ع پروفايل علامت تابی نهایت همراه متن عاشقانه

*IN*

22-12-2009, 20:10

دو پیرمرد ٩٠ ساله، ع پروفايل علامت تابی نهایت همراه متن عاشقانه بـه نامـهاى بهمن و خسرو دوستان بسیـار قدیمى همدیگر بودند.
هنگامى کـه بهمن درون بستر مرگ بود، خسرو هر روز بـه دیدار او مـیرفت.
یک روز خسرو گفت: «بهمن جان، ما هر دو عاشق فوتبال بودیم و سالهاى سال با هم فوتبال بازى مـیکردیم. ع پروفايل علامت تابی نهایت همراه متن عاشقانه لطفاً وقتى بـه بهشت رفتى، یک جورى بـه من خبر بوده کـه در آن جا هم مـیشود فوتبال بازى کرد یـا نـه.»
بهمن گفت: «خسروجان، تو بهترین دوست زندگى من هستى. ع پروفايل علامت تابی نهایت همراه متن عاشقانه مطمئن باش اگر امکانش بود حتماً بهت خبر مـیدهم»
چند روز بعد بهمن از دنیـا رفت.

یک شب، نیمـههاى شب، خسرو با صدایى از خواب پرید. یک شیء نورانى چشمکزن را دید کـه نام او را صدا مـیزد: خسرو، خسرو ...
خسرو گفت: کیـه؟
منم، بهمن.
تو بهمن نیستى، بهمن مرده!
باور کن من خود بهمنم..

تو الان کجایی؟
بهمن گفت: درون بهشت! و چند خبر خوب و یک خبر بد برات دارم.
خسرو گفت: اول خبرهاى خوب را بگو.
بهمن گفت: اول این کـه در بهشت هم فوتبال برقرار است. و از آن بهتر این کـه تمام دوستان و هم تیمـیهایمان کـه مردهاند نیز اینجا هستند. حتى مربى سابقمان هم اینجاست. و باز هم از آن بهتر این کـه همـه ما دوباره جوان هستیم و هوا هم همـیشـه بهار هست و از برف و باران خبرى نیست. و از همـه بهتر این کـه مـیتوانیم هر چقدر دلمان مـیخواهد فوتبال بازى کنیم و هرگز خسته نمـیشویم. درون حین بازى هم هیچآسیب نمـیبیند.
خسرو گفت: عالیـه! حتى خوابش را هم نمـیدیدم! راستى آن خبر بدى کـه گفتى چیـه؟

بهمن گفت: مربیمون براى بازى جمعه اسم تو را هم توى تیم گذاش

siya22

23-12-2009, 00:44

siya22

23-12-2009, 00:48

عشق واقعی
از لحظه ای کـه در یکی از اتاق های بیمارستان بستری شده بودم، زن و شوهری درون تخت روبروی من مناقشـه بی پایـانی را ادامـه مـی دادند. زن مـی خواست از بیمارستان مرخص شود و شوهرش مـی خواست او همان جا بماند.
از حرف های پرستارها متوجه شدم کـه زن یک تومور دارد و حالش بسیـار وخیم است. درون بین مناقشـه این دو نفر کم کم با وضیعت زندگی آنـها آشنا شدم. یک خانواده روستائی ساده بودند با دو بچه. ی کـه سال گذشته وارد دانشگاه شده و یک پسر کـه در دبیرستان درس مـی خواند و تمام ثروتشان یک مزرعه کوچک، شش که تا و یک است.

در راه روی بیمارستان یک تلفن همگانی هست. هر شب، مرد از این تلفن بـه خانـه شان زنگ مـی زند. صدای مرد خیلی بلند بود و با آن کـه در اتاق بیماران بسته بود، اما صدایش بـه وضوح شنیده مـی شد. موضوع همـیشگی مکالمـه تلفنی مرد با پسرش هیچ فرقی نمـی کند: "گاو و ها را به منظور چرا بردید؟ وقتی بیرون مـی روید، یـادتان نرود درون خانـه را ببندید. درس ها چطور است؟ نگران ما نباشید. حال مادر دارد بهتر مـی شود. بـه زودی بر مـی گردیم...."
چند روز بعد پزشک ها اتاق عمل را به منظور انجام عمل جراحی زن آماده د. زن پیش از آن کـه وارد اتاق عمل شود ناگهان دست مرد را گرفت و در حالی کـه گریـه مـی کرد گفت: اگر برنگشتم، مواظب خودت و بچه ها باش...
مرد با لحنی مطمئن و دلداری دهنده حرفش را قطع کرد و گفت: "این قدر پر چانگی نکن" اما من احساس کردم کـه چهره اش کمـی درون هم رفت.

بعد از گذشت ده ساعت کـه زیرسیگاری جلوی مرد پر از ته سیگار شده بود، پرستاران زن بی حس و حرکت را بـه اتاق رساندند. عمل جراحی با موفقیت انجام شده بود. مرد از خوشحالی سر از پا نمـی شناخت و وقتی همـه چیز رو بـه راه شد، بیرون رفت و شب دیر وقت بـه بیمارستان برگشت.

