه هرکسی کـه از خانواده‌اش قهر مـی‌کرد، مـی‌رفت خواننده مـی‌شد. بعد از انقلاب، به‌نظر من، نقدِ فیلم جای آواز را گرفته. منتقد شدن خیلی راحت شده. پیش از انقلاب اصلاً این‌طور نبود. یـادم مـی‌آید پرویز دوایی پشت‌جلدِ مجله‌ی «رودکی» یـادداشت‌هایی مـی‌نوشت. بعد از آن‌که دوایی نقد فیلم را رها کرد، مجله‌ی «رودکی» یک منتقد فیلم مـی‌خواست. من آن‌زمان دانشجوی پلی‌تکنیک بودم و ارتباطی هم با مطبوعات نداشتم. یک‌روز بلند شدم و رفتم دفتر مجله رودکی، پیش ِقاسم صنعوی کـه آن‌زمان سردبیر مجله بود. یـادم مـی‌آید صنعوی آقای خیلی محترم و متینی بود و به‌نظرم قدری هم وسواسی بود. چون اصرار داشتند دَر را خودشان بار کنند و تازه آن را هم با آرنج باز مـی‌د! من آن‌زمان جوانی بودم بیست و یکی ـ دو ساله با شلوار جین و کفش اسپرت. ولی رفتار خیلی محترمانـه‌ای با من داشتند. گفتند کـه ما این‌جا مشاورینی داریم کـه مطالب را مـی‌خوانند و اگر تأیید کنند مـی‌توانید به منظور «رودکی» بنویسید. نمونـه‌ی مطالبم را دادم و تاریخی هم به منظور پی‌گیری ازشان گرفتم. سرِ آن تاریخ کـه رفتم، آقای صنعوی گفتند مشاورانش مطالب را خوانده‌اند و تأیید کرده‌اند. ولی نرفتم آن‌جا بنویسم. دلیل این‌که چرا، بـه این برمـی‌گردد کـه راستش مـی‌ترسیدم. ولی این‌که چرا مراجعه کردم، به‌این‌خاطر بود کـه انگار مـی‌خواستم یک موضوع را با خودم حل کنم. به منظور آن‌ها ننوشتم، چون فکر مـی‌کردم هنوز زود هست و حتما خیلی‌ چیزها یـاد بگیرم. نمـی‌دانم، شاید این از خوش‌شانسی باشد کـه آدم درون چهارده‌سالگی «حاصل عمرِ» سامرست موآم را بخواند و توصیـه‌های او را کـه مـی‌گوید همـه‌ی ایده‌های‌تان را خرج نکنید و بگذارید پخته شوند، بـه کار ببندد. خب، من این کار را کردم؛ یعنی این نصیحت‌ها را گوش کردم.» • گفت‌وگوی کریم نیکونظر و من با ایرج کریمـی حاصل روزهای مجله‌ی «نافه» هست که مـی‌خواستیم درون هر شماره با منتقدی درباره‌ی نوشتن، چه‌طور نوشتن و چیزهایی مثل حرف بزنیم. گفت‌وگویی کـه حالا درون سال‌روز نبودن ایرج کریمـی منتشر شده. مثل همـه‌ی این وقت‌ها حتما گفت چه سعادتی داشتیم کـه مـی‌شد گاهی پای حرف‌های کریمـی بنشینیم و چه کم‌سعادتیم حالا کـه دیگر آدمـی مثل او حضور ندارد. گفت‌گو را درون شماره‌ی امروز روزنامـه‌ی «سازندگی» بخوانید. عکس‌ها از مریم تخت‌کشیـان عزیز هستند. @maryamtakhtkeshian @karim.nikoonazar • #ایرج_کریمـی #نقدفیلم #نقد_فیلم #irajkarimi

. #پسر_حزب_اللهی ها بخونن انرژی بگیرن... #ا هم بخونن امـید بگیرن... نمـیشـه کـه فقط از خانوما بگیم همـیشـه وقتی از #حجاب و #حیـا حرف مـیزنیم از #خانم ها مـیگیم... از #چادری ها مـیگیم... اما امروز مـیخوام بگم: سلامت باشـه اون پسری که، محاسن داره و بهش مـیگن داعش،عصر حجری،پاچه بزی... ولی خم بـه ... .
#پسر_حزب_اللهی ها بخونن انرژی بگیرن...
#ا هم بخونن امـید بگیرن...
نمـیشـه کـه فقط از خانوما بگیم
همـیشـه وقتی از #حجاب و #حیـا حرف مـیزنیم از #خانم ها مـیگیم...
از #چادری ها مـیگیم...
اما امروز مـیخوام بگم:
سلامت باشـه اون پسری که،
محاسن داره و بهش مـیگن داعش،عصر حجری،پاچه بزی...
ولی خم بـه ابرو نمـیاره!
سلامت باشـه اونی که،
پاتوقش مزار #شـهدا س...
نـه باشگاه کامبیز بدنساز!
سلامت باشـهی که،
جای #پرورش_اندام و تزریق_بازو...
پرورش #ایمان مـیکنـه و #خودسازی!
سلامت باشـه پسری که،
سرش و خم مـی کنـه که تا سنگ فرشای خیـابونا رو ببینـه...
نـه #ناموس مردمو!
سلامت باشـه هر چی پسره که،
#بلوز آستین بلند مـیپوشـه و #شلوار_کتان...
نـه #لباس_تنگ و #شلوار_جاستین!
سلامت باشـه اونی که،
نـه #مدونا مـیشناسه نـه #الیزابت_تیلور...
رویـاهاشم #سلنا_گومز نیست!
سلامت باشـه اون مردی که،
وقتی تو تاکسی مـیبینـه دوتا خانم نشستن،
نمـی ره وسطشون بشینـه...
سلامت باشـه اون پسری که،
بلده مکبر باشـه و #نماز اول وقتش حجته...
سلامت باشـه هرکی که،
پیشش، روبروش، کنار دستش، تو کلاس، با "امنیت" مـیشینی و انگار نـه انگار کنارش # نشسته...
سلامت باشـه اون پسری که،
بعد امتحان نمـیره پیش همکلاسی های مونث و بگو بخند را بندازه بـه بهانـه ی امتحان...
سلامت باشـه اون پسری که،
حاضره ا بهش بگن مریض!
ولی اون وا نده...
سلامت باشـه آقا پسری که،
وقتی تو ماشینش صدای ضبطش رو بلند مـیکنـه،
نوای #قرآن و #مداحی مـیاد...
سلامت باشـه اون آقایی که،
ظهر تو #دانشگاه پشت کفشاشو خم مـیکنـه و آستیناش بالا و آب مـیچکه...
جوراباشم از جیباش آویزونـه!!
مـهم زود رسیدن بـه #مسجد و حسینیـه اس...
سلامت باشـه اونی که،
تو تابستون مـیره #اردوی_جهادی...
نـه #صفا_سیتی...
سلامت باشـه اون پسری که،
ع#فرمانده های #دفاع_مقدس تو جیب پیرهنشـه...
از همـه باحال تر ع#حضرت_آقا .
برای سلامتی هرچی پسر مذهبیـه،
برای سلامتی هرچی بچه حزب اللهیـه،چه # چه #پسر چه پیر چه جوون
برای سلامتی همشون صلوات
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

. ‎قسمت سوم خاطرات کودکی ‎با دایی هام رابطه خوبی داشتم و دارم ‎خیلی صمـیمـی و دوستانـه ‎مازیـار و مزدا ‎مازیـار ،دایی کوچیکه، اوایل دوران دبستان من، کرمان مشغول درس خوندن بود ‎مزدا هم مشغول کار و زندگی ‎ جمعه صبح ها اکثرا مـیومد بهارستان ‎یـه جیپ صحرا داشت، کـه من عاشقش بودم ‎چندتا کاست همـیشـه تو ... .
‎قسمت سوم خاطرات کودکی
‎با دایی هام رابطه خوبی داشتم و دارم
‎خیلی صمـیمـی و دوستانـه
‎مازیـار و مزدا
‎مازیـار ،دایی کوچیکه، اوایل دوران دبستان من، کرمان مشغول درس خوندن بود
‎مزدا هم مشغول کار و زندگی ‎
جمعه صبح ها اکثرا مـیومد بهارستان
‎یـه جیپ صحرا داشت، کـه من عاشقش بودم
‎چندتا کاست همـیشـه تو ماشینش بود
‎اندی، شـهرام شپره، حبیب و سیـاوش قمـیشی
‎یـه تفنگ ساچمـه ای داشت کـه با هم مـیرفتیم گنجیشک مـیزدیم
‎یـادش بخیر، چندین ساعت مـیرفتیم و بعد با دو سه تا، نـهایتا چهار که تا گنجیشک برمـیگشتیم
‎یـه بار ، یـادمـه پنج یـا شیش ساله بودم کـه وقتی اومد خونمون، حصیر و نخ و کاغذ و اینا دنبالش بود
‎یـه بادبادک درست کردیم و رفتیم تو کوچه
‎با هزار مکافات هواش کردیم
‎بعد چند دقیقه نخش پاره شد
‎منم زدم زیر گریـه و شروع کردم دویدن دنبالش
‎من مـیدویدم و بابام با دوربینش دنبال من و هی عمـیگرفت از من کـه هنوز تو آلبومم دارمش
‎یـادمـه چندتا کوچه طولانی رو همـینجور دنبالش دویدم
‎و آخرش با یـه شلوار خیس برگشتیم خونـه
‎مزدا کلی بهم خندید و من گریـه مـیکردم
‎نـه اینکه بخواد بـه گریـه من بخنده، با حالت دویدنم دنبال بادبادک و شلوارم وقتی رسیدم خونـه
‎خلاصه که تا یـه هفته اسباب خنده همـه فامـیل رو جور کرده بودم
‎جمعه ظهر هفته بعدش کـه همـه رفته بودیم خونـه پدربزرگم،
‎از بعد ناهار ، مزدا شروع کرد یـه بادبادک دیگه برام درست کرد
‎وقتی درست شد اینقد خوشحال بودم کـه پا رفتم وسط کوچه سنگتراش ها
‎نـه من حواسم بـه چیز دیگه ای جز بادبادک بود نـه مزدا
‎که یـهو بـه خودمون اومدیم و دیدیم من پا که تا وسط خیـابون سنگتراش ها اومدم و مزدا با یـه شلوار کردی و زیر پیراهنی آبی
‎ناب ترین لحظات کودکیم با مزدا و مازیـار بود
‎و الان کـه هر روز مـیبینمشون، عمـیق ترین و باحال ترین خنده هارو کنار هم مـیکنیم ‎ #اصفهان #خاطرات #بادبادک #دایی #زندگی #کودکی ‎ #خاطرات_كودكي_سهراب

اصالت.. اصالت براي من يعني شجاعت.. شجاعت واسه سينـه سپر كردن و نگاه مستقيم تو چشماي طرف مقابل و محكم و با افتخار گفتن: من ايرانيم.. من عربم.. من كردم.. من مسيحيم... من مسلمونم... من كليميم... من نظر دارم... من با نظر شما مخالفم... من همينم كه هستم... من از يك خونواده فقيرم... من فرزند يه كارگرم... ... ➿➿
اصالت.. اصالت براي من يعني شجاعت.. شجاعت واسه سينـه سپر كردن و نگاه مستقيم تو چشماي طرف مقابل و محكم و با افتخار گفتن: من ايرانيم.. من عربم.. من كردم.. من مسيحيم... من مسلمونم... من كليميم... من نظر دارم... من با نظر شما مخالفم... من همينم كه هستم... من از يك خونواده فقيرم... من فرزند يه كارگرم... من منم... من با و يا بي حجابم... من پرورشگاهيم... من فرزند يه بدكاره م... خوب يا بد... من بـه خودم و ريشـه هام افتخار ميكنم... من خودمو عوض ميكنم نـه بخاطر همرنگ جماعت شدن كه بخاطر بهتر شدن، بخاطر رشد، بخاطر اهم... من بخاطر بالا بردن پرچم هم ريشـه اي هام دود چراغ ميخورم، باركشي ميكنم... من واسه نون سفره هم سفره اي هام بعد از اداره مسافركشي ميكنم... عوض شدن من از روي مطالعه و تحقيقه... پاچه شلوار من با مد روز تنگ و گشاد نميشـه... من عليرغم همـه تغيير تحول ها و رشدها هيچوقت يادم نميره كي بودم و از كجا ريشـه دارم... من نون بـه نرخ روز خور نيستم... من نـه باج ميگيرم نـه باج ميدم... من اصلم رو فراموش نميكنم... من "من بودنم" رو از نسل بـه نسل بـه امانت گرفتم و پاك و دست نخورده و بدون تحريف تحويل نسل بعديم ميدم... آدماي اصيل آدماي قوي و با اراده اي هستن... آدمايي كه حتي لباساي پاره و دستاي پينـه بسته شون نميتونـه چيزي از غرور تو چشمـهاشون كم كنـه... آدمايي كه هزار سالم كه بگذره واسه خوش اومدن اره عوره شمسي كوره از تركي حرف زدن اكراه ندارن... از پوشيدن لباسهاي محلي ترسي ندارن... واسه يه مـهموني از درون و همسايه آفتابه لگني قرض نميكنن... همينكه تنبونشون دو که تا شد اسم مستعار پيدا نميكنن... اونور آب كه ميرن روز دوم بـه سوم جمله "به فارسي بـه اين چي ميگن" ورد زبونشون نميشـه.. آدماي اصيل که تا پاي دار هم كه برن حرفشون يكيه... حاضرن جون بدن ولي زير بار حرف زور نرن... آدماي اصيل بين كرور كرور آدم تو چشم ميزنن... همـه چيشون متفاوته.. تو هيچي حرص نميزنن.. چشم و دلشون بدجور سيره... از اون بنز سوارايي نيستن كه تو صف نذري بقيه رو بولدوزري له كنن.. كلاه برداري رو زرنگي بدونن و با گفتن" بـه اين سوي چراغ" خون مردمو بكنن تو شيشـه.. از كسي و چيزي تقليد كوركورانـه نميكنن.. خودشون سبك سازن.. از كسي يا چيزي بت نميسازن... خودشون بت شكنن.. تو روشنايي روز يه فانوس بردارين و دنبال يه همچين آدمي بگردين.. و اگر پيداش كردين دو دستي بهش بچسبين و تا ابد ولش نكنين.. آدماي اصيل مطمئن ترين و بهترين حامي هاي زندگين.. داشتن يكي از اين تيپ آدما هم دنياتون رو تضمين ميكنـه هم آخرت تون رو.. آدماي اصيل بوي خدا ميدن.. #گپ_خودموني_آزاجون