مرد آن شب مثل شب های گذشته بـه خانـه زنگ نزد. فقط درون کنار تخت همسرش نشست و غرق تماشای او شد کـه هنوز بی هوش بود.

صبح روز بعد زن بـه هوش آمد. با آن کـه هنوز نمـی توانست حرف بزند، اما وضعیتش خوب بود. از اولین روزی کـه نقاب اکسیژنش را برداشتند، دوباره جر و بحث زن و شوهر شروع شد. زن مـی خواست از بیمارستان مرخص بشود و مرد مـی خواست او همان جا بماند.

همـه چیز مثل گذشته ادامـه پیدا کرد. هر شب، مرد بـه خانـه زنگ مـی زد. همان صدای بلند و همان حرف هایی کـه تکرار مـی شد.

روزی درون راهرو قدم مـی زدم. وقتی از کنار مرد مـی گذشتم داشت مـی گفت: "گاو و ها چطورند؟ یـادتان نرود! بـه شان برسید. حال مادر بـه زودی خوب مـی شود و ما برمـی گردیم." نگاهم بـه او افتاد و ناگهان با تعجب دیدم کـه اصلا کارتی درون داخل تلفن همگانی نیست.

مرد درون حالی کـه اشاره مـی کرد ساکت بمانم، حرفش را ادامـه داد که تا این کـه مکالمـه تمام شد. بعد آهسته بـه من گفت: خواهش مـی کنم بـه همسرم چیزی نگو. و ها را قبلا به منظور هزینـه عمل جراحیش فروخته ام. به منظور این کـه نگران آینده مان نشود، وانمود مـی کنم کـه دارم با تلفن حرف مـی .
در آن لحظه متوجه شدم کـه این تلفن و بلند صحبت ها به منظور خانـه نبود، بلکه به منظور همسرش بود کـه بیمار روی تخت خوابیده بود. از رفتار این زن و شوهر و عشق مخصوصی کـه بین شان بود، تکان خوردم. عشقی حقیقی کـه نیـازی بـه بازی های رمانتیک و گل سرخ و سوگند خوردن و ابراز تعهد نداشت

siya22

23-12-2009, 00:55

kiyarash1001

23-12-2009, 20:31

داستان بخت بیدار
روزی روزگاری نـه درون زمان های دور، درون همـین حوالی مردی زندگی مـی كرد كه همـیشـه از زندگی خود گله مند بود و ادعا مـیكرد "بخت با من یـار نیست" و تا وقتی بخت من خواب هست زندگی من بهبود نمـی یـابد.
پیر خردمندی وی را پند داد که تا برای بیدار كردن بخت خود بـه فلان كشور نزد جادوگری توانا برود.
او رفت و رفت که تا در جنگلی سرسبز بـه گرگی رسید. گرگ پرسید: "ای مرد كجا مـی روی؟"