#پارادوبس کنید دیگر... عادت کرده ایم گند همـه چی را درون بیـاوریم اسم #داریوش و کوروش کـه بیـاید رگ غیرتمان سه متر بالا مـیزند ، کـه ما اریـایی هستیم #کوروش کجا گفته پسران سرزمـینم رژ بههای بی صاحابتان بزنید و ابرو بردارید، کجای وصیت داریوش نوشته ها لبشان را عین شتر ند و الگوی زیباییشان خوک ... #پارادوکس
بس کنید دیگر...
عادت کرده ایم گند همـه چی را درون بیـاوریم
اسم #داریوش و کوروش کـه بیـاید رگ غیرتمان سه متر بالا مـیزند ، کـه ما اریـایی هستیم
#کوروش کجا گفته پسران سرزمـینم رژ بههای بی صاحابتان بزنید و ابرو بردارید، کجای وصیت داریوش نوشته ها لبشان را عین شتر ند و الگوی زیباییشان خوک و گرگ و ..بشود، کجای پادشاهی هخا نوشته بـه جوانان مملکتم بگویید شلوار پاره بپوشند... اینستا گرام شده پر از ادم هایی کـه بی غیرتی شان را با ادعای روشنفکری توجیـه مـیکنند...
پز مـیدهیم کـه غرب زده شده ایم؟ توهم سنگینی زده ایم
غربی ها کره ی ماه فتح مـیکنند و اسمشان را درون سفر بی بازگشت بـه مریخ نوشته اند...
از لحظه لحظه ی زندگی تان به منظور عرض اندام استفاده مـیکنید
یکی مـیشود ،مـیشود فلان بانوی ایرانی.. یکی بـه انتخاب خودش #حجاب مـیکند مـیشود ...
با اینـهمـه ادعا توقع داریم جهان سوم نباشیم؟ خودمان چه قدمـی برداشته ایم به منظور ایران؟
به اینـه نگاه مـیکنید؟به تتان؟
بخدا حیوان هم به منظور جفتش حریم دارد...
گند بزند این روشنفکری را
مرده شور این نگاه روشنفکرانـه را ببرد کـه زن و مرد
در هم بغلتند..
#فقر داریم . #فساد_مالی داریم.. اما همـه ی #خودفروشی ها بـه خاطر فقر است؟
پس زنی کـه دف مـیزند درون خیـابان تهران به منظور امرار معاش چه بگوید؟
اتفاقا بدبختی اینجاست خودفروشی ها از سر بی نیـازی است... اینـهمـه عقده از کجا مـیاید؟ ما کی وقت کردیم
اینقدر عوض شویم کـه حتی جرات نکنیم عهای قدیمـی مان را ببینیم... شما را بخدا حداقل یک ساعت فکر کنید بـه کارهایتان..
فقط بفهمـید مرد بـه زن زندگی نیـاز دارد و زن بـه مردی به منظور تکیـه ... همـین
#سحر_رستگار
.
By : @wintergirl_n
.
# #خز #شاخ_اینستاگرام #پرسپولیس #روحانی #استقلال #سحرقریشی #ترلان_پروانـه #صدف_طاهریـان #وحیدخزایی #محسن_افشانی #دنیـاجهانبخت #سیناولی_الله #امـیرتتلو #ترامپ #بهاره_رهنما #بهنوش_بختیـاری #روحانی #جام_جهانی #جناب_خان #رامبدجوان . .
👈👈 جهت ارتباط با ما از هشتگ های زیر استفاده کنید
👇👇👇
#esfahanaks
#isfahanaks

همـیشـه سر زدن بـه کتابفروشی های انقلاب برایم غم انگیز است: مغازه های بی رونق و مشتریـان بی رمقانی کـه به توصیـه یـا اجبار استاد خود، راهی انقلاب شده اند که تا کتابی را تهیـه کنند و بخوانند.انی کـه «کتاب خواندن» برایشان، یک شغل است. چهار سال یـا شش یـا ده سال این کار را انجام مـی دهند که تا «فارغ التحصیل» شوند. درون ... همـیشـه سر زدن بـه کتابفروشی های انقلاب برایم غم انگیز است:
مغازه های بی رونق و مشتریـان بی رمق
کسانی کـه به توصیـه یـا اجبار استاد خود، راهی انقلاب شده اند
تا کتابی را تهیـه کنند و بخوانند.
کسانی کـه «کتاب خواندن» برایشان، یک شغل است.
چهار سال یـا شش یـا ده سال این کار را انجام مـی دهند که تا «فارغ التحصیل» شوند.
در زبان انگلیسی، به منظور پایـان مقطع تحصیلی، از واژه Graduate استفاده مـی کنند از ریشـه ی Grad بـه معنای «پله» و «گام».
پایـان مقطع تحصیلی بـه معنای یک گام بـه پیش یـا حرکت بـه یک پله ی بالاتر است.
ولی ما از «فارغ» شدن استفاده مـی کنیم.
تو گویی کـه زایمانی سخت درون کار بوده
و اکنون مـی خواهیم بـه روند عادی زندگی بازگردیم.
بگذریم…در خیـابان انقلاب بـه این آگهی ها مواجه شدم:
با قیمت بسیـار ارزان، برایت پایـان نامـه مـی نویسند:
تاریخ و علوم سیـاسی، مدیریت و اقتصاد، زبان و ادبیـات فارسی، مقاله ISI‌ با قیمتی باورني،
برایت برنامـه نویسی مـی کنند: با هر زبان کـه بخواهی!
آری، خوشبختانـه امکانات درون حدی زیـاد شده، کـه مـیتوانی بی آنکه چیزی از مدیریت بفهمـی، مدرکش را دریـافت کنی.
بی آنکه زبان بدانی، ترجمـه کنی.
بی آنکه سیـاست و اقتصاد بفهمـی، مقاله هایی درون آن حوزه داشته باشی، آنـهم درون سطح ژورنال های بین المللی و آی اس آی. کافی هست پول داشته باشی آنـهم نـه زیـاد، بلکه بـه نرخ دانشجویی !!
از امروز وقتی مـیوه فروش همسایـه بـه هر کـه کت و شلوار پوشیده «دکتر» و آنـها کـه اسپورت مـی پوشند را «مـهندس» صدا مـی زند نمـی خندم!
او جامعه را بهتر مـی شناسد.
حتماً او هم مـی داند کـه هزینـه ی دکتر و مـهندس شدن، گرفتن یک تاکسی بـه مقصد مـیدان انقلاب است.
از امروز دیگر، بـه حسابدار شرکتمان نمـی خندم کـه همـیشـه مـی گوید: درسته من دیپلم دارم اما دیپلم قدیم است!
او فرق دیپلم جدید و قدیم را خوب فهمـیده است.
از امروز دیگر تعجب نمـی کنم کـه چرا دوستم کـه کارشناس سخت افزار هست – بـه قول خودش – های اطراف لپ تاپ را، با یکدیگر اشتباه مـی گیرد!
از امروز دیگر مـی دانم کـه چرا، یکی از آشنایـانم کـه سمت بالای اقتصادی درون یک سازمان دارد، نمـی تواند «اصل» و «بهره»ی وامـی را کـه پرداخت مـی کند، جداگانـه محاسبه کند.
از امروز دیگر مـی دانم کـه چرا مـی گوییم: «فارغ التحصیلی»!!!
ما مردمـی شده ایم کـه #تقلب مـی کنیم.
دانش معامله مـی کنیم. عنوان مـی خریم.
اقتصاد ایرانی، صنعت ایرانی، فرهنگ ایرانی، تاریخ ایرانی، ادبیـات ایرانی.
همـه را مـی توانم صفحه ای ۱۵۰۰ تومان بخرم و خوشحال باشم کـه مدرکم را با کمترین وقت و هزینـه گرفته ام.

#chile #lonelyplanet #dream #home اینکه اولین بار اسمش رو کجا شنیدم رو یـادم نیست. اما احتمالا با دیدن نقشـه‌ی جهان سر کلاس جغرافیـا تو تهران. اما اولین بار کـه کلمـه شیلی برام جذاب شد رو خوب یـادمـه. پسرک همکلاسی‌ام کـه با همـه مدرسه فرق داشت. موهای و سیـاه و بلندش رو با کش مـیبست. شلوار گشاد جینش درست ... #chile #lonelyplanet #dream #home
اینکه اولین بار اسمش رو کجا شنیدم رو یـادم نیست. اما احتمالا با دیدن نقشـه‌ی جهان سر کلاس جغرافیـا تو تهران. اما اولین بار کـه کلمـه شیلی برام جذاب شد رو خوب یـادمـه. پسرک همکلاسی‌ام کـه با همـه مدرسه فرق داشت. موهای و سیـاه و بلندش رو با کش مـیبست. شلوار گشاد جینش درست ده سانتی متر زیر لباس زیرش با یـه کمربند فلزی مـی‌ایستاد و همـیشـه هدفونش روی گوشش بود و برای معرفی خودش مـیگفت من از شـهر کوچیکی از جنوب شیلی مـیام. از منطقه ای بـه نام آخر دنیـا.
و این جمله به منظور همـیشـه درون مغزم ثبت شد:
Fin del mundo
پنج سال پیش توی خیـابون انقلاب قدم مـیزدم. بعد سالها برگشته بودم بـه ایران و به تهرانی کـه خاطراتم از کودکی اونجا جا مونده بود. هدفونم رو زیر شال سبز بلند روی گوشم گذاشته بودم و به آدم ها نگاه مـیکردم. بـه کتاب فروشی ‌ها و مردم درون عجله. یکدفه مردی جلوم سبز شد. مردی با پوست تیره و شاید چهل ساله وداز آفریفا. فارسی حرف نمـیزد و انگلیسی‌اش لهجه داشت. کتابهاش رو جلوم گرفته بود و با چشم‌های گشاد شده و حرکات دست آروم از دو کتاب تو دستش مـیگفت. یک کتاب فرانسوی کـه هیچ ازش نمـی‌فهمـیدم. و یکی کتاب لونلی پلنت قدیمـی درباره سفر بـه شیلی و ایستر‌آیلند ، چاپ شده درون سال هزار و نـهصد و هشتاد! تنـها چیزی کـه ازش مـی‌فهمـیدم ده هزار تومن مـیخواست کـه گرفت و من رو با کلی سوال تنـها گذاشت.
اون روز من با یک کتاب سفرنامـه برگشتم بـه خونـه‌ ای کـه تازه توی جمالزاده اجاره کرده بودم و جز یک گلیم و پتو و بالشت چیزی نداشت! -
دو سال قبل تصمـیمم رو گرفتم. مـیرم بـه آمریکای جنوبی. تمام برنامـه‌ها رو ریختم و درست یک ماه قبل فهمـیدم کـه بودجه‌م جور نمـیشـه و نمـیتونم. غمگین بودم. امـیرعلی اومده بود بهم سر بزنـه و اونقدر اونجا موند و چای خورد کـه از 'دیگه چه خبرا' بـه 'هر کی کار خودش رو ه' رسید. من کتابم رو با غم بزرگی توی دلم برداشتم. بـه مرد سیـاه پوست خیـابون انقلاب فکر کردم کـه هیچی ازش نمـیدونستم. بـه این کتاب کـه نمـیدونستم همسفر چند نفر بوده و حالا دست منـه. و امـیر علی با لنز جدیدش عکسی از من گرفت.
عکسی کـه حالا نشسته روی مبل تکی خاکستری رنگی، توی خونـه‌ای تو سانتیـاگو پایتخت شیلی نگاهش مـیکنم و لبخند مـی!
خونـه‌ای درون دراز ترین کشور جهان. خونـه ای درون آخر دنیـا!
Fin del mundo !

چرای نمـیمـیرد؟فکر مـیکنم چند سالی مـیشود کهی درون این ساختمان نمرده.تمام ساکنانش حی و حاضرند.هر روز از خواب بلند مـیشوند و اگر شب قبل را خوب سپری کرده باشند پله ها را با سرعت دو که تا یکی مـیکنند که تا به اتوبوس برسند.بعضی وقت ها لبخند مـیزنند.اگر اشتباه نکنم دیروز بود!شاید پریروز.شاید هم دیروز همـین موقع ... چرای نمـیمـیرد؟فکر مـیکنم چند سالی مـیشود کهی درون این ساختمان نمرده.تمام ساکنانش حی و حاضرند.هر روز از خواب بلند مـیشوند و اگر شب قبل را خوب سپری کرده باشند پله ها را با سرعت دو که تا یکی مـیکنند که تا به اتوبوس برسند.بعضی وقت ها لبخند مـیزنند.اگر اشتباه نکنم دیروز بود!شاید پریروز.شاید هم دیروز همـین موقع درون سال پیش و یـا دیروز همـین موقع درون ده سال پیش!در را کـه باز کردم ساکن طبقه ی چهارم را دیدم.طبقه ی سوم کـه خالیست و ما هم طبقه ی دوم هستیم.پس حتما مال طبقه ی چهارم بوده.شبیـه مردی بود کـه چند وقت پیش از چشمـی درون دیدمش.کارتن ها را زیر بغلش زده بود و با لخند چهار طبقه را بالا مـیرفت.کت و شلوار تنش بود و کیف چرمـی درون دست داشت.با این جال چهار طبقه بالا مـیرفت و کارتن ها را زیر بغلش مـیزد و مـیبرد و همچنان کیفش را سفت درون دست نگه داشته بود و لبخند مـیزد.با هر حرکت باد موهای لطیف و خرمایی رنگش را تکان مـیداد.موهای پرپشتی کـه پیشانی اش را پوشانده بودند.امروز هم لبخند مـیزد.اما امروز...اما امروز مرد نبود.کفش های بدون پاشنـه ی چرم پوشیده بود و یک مانتوی کهنـه.موهایش خرمایی رنگ بود.اما نـه همـه ی موهایش.شاید ده سانت اول خرمایی رنگ بود و بقیـه کـه از زیر روسروی روی شانـه اش ریخته بود قرمز بود.موهایش نا مرتب شانـه خورده بود.نگاهم بـه صورتش افتاد.هنوز هم روی صورتش آثاری از ریش هایش مانده بود.انگار مردی بی دقت ریشش را بزند و بعد صورتش را زیر مواد آرایشی غرق کند و با دست های لرزان و خسته ماتیک بزند و حتی ماتیک روی چنددانـه از سبیل هایش هم کشیده شود.شاید وقتی کـه رو بـه روی آینـه ماتیک مـیزده کیفش را درون دست گرفته بوده.به سرعت درون را بستم.نفس نفس مـیزدم.حتی یـادم رفت به منظور چه درون خانـه را باز کرده بودم.به خودم نگاه انداختم.لباس خانـه تنم بود.خیـالم راحت شد.شاید درون را باز کرده بودم کـه ببینم کفش ها هنوز پشت درون هستند یـا نـه.حتی اگر لباس بیرون تنم بود باز هم خیـالم راحت بود.مـیدانستم کـه بیرون از خانـهی منتظرم نیست.صدای جیغ پیرزن از اتاق بـه گوشم رسید.جیغ مـیزد : پسر پسر.
سرفه های بلند و مردانـه ای مـیکرد و من نمـیدانستم این حجم از صدا چگونـه از بدن ضعیف و استخوانی او بیرون مـی آید.انگار کـه با هر بار سرفه دنده هایش بـه هم برخورد مـیکرد.گفتم : الان مـی آیم مادر. 👈قسمت اول👉
ادامـه درون پست بعد....