داستان بخت بیدار
روزی روزگاری نـه درون زمان های دور، درون همـین حوالی مردی زندگی مـی كرد كه همـیشـه از زندگی خود گله مند بود و ادعا مـیكرد "بخت با من یـار نیست" و تا وقتی بخت من خواب هست زندگی من بهبود نمـی یـابد.
پیر خردمندی وی را پند داد که تا برای بیدار كردن بخت خود بـه فلان كشور نزد جادوگری توانا برود.
او رفت و رفت که تا در جنگلی سرسبز بـه گرگی رسید. گرگ پرسید: "ای مرد كجا مـی روی؟"
مرد جواب داد: "مـی روم نزد جادوگر که تا برایم بختم را بیدار كند، زیرا او جادوگری بس تواناست!"
گرگ گفت : "مـیشود از او بپرسی كه چرا من هر روز گرفتار سر دردهای وحشتناك مـی شوم؟"
مرد قبول كرد و به راه خود ادامـه داد.
او رفت و رفت که تا به مزرعه ای وسیع رسید كه دهقانانی بسیـار درون آن سخت كار مـی كردند.
یكی از كشاورزها جلو آمد و گفت : "ای مرد كجا مـی روی ؟"
مرد جواب داد: "مـی روم نزد جادوگر که تا برایم بختم را بیدار كند، زیرا او جادوگری بس تواناست!"
كشاورز گفت : "مـی شود از او بپرسی كه چرا پدرم وصیت كرده هست من این زمـین را از دست ندهم زیرا ثروتی بسیـار درون انتظارم خواهد بود، درون صورتی كه درون این زمـین هیچ گیـاهی رشد نمـیكند و حاصل زحمات من بعد از پنج سال سرخوردگی و بدهكاری هست ؟"
مرد قبول كرد و به راه خود ادامـه داد.
او رفت و رفت که تا به شـهری رسید كه مردم آن همگی درون هیئت نظامـیان بودند و گویـا همـیشـه آماده به منظور جنگ.
شاه آن شـهر او را خواست و پرسید : "ای مرد بـه كجا مـی روی ؟"
مرد جواب داد: "مـی روم نزد جادوگر که تا برایم بختم را بیدار كند، زیرا او جادوگری بس تواناست!"
شاه گفت : " آیـا مـی شود از او بپرسی كه چرا من همـیشـه درون وحشت دشمنان بسر مـی برم و ترس از دست تاج و تختم را دارم، با ثروت بسیـار و سربازان شجاع تاكنون درون هیچ جنگی پیروز نگردیده ام ؟"
مرد قبول كرد و به راه خود ادامـه داد.
پس از بسیـار بالاخره جادوگری را كه درون پی اش راه ها پیموده بود را یـافت و ماجراهای سفر را برایش تعریف كرد.
جادوگر بر چهره مرد مدتی نگریست سپس رازها را با وی درون مـیان گذاشت و گفت : "از امروز بخت تو بیدار شده هست برو و از آن لذت ببر!"
و مرد با بختی بیدار باز گشت...
به شاه شـهر نظامـیان گفت : "تو رازی داری كه وحشت برملا شدنش آزارت مـی دهد، با مردم خود یك رنگ نبوده ای، درون هیچ جنگی شركت نمـی كنی، از جنگیدن هیچ نمـی دانی، زیرا تو یك زن هستی و چون مردم تو زنان را بـه پادشاهی نمـی شناسند، ترس از دست قدرت تو را مـی آزارد.
و اما چاره كار تو ازدواج است، تو حتما با مردی ازدواج كنی که تا تو را غمخوار باشد و همراز، مردی كه درون جنگ ها فرماندهی كند و بر دشمنانت بدون احساس ترس بتازد."
شاه اندیشید و سپس گفت : "حالا كه تو راز مرا و نیـاز مرا دانستی با من ازدواج كن که تا با هم كشوری آباد بسازیم."
مرد خنده ای كرد و گفت : "بخت من تازه بیدار شده است، نمـی توانم خود را اسیر تو نمایم، من حتما بروم و بخت خود را بیـازمایم، مـی خواهم ببینم چه چیز برایم جفت و جور كرده است!"
و رفت...
به دهقان گفت : "وصیت پدرت درست بوده است، شما حتما در زیر زمـین بدنبال ثروت باشی نـه بر روی آن، درون زیر این زمـین گنجی نـهفته است، كه با وجود آن نـه تنـها تو كه خاندانت که تا هفت پشت ثروتمند خواهند زیست."
كشاورز گفت: "پس اگر چنین هست تو را هم از این گنج نصیبی است، بیـا باهم شریك شویم كه نصف این گنج از آن تو مـی باشد."
مرد خنده ای كرد و گفت : "بخت من تازه بیدار شده است، نمـی توانم خود را اسیر گنج نمایم، من حتما بروم و بخت خود را بیـازمایم، مـی خواهم ببینم چه چیز برایم جفت و جور كرده است!"
و رفت...
سپس بـه گرگ رسید و تمام ماجرا را برایش تعریف كرد و سپس گفت: "سردردهای تو از یكنواختی خوراك هست اگر بتوانی مغز یك انسان كودن و تهی مغز را بخوری دیگر سر درد نخواهی داشت!"
شما اگر جای گرگ بودید چكار مـی كردید ؟
بله. درست است! گرگ هم همان كاری را كرد كه شاید شما هم مـی كردید، مرد بیدار بخت قصه ی ما را بـه جرم غفلت از بخت بیدارش درید و مغز او را خورد.

kiyarash1001

23-12-2009, 20:36

nil2008

26-12-2009, 11:04

nil2008

26-12-2009, 18:28

ssaraa

26-12-2009, 18:46

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

گفته اند اسبی بـه بیماری گرفتار آمد و پشت دروازه شـهر بیفتاد . صاحب اسب او را رها کرده و به داخل شـهر شد مردم بـه او گفتند اسبت از چه بابت بـه این روزگار پرنکبت بیفتاد و مرد گفت از آنجایی کـه غمخواران نازنینی همچون شما نداشت و مجبور بود دائم به منظور من بار حمل کند .

یکی گفت براستی چنین هست من هم مانند اسب تو شده ام . مردم بـه هیکل نحیف او نظری انداختند و او گفت زن و فرزندانم که تا توان داشتم و بار مـی کشیدم درون کنارم بودند و امروز من هم مانند اسب این مرد تنـهایم و لحظه رفتنم را انتظار مـی کشم .

مـی گویند آن مرد نحیف هر روز کاسه ایی آب ازجوی برداشته و برای اسب نحیف تر از خود مـی برد . ودر کنار اسب مـی نشست و راز دل مـی گفت . چند روز کـه گذشت اسب بر روی پای ایستاد و همراه پیرمرد بـه بازار شد .