#bighanoon #arezoodarzi یكی از امكاناتی كه مدرسه‌ مدرن ما برای‌مان تدارك دیده بود، استفاده از «دبیران مرد» بود. البته این امكان تنـها مختص بـه بچه‌های پیش‌دانشگاهی بود كه با كمك آن‌ها راحت‌تر بتوانند غول كنكور را شكست بدهند. ما هم که تا قبل از رسیدن بـه این مقطع تنـها از دور شاهد این امكانات بودیم و ... #bighanoon #arezoodarzi
یكی از امكاناتی كه مدرسه‌ مدرن ما برای‌مان تدارك دیده بود، استفاده از «دبیران مرد» بود. البته این امكان تنـها مختص بـه بچه‌های پیش‌دانشگاهی بود كه با كمك آن‌ها راحت‌تر بتوانند غول كنكور را شكست بدهند. ما هم که تا قبل از رسیدن بـه این مقطع تنـها از دور شاهد این امكانات بودیم و آقایـانی را مـی‌دیدیم كه سوییچ شاسی‌بلند بـه دست و كت و شلوار مارك بـه تن، با موهای ژل زده با عجله وارد مدرسه مـی‌شدند و تحت تدابیر شدید امنیتی، توسط خانوم معاون درون دورافتاده‌ترین اتاقك مدرسه اسكان داده مـی‌شدند که تا زنگ بخورد. بعد كه همـه‌ ها رفتند سر كلاس و آب‌ها از آسیـاب افتاد، آقایـان دبیر از گوشـه‌ دیوار و با كم‌ترین مـیزان تعامل با محیط، مـی‌رفتند سركلاس‌های‌شان.
.
یـادم مـی‌آید موقعی كه داشتیم درون این مدرسه ثبت‌نام مـی‌كردیم، خانوم معاون با چهره‌ پیروزمندانـه‌ای كه سعی مـی‌كرد عادی جلوه كند، گفت: «مـیدونید كه ما تو این مدرسه دبیر مرد هم داریم؟ البته زن و مرد نداره‌ها... این مسائل دیگه تو جامعه‌ ما حل شده‌اس». بعدها فهمـیدیم یك سری از مسائل را این‌جوری حل كرده بودند كه اسم دبیر مرد را بـه آموزش و پرورش منطقه اعلام نكنند.
.
خودمان كه بـه مقطع پیش‌دانشگاهی رسیدیم، دریچه‌های جدیدی از علم بـه روی‌مان باز شد. هنوز نمـی‌دانم متدهای جدید آموزشی كه دبیر ادبیـات‌مان اعمال مـی‌كرد، تاثیر بیشتری بر یـادگیری ما داشت یـا آن موهای آغشته بـه ژل آتوسا و عطر بیكش. اما هرچه بود، ما آن زمان فیـه ما فیـه و گلشن راز را با اشتیـاق حفظ مـی‌كردیم و در مكالمات و شوخی‌های روزمره‌مان از تشبیـهات منوچهری دامغانی بهره مـی‌بردیم. مطمئنم كه خوشبین‌ترین هوادار جناب منوچهری هم فكرش را نمـی‌كرده اشعار او اینچنین درون ذهن و فكر نوجوانان این مرز و بوم رسوخ كند.
.
ما آن سال انگیزه‌ زیـادی داشتیم که تا غول كنكور را نفله كنیم اما این وسط موانعی هم وجود داشت كه سد راه‌مان مـی‌شد و تمركزمان را به منظور رسیدن بـه هدف اصلی از بین مـی‌برد. مثلا گاهی وقتی سر كلاس نشسته بودیم، خانوم معاون یواشكی شیشـه داخل كلاس را دید مـی‌زد و با دست بـه سر و كله و مقنعه‌اش اشاره مـی‌كرد؛ یـا وقتی مـی‌خواستیم بـه همان نقطه‌ دورافتاده‌ محل اسكان آقای دبیر برویم كه سوالی چیزی بپرسیم، معاون بـه كمك یكی از دستیـارانش، بازوهای ما را گرفته، که تا آنجا همراهی‌مان مـی‌كردند و وقتی رسیدیم مـی‌گفتند: «فقط زود تمومش كن». و ما هم زود تمومش مـی‌كردیم.

#آنتونى_پارسونز ـ سفیر وقت انگلیس درون ایران ـ درون نقل خاطرات خود، ضمن آنکه این حرکت را یکى از نخستین جرقه‌‏هاى انقلاب اسلامى توصیف مـی‏‌کند، مـی‌گوید: « #جشن_هنر سال ۱۳۵۶ شیراز، از نظر کثرت صحنـه‏‌هاى اهانت‏‌آمـیز بـه ارزش‏‌هاى اخلاقى ایرانیـان از جشن‏‌هاى پیشین فراتر رفته بود. بـه عنوان مثال یک ... #آنتونى_پارسونز ـ سفیر وقت انگلیس درون ایران ـ درون نقل خاطرات خود، ضمن آنکه این حرکت را یکى از نخستین جرقه‌‏هاى انقلاب اسلامى توصیف مـی‏‌کند، مـی‌گوید: « #جشن_هنر سال ۱۳۵۶ شیراز، از نظر کثرت صحنـه‏‌هاى اهانت‏‌آمـیز بـه ارزش‏‌هاى اخلاقى ایرانیـان از جشن‏‌هاى پیشین فراتر رفته بود. بـه عنوان مثال یک شاهد عینى صحنـه‏‌هایى از نمایشى را کـه ترتیب داده بودند، یک باب مغازه را درون یکى از خیـابان‏‌هاى پررفت‏‌وآمد شیراز اجاره کرده و ظاهراً مى‏‌خواستند برنامـه خود را کاملاً طبیعى درون کنار خیـابان اجرا کنند، صحنـه نمایش نیمى از داخل مغازه و نیمى درون پیـاده ‏رو مقابل آن بود. یکى از صحنـه‌‏هایى کـه در پیـاده‏‌رو اجرا مى‏‌شد، تجاوز بـه عنف بود کـه به طور کامل (نـه بـه طور نمایشى و وانمودسازى) بـه وسیله یک مرد (کاملاً عریـان یـا بدون شلوار درست بـه خاطر ندارم) با یک زن کـه پیراهنش بـه وسیله مرد متجاوز چاک داده مى‏‌شد درون مقابل چشم همـه صورت مى‏‌گرفت. ولى موضوع بـه #شیراز محدود نشد و توفان اعتراض کـه علیـه این نمایش برخاست، بـه مطبوعات و تلویزیون هم رسید. من بـه این خاطر، موضوع را با شاه درون مـیان گذاشته و به او گفتم اگر چنین نمایشى بـه طور مثال درون شـهر منچستر انگلیس اجرا مى‌‏شد، کارگردان و هنرپیشگان آن جان سالم بـه در نمى‌‏بردند. شاه مدتى خندید و چیزى نگفت.»
#پهلویسم #بازیـافتی #خوش_انگاری_پهلوی #فرح #انگاری #فساد_در_دربار

“وطن”. نمادین‌ترین صحنـه‌ی امروز رد پای بازیکن مراکش بود روی تن امـید ابراهیمـی...زخمـی کـه انگار روی تن تمام‌مان هست‌. افسانـه‌ها همـین‌طور ساخته مـی‌شوند.روزهای سخت ایران، سیـاست‌مداران پرماجرا، تنـهایی درون جهان. تیمـی کـه کمپانی نایک کفش‌های‌اش را از آن دریغ کرد. روح خسته از این روزگار و انگار ما ... “وطن”.
نمادین‌ترین صحنـه‌ی امروز رد پای بازیکن مراکش بود روی تن امـید ابراهیمـی...زخمـی کـه انگار روی تن تمام‌مان هست‌. افسانـه‌ها همـین‌طور ساخته مـی‌شوند.روزهای سخت ایران، سیـاست‌مداران پرماجرا، تنـهایی درون جهان. تیمـی کـه کمپانی نایک کفش‌های‌اش را از آن دریغ کرد. روح خسته از این روزگار و انگار ما بـه این جنگ‌جوها نیـاز داشتیم. بـه وحید امـیری و نفس تمام‌نشدنی‌اش، بـه بیراوند و شیرجه‌های ناب‌اش، بـه پورعلی گنجی و اقتدارش، بـه روزبه چشمـی کـه توپ از او رد نشد، بـه جهان بخش کـه یک‌تنـه بـه قلب تیم حریف مـی‌زد و...انگار غم وطن، غم روزگار را با جنگ‌جوهایی کـه بسیـاری امـید چندانی بـه آن‌ها نداشتیم به منظور لحظاتی فراموش کنیم...ما بـه قصه‌ها نیـاز داریم، ما بـه جان نیـاز داریم، بـه خنده و حرکت...ما تنـها نیستیم. با اشک‌های‌مان هم را درون آغوش مـی‌گیریم. ایران تنـها نیست...فوتبال یک ورزش نیست، یک محاسبه و حسابگری ریـاضی نیست، فوتبال مـی‌تواند زخم‌ها را آشکار کند...همان کـه بورخش را بعد نابیناشدن‌اش باز مفتون مـی‌کرد، همان کـه پاموک را وامـی‌دارد اذعان کند شکست‌های تیم ترکیـه چه‌طور جهان را به منظور اش رقم مـی‌زند...امروز درون شرایطی تیم ایران یک مسابقه‌ی فوتبال بسیـار مـهم را برد کـه انگار ارواحی درون زمـین حضور داشتند...ارواح مردان و زنانی کـه نگران این کشور هستند، نگران مردمـی کـه غم‌ کم‌ندارند...من چهره‌های تمام این پسران را به‌خاطر خواهم سپرد. چهره‌هایی کـه واقعن جنگیدند...جنگیدن همـه چیز هست در زمـین فوتبال و آن‌ها به منظور جنگیدن شأن پاداش گرفتند. پاداش دادند...برای هزارمـین بار جمله‌ی بیل شنکلی کبیر را بخوانید« فوتبال مساله‌ی بین مرگ و زنده‌گی نیست، امری‌ست فراتر از آن» حالا کـه این شور درون این شب تعطیل آرام شود و دوباره بـه یـاد آوریم لحظات‌اش را حس مـی‌کنیم همـه‌ی ما درون عین تفرد بـه هم پیوند خورده ایم. پیوندی کـه هیچ بیلبورد احمقانـه، سرود فرمایشی یـا اراجیفِ تبلیغاتی تلویزیون نمـی‌تواند رگ و پی‌اش را نابود کند وی یـا تکه‌ای از ما را حذف کند. تیم فوتبال ایران نفس ما را چاق کرد. چهی مـی‌تواند منکر این باشد کـه چه قدر ما قصه‌های باشکوه کم داشته‌ایم درون این سال‌ها و مدام درون حالِ مرور ناکامـی‌هامان بوده‌ایم...این برد مال تمام زخم‌خورده‌گان است، نـه هیچ مدیر موج‌سواری، نـه هیچ کت و شلوار پوش کم‌دانشی، نـه هیچ یقه‌در خیـابان‌گردی...ما قصه‌ای را تماشا کردیم کـه کمـی نور تاباند بر جان‌مان، بر روح‌مان. ما تنـها نیستیم حالا...زخم پهلوی امـید ابراهیمـی خلاصه‌ی ماجراست.ما همـیشـه بـه جهان بازمـی‌گردیم...
👆 😢 😢 😢 👍👍
@dr.asal.asadi

ديگه وقتشـه كه هروقت اراده كردين واسه خودتون لباس بدوزيد! تو اين ١٢ جلسه ي پاييز همـه چي ياد ميگيرين: مانتو، دامن، شلوار، بلوز، و... يه چيز خوب اينكه اولين الگوي اموزشي ما براي دوخت مانتو هست! مكان كلاس حوالي چاله زمين (بين اوقاف و آستانـه) هست. ظرفيت هر كلاس حداكثر ٥ نفره و راجع بـه زمانبندي كلاس ... ديگه وقتشـه كه هروقت اراده كردين واسه خودتون
لباس بدوزيد! تو اين ١٢ جلسه ي پاييز همـه چي ياد ميگيرين:
مانتو، دامن، شلوار، بلوز، و... يه چيز خوب اينكه اولين الگوي اموزشي ما براي دوخت مانتو هست!
مكان كلاس حوالي چاله زمين (بين اوقاف و آستانـه) هست.
ظرفيت هر كلاس حداكثر ٥ نفره و راجع بـه زمانبندي كلاس با هنرجويان عزيز حتما هماهنگ ميشـه.
قيمت كلاس با توجه بـه اينكه تمام الگوهارو ياد ميدم بسيار مناسب ميباشـه. از اين بابت نگران نباشيد.
راستي كلاس هفته اي فقط يكباره!
شروع كلاس: مـهر ماه (ثبت نام شـهريور)
فرصت رو از دست نديد و هرچه زودتر تو تلگرام و يا واتساب بـه من پيام بديد: ٠٩٠١١٣٦٠٠١٠

#فرصت قدر آدم هایی کـه کنارمون هستن و دوسشون داریم و دوسمون دارن رو بدونیم.. چند روز پیش بابام از خودش یـه عتکی خواست برا اینستا..تازه ساخته.. (شاید باورتون نشـه )😀هر شبم مـیگه بیـا بگو این چه جوریـهخلاصه..گشتم ۲ که تا عتکی بیشتر ازش تو گوشیم نداشتم و متاسفانـه بقیـه عکسا تو لپ تاپی بوده کـه همـه زندگانیم ... #فرصت
قدر آدم هایی کـه کنارمون هستن و دوسشون داریم و دوسمون دارن رو بدونیم..💜
چند روز پیش بابام از خودش یـه عتکی خواست برا اینستا..تازه ساخته.. (شاید باورتون نشـه )😀هر شبم مـیگه بیـا بگو این چه جوریـه😍😆خلاصه..گشتم ۲ که تا عتکی بیشتر ازش تو گوشیم نداشتم و متاسفانـه بقیـه عکسا تو لپ تاپی بوده کـه همـه زندگانیم از دبیرستانبود و پاک شده😒 ....از خودم تعجب کردم ..تازه من کـه انقدر خانواده دوستم چطور ممکنـه از بابام ۴ که تا عنداشته باشم😢 تکی البته...کلی عدارم ازش ولی بابام گفت یعنی از من دو که تا عتو گوشیتون ندارین؟؟چنان از خودم بدم اومد و قلبم گرفت🙁 کـه فقط اون لحظه خدا مـیدونـه...یـه کم بیشتر فکر کردم بـه مادربزرگ‌ پدربزرگ..عهیچی...چقدر باهاشون زمان گذروندیم..چقدر خاطره ازشون تو ذهنمون هست..چقدر عدادیم...کدوم لحظه هارو ثبت کردیم....
یـه جوری زندگی کنین کـه حسرت زمان از دست رفته رو نخورین...یـه روزی اگه این بزرگوارا کنارمون نبودن دلمون پر غم نشـه کـه کاش بیشتر پیششون بودم و بیشتر قدرشونو مـیدونستیم...❤❤❤
این روزا بسیـار ناراحت روزایی هستم کـه مـیتونستم بیشتر کنار پدربزرگم باشم...وقتی خوب شد و از بیمارستان اومد بیرون حتما،بیشتر از توانم و حتی بیشتر سعی مـیکنم بهشون سر ب🙏...براش‌دعا کنین...🙏🙏🙏
خدا همـه مریض ها رو شفا بده🍀...چشم انتظاری برا مریض خیلی بده🍀🍀
#yoga #ashtanga #natarajasana #yogaeverydamnday
مـیدونم حرکت کاملی نیست ولی دیگه با شلوار لی ازین بهتر نمـیشـه 🤣
در ضمن این اولین سفر امساله با شمال شروع مـیشـه با جنوب تموم 🤗

شرافت و مردانگی ناصر خار چشم باشگاه فرهنگی! ورزشی استقلال روزی کـه ناصرخان از دنیـا رفت خیلی ها سرتاپای خودشان را سیـاه د..ضجه کنان نام اورا صدا مـیزدند صورت خود را قرمز د..آن روزها همـه مـی گفتند ناصرخان برگردن ما حق دارد، هرچه به منظور او کنیم جبران کم لطفی ها نمـیشود..یک چیز خوب درون خاطرم مانده ... شرافت و مردانگی ناصر خار چشم باشگاه فرهنگی! ورزشی استقلال
روزی کـه ناصرخان از دنیـا رفت خیلی ها سرتاپای خودشان را سیـاه د..ضجه کنان نام اورا صدا مـیزدند
صورت خود را قرمز د..آن روزها همـه مـی گفتند ناصرخان برگردن ما حق دارد، هرچه به منظور او کنیم جبران کم لطفی ها نمـیشود..یک چیز خوب درون خاطرم مانده کـه مـی گفتند ناصر ما نمرده! نمـی گذاریم نام او درون ورزشگاها از یـاد برود..
ناصرحجازی اسطوره ماست اما به منظور سالی یکبار هم کوتاهی مـی کنند..گویـا کلا مراسم اورا تحریم کرده اند
ما چقدر بدبختیم کـه پرسپولیسی ها قدر اورا مـی دانند و حسرت داشتن یک حجازی را دارند آنوقت ناصر از خود مابود، از خون ما بود، دلسوز ما بود ولی
نام حجازی را دقیقا از ورزشگاه پاک د آنـهایی کـه سرشان بـه تنشان نمـی ارزد..چند سال تیم دست فلانی ها بود..هرچه کـه مـی شنیدی و هرچه کـه بود نام فلانی ها بود..صبوری کردیم که تا روز رفتن آنـها رسید.دلخوش کـه حداقل مـی توان بعد از چندسال دوباره با دلی آرام نام ناصر را صدا کنیم اما همـه چیز دست درون دست هم داده کـه اصلا نامـی از ناصر نباشد
هواداری کـه از تیم 90 دقیقه حمایت مـیکند حق نصب بنر حجازی را درون ورزشگاه ندارد..حق تشویق ناصر را ندارد..امروز حین بازی با ملوان بنری با مضمون استقلال عشق من هست به همراه عحجازی نصب مـیشود اما عده ای کـه شلوار خودشان را نمـی توانند بالا بکشند بـه سمت بنر حمله مـیکنند و مـی گویند ما تعهد دادیم کـه عشخصی درون ورزشگاه باز نشود! ای داد بیداد ..عده ای کـه تازه راه ورزشگاه را یـاد گرفته اند به منظور عناصر تصمـیم مـی گیرند...واقعا این باشگاه صاحب ندارد، آدم ندارد؟ حالا دیگر ناصر شد شخص؟ چرا نمـی فهمـید، مگر شعور ندارید؟ این عاسطوره باشگاست، غلط کرده اید کـه تعهد داده اید...شما با 50_هزار تومان از ورزشگاه که تا خانـه را با پشتک مـیروید حالا حرف از تعهد مـیزنید؟ کدام بیماری رییس کانون هواداران است؟ گاهی وقتها درون بازی منچستر عکانتونا دیده مـیشود..مجسمـهء باتیستوتای آرژانتینی را درون ایتالیـا مـیسازند آنوقت شماها چه غلطی مـی کنید؟ گور بابای تعهد کثیفتان..چقدر افکار شما گند است؟ مگر شعورو غیرت و شرافت شماها را سگ خورده کـه انقدر پست زندگی مـی کنید؟
به چهی و کجا حتما این مصیبت را گفت؟
ناصر حق دارد اما شماها با این ریخت و قیـافه چه حقی دارید ؟
استقلال اگر این هست برما حرام باد
بیشتر از این نمـیشود شرمندهء ناصر شد..وقتی تو نمـی فهمـی کـه بابا این ناصر شخص نیست، اسطوره باشگاست..همان بهتر شما به منظور پول پشتک بزنید و ما هم

یک شبه داستانک کوتاه تقدیم بـه همـه دوستان بهاری ام: حالتو نمـی پرسم چون مـی خوام خوب باشی بهتر از این روزهای من نمـی خوام لبخندتو محو کنم اما دلم گرفته از خودم از همـه یکم حرف دارم هنوزم دل بـه حرف هام مـی دی؟ یـادته اون روزهایی کـه با خنده مـی اومدم خونـه برات از یـه پیرمرد مـی گفتم؟ کـه مـی نشست کنار خیـابون؟ همون ... یک شبه داستانک کوتاه تقدیم بـه همـه دوستان بهاری ام:
حالتو نمـی پرسم چون مـی خوام خوب باشی
بهتر از این روزهای من
نمـی خوام لبخندتو محو کنم
اما دلم گرفته
از خودم
از همـه
یکم حرف دارم
هنوزم دل بـه حرف هام مـی دی؟
یـادته اون روزهایی کـه با خنده مـی اومدم خونـه
برات از یـه پیرمرد مـی گفتم؟
که مـی نشست کنار خیـابون؟
همون کـه مـی نشست روی یک چهارپایـه و زل مـی زد بـه مردم
یـادته یک روز بهش سلام کردم؟
گفتم انگار منتظر سلامم بود؟
که بهم یـه مشت توت خشک سفید داد
که آوردمش به منظور تو
دونـه دونـه خوردی و خندیدی و خندیدم؟
یـادته مـی گفتم انگار اون پیرمرد شده جزیی از خیـابون؟
تو مـی خندیدی و مـی گفتی مگه مـی شـه یک آدم بـه چشم نیـاد
و اون پیرمرد بـه چشم مردم اون کوچه و خیـابون نمـی اومد
انگار همون درون آبی پوسیده پشت سرش بود
بعد از رفتن تو
وقتی دیگه نخندیدم
من هم یـادم رفت ببینمش
یـادم رفت بهش سلام کنم
اون قسمت را سریع تر رد مـی شدم
انگار فرار مـی کردم از پیرمرد و توت های سفیدش
آخه تو نبودی کـه بخوری و بخندی
که بخندم
امروز کـه از خیـابون رد شدم یک چیزی کم بود
یک جز از خیـابون
باز برگشتم
دم درون پوسیده آبی ایستادم
یک پارچه سیـاه
"پدرمان بـه ملکوت اعلا رفت"
به همـین راحتی
حالا ازت یـه خواهش دارم
اون پیرمرد را دوست داشتم
حداقل قبل از اینکه برام  جزیی از خیـابون بشـه
اون روزهایی کـه بهش سلام مـی کردم
تو مـی تونی بشناسیش
یک کت سورمـه ای رنگ و رو رفته داره
که توی جیب هاش پر از توت خشک سفیده
یک عرق چین سفید هم روی سرشـه
شلوار خاکستری نخ نمایی پاشـه
اون امشب مـیاد بهشت
به حرمت اون توت هایی کـه با هم خوردیم و خندیدیم
نذار اون جا تنـها بمونـه
نذار بشـه جزیی از بهشت
امشب مـهمون داری
پیرمردی با یک عالمـه توت خشک سفید
پ.ن: این داستانک ربطی بـه سالار ندارد و کاملا قصه جدایی است
سالار

شايد برگرديم بـه همان سال هاى سفيد. و آن سه نفر كه تمام شدند. موسيقى اتاقى تاريك باشيم درون فروردينى خاكسترى، يا پرده اى باشيم كه براى كنار رفتن از پنجره هاى عبوس تقلا مى كند، يا تعدادى سيب سرخ گونـه ى پير كه درون انتهاى جعبه بـه خنكاى يخچال ها اخم كرده اند. هر چه باشيم درون اين شـهر، چند گل از حريف عقبيم و انتظار بازگشت ... شايد برگرديم بـه همان سال هاى سفيد. و آن سه نفر كه تمام شدند. موسيقى اتاقى تاريك باشيم درون فروردينى خاكسترى، يا پرده اى باشيم كه براى كنار رفتن از پنجره هاى عبوس تقلا مى كند، يا تعدادى سيب سرخ گونـه ى پير كه درون انتهاى جعبه بـه خنكاى يخچال ها اخم كرده اند. هر چه باشيم درون اين شـهر، چند گل از حريف عقبيم و انتظار بازگشت امپراتورى رم گونـه از ما نداشته باشيد. مورات حان مونگان ميگه؛ چنان درون عكس هايت لبخند مى زنى كه بقيه از مردن ات بى خبرند. راستى چرا درون عكس هاى مان لبخند مى زنيم؟ ياد دو آلبوم جلد زرشكى - مخملى و تاريخى مادرم مى افتم و عكس هاى سياه و سفيدى كه درون آن هزاران روايت جارى بود. دايى على ام با دوچرخه و كله ى كچل اش از سربازى بـه مرخصى آمده كنار مادر از دانشسرا برگشته ام، بيگودى هاى شـهنازم كه قرتى خونـه شون بوده، شلوار پاچه گشاد و سيبيل پدرم و ماشينى كه با آن زمان دانشجويى که تا بوشـهر رفته بود، نگارم كه تمام خواستگاراشو رد كرده و آخرش زن كسى شده كه تمام فاميل طردش كردند، مادر بزرگم ملاحت خانم كه بيشتر از همـه ژن اش تو خون عطيه ام نفوذ كرده و كپى برابر اصل اند. كمترين عكس هم از دايى پرويزم داشت كه مادرم بيشتر از همـه او را دوست دارد. آدمى كسى را بيشتر دوست داشته باشد، كمتر نشانش ميدهد. دارم آن آلبوم را تصور مى كنم كه صداى همايون درون اتاق تنيد؛ |بوى تو ميدهد آغوش خالى ام| رجوع بـه تاريخ و عكس ها و دوباره چهارچوب كردنشان هميشـه برايم عجيب ست. مگر قرار ست چه اتفاقى بيافتد. دوستانى داشتم كه عكس تمام فاميل شان را درون كيف پول شان نگه ميداشتند. سال ها پيش دو سه سالى طول كشيد که تا داييم عكسى از پدربزرگ كشته شده ام را از آشنايى بـه دورى اروميه که تا زاهدان پيدا كرد و تمام هوس خانواده مادرى ام براى داشتن تصويرى از پدر، روى ديوار ته تغارى شان فرو نشست. عكس ها را رها كنيد. آنـها اعتراف سال هاى غريبى از فراموشى اند که تا گول بزنيم خود را كه چقدر خوش بوده ايم. مگر آدمى چقدر مى تواند خوش باشد كه آنرا ثبت مى كند؟ شما را كه لبخندتان را روى دهان ماسيده ايد مى بينم و به خودم ميگويم؛ شب ها موقع خواب يا زير دوش كه آدمى فقط خودش ست، بـه اين فكر كرده ست كه چقدر توانسته خودش را گول بزند؟ زيرا كه هر كس بـه اندازه عكس هايى كه دارد تنـها و به اندازه لبخندهايش غمگين ست / زمستان نود و شش / همدان

ناصر فيضي ٧٢ ساله، لاغر و دراز با موهاي كم پُشت و چشمـهايي بي حالت.ناصر فشار خون دارد،چربي خون و غلظت خون-گويي دستِ روزگار درون رگهاي بدنَش جمع شدهَ ند که تا همين امروز و فردا طغيان كنند و مسير رفت و آمد اين همـه خون را مسدود كنند و يا پاره. ملوك سقراطي ٦٥ ساله،چاق و كوتاه با چارقدي گلدار كه معلوم نيست ميخواهد ... ناصر فيضي ٧٢ ساله، لاغر و دراز با موهاي كم پُشت و چشمـهايي بي حالت.ناصر فشار خون دارد،چربي خون و غلظت خون-گويي دستِ روزگار درون رگهاي بدنَش جمع شدهَ ند که تا همين امروز و فردا طغيان كنند و مسير رفت و آمد اين همـه خون را مسدود كنند و يا پاره.
ملوك سقراطي ٦٥ ساله،چاق و كوتاه با چارقدي گلدار كه معلوم نيست ميخواهد روي سرش باشد يا نباشد.ملوك ٥٢ سال هست كه با ناصر ازدواج كرده است،٢ فرزند دارند كه هر دو از خانـه رفتهَ ند و نگاهي هم بـه عقب نيانداختهَ ند ديگر.مدتي ست كه ناصر قيد و بند گذشته را زده است،ملوك ميگويد بـه سَرش زده است؛سه تيغه ميكند،كت و شلوار ميپوشد و صبح که تا شب درون قهوه خانـه مينشيند که تا كسي با او حرف بزند.
تمامِ قصه هاي زندگي يك فلسفه دارند؛فلسفه ي دوست داشتن و دوست داشته شدن.همـه ي جنگها،صلحها،قهرها و عشقها،لجبازيها،قهرمانـها و در نـهايت بيشتر غمـها،افسردگيها و مرگها بـه همين جا ختم ميشود.فكر ميكنم هر قصه اي بايد دو راوي داشته باشد،راوي اين قصه من هستم و اميدوارم روزي راوي قصه ي ملوك و ناصر هم زبان بگشايد.من با اسپينوزا موافقم كه ميگويد درون نـهايت آنچه امروز از من اين موجود را ساخته هست ماحصلِ اتفاقات كودكي ست و تا زماني كه آنـها را پيدا نكنم و از دستشان خلاص نشوم،نميتوانم بـه آرامشِ دروني خودم برسم.بنابراين هر قصه اي تلاشي ست براي رهايي.
از وقتي فيضي تغيير رويه داده است،ملوك هم ديوانـه شده،دوست دارد بـه همـه ثابت كند فيضي بهترين شوهر دنياست.١٣ سالش بود كه دادنش بـه فيضي ٢٠ ساله ي آس و پاس كه ملوك را خوشبخت كند،الحق كه كم نگذاشته است.ملوك تند تند حرف ميزند،نصف ِ حرفهايش را لا بـه لاي اشكهايش ميخورد.ميگويد وقتي كه جنگ بود ما همـه چيز داشتيم-فيضي جنگيده هست كه ما بـه اينجا رسيده ايم.زماني كه بايد كپسولهاي اجاق گاز را ميبرديم که تا ماهيانـه يك كپسول بگيريم-فيضي با ٣ که تا كپسول مي آمد خانـه-زري و علي بهترين دانشگاه ها رفتند،زود استخدام شدند.فيضي كار خوبي داشت-هر سال برايم طلا ميخريد.نميدانم چه شده و باز ميزند زير ِ گريه.فكر ميكنم ملوك نميداند فيضي چه كارها كرده يا مي داند و خودش را بـه خريت زده است.
تلويزيون فيلم ِ پرزيدنت مخملباف را پخش ميكند و من فكر ميكنم آيا براي نجات جانِ فيضي قدمي برخواهم داشت؟قلبم تير ميكشد،اشكهايم سرازير ميشوند. نميتوانم نميتوانم ! ولي که تا كِي؟چقدر بايد طول بكشد؟دريا آرام ميشود،پرزيدنت نجات پيدا ميكند ولي نميدانم چه بر سر صلح مي آيد.
دريا طوفاني ميشود سال ١٣٤٢ هست . [ادامـه درون كامنت اول-لطفن که تا آخر بخوانيد]
٠
#نارنج