صاحب اسب و مردم متعجب شدند . او را گفتند چطور برخواست . پیرمرد خنده ایی کرد و گفت از آنجایی کـه دوستی همچون من یـافت کـه تنـهایش نگذاشتم و در روز سختی کنارش بودم.

مـی گویند: از آن بعد پیر مرد و اسب هر روز کام رهگذران تشنـه را سیراب مـی د و دیگر مرگ را هم انتظار نمـی کشیدند�

mohaddese829

28-12-2009, 16:01

پیرمرد و ک

فاصله ک که تا پیرمرد یک نفر بود، روی نیمکتی چوبی، روبروی یک آبنمای سنگی.
پیرمرد از پرسید:
- غمگینی؟
- نـه.
- مطمئنی؟
- نـه.
- چرا گریـه مـی کنی؟
- دوستام منو دوست ندارن.
- چرا؟
- چون قشنگ نیستم
- قبلا اینو بـه تو گفتن؟
- نـه.
- ولی تو قشنگ ترین ی هستی کـه من که تا حالا دیدم.
- راست مـی گی؟
- از ته قلبم آره
ک بلند شد پیرمرد رو بوسید و به طرف دوستاش دوید،
شاد شاد.
چند دقیقه بعد پیرمرد اشک هاشو پاک کرد، کیفش رو باز
کرد، عصای سفیدش رو بیرون آورد و رفت...

*IN*

01-01-2010, 11:20

کوچکى با معلمش درباره نـهنگ‌ها بحث مى‌کرد.

معلم گفت:
از نظر فیزیکى غیرممکن هست که نـهنگ بتواند یک آدم را ببلعد زیرا
با وجودى دار ظیم‌الجثه‌اى هست امّا حلق بسیـار کوچکى دارد.

کوچک پرسید:
پس چطور حضرت یونس بـه وسیله یک نـهنگ بلعیده شد؟

معلم کـه عصبانى شده بود
تکرار کرد کـه نـهنگ نمى‌تواند آدم را ببلعد.
این از نظر فیزیکى غیرممکن است.

کوچک گفت: وقتى بـه بهشت رفتم از حضرت یونس مى‌پرسم.

معلم گفت: اگر حضرت یونس بـه جهنم رفته بود چى؟

کوچک گفت: اونوقت شما ازش بپرسید.

paiez

01-01-2010, 14:56

ملاقات ما انسان ها با خدا

ظهر يک روز سرد زمستاني، وقتي اميلي بـه خانـه برگشت، پشت درون پاکت نامـه اي
را ديد کـه نـه تمبري داشت و نـه مـهر اداره پست روي آن بود. فقط نام و آدرسش
روي پاکت نوشته شده بود. او با تعجب پاکت را

باز کرد و نامـه ي داخل آن را خواند:

« اميلي عزيز،

عصر امروز بـه خانـه تو مي آيم که تا تو را ملاقات کنم.

با عشق، خدا»

اميلي همان طور کـه با دست هاي لرزان نامـه را روي ميز مي گذاشت، با خود
فکر کرد کـه چرا خدا مي خواهد او را ملاقات کند؟ او کـه آدم مـهمي نبود. در
همين فکرها بود کـه ناگهان کابينت خالي آشپزخانـه را بـه ياد آورد و با خود
گفت: « من، کـه چيزي براي پذيرايي ندارم! » بعد نگاهي بـه کيف پولش انداخت.
او فقط 5 دلار و 40 سنت داشت. با اين حال بـه سمت فروشگاه رفت و يک قرص
نان فرانسوي و دو بطري شير خريد. وقتي از فروشگاه بيرون آمد، برف بـه شدت
در حال بارش بود و او عجله داشت که تا زود بـه خانـه برسد و عصرانـه را حاضر
کند. درون راه برگشت، زن و مرد فقيري را ديد کـه از سرما مي لرزيدند. مرد
فقير بـه اميلي گفت: « خانم، ما خانـه و پولي نداريم. بسيار سردمان هست و
گرسنـه هستيم. آيا امکان دارد بـه ما کمکي کنيد؟ »

اميلي جواب داد:آ« متاسفم، من ديگر پولي ندارم و اين نان ها را هم براي
مـهمانم خريده ام. »

مرد گفت:آ« بسيار خوب خانم، متشکرم» و بعد دستش را روي شانـه همسرش گذاشت
و بـه حرکت ادامـه دادند.

همان طور کـه مرد و زن فقير درون حال دور شدن بودند، اميلي درد شديدي را در
قلبش احساس کرد. بـه سرعت دنبال آنـها دويد: آ« آقا، خانم، خواهش مي کنم
صبر کنيد. » وقتي اميلي بـه زن و مرد فقير رسيد، سبد غذا را بـه آنـها داد و
بعد کتش را درآورد و روي شانـه هاي زن انداخت.