. من و نیما بالاخره ازدواج کردیم. امروز عروسی‌مان هست و من کنار جاده ایستاده‌ام و نیما را مـی‌توانم شیشـه‌های سوپرمارکت ببینم. دو شیشـه نوشابه توی دستش هست و دارد از فروشنده چیزی مـی‌پرسد. فروشنده از درون مغازه بیرون مـی‌آید و نگاهی بـه من مـی‌کند و با دستش انتهای جاده را نشان نیما مـی‌دهد. نیما نوشابه‌ها ... .
من و نیما بالاخره ازدواج کردیم. امروز عروسی‌مان هست و من کنار جاده ایستاده‌ام و نیما را مـی‌توانم شیشـه‌های سوپرمارکت ببینم. دو شیشـه نوشابه توی دستش هست و دارد از فروشنده چیزی مـی‌پرسد. فروشنده از درون مغازه بیرون مـی‌آید و نگاهی بـه من مـی‌کند و با دستش انتهای جاده را نشان نیما مـی‌دهد. نیما نوشابه‌ها را بالا مـی‌گیرد و به طرفم مـی‌آید. بعد از 10 سال نوشابه مـی‌چسبد. یعنی توی راه گفت بعد از این‌همـه سختی دلت مـی‌خواهد برایت چکار کنم و گفتم نوشابه بخر گازش را از دماغ‌مان بدهیم بیرون. 10 سال زمان کمـی نیست به منظور اینکه خانواده‌ها را به منظور ازدواجمان راضی کنیم. هرچند خانواده من از خدای‌شان هم بود من عروس پولدارترین هتل دار کشور شوم اما فکر اینجایش را نمـی‌د کـه بخواهیم به منظور ازدواج‌مان فرار کنیم و پولدارترین هتل‌دار کشور هم آغ‌مان کند. بـه خاطر همـین، الان توسط دو که تا خانواده تحت پیگرد قانونی هستیم. خانواده نیما اعتقاد دارند من پسرشان را گول زدم و خانواده من هم اعتقاد دارند من راه را اشتباه رفتم و باید پدرش را گول مـی‌زدم اما خب متاسفانـه ما واقعا عاشق هم هستیم. نوشابه را داد دستم و یک ضرب خوردمش و گازش را توی دهانم نگه داشتم و از دماغم بیرون دادم. نیما نگاهم کرد و تور روی سرم را ‌کشید و گفت: «به مرگ مادرم تور و شلوار جین بهم نمـیان» تورم را با دستم نگه داشتم. خودم را توی شیشـه سوپرمارکت نگاه کردم. مانتوی اداره با شلوار جین و تور روی سرم آنقدرها هم بد نبود. وقت نداشتیم کـه بخواهیم لباس عروسی بپوشیم و جلوی دوربین توی باغ به منظور هم چشمک بزنیم و شام دهان هم بگذاریم. وقتی بعد از 10 سال دو نفر به‌هم برسند تنـها کاری کـه مـی‌کنند این هست که به‌هم بگویند خسته نباشید و بروند هر کدام یک گوشـه‌ای بگیرند بخوابند که تا خستگی این 10 سال از تنشان بیرون برود. کوله‌اش را انداخت روی دوشش و گفت: «20 کیلومتر جلوتره» بـه طرف نیما دویدم و گفتم: «روبه‌روی دریـاست؟» سرجایش ایستاد و نگاهم کرد و گفت: «حالا هرجا. قیـافشو! درون بیـار اون تور رو از سرت بابا» نیما گفته بود بیـاییم شمال زندگی کنیم چون اینجا مرطوب است. دقیقا هم نمـی‌فهمم اصرارش بر این‌همـه نم و رطوبت چیست اما هربار فقط مـی‌گوید رطوبت به منظور زندگی خوب است. دستش را کنار جاده دراز کرد کـه نیسان آبی با بار ش جلوتر ایستاد. توی وانت نشسته بودیم و داشتم سرم صورت ی کـه خودش را چسبانده بود بـه شیشـه را نگاه مـی‌کردم کـه نیما پنجره را باز کرد و یکجوری باد را توی موهایش ول داد و به من نگاه کرد که
.
بقیـه درون کامنت اول 👇👇👇

موج، دريا و همـه پيراهن هاىِ شاه، تصاويرى از آرشيو محمد رضا پهلوى و خانواده اش درون كنارِ سواحل درياىِ "كاسپين" درون حاشيه سفرهاىِ تفريحى بـه ويلاىِ نوشـهر درون سال هزار و سيصد و پنجاه و سه خورشيدى: محمدرضا پهلوى درون همـه عكس هاى اين مجموعه حضور دارد، كالج پوشِ بدون جوراب، از نشسته روىِ مبل بادى قرمز رنگ که تا روىِ ... موج، دريا و همـه پيراهن هاىِ شاه، تصاويرى از آرشيو محمد رضا پهلوى و خانواده اش درون كنارِ سواحل درياىِ "كاسپين" درون حاشيه سفرهاىِ تفريحى بـه ويلاىِ نوشـهر درون سال هزار و سيصد و پنجاه و سه خورشيدى: محمدرضا پهلوى درون همـه عكس هاى اين مجموعه حضور دارد، كالج پوشِ بدون جوراب، از نشسته روىِ مبل بادى قرمز رنگ که تا روىِ جلد مجله "اولا" و تصاوير داخل قايق موتورى و تفريحى خانواده، که تا عكس هاىِ دسته جمعى كنارِ موتور سه چرخ بزرگ داخل ويلا، او درون همـه عكس هاىِ اواخر دهه پنجاه، تنـها يك مدل ساعت بـه دست دارد، ساعتى مردانـه با بدنـه فلزى و صفحه كشيده و غيرگرد، ساعت اصلى و مورد علاقه اش، نيازى بـه تعويضش ندارد، روزهاىِ شور و شوق جوانى را پيموده و پدر يك خانواده شلوغ است، از اسناد و مصاحبه هاى بعد از مرگش، مشخص شد كه درون اين سال ها از بيمارى و احتمال كشنده بودنش خبر داشته، يك رهايى و احتمال مرگ درون همـه چهره هايش وجود دارد، تركيبى از موهاىِ سياه و سفيد كه سفيدترهايش هر روز بيشتر مى شوند، اما انتظار رسيدن مرگ درون اين سن و سال برايش كمى ناخوش آيند است، پسرش هنوز بـه سن جانشينى نرسيده و يك وليعهد نامعلوم الحال است، اضطراب وضعيت كشور و تلاش هايش براي سرشاخ شدن با همـه دشمنانش، اميال، آرزوها، ترس ها و اشتباهاتى كه هر رهبر، شاه، سلطان يا صاحب مملكتى درون سر دارد. علاقه زيادى بـه شلوارهاى چسبان و تنگ دارد، هميشـه پيراهنش را با يقه اى باز زير شلوار مى زند و از كمربند که تا حد ممكن استفاده نمى كند، اندام و هيكلش را بـه شكل وسواسى زير ذره بين دارد، از شكم آوردن و چربى دور شكم از جوانى بيزار بوده و تا پايان عمر، دور كمرش را تغيير نداده است. يك ريزش ارثى مو درون دو طرف پيشانى دارد كه که تا پايان عمرش متوقف نشد و تمايلى بـه جراحى "بينى درشت و گوشتى" اش نداشت، ريش و ته ريش را درون هيچ شرايطى نپسنديد و از اين عادت درون مراسم مرگ پدرش هم دست بر نداشت، صورتش را بيشتر تيغ انداخته بود. عكس هاى سفرها و تفريحاتش را درون همـه جا پخش و منتشر مى كرد، عكاس هاى معروف خارجى درون همـه سفرها و گردش ها با او و خانواده اش بودند، جامعه توان تحمل و ديدن نداشت، محكوم بـه ولخرجى و عياشى شد، گفتند دارد با پول مملكت عيش و نوش مى كند، براي عكس هايش گوش و شاخ گذاشتند، تصويرش را از داخل اسكناس ها درآوردند و تنديس هايش را پايين كشيدند. جامعه مشتاق فروريختن كاخ ها بود، درون مسير ملى كردن همـه چيز، فرار از ماليات و پول آب و برق، جامعه اى كه از اختلاف طبقاتى با "شاه" بيزار بود. اينجا "كافه نوستال" است، صداىِ راستين خاطرات و يادگارهاىِ ملت ايران.

قسمت نـهم ___ بابا شیرعلی از صبح رفته بود توی و خبری از بیرون آمدنش نبود. این وسط فقط یک لنگه دمپایی بـه اندازه عبور و مرور کمـی اکسیژن گذاشته بوددر. من هم شده بودم مامور مراقبت از بابایی کـه اگر خدای ناکرده درون بین کار آوازش قطع شد و یـا صدای کله پا شدنش آمد نیروهای امداد فامـیل را خبر کنم. خلاصه ... قسمت نـهم
___
بابا شیرعلی از صبح رفته بود توی و خبری از بیرون آمدنش نبود. این وسط فقط یک لنگه دمپایی بـه اندازه عبور و مرور کمـی اکسیژن گذاشته بوددر. من هم شده بودم مامور مراقبت از بابایی کـه اگر خدای ناکرده درون بین کار آوازش قطع شد و یـا صدای کله پا شدنش آمد نیروهای امداد فامـیل را خبر کنم. خلاصه باباجون آنقدر گلپا خواند کـه فکر کنم دیگر تهش نوارش پاره شد و با فریـاد؛ اون حوله ی حمومو بدید بیـاد، خبر بازگشت پیروزمندانـه اش را بـه گوش همگان رسانید.
از ساعت مقرر یک ساعت دیرتر از خانـه راه افتادیم. بـه دلیل خیس خوردن زیـاد بابایی درون آب، مجبور شده بودیم کلی یک لنگه پا منتظر بنشینیم که تا چروک های ایشان وا شود.
بخاطر این تاخیر یک حالت عصبی خاصی بر همـه ی همراهان حاکم بود. باباشیرعلی ولی مغرور تر از همـیشـه جلوی همـه مان راه مـی رفت. توی مسیر سعی کردم که تا جایی کـه مـی شود از بابا فاصله بگیرم. راستش حس فامـیل بودن با یک جواد یساری سیـار با آن حجم املی اصلا برایم جذاب نبود. آن هم وقتی سعی مـی کرد با آن شلوار خانواده ای کـه پایش بود زلف های عاریتی اش را هی از روی چشمش بزند کنار و برای آقای قاسمـی اینا و خانم رفعتی کـه توی کوچه ایستاده بودند دلبری کند.
خلاصه بـه هر مصیبتی بود آن چند کوچه را رد کردیم و به خانـه ی عروس خانم رسیدیم.
بر خلاف ما کـه اندازه ی ظرفیت یک مـینی بوس آدم با خودمان آورده بودیم، فامـیل حاضر درون مجلس از سمت شوکت خانم اینا کلا چهار نفر بودند کـه البته یکی شان هم فرامرز جان من بود کـه قربانش بروم بـه لحاظ قد و بالا بـه اندازه پنج شش نفر مـیشد حسابش کرد.
مراسم طبق قواعد همـیشگی خواستگاری ها داشت برگزار مـیشد و ما همـه منتظر ورود شوکت خانم با سینی چای بودیم. باباشیرعلی هم با یک حالتی کـه فکر مـی کرد مارلون براندوی توی جولیوس سزار هست انگشتش را رشانی اش گذاشته بودو متفکرانـه داشت بـه گل قالی نگاه مـی کرد.
کم کم داشت حوصله ام از وضع موجود سر مـی رفت کـه یکهو عروس خانم وارد شد.
باورم نمـیشد. شوکت خانم زنی بود با پوستی گندمگون، موهایی مش شده و فکلی کـه با راستا و ارتفاع مناسب از زیر روسری اش درون آمده بود. تازه دو که تا تار هم انداخته بود رشانی اش کـه آن جمال و زیبایی را صد برابر مـی کرد.
مانتوی عدسی خفاشی اش همانی بود کـه من شش ماه بود آرزویش را داشتم. خال بغل دماغ دل ربایش هم از همان دور بدجور خودنمایی مـی کرد. اصلا ماشالله یک جوری طبق فشن روز خودش را درست کرده بود کـه انگار همـین الان از توی بوردا درش آورده بودند.....
و ادامـه ماجرا، بـه جون سحر که تا ساعاتی دیگر

سفرنامـه . جزیره هرمز بودم کـه با محمد از بوشـهر،فرزین از اراک و آرش از تهران آشنا شدم.هرکدوم از بچه ها از شـهر خودشون هیچهایک‌کرده بودن و حالا درون جزیره بودن. تعاریف زیـادی از سیستان و بلوچستان شنیده بودیم و تصمـیم گرفتیم همراه هم راهی این استان بزرگ بشیم و بخشـهایی از اون رو ببینیم.برای رفتن بـه سیستان ... سفرنامـه
.
جزیره هرمز بودم کـه با محمد از بوشـهر،فرزین از اراک و آرش از تهران آشنا شدم.هرکدوم از بچه ها از شـهر خودشون هیچهایک‌کرده بودن و حالا درون جزیره بودن.
تعاریف زیـادی از سیستان و بلوچستان شنیده بودیم و تصمـیم گرفتیم همراه هم راهی این استان بزرگ بشیم و بخشـهایی از اون رو ببینیم.برای رفتن بـه سیستان و بلوچستان حتما از جزیره بـه بندرعباس برمـیگشتیم،از بندر که تا چابهار تقریبا هشت ساعت راه هست ولی به منظور هیچهایک حتما یکی دوساعتی زمان اضافی (جهت معطلی های احتمالی) درون نظر گرفت.
جاده های بلوچستان (شمال استان سیستان و جنوب استان بلوچستان) بـه شدت قدیمـی هستن و تردد هم بسیـار کمـه و این به منظور هیچهایکرها خیلی بده،ولی خونگرمـی بلوچهای دوست داشتنی، خیـال شما رو از بابت #هیچهایک راحت مـیکنـه.درمسیر بودیم کـه تصمـیم گرفتیم روستاگردی رو درون برنامـه خودمون جا بدیم و شب رو مـهمون اهالی روستای سورماچ درون سیصد کیلومتری چابهار شدیم و اهالی روستا ،مسجد اهل تسنن رو درون اختیـار ما گذاشتن،معتقد بودن مسجد درش همـیشـه و روی هرکسی بازه.
سورماچ جمعیت کمـی داشت و غالب افراد روستا از راه پرورش شُتر امرار معاش مـی.صبح کـه بیدار شدیم آرش رو‌دیدیم کـه بادکنک باد مـیکنـه و به بچه ها هدیـه مـیده.بچه های روستا دور و بر ما رو احاطه کرده بودن و از همـه ی خونـه ها بچه هایی با لباس محلی بلوچی بیرون مـیاد که تا از آرش بادکنک بگیره و با زحمت فراوون تونستیم وسایل رو‌جمع کنیم و از دست اسحاق و‌عثمان و طاهر و ... ( بچه های روستا) فرار کنیم!!
پ.ن: شلوار بچه ها ،شلوار هندی هست،تعجب نکنید!
#سیستان_و_بلوچستان_امن_است

لطفاً ورق بزنيد ... براي اين #فصل با توجه بـه #گرماي هوا ، ما براي #ست هاي #رسمي و #اداري و #كژوال كلاسيك ، #كانسپت ست #ژيله و #پيراهن و شلوار رو #پيشنـهاد ميديم ، همانطور كه ميدونيد بعضي ها #عادت بـه كت #پوشيدن دارند و هيچوقت براي ست هاشون از پيراهن تنـها استفاده نميكنند ، بـه همين دليل ما براي #تابستان و ... لطفاً ورق بزنيد ... براي اين #فصل با توجه بـه #گرماي هوا ، ما براي #ست هاي #رسمي و #اداري و #كژوال كلاسيك ، #كانسپت ست #ژيله و #پيراهن و شلوار رو #پيشنـهاد ميديم ، همانطور كه ميدونيد بعضي ها #عادت بـه كت #پوشيدن دارند و هيچوقت براي ست هاشون از پيراهن تنـها استفاده نميكنند ، بـه همين دليل ما براي #تابستان و فصل گرماي امسال ، چهار كانسپت ارائه خواهيم كرد كه اوليش ژيله شلوار ، دوم كت هاي نيم #استر ، سوم كت هاي #استين كوتاه و #كت هاي #مدل پيراهني هستند ، كه درون پست هاي بعدي راجع بـه اينـها بيشترتوضيح خواهم داد ... با توجه بـه اينكه يكي از دغدغه مردهاي كت پوش جيب داخل كت هست ، ما براي داخل اين #ژيله ها #جيب #مخفي طراحي كرديم و سعي شده درون بيشتر اين ژيله ها جيب از رو هم طراحي شود که تا براي ست بشود از #پوشت روي انـها استفاده كرد ... و مسئله اخر راجع بـه طرح دار بودن اينـها كه ما معمولاً كارهايي كه #طرح دار هستند رو براي #عكاسي انتخاب ميكنيم و همـه اين كارها وقتي بدون #خرجكار يا #افكت خاصي توليد شوند ، همـه پوش و #رسمي خواهند بود ...

. سلام بـه همـه دوستای همراه و دوستداشتنی️ همونطور کـه مـیدونید مانتوهای کتی ازاد با شلوار گشاد یکی از ترندهای پر طرفدار امسال هست کـه مـیتونید از ترکیب رنگهای مختلف درون این ستها استفاده کنید و یـا کت و شلوار رو همرنگ انتخاب کنید و یـه تیپ متفاوت درست کنید کـه به دلیل گشاد بودنش مـیتونـه انتخاب مناسبی به منظور ... .
سلام بـه همـه دوستای همراه و دوستداشتنی❤️
همونطور کـه مـیدونید مانتوهای کتی ازاد با شلوار گشاد یکی از ترندهای پر طرفدار امسال هست کـه مـیتونید از ترکیب رنگهای مختلف درون این ستها استفاده کنید و یـا کت و شلوار رو همرنگ انتخاب کنید و یـه تیپ متفاوت درست کنید کـه به دلیل گشاد بودنش مـیتونـه انتخاب مناسبی به منظور خانمـهای محجبه هم باشـه. ❤️
پ ن :این مدل رو مـیتونید درون رنگهای مختلف درون خانـه مد بخشیـان سفارش بدید.
.
#love #tagsforlikes #fashion #tweegram #photooftheday #مانتو #amazing #followme #follow4follow #مزون #like4like #look #instalike #igers #picoftheday #instadaily #instafollow #like #girl #مد #bestoftheday #instacool #webstagram #colorful #style #swag #reyhaneh_bakhshian #لباس #الامارات #food

يادم مياد تقريباً تو اين سن و سالها بودم پانزده شانزده ساله. سال هفتاد و سه هفتاد و چهار. شلوار جين راسته، موى بلند، تى شرت با عكس گروه هاى متال، نوار كاست موسيقى غربى تو ماشين، كفش داكتر مارتين و واااااى از همـه و همـه بدتر همراه بودن با يك هم سن و سال همـه و همـه جزو جرائم مدنى اونروزها بشمار ميرفتن! ... يادم مياد تقريباً تو اين سن و سالها بودم پانزده شانزده ساله. سال هفتاد و سه هفتاد و چهار. شلوار جين راسته، موى بلند، تى شرت با عكس گروه هاى متال، نوار كاست موسيقى غربى تو ماشين، كفش داكتر مارتين و واااااى از همـه و همـه بدتر همراه بودن با يك هم سن و سال همـه و همـه جزو جرائم مدنى اونروزها بشمار ميرفتن! تازه رئيس جمـهور كشور آقاى هاشمى بود كه بعدها ما چقدر هم ايشون رو بعنوان ناجى اصلاح طلبى و رفورم قبول داشتيم. بحث تهاجم فرهنگى يا بـه عبارتى ديگه شبيخون فرهنگى دشمن بود! ما ها هم يك مشت بچه رپى يا جوجه متال كه بايد از هر راهى و توسط هر كس و ناكسى از كلانترى و كميته بگير که تا نوجوانـهاى بسيجى همسن و سال خودمون يا كمى بزرگتر بزور ارشاد ميشديم! كلانترى جمشيديه، كميته زنجان، كلانترى دولت، كلانترى سعد آباد، كلانترى ايران زمين، ستاد امر بمعروف سپاه درون گلستان شمالى اقدسيه، اينـها تماماً پاتقهاى هميشگيمون بحساب ميومدن! اگر بهتون بگم كه من و دوستانم بجرم مواردى كه بالا ذكر كردم بيش شصت هفتاد بار بازداشت شده بوديم اغراق نكردم. نيروى انتظامى يا بسيج فرقى نداشت. ما بايد تنبيه ميشديم! از نظر اونـها ما اشاعه دهنده اين تهاجم فرهنگى غرب بوديم ولى از نظر خودمون ما نوجوانـهايى بوديم كه فقط ميخواستيم زندگى كنيم و اون كارهايى رو انجام بديم كه احتمالاً اقتضاى سن و سال هر نوجوان سالم ديگه بود! البته اونطرف جريان هم نوجوانـهايى بودن كه عشق تفنگ و دست بند و بيسيم و بگير و ببند بودن كه خب تو تيم مقابل بودن😏! تازه همـه اينـها يكطرف و ترس اينكه پدر و خانواده ام بفهمن كه من رو گرفتن و يا كسى پدرم ر بشناسه و من باعث آبرو ريزى خانواده بشم يكطرف ديگه! تقريباً هيچوقت اسم خودم رو درست نميگفتم كارت شناسايى هم كه درون كار نبود! يعنى نميبرديم با خودمون. يبار شـهرام بودم و يكبار حميد! البته تو هر كلانترى هميشـه يك اسم ثابت ميگفتيم كه گندش درون نياد! عجب دوران تاريكى بود! از سالهاى دوران نوجوانيم كه درون ايران سپرى شد متنفرم! بدون شك بهترين اتفاقى كه درون زندگيم که تا اون سالها برام افتاد رفتنم از ايران بود كه از اون داستانـها فاصله گرفتم و تازه تونستم بفهمم كه زندگى چيه؟!؟ دهه پنجاهى هاى بيچاره! الان كه نگاه ميكنم ايران که تا اين نقطه اى كهايستاديم راه زيادى رو رفته! البته راه خيلى طولانى رو هم درون پيش داره! جوان زيبايى بود كه گاهى درون اكسپلورر ميديديم كه ميد، خوب هم مييد با همسرم از ديدن زيباش لذت ميبرديم. متوجه شدم كه بازداشت شده بـه جرم يدن! تكرار تلخ تاريخ و درسهاى نگرفته از اون 👎🏻😡
#picassomo

فرصت "تولد دوباره" نيست، تصويرى صحنـه كاباره "باكارا" درون حاشيه برنامـه مشترك "ابى و شـهرام" درون سال هزار و سيصد و پنجاه و سه خورشيدى: لحظه هايى درون زندگى و زيستن نسل ها وجود دارد كه بـه شكل دردآورى "قابل تعريف" نيست، مثلِ بى زبانى و سكوتِ پدرهايمان و حرف نزدنشان از روزهاىِ جوانى و شباب، مثلِ نگاه ها ... فرصت "تولد دوباره" نيست، تصويرى صحنـه كاباره "باكارا" درون حاشيه برنامـه مشترك "ابى و شـهرام" درون سال هزار و سيصد و پنجاه و سه خورشيدى: لحظه هايى درون زندگى و زيستن نسل ها وجود دارد كه بـه شكل دردآورى "قابل تعريف" نيست، مثلِ بى زبانى و سكوتِ پدرهايمان و حرف نزدنشان از روزهاىِ جوانى و شباب، مثلِ نگاه ها و خنده هاىِ ريز و محوِ مادرانمان بـه افق، و همـه اين نگفتن ها و نتوانستن ها، مثلِ سدى محكم ميان نسل ها كشيده مى شود، مثلِ "مُهرِ سكوت و نـهرِ سكون" و از همين جا هست كه "فاجعه" آغاز مى شود. ما دوباره همان مسيرها، همان جاده خاكى ها، همان دردها، همان اشتباهات و همان شگفتى هاىِ تكرارى تاريخ را "از نو" سپرى مى كنيم و به خيالمان داريم تاريخ را فاتحانـه مى نويسيم و تغيير مى دهيم، زيرِ اين آسمان آبى، چيزِ تازه اى وجود ندارد، جز تنِ "تازه" و ساكتِ چشمان انسان، ما بايد با پدرانمان بيشتر حرف مى زديم، بايد از عشق و عاشقانـه هاىِ مظلومانـه و معصومانـه مادرانمان بيشتر مى دانستيم، بايد با پدر راهى همـه مسجدها، مناره ها، كاباره ها و فواره ها مى شديم، ما محكومان ابد خورده اين تقويم عقيم هستيم. كودكانِ بازى خورده اين محله، ايستادگان با ريش و موىِ بلند درون همـه عكس ها، از مشروطه که تا ميز كاباره، از شـهر نو که تا پروژه نوسازى و زيباسازى شـهرها و خيابان ها، از كودتا ها که تا جبهه ها و سنگرهاىِ سرگردان، نجنگيدگان شكست خورده. ما نيازمندگشودن هستيم، پيش از فرود حادثه و محو شدن بعد زمينـه همـه عكس هاىِ قديمى، پيش از خراب شدن خانـه مادربزرگ، پيش از خاموش شدنِ سيگار پدربزرگ، پيش از تقسيم ارثِ خانوادگى و گم كردن راه خانـه پدرى، پيش از هر انقلاب و هر انفجارى، بايد حرف مى زديم، بدون اين ژست ها، بدون كت و شلوارِ جامكو و صداىِ گرامافون تپاز، پيش از گرفته شدن عكس، ما آدرس همـه ترانـه ها، نشانى همـه خانـه ها و رد همـه ديروزها را با شتابِ ديوانـه وارى گم كرده ايم. موريانـه بود، افتاد بـه جانِ "آلبومِ قديمى و كمدِ چوبى پدر"، که تا شبى از صداىِ ريز و محو "خش خش"، دانستيم كه ديگر نيستيم. اينجا "كافه نوستال" است، صداىِ راستين خاطرات و يادگارهاىِ ملت ايران.

نامـه مردم ایران بـه تمام مقامات کشور منتشر شده درون فضای مجازی : عرض سلام خدمت شما ما مردم ایران اگر نگوییم همـه اما بخش بزرگی از مردم نیـازی نداریم کـه از جانب ما حرفهایی بزنید و داد و هوار هایی کنید کـه نـه حرف ما مردم هست و نـه بـه انـها اعتقادی داریم و نـه بـه شماها اعتمادی.ما مردم دهه شصت نیستیم و دنبال ارمان هایی ... نامـه مردم ایران بـه تمام مقامات کشور منتشر شده درون فضای مجازی :
عرض سلام خدمت شما
ما مردم ایران اگر نگوییم همـه اما بخش بزرگی از مردم نیـازی نداریم کـه از جانب ما حرفهایی بزنید و داد و هوار هایی کنید کـه نـه حرف ما مردم هست و نـه بـه انـها اعتقادی داریم و نـه بـه شماها اعتمادی.ما مردم دهه شصت نیستیم و دنبال ارمان هایی کـه خیـال مـیکردیم با این حکومت بـه انـها مـیرسیم نیستیم.ما مردمـی هستیم کـه از بعد از پایـان جنگ درون حسرت یک زندگی ساده و بدون دغدغه فردا مانده ایم و از ساده ترین امکانات زندگی هم محروم شده ایم.در دهه شصت از استین کوتاه شلوار لی لباسهای رنگی موسیقی اواز شادی دوستی و ......محروم شده و امروز هم از داشتن شغل معیشت ارامش فکریخندان ارتباط با دنیـا و مردمش درون صلح و ارامش.دیروز صدای اژیر قرمز ترس و وحشت را درون دل و جان زن و فرزندانمان جاری مـیساخت و امروز بیکاری و بی ارزش شدن ریـال و گرانی اجناس. دیروز شعار مـیدادید راه قدس از کربلا مـیگذرد و امروز هم مـیخواهید کاخ سفید را حسینیـه کنید.به کدامش رسیده اید؟؟؟ چهل سال هست مرگ بر این و ان مـیگویید و در نماز جمعه ها مرگ و نیستی و نفاق را فریـاد مـیزنید کـه همـه انـها بر سر خود ما مردم نازل شد.دیروز رئیس بانک مرکزی رژیم گذشته را بـه جرم تورم و گرانی اعدام کردید و امروز رئیس بانک مرکزی دو تابعیتی دلار را یـازده هزار تومان تحویل مـیدهد و مـیرود و اب از اب تکان نمـیخورد.دیروز ادعای ساده زیستی و دوری از تجملات داشتید امروز درون اشرافی گری با هم مسابقه گذاشته اید.دیروز مقامات رژیم گذشته را بـه جرم مفسد اقتصادی و سوءاستفاده از بیت المال اعدام کردید و امروز اختلاس های سه هزار مـیلیـاردی و هشت هزار مـیلیـاردی و.......امری عادی شده و نکبت زاده های این جماعت با پول مردم درون اروپا کانادا و امریکا جولان مـیدهند و حساب ارزی انان بـه صد و چهل و هفت مـیلیـارد دلار مـیرسد وی جرات ندارد بگوید بالای چشمشان ابرو. دیروز جوانان ما مومن و انقلابی نامـیده مـیشدند و در جبهه ها حماسه مـیافد و امروز بسیـاری از جوانان درون اینستاگرام دنبال کلاهبرداری جمع لایـهایتا رانندگی اسنپ اوقات طلایی جوانی را هدر مـیدهند.اری اقایـان مثلا سردار حرف بسیـار هست و حوصله کم.ما مردم رویـاهایمان شده ساده ترین امکانات اولیـه مردمان کشورهای دیگر.داشتن شغل درامد یک سقف و خانواده به منظور بسیـاری رویـا شده رویـایی دست نیـافتنی. #ایران #ایرانی #فقر #روحانی #گرانی #اعتراضات👇🏻👇🏻👇🏻ادامـه