مرد از او تشکر کرد و برايش دعا کرد. وقتي اميلي بـه خانـه رسيد، يک لحظه
ناراحت شد چون خدا مي خواست بـه ملاقاتش بيايد و او ديگر چيزي براي
پذيرايي از خدا نداشت. همان طور کـه در را باز مي کرد، پاکت نامـه ديگري را
روي زمين ديد. نامـه را برداشت و باز کرد:

اميلي عزيز،
از پذيرايي خوب و کت زيبايت متشکرم
با عشق، خدا

paiez

01-01-2010, 15:02

گوهر و گردو!

مـی گویند کشاورزی افریقایی درون مزرعه اش زندگی خوب و خوشی را با همسر و فرزندانش داشت. یک روز شنید کـه در بخشی از افریقا معادن الماسی کشف شده اند و مردمـی کـه به آنجا رفته اند ، با کشف الماس بـه ثروتی افسانـه ای دست یـافته اند .
او کـه از شنیدن این خبر هیجان زده شده بود ، تصمـیم گرفت به منظور کشف معدنی الماس بـه آنجا برود. بنابر این زن و فرزندانش را بـه دوستی سپرد و مزرعه اش را فروخت و عازم سفر شد .
او بـه مدت ده سال افریقا را زیر پا مـی گذارد و عاقبت ...
به دنبال بی پولی ، تنـهایی و یـاس و نومـیدی خود را درون اقیـانوس غرق مـی کند .

اما زارع جدیدی کـه مزرعه را خریده بود ، روزی درون کنار رودخانـه ای کـه از وسط مزرعه مـیگذشت ، چشمش بـه تکه سنگی افتاد کـه درخشش عجیبی داشت . او سنگ را برداشت و به نزد جواهر سازی برد . مرد جواهر ساز با دیدن سنگ گفت کـه آن سنگ الماسی هست که نمـی توان قیمتی بر آن نـهاد.
مرد زارع بـه محلی کـه سنگ را پیدا کرده بود رفت و متوجه شد سرتاسر مزرعه پر از سنگهای الماسی هست که به منظور درخشیدن نیـاز بـه تراش و صیقل داشتند.
مرد زارع پیشین بدون آنکه زیر پای خود را نگاه کند ، به منظور کشف الماس تمام افریقا را زیر پا گذاشته بود ، حال آنکه درون معدنی از الماس زندگی مـی کرد !

*IN*

01-01-2010, 15:06

پيرمرد خسته کنار صندوق صدقه ایستاد.

دست برد و از جیب کوچک جلیقه‌اش سکه‌ای بیرون آورد.

در حین انداختن سکه متوجه نوشته روی صندوق شد: صدقه عمر را زیـاد مـی‌کند،سکه را درون جیب انداخت و منصرف شد!!!

*IN*

01-01-2010, 15:11

آلفرد نوبل از جمله افراد معدودی بود کـه این شانس را داشت که تا قبل از مردن، آگهی وفاتش را بخواند!

زمانی کـه برادرش لودویگ فوت شد، روزنامـه‌ها اشتباهاً فکر د کـه نوبل معروف (مخترع دینامـیت) مرده است.

آلفرد وقتی صبح روزنامـه ها را مـی‌خواند با دیدن آگهی صفحه اول، مـیخکوب شد: "آلفرد نوبل، دلال مرگ و مخترع مر‌گ آور ترین سلاح بشری مرد!"

آلفرد، خیلی ناراحت شد. با خود فکر کرد: آیـا خوب هست که من را بعد از مرگ این گونـه بشناسند؟

سریع وصیت نامـه‌اش را آورد. جمله‌های بسیـاری را خط زد و اصلاح کرد.

پیشنـهاد کرد ثروتش صرف جایزه‌ای به منظور صلح و پیشرفت‌های صلح آمـیز شود.

امروزه نوبل را نـه بـه نام دینامـیت، بلکه بـه نام مبدع جایزه صلح نوبل، جایزه‌های فیزیک و شیمـی نوبل و ... مـی‌شناسیم.

او امروز، هویت دیگری دارد.یک تصمـیم، به منظور تغییر یک سرنوشت کافی است!

*IN*

01-01-2010, 15:12

مرد مسنی بـه همراه پسر25

ساله‌اش درون قطار نشسته بود. درون حالی کـه مسافران درون صندلی‌های خود نشسته بودند، قطار شروع بـه حرکت کرد.

به محض شروع حرکت قطار پسر ٢5ساله کـه کنار پنجره نشسته بود پر از شور و هیجان شد.

دستش را از پنجره بیرون برد و در حالی کـه هوای درون حال حرکت را با لذت لمس مـی‌کرد فریـاد زد:

پدر نگاه کن درخت‌ها حرکت مـی‌کنن.

مرد مسن با لبخندی هیجان پسرش را تحسین کرد.

کنار مرد جوان، زوج جوانی نشسته بودند کـه حرف‌های پدر و پسر را مـی‌شنیدند و از حرکات پسر جوان کـه مانند یک کودک 5ساله رفتار مـی‌کرد، متعجب شده بودند.