حریف طلبیدن حضرت امـیر المومنین علیـه السلام و خیس شدن شلوار معاویـه و شدن عمرو عاص از ترس رویـارویی با آن حضرت !!! (به اعتراف اهل سنت عمری) . ابراهیم بن محمد بیـهقی از علمای اهل سنت عمری مـی‌نویسد: . وقتی جنگ صفین اتفاق افتاد، امـیر المومنین علی بن ابی طالب (علیـهما السلام) بـه معاویـه بن ابی سفیـان ... حریف طلبیدن حضرت امـیر المومنین علیـه السلام و خیس شدن شلوار معاویـه و شدن عمرو عاص از ترس رویـارویی با آن حضرت !!! (به اعتراف اهل سنت عمری)
.
ابراهیم بن محمد بیـهقی از علمای اهل سنت عمری مـی‌نویسد:
.
وقتی جنگ صفین اتفاق افتاد، امـیر المومنین علی بن ابی طالب (علیـهما السلام) بـه معاویـه بن ابی سفیـان نامـه نوشت: تو را چه شده؟ مردم مقابل ما کشته مـی‌شوند. خودت بـه مـیدان بیـا که تا با هم دو نفری، بجنگیم. اگر مرا کشتی، از دست من به منظور همـیشـه راحت مـی‌شوی و اگر من تو را کشتم، از دست تو به منظور همـیشـه راحت مـی‌شوم. عمرو بن عاص گفت: واقعا حرف منصفانـه‌ای زده، بـه مـیدان برو. معاویـه گفت: عمرو بن عاص! تو به منظور من نقشـه داری. مـی‌خواهی مرا بـه جنگ با علی بن ابی طالب (علیـهما السلام) بفرستی کـه من کشته شوم و تو فورا خلافت را تصاحب کنی. قریش همـه مـی‌دانند کـه علی بن ابی طالب (علیـهما السلام) سرور تمام قریش و شیر قریش است.
.
بیـهقی درون ادامـه از شعبی تابعی و عالم بزرگ اهل سنت عمری نقل مـی‌کند:
.
یک روزی عمرو بن عاص بر معاویـه داخل شد درون حالی کـه در نزد معاویـه عده‌ای از مردم بودند، معاویـه وقتی دید کـه عمرو عاص مـی‌آید، خندید! عمرو بن عاص گفت: ای امـیر المومنین، خداوند شادی تو را دائمـی بگرداند، چه شده کـه اینقدر مـی‌خندی؟ معاویـه گفت: یـادم افتاد روزی کـه در صفین بـه جنگ اهل عراق رفتیم، وقتی علی بن ابی طالب (علیـهما السلام) بـه تو رسید، خودت را از روی اسب انداختی و عورت خود را نشان دادی که تا این کـه علی بن ابی طالب (علیـهما السلام) از خون تو بگذرد! چطور شد کـه فکرت بـه اینجا رسید کـه عورت خود را نشان بدهی؟ من دیدم درون آنجا کـه علی (علیـه السلام) هاشمـی بود و بسیـار شجاع و اگر مـی‌خواست، تو را بکشد، مـی‌کشت. عمرو بن عاص گفت: معاویـه اگر بـه خاطر من خنده‌ات گرفت، بعد باید بـه خودت هم بخندی! بـه خدا قسم اگر آن شرایطی کـه برای من پیش آمد، به منظور تو پیش آمده بود، تو ذهنت بـه این کارها نمـی‌رسید، علی (علیـه السلام) تو را قطعا مـی‌کشت، بچه‌هایت را یتیم مـی‌کرد، مالت را مـی‌برد و سلطنت تو را هم مـی‌گرفت... اما تو چکار کردی؟ رفتی درون یک جایی قرار گرفتی درون پشت سرباز هایت درون یک بلندی کـه آن‌ها تیراندازی کنند و نگذارندی جلو بیـاید. اما ای معاویـه! آن روزی کـه علی (علیـه السلام) تو را بـه جنگ فرا خواند، من دیدم تو را کـه چشم‌هایت چپ شد! پیشانی‌ات ورم کرد! و عرق از آن جاری شد! بینی‌ات از ترس ورم کرد! و از پایین شلوارت یک چیزی معلوم شد کـه من دوست ندارم بگویم چه بود!!! معاویـه گفت:بس کن ای عمرو بن عاص! من نمـی‌خواستم کار بـه این جاها برسد.
.
مصدر و متن عربی درون کامنت 💬

بعد بازی اومدیدم خونـه لئو رفت یـه دوش گرفت و رفت تو اتاقش..منم رفتم نشستم پای گوشیم و با سارا مـیکردم.. بعد یـه ساعت رفتم ببینم لئو چیکار مـیکنـه. همـه جای خونرو گشتم ولی پیداش نکردم رفتم تو اتاقش و دیدم مثه بچه ها خوابیده!!(اوخی ) دیگه نزدیکای ساعت شیش بود گفتم دیگه بیدارش کنم شب نمـیتونـه بخوابه. رفتم ... بعد بازی اومدیدم خونـه لئو رفت یـه دوش گرفت و رفت تو اتاقش..منم رفتم نشستم پای گوشیم و با سارا مـیکردم..
بعد یـه ساعت رفتم ببینم لئو چیکار مـیکنـه.
همـه جای خونرو گشتم ولی پیداش نکردم رفتم تو اتاقش و دیدم مثه بچه ها خوابیده!!(اوخی 😍 😍 😍)
دیگه نزدیکای ساعت شیش بود گفتم دیگه بیدارش کنم شب نمـیتونـه بخوابه.
رفتم بالا سرش و اروم گفتم：
_ لئووو پاشو دیگه ساعت پنج و نیمـه. 😏
_باشـه..یـه ربع دیگه.. 😏
_نـههههه همـین الان پاشو...حوصلم سر رفته مـیخوام بریم بیرون. 😝 _کجا بریم اخه؟ 😏
_من چمـیدونم حالا یـه جارو پیدا مـیکنیم..تو پاشو فقط! 😁
من رفتم بـه آلیسا زنگ زدم و شماره نیمارم از لئو گرفتم و بهشون گفتم بیـان خونـه ما که تا بریم بیرون..تقریبا نیم ساعت بعد رسیدن..نیمار یـه تیشرت نایک قرمز پوشیده بود با شلوار لی و کلاه کپ..آلیس هم یـه لباس شیک آبی و مشکی پوشیده بود با شلوار آبی روشن با کفشای مشکی با رژ بنفش و سایـه آبی.
منم رفتم حاضر شدم..یـه شلوار لی روشن پاره پوره پوشیدم با یـه تیشرت طوسی کـه روش نوشته های مشکی داشت و با کفشای سفید و موهامم از بالا بستمو یـه رژ صورتی پرنگ و سایـه مشکی زدم با عطر خوشبو(جوووون 💋 😜 )
_ لئو هم یـه تیریپ مشکی و سفید زد و خلاصه همـه سوار مازراتیش شدیم و رفتیم 😘
لئو گفت：
_خب حالا کجا بریم؟
_من گفتم ：نمـیدونم ولی خیلی دلم هوس یـه شـهر بازی کرده. 😘
_آلیسا گفت وای آره منم خیلی دلم مـیخواست برم ولی وقت نشد.
_پس بررررریم! 😁
ماشینو تو پارکینگ پارک کردیم و رفتیم تو شـهر بازی.. لئو بیلیت هارو گرفت و خفن ترین وسیله هاشو سوار شدیم و آلیسا کـه کلا عاشق این چیزا بود گفت تونل وحشت هم بریم....من اولاش یـه خورده مـیترسیدم ولی بعدش عادت کردم..خیلی حال داد..تو تونل وحشت اینقدر جیغ زده بودم کـه صدام گرفته بود نیمارم همش مسخره بازی درون مـیاورد کـه منو بترسونـه..بعدش یـه چند که تا سلفی از خودش و با ما انداخت.. 😜😝
اخر سر پشمک خریدیم و بستنی و آبمـیوه خوردیم و حسابی اینور و اون ور رفتیم..
شب کـه شد همون جا تو رستورانـه شـهر بازی شام خوردیم...همـه چیز برگر سفارش دادیم با سیب زمـینی و نوشابه....یـه خورده حرف زدیم و شامو تموم کردیم و نیمار شام رو حساب کرد و بعدش رفتیم آلیسا و نیمارو رسوندیم خونشون و خظی کردیم..
شب رسیدیم خونـه و خسته و کوفته خوابیدیم.
#نظر لطفا!
ما با نظراتتون خيلى انرژى ميگيريم و اگر هم مشكلى درون داستان ديديد يا انتقادى داريد حتما بـه ما بگيد😉
@mahasal_mh
@mehrnoosh.j.m
#Dreamandlove__mahasal

........ وقتی خنده‌ه‌ی نازت را قطع کردی و گفتی: چه راه خوشگل و دو‌نفره‌ای! با خودم گفتم: اون‌قدرا هم زیبا نیست، قشنگی چشمات همـه‌چی رو فریبا مـی‌کنـه! وقتی دستمو کشیدی و گفتی: بیـا ببینیم بـه کجا مـی‌رسه! گفتم: دست وردار ، همـه‌ی راه‌ها بـه یک خونـه یـا کلبه مـی‌رسند کـه امنیت را القا کنـه. از من گذشته! ... ........
وقتی خنده‌ه‌ی نازت را قطع کردی و گفتی: چه راه خوشگل و دو‌نفره‌ای!
با خودم گفتم: اون‌قدرا هم زیبا نیست، قشنگی چشمات همـه‌چی رو فریبا مـی‌کنـه!
وقتی دستمو کشیدی و گفتی: بیـا ببینیم بـه کجا مـی‌رسه!
گفتم: دست وردار ، همـه‌ی راه‌ها بـه یک خونـه یـا کلبه مـی‌رسند کـه امنیت را القا کنـه. از من گذشته!
توجه نکردی و وارد راه شدی. چه تند و موزون مـی‌رفتی. شلوار چسبانت همـه‌ی قوس‌های تنت را نشان مـی‌داد و دلم مـی‌خواستت اما...
برگشتی و با اعتراض گفتی: وای چقدر بی‌حال! عین پیرمردا راه مـیری!
وقتی گفتم : پیری یعنی چی؟ سی سال از تو بزرگترم!
سه‌گره زیبای پیشانیت را درهم کشیدی و گفتی: باز شروع نکن، خواهش مـی‌کنم!... اصلا بیـا مسابقه،هر کی زودتر رسید، هرچی خواست، اون‌یکی نـه نگه، قبول؟
مـی‌دونستم پاهایم‌توان ندارد و شاید که تا آخر همراهی نکنند.
مـی‌فهمـیدم تو مـی‌خواهی بـه هدفت برسی و ... مـی‌تونستم مثل همـیشـه مخالفت کنم. اما نگاه مستت اغوام کرد و ...
چه فضیحتی!
چه فضاحتی کـه پاهای شصت ساله‌ام، نـه برگشتن، کـه رفتن را تاب نیـاورد.
....
#ایران #کرمان #زرند #حتکن #طبیعت #کوهستان #آبی #انجمن_عکاسان_ایران #کانون_عکاسان_ایران #عکس_هنری #عکاسخانـه #ایرانگردی
#iran #kerman #hotkan #kavir #ig_kerman #rangkhand #tehran #photography #Iran_aks_mobile #iranemoon #akas_khoone #ig_captures #ig_masterpiece rangeetar #irani #amateurism_photographers #ax30

آقای حسن روحانی شما گفتی ما نگران شماییم. یعنی توی مجلس گفتی: «مردم نگران تحریم نیستند و نگران دعوای ما (دولت و نماینده‌ها) هستند.» درون نتیجه من هم لازم دیدم شما را با نوشتن یک نامـه از نگرانی دربیـاورم: واقعا آدم گاهی دوست دارد حرف‌های سطحی بزند. مثل این کـه کاش مسوولان ما هم اتوبوس و مترو سوار مـی‌شدند. ... آقای حسن روحانی
شما گفتی ما نگران شماییم. یعنی توی مجلس گفتی: «مردم نگران تحریم نیستند و نگران دعوای ما (دولت و نماینده‌ها) هستند.» درون نتیجه من هم لازم دیدم شما را با نوشتن یک نامـه از نگرانی دربیـاورم:
واقعا آدم گاهی دوست دارد حرف‌های سطحی بزند. مثل این کـه کاش مسوولان ما هم اتوبوس و مترو سوار مـی‌شدند. کرایـه تاکسی مـی‌دادند. کرایـه خانـه داشتند و الان سر سال‌شان بود و باید پنجاه مـیلیون تومان مـی‌گذاشتند روی پول پیش. یـا یک مـیلیون بـه کرایـه ماهانـه اضافه مـی‌د. بعد نگاه مـی‌د مـی‌دیدند حقوق پایـه یک مـیلیون و ۱۱۱ هزار و ۲۶۹ تومان هست و سکه طلا شده سه – چهار مـیلیون تومان و دلار هم کـه ۱۵ هزار تومان؛ خیرش را ببینی. بعد مـی‌دیدند از پنیر و نان بگیر که تا شلوار و پول برق و گاز همـه چیز دولا – پهنا گران شده. بعد مـی‌خواندی خط فقر شده ۵ مـیلیون تومان ناقابل. بعد این وسط یک مرضی هم مـی‌افتاد بـه جان مسوولان و مجبور مـی‌شدند دفترچه بـه دست بروند بیمارستان دولتی و بماننددر و بعد دکتر و دکتربازی و زیرمـیزی و شیتیل و بعد نسخه بـه دست مـی‌دویدند سمت داروخانـه (خب خیلی از داروها را توی دفترچه نمـی‌نویسند چون بیمـه قبول نمـی‌کند.) بعد دو شب بیمارستان ناقابل هم مـی‌رفت توی پاچه‌شان و دستخوش دکتر را هم جدا واریز مـی‌‌د. بعد مـی‌دیدند پسرشان مـی‌خواهد برود دانشگاه و پول کلاس کنکور مـی‌دادند. بعد بـه شان مـی‌گفتند چشمم کف پات لطفا تو درس نخوان و زودتر ازدواج کن کـه هزینـه‌ها کم شود. و بعد مـی‌ماندند توی جهیزیـه. یخچال ۴ مـیلیون تومان و تلویزیون ۲ مـیلوین تومان و مبل ۳ مـیلیون تومان و کوف ۱ مـیلیون تومان و زهر مار ۶ مـیلیون تومان.
نـه واقعا آقای رییس‌جمـهور. ما نگران تحریم نیستیم. نگران دعوای شماییم. خود من روی مشت اول پنجاه تومان شرط بسته‌ام.
آقای ظریف هم حق دارد مـی‌گوید هر کشوری یک‌طوری هست ما این‌طوری انتخاب کردیم کـه با هیچ کشوری رابطه نداشته باشیم. وقتی مـی‌گویید ما، یعنی شما. وقتی مـی‌گویید شما، یعنی ما.
نـه این‌که فکر کنید ما از رای بـه شما پشیمان شدیم یـا خسته هستیم ها، نـه. ما بـه آقای قالیباف و رییسی هم رای مـی‌دادیم همـین آش بود و کاسه. مگر بـه احمدی‌نژاد رای ندادیم تاثیری درون حال اقتصاد و سیـاست داشت؟ ما شانزده بار دیگر هم شما کاندیدا بشوید بـه شما رای مـی‌دهیم. وقتی مـی‌گویم شما یعنی همـه شما. چون ما کـه نمـی‌توانیم کاندیدا بشویم. ما نـهایتا خانـه‌نشین مـی‌شویم و توی اینترنت کمـی غر مـی‌زنیم و کمـی لایک مـی‌کنیم...
👈
بخشی از نامـه درون #روزنامـه_شرق منتشرشده.
...
ادامـه درون کامنت اول
#پوریـا_عالمـی
عکس: روزنامـه ایران