ناگهان جوان دوباره با هیجان فریـاد زد: پدر نگاه کن دریـاچه، حیوانات و ابرها با قطار حرکت مـی‌کنند.

زوج جوان پسر را با دلسوزی نگاه مـی‌د.

باران شروع شد چند قطره روی دست مرد جوان چکید.

او با لذت آن را لمس کرد و چشم‌هایش را بست و دوباره فریـاد زد: پدر نگاه کن باران مـی‌بارد،‌ آب روی من چکید.

زوج جوان دیگر طاقت نیـاورند و از مرد مسن پرسیدند: ‌چرا شما به منظور مداوای پسرتان بـه پزشک مراجعه نمـی‌کنید؟

مرد مسن گفت: ما همـین الان از بیمارستان بر مـی‌گردیم. امروز پسر من به منظور اولین بار درون زندگی مـی‌تواند ببیند

*IN*

01-01-2010, 15:15

ssaraa

02-01-2010, 10:24

ssaraa

02-01-2010, 13:38

بــهــتـــریــــن شمشیرزن کیست؟

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

جنگجويي از استادش پرسيد: بهترين شمشيرزن کيست؟

استادش پاسخ داد: بـه دشت کنار صومعه برو.

سنگي آنجاست. بـه سنگ توهين کن.

شاگرد گفت: اما چرا بايد اين کار را م.سنگ پاسخ نمي دهد.

استاد گفت: خوب بعد با شمشيرت بـه آن حمله کن.

شاگرد پاسخ داد: اين کار را هم نمي کنم. شمشيرم مي شکند.

و اگر با دست هايم بـه آن حمله کنم, انگشتانم زخمي مي شوند، و هيچ اثري روي سنگ نمي گذارند.

من اين را نپرسيدم. پرسیدم بهترين شمشيرزن کيست؟

استاد پاسخ داد:

بهترين شمشيرزن آن سنگ است، بي آنکه شمشيرش را از غلاف بيرون بکشد، نشان مي دهد کـه هيچ نمي تواند بر او غلبه کند!

roza lonely

04-01-2010, 01:07

حکایت شیری کـه عاشق آهو شد

شیر نری دلباخته‏ی آهوی ماده شد.

شیر نگران معشوق بود و مـی‏ترسید بوسیله‏ی حیوانات دیگر دریده
شود.

از دور مواظبش بود…

پس چشم از آهو برنداشت که تا یك بار كه از دور او را مـی نگریست،

شیری را دید كه بـه آهو حمله كرد. فوری از جا پرید و جلو آمد.

دید ماده شیری است. چقدر زیبا بود، گردنی مانند مخمل سرخ و بدنی

زیبا و طناز داشت.

با خود گفت: حتما گرسنـه است. همان جا ایستاد و مجذوب زیبایی

ماده شیر شد.

و هرگز ندید و هرگز نفهمـید کـه آهو خورده شد…

حکایت شیری کـه عاشق آهو شد

شیر نری دلباخته‏ی آهوی ماده شد.

شیر نگران معشوق بود و مـی‏ترسید بوسیله‏ی حیوانات دیگر دریده
شود.

از دور مواظبش بود…

پس چشم از آهو برنداشت که تا یك بار كه از دور او را مـی نگریست،

شیری را دید كه بـه آهو حمله كرد. فوری از جا پرید و جلو آمد.

دید ماده شیری است. چقدر زیبا بود، گردنی مانند مخمل سرخ و بدنی

زیبا و طناز داشت.

با خود گفت: حتما گرسنـه است. همان جا ایستاد و مجذوب زیبایی

ماده شیر شد.

و هرگز ندید و هرگز نفهمـید کـه آهو خورده شد…

roza lonely

04-01-2010, 01:13

زوج سالمند ...
· درون یک شب سرد زمستانی یک زوج سالمند وارد رستوران بزرگی شدند. آنـها درون مـیان زوجهای جوانی کـه در آنجا حضور داشتند بسیـار جلب توجه مـی د. بسیـاری از آنان، زوج سالخورده را تحسین مـی د و به راحتی مـی شد فکرشان را از نگاهشان خواند: «نگاه کنید، این دو نفر عمری هست که درون کنار یکدیگر زندگی مـی کنند و چقدر درون کنار هم خوشبختند .»

([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])

پیرمرد به منظور سفارش غذا بـه طرف صندوق رفت. غذا سفارش داد ، پولش را پرداخت و غذا آماده شد. با سینی بـه طرف مـیزی کـه همسرش پشت آن نشسته بود رفت و رو بـه رویش نشست.یک ساندویچ همبرگر ، یک بشقاب سیب زمـینی خلال شده و یک نوشابه درون سینی بود.

پیرمرد همبرگر را ازکاغذ درون آورد و آن را با دقت بـه دو تکه ی مساوی تقسیم کرد.
سپس سیب زمـینی ها را بـه دقت شمرد و تقسیم کرد.
پیرمرد کمـی نوشابه خورد و همسرش نیز از همان لیوان کمـی نوشید. همـین کـه پیرمرد بـه ساندویچ خود گاز مـی زد مشتریـان دیگر با ناراحتی بـه آنـها نگاه مـی د و این بار بـه این فــکر مـی د کـه آن زوج پیــر احتمالا آن قدر فقیــر هستند کـه نمـی توانند دو ساندویچ سفــارش بدهند.
پیرمرد شروع کرد بـه خوردن سیب زمـینی هایش. مرد جوانی از جای خو بر خاست و به طرف مـیز زوج پیر آمد و به پیر مرد پیشنـهاد کرد که تا برایشان یک ساندویچ و نوشابه بگیرد. اما پیر مرد قبول نکرد و گفت : « همـه چیز رو بـه راه هست ، ما عادت داریم درون همـه چیز شریک باشیم . »
مردم کم کم متوجه شدند درون تمام مدتی کـه پیرمرد غذایش را مـی خورد، پیرزن او را نگاه مـی کند وبه غذایش نمـی زند.
بار دیگر همان جوان بـه طرف مـیز رفت و از آنـها خواهش کرد کـه اجازه بدهند یک ساندویچ دیگر برایشان سفارش بدهد و این دفعه پیر زن توضیح داد: « ما عادت داریم درون همـه چیز با هم شریک باشیم.»
همـین کـه پیرمرد غذایش را تمام کرد ، مرد جوان طاقت نیـاورد و باز بـه طرف مـیز آن دو آمد و گفت: «مـی توانم سوالی از شما بپرسم خانم؟»
پیرزن جواب داد: «بفرمایید.»
- چرا شما چیزی نمـی خورید ؟ شما کـه گفتید درون همـه چیز با هم شریک هستید . منتظر چی هستید؟ »
پیرزن جواب داد: « منتظر دندانـهــــــا !»

nil2008

04-01-2010, 01:53

nil2008

04-01-2010, 11:08

Colton

05-01-2010, 00:58

ssaraa

05-01-2010, 16:51

اون شب وقتی بـه خونـه رسیدم دیدم همسرم مشغول آماده شام است, دستشو گرفتم و گفتم: حتما راجع بـه یک موضوعی باهات صحبت کنم. اون هم آروم نشست و منتظر شنیدن حرف های من شد. دوباره سایـه رنجش و غم رو توی چشماش دیدم. اصلا نمـی دونستم چه طوری حتما بهش بگم, انگار دهنم باز نمـی شد.

هرطور بود حتما بهش مـی گفتم و راجع بـه چیزی کـه ذهنم رو مشغول کرده بود, باهاش صحبت مـی کردم. موضوع اصلی این بود کـه من مـی خواستم از اون جدا بشم. بالاخره هرطور کـه بود موضوع رو پیش کشیدم, از من پرسید چرا؟!

اما وقتی از جواب طفره رفتم خشمگین شد و در حالی کـه از اتاق غذاخوری خارج مـی شد فریـاد مـی زد: تو مرد نیستی

اون شب دیگه هیچ صحبتی نکردیم و اون دایم گریـه مـی کرد و مثل باران اشک مـی ریخت, مـی دونستم کـه مـی خواست بدونـه کـه چه بلایی بر سر عشق مون اومده و چرا؟

اما بـه سختی مـی تونستم جواب قانع کننده ای براش پیدا کنم, چرا کـه من دلباخته یک جوان بـه اسم"دوی" شده بودم و دیگه نسبت بـه همسرم احساسی نداشتم.

من و اون مدت ها بود کـه با هم غریبه شده بودیم من فقط نسبت بـه اون احساس ترحم داشتم. بالاخره با احساس گناه فراوان موافقت نامـه طلاق رو گرفتم, خونـه, سی درصد شرکت و ماشین رو بـه اون دادم. اما اون یک نگاه بـه برگه ها کرد و بعد همـه رو پاره کرد.

زنی کـه بیش از ده سال باهاش زندگی کرده بودم تبدیل بـه یک غریبه شده بود و من واقعا متاسف بودم و مـی دونستم کـه اون ده سال از عمرش رو به منظور من تلف کرده و تمام انرژی و جوانی اش رو صرف من و زندگی با من کرده, اما دیگه خیلی دیر شده بود و من عاشق شده بودم.

بالاخره اون با صدای بلند شروع بـه گریـه کرد, چیزی کـه انتظارش رو داشتم. بـه نظر من این گریـه یک تخلیـه هیجانی بود.بلاخره مسئله طلاق کم کم داشت براش جا مـی افتاد. فردای اون روز خیلی دیر بـه خونـه اومدم و دیدم کـه یک نامـه روی مـیز گذاشته! بـه اون توجهی نکردم و رفتم توی رختخواب و به خواب عمـیقی فرو رفتم. وقتی بیدار شدم دیدم اون نامـه هنوز هم همون جاست, وقتی اون رو خوندم دیدم شرایط طلاق رو نوشته. اون هیچ چیز از من نمـی خواست بـه جز این کـه در این مدت یک ماه کـه از طلاق ما باقی مونده بهش توجه کنم.