. هیچ چیز مثل یک پسر دانشجوی شاغل به منظور ها جذاب نیست. دوره لیسانسم 6 سال طول کشید و بالاخره بین ترم دهم و یـازدهم شاغل شدم. البته کاملِ کامل نـه، یک دوره سه ماهه آزمایشی قرار شد به‌صورت پارت‌تایم سر کار بروم که تا بعد از آن قرارداد رسمـی ببندم. درون اولین روز ترم یـازدهم دیگر آن شـهاب سابق نبودم. یک دست کت و ... .
هیچ چیز مثل یک پسر دانشجوی شاغل به منظور ها جذاب نیست. دوره لیسانسم 6 سال طول کشید و بالاخره بین ترم دهم و یـازدهم شاغل شدم. البته کاملِ کامل نـه، یک دوره سه ماهه آزمایشی قرار شد به‌صورت پارت‌تایم سر کار بروم که تا بعد از آن قرارداد رسمـی ببندم. درون اولین روز ترم یـازدهم دیگر آن شـهاب سابق نبودم. یک دست کت و شلوار طوسی طلایی براق به منظور خودم گرفته بودم، با یک کفش براق‌تر نوک تیز. آن دوران مد بود کـه هر کت و شلوار دو سایز بزرگ‌تر از خودش را بپوشد و من به منظور اینکه خودم را خاص نشان دهم، سه سایز بزرگ‌تر مـی‌پوشیدم. همـین باعث شده بود کـه از دور خیلی چهارشانـه و مردتر به‌نظر برسم و دل همـه ها را ببرم. غیر از لباس، یک کیف چرمـی اداری گرفتم و برای خودم کارت ویزیت هم چاپ کرده بودم. روی کارت ویزیتم بعد از «مـهندس شـهاب پاک‌نگر» شماره تلفن و آدرس ایمـیل هم نوشته شده بود. اولین روز دانشگاه جلوی درون دانشکده نشسته بودم و به هر ی کـه مـی‌رسید، یک کارت ویزیت مـی‌دادم که تا اگری شیفته یک دانشجوی شاغل شد، به‌راحتی بتواند راه ارتباطی‌اش را پیدا کند. یک هفته از تمام شدنِ دسته هزارتایی کارت ویزیت گذشته بود که تا بالاخره یک نفر با من تماس گرفت؛ «مـیترا آذین آذر» از بچه‌های هم‌دوره‌ای‌مان، کـه دو سال قبل فارغ‌التحصیل شده بود. او از طریق یکی از همخوابگاهی‌های سابقش فهمـید کـه سر کار مـی‌روم و تماس گرفت که تا تبریک بگوید. بعد از سلام و احوال‌پرسی گفت «راستی شـهاب! مـی‌تونی تو شرکت‌تون به منظور منم کار جور کنی؟!». همـین یک جمله برایم کافی بود که تا خودم و مـیترا را درون جشن عروسی ببینم. بدون هیچ فکری سریع گفتم «آره! اتفاقا نیرو هم مـی‌خوان!»
.
فردای آن روز رفتم با رییس شرکت صحبت کردم. بـه مـهندس موذنی‌پور گفتم کـه «مـهندس آذین آذر خیلی کارش خوبه، اگه مـی‌شـه اونم بیـاد» اول مخالفت کرد و گفت شرکت فعلا ظرفیت جذب نیرو ندارد ولی بالاخره با اصرار من قبول کرد کـه خانم مـهندس بیـاید و کارهایی کـه مـی‌کردم را با هم انجام دهیم. بلافاصله بـه مـیترا زنگ زدم و قرار شد از فردا مـهندس آذین آذر هم بـه کادر شرکت اضافه شود. زوجِ رویـایی من و مـیترا باهم تقسیم کار کردیم. مـیترا کارهای مستندسازی ایزو را انجام مـی‌داد و من از مستندات کپی مـی‌گرفتم. سر راه هم بچه‌ها با گفتن اینکه «مـهندس سر رات یـه چایی هم واسه ما بیـار» برای‌شان چای مـی‌بردم. هفته بعد قرار شد با مدیرعامل بـه اولین ماموریت کاری زندگی‌ام بروم. با مـهندس موذنی‌پور صحبت کردم کـه بهتر هست مـیترا هم با ما بیـاید. اول مخالفت کرد ولی وقتی یـادش آمد کـه ما درون دوره کارآموزی حقوقی نمـی‌گیریم
.
بقیـه درون کامنت اول 👇👇

مرثيه اى براىِ جنس هاىِ ارزان و با كيفيت بـه روايت نگاهِ اريبِ يك پيرمرد كلاه شاپويى، از آن مغازه هاى شلوغ و از همـه رنگ درون دهنـه ها و حوالى بازارِ تهران درون سالِ هزار و سيصد و پنجاه و دو خورشيدى از آرشيو عكاسِ كانادايى "کِن راسک": از آن مغازه هاى هزار پيشـه و هزار جنس، كه هنوز هم درون شـهرها و بازارهاىِ سنتى ايران ... مرثيه اى براىِ جنس هاىِ ارزان و با كيفيت بـه روايت نگاهِ اريبِ يك پيرمرد كلاه شاپويى، از آن مغازه هاى شلوغ و از همـه رنگ درون دهنـه ها و حوالى بازارِ تهران درون سالِ هزار و سيصد و پنجاه و دو خورشيدى از آرشيو عكاسِ كانادايى "کِن راسک": از آن مغازه هاى هزار پيشـه و هزار جنس، كه هنوز هم درون شـهرها و بازارهاىِ سنتى ايران ديده مى شوند، با اجناسِ درهم، شلوغ و از همـه رنگشان، مثلِ كشف "نظم اشيا" درون اوج بى نظمى و آشوب است، منقل، قيف، پيتِ حلبى، تله موش، آفتابه، شلنگ، داس، دلو، كلنگ، بيل، دسته بيل، هاون، زنجير، فانوس، چراغ موشى، ميخ، پيچ و انگار احضار شبح و بساط مدرن همان "پيرمرد خنزر پنزرى" درون داستان "بوف كور" هدايت است. آژان و افسر مسلح كه مامور حفاظت و نگهبانى از مغازه ها و دكان هاىِ بازار است، آن جا ايستاده و ژست گرفته، با كلاه و پالتو و لباسِ نظامى و "رولور" درون محفظه چرمى اش. پسرك صاحب مغازه، يا همان پسر حاجى بازارى، يا شايد شاگرد مغازه، بيرون پريده و خود را بـه عكس رسانده است، و عكس كه رفيقِ همـه قله هاىِ پاك و مغرور يك دهه رويايى مى شود. یک کانادایی بـه نام "كن راسك" كه دهه پنجاه را بـه همراه خانواده درون ایران زندگی کرده و عکس‌های بسیـاری از زوايايى گم شده اين دهه طلايى و فراموش شده را ثبت كرده است. انعكاس نور آفتاب و تصوير خيابان درون شيشـه مغازه كنارى، ديوار آجرى مغازه، دوچرخه هركولس كنار مغازه و آخر و عاقبت آدم هاى عكس، چشم هايم را خيس مى كند، و حسرتِ نرسيدنم بـه عمق "كودكى هاىِ از دست رفته چند نسل از پدران و مادرانمان"، بـه زيپ باز شلوار يك پسر بچه كلاه نمدى، فشردگى درون مرز انفجار قيف ها و نامحسوسى قيمت ها و ارزانى ها خوش آمديد. اينجا "كافه نوستال" است، صداىِ راستين خاطرات و يادگارهاىِ ملت ايران.

بهترين خاطره شما از عروسكتان و روزهاى بازى را بنويسيد، داستان " بازى"، " بازى" و "دكتر بازى" هايمان، مثلِ عروسك هاىِ هميشـه درون خواب ابدى چند نسل، و درون كنار سبدِ پلاستيكي آبي رنگِ اسباب بازى، قابلمـه هاىِ بازي فلزي، ميوه هاي پلاستيكي، ملاقه و آبكش، گاز دو شعله و در نـهايت ... بهترين خاطره شما از عروسكتان و روزهاى بازى را بنويسيد، داستان " بازى"، " بازى" و "دكتر بازى" هايمان، مثلِ عروسك هاىِ هميشـه درون خواب ابدى چند نسل، و درون كنار سبدِ پلاستيكي آبي رنگِ اسباب بازى، قابلمـه هاىِ بازي فلزي، ميوه هاي پلاستيكي، ملاقه و آبكش، گاز دو شعله و در نـهايت "انسان" كه شبيه عروسكى ، که تا ابدالآباد درون ميان خاطرات بچگانـه اش درون سبد زندگى اسير خواهد ماند. روزهايي را بـه ياد مي آوريم كه با قابلمـه ها، قاشق ها، گاز پيك نيك و ليوان هاي كوچك پلاستيكي بازي مي كرديم و جهان را روى يك قاليچه و در يك سبد كوچك جا مي داديم، بـه راحتي عاشق اولين بچه همبازى مان مي شديم، همزمان پدر، مادر، عاشق، كودك و يار عروسك بوديم، روزهايي كه بازي ها و صورت ها همـه شگون داشتند و بخت با ما يار بود. اسباب بازي ها، حياط ها، بالش ها، چادر مادر، كت و شلوار پدر و قالي هاي خانـه، همـه بخشي از جهان كوچكمان بودند. فرصت ها و زمان بـه زودي از دست رفت و به روزهايي رسيديم كه خاطره ها، سنگيني روحمان و نوستالژي هاي وجودمان، درون هيچ قابلمـه و ظرفي جا نمي گيرد و خبري از غذاهاي خوشمزه اي نيست كه درون اين ظرف هاي كوچك پلاستيكي براي ك همبازي مان مي پختيم. خود را درون گوشـه اي از اين روياىِ پلاستيكي جا دهيد. يكباره وسط بازى و تجربه هولناك غريزه و جاذبه انسانى درون كودكانـه ترين شكلش بدون فهم ابعادش، و ما همين "بغل" پياده مى شويم، درون همين حياط، روي همين قاليچه و فرش ها، كنار باغچه از دست رفته با بوى خاك و عطر خيس آب بازى، كنار شلنگ پلاستيكى سرخ و ترك خورده از آفتاب، كنار شير آب و پاشويه حوض، روى موزاييك هاى طرح دار و رنگ و رو رفته. و در نـهايت ما كه هميشـه پيش از ورود بـه جهان، دمپايى هاىِ پلاستيكى خنده دارمان را پشت سر جا گذاشتيم. هر انساني درون نـهايت با عروسك كودكي هايش محشور خواهد شد، سكانس آخر هميشـه بـه "خانـه عروسك ها" ختم مى شود. اينجا "كافه نوستال" است، صداىِ راستينِ خاطرات و يادگارهاىِ ملت ايران.

‌ ۹۷۰۱۰۲۴ بعد شش سال عشق و دوستی ما مال هم شدیم خوشا ب بخت بلندم کـه در کنار منی هیچ چیز بـه اندازه رسیدن بـه عشق واقعی لذت بخش نیستمـیخوام از لحظه ای بگم كه همش عاشقونـه بود مثل همـه ی لحظه های عاشقونـه و زيبايی كه تو اين شش سال داشتيم و داريم و اگه مـیخواستم همـه ی اين لحظه ها رو ثبت كنم هزاران صفحه ميشد كاش هميشـه ... ‌ 💑💍۹۷۰۱۰۲۴💍💑
بعد شش سال عشق و دوستی ما مال هم شدیم خوشا ب بخت بلندم کـه در کنار منی هیچ چیز بـه اندازه رسیدن بـه عشق واقعی لذت بخش نیست💕مـیخوام از لحظه ای بگم كه همش عاشقونـه بود مثل همـه ی لحظه های عاشقونـه و زيبايی كه تو اين شش سال داشتيم و داريم و اگه مـیخواستم همـه ی اين لحظه ها رو ثبت كنم هزاران صفحه ميشد كاش هميشـه مجال اين بود كه خودم رو و دوست داشتنم رو اونطوری كه هست تموم و كمال مـینوشتم و بيانش مـیكردم.نمـیدونم از کجا شروع کنم و چجوری بنویسم فقط مـیتونم بگم اینقد حس عجیبی دارم کـه هنوزم باورم نشده بعد شش سال عشق و دوستی بـه هم رسیدیم و مال هم شدیم💑نمـیدونم چجوری حتما از حس و حال روز عقدمون بگم،از چیـا بگم از لرزش دستامون موقع امضا و فراموش امضای خودم😀و گرفتن نفسم موقه ی بله گفتن از تموم فکرایی کـه موقه ی خطبه خوندن تو سرم مـیگذشت،تموم این شش سال جلوی چشمم گذشت و فقط خداروشکر مـیکردم.فقط مـیتونم آرزو کنم کـه انشالله تموم عاشقا این لحظه ی شیرین وصالُ تجربه کنن واقعا قابل وصف نیست.توی یـه اطاق پر از آدم کـه همـه با لبخندای مـهربونشون بـه ما دو که تا خیره شدن،ما دوتا من و مصطفی مـهربونم💑روی یـه مبل قشنگ کنار هم جلوی یـه سفره ی قشنگ روبروی همـه نشستیم.عشقم کنارم مثل ماه شده مثل همـیشـه چشماش معصومـه😍اولین لحظه کـه از آرایشگاه اومدم بیرون وقتی چشممون بهم افتاد شوق رو تو چشمای قشنگش دیدم.وقتی گفت خانومم چه خوشکل شدی یـه نفس راحت از ته دل کشیدم ولی خودش نمـیدونس دلم براش چه قنجی رفت وقتی لحظه اول تو کت شلوار دومادی دیدمش مثل همـیشـه شیک و جذاب شده بود به منظور من مثل یـه شاهزاده بود منم بهش گفتم تو هم ماه شدی😍تو راه دستمو تو دستش گرفت و گفت دیدی بالاخره بـه هم رسیدیم،دیدی مـیگفتم ما مال همـیم این حرفاش دلگرمم کرد،مثل همـیشـه بهم گفت محکم باش با اعتماد بـه نفس کامل با هم مـیریم تو محضر.بعد شش سال کنار هم نشسته بودیم و قرآن کریم تو دستمون بود و تو دلمون آروم مـیخوندیمش همـهمـه زیـاد بود ولی هر دو صدای قلبمونو مـیشنیدیم من یـه بغض کوچولویی ته صدام بود کـه تو گفتن جملم معلوم شد.بالاخره بعد از شش سال وقتش رسید.لحظه ای کـه من و عشقم تو تموم این سال ها بارها براش ذوق کرده بودیم با هم،یـه لحظه شکوهمند به منظور هر زوج عاشقی،این به منظور ما لحظه مقدس بـه هم رسیدن بود💕حالا مـیتونیم به منظور همـه دنیـا داد بزنیم من و تو حالا دیگه واقعا ما شدیم💕
💑💍 @mostafa.khodamehri 💍💑 #شش_سال #عشق #عشقم #عشق_جان #عشق_همـیشگیمـی #عشق_همـیشگی #عشق_همـیشگیم #عشق_همـیشگیمـی😘 #عشق_همـیشگی_من #عقد #ازدواج #جشن_عقد #جشن_عقد💍 #همسر #همسرم #همسر_جان