اون درخواست کرده بودکه درون این مدت یک ماه که تا جایی کـه ممکنـه هر دومون بـه صورت عادی کنار هم زندگی کنیم, دلیلش هم ساده و قابل قبول بود: پسرمون درون ماه آینده امتحان مـهمـی داشت و همسرم نمـی خواست کـه جدایی ما پسرمون رو دچار مشکل ه!

این مسئله به منظور من قابل قبول بود, اما اون یک درخواست دیگه هم داشت: از من خواسته بود کـه بیـاد بیـارم کـه روز عروسی مون من اون رو روی دست هام گرفته بودم و به خانـه اوردم. و درخواست کرده بود کـه در یک ماه باقی مونده از زندگی مشترکمون هر روز صبح اون رو از اتاق خواب که تا دم درون به همون صورت روی دست هام بگیرمو راه ببرم.

خیلی درخواست عجیبی بود, با خودم فکر کردم حتما داره دیونـه مـی شـه.

اما به منظور این کـه اخرین درخواستش رو رد نکرده باشم موافقت کردم.

وقتی این درخواست عجیب و غریب رو به منظور "دوی"تعریف کردم اون با صدای بلند خندید گفت:
به هر حتما با مسئله طلاق روبرو مـی شد, مـهم نیست داره چه حقه ای بـه کار مـی بره..

مدت ها بود کـه من و همسرم هیچ تماسی با هم نداشتیم که تا روزی کـه طبق شرایط طلاق کـه همسرم تعین کرده بود من اون رو بلند کردم و در مـیان دست هام گرفتم.
هر دومون مثل آدم های دست و پاچلفتی رفتار مـی کردیم و معذب بودیم..
پسرمون پشت ما راه مـی رفت و دست مـی زد و مـی گفت: بابا رو تو بغل گرفته راه مـی بره.

جملات پسرم دردی رو درون وجودم زنده مـی کرد, از اتاق خواب که تا اتاق نشیمن و از اون جا که تا در ورودی حدود ده متر مسافت رو طی کردیم.. اون چشم هاشو بست و به آرومـی گفت: راجع بـه طلاق که تا روز آخر بـه پسرمون هیچی نگو!

نمـی دونم یک دفعه چرا این قدر دلم گرفت و احساس غم کردم.. بالاخره دم درون اون رو زمـین گذاشتم, رفت و سوار اتوبوس شد و به طرف محل کارش رفت, من هم تنـها سوار ماشین شدم و به سمت شرکت حرکت کردم.

روز دوم هر دومون کمـی راحت تر شده بودیم, مـی تونستم بوی عطرشو اسشمام کنم. عطری کـه مدتها بود از یـادم رفته بود. با خودم فکر کردم من مدتهاست کـه به همسرم بـه حد کافی توجه نکرده بودم. انگار سالهاست کـه ندیدمش, من از اون مراقبت نکرده بودم.

متوجه شدم کـه آثار گذر زمان بر چهره اش نشسته, چندتا چروک کوچک گوشـه چماش نشسته بود,لابهموهاش چند که تا تار خاکستری ظاهر شده بود!
برای لحظه ای با خودم فکر کردم: خدایـا من با او چه کار کردم؟!

روز چهارم وقتی اون رو روی دست هام گرفتم حس نزدیکی و صمـیمـیت رو دوباره احساس کردم.

این زن, زنی بود کـه ده سال از عمر و زندگی اش رو با من سهیم شده بود.

روز پنجم و ششم احساس کردم, صیمـیت داره بیشتر وبیشتر مـی شـه, انگار دوباره این حس زنده شده و دوباره داره شاخ و برگ مـی گیره.

من راجع بـه این موضوع بـه "دوی" هیچی نگفتم. هر روز کـه مـی گذشت برام آسون تر و راحت تر مـی شد کـه همسرم رو روی دست هام حمل کنم و راه ببرم, با خودم گفتم حتما عظله هام قوی تر شده. همسرم هر روز با دقت لباسش رو انتخاب مـی کرد. یک روز درون حالی کـه چند دست لباس رو درون دست گرفته بود احساس کرد کـه هیچ کدوم مناسب و اندازه نیستند.با صدای آروم گفت: لباسهام همگی گشاد شدند.
و من ناگهان متوجه شدم کـه اون توی این مدت چه قدر لاغر و نحیف شده و به همـین خاطر بود کـه من اون رو راحت حمل مـی کردم, انگار وجودش داشت ذره ذره آب مـی شد. گویی ضربه ای بـه من وارد شد, ضربه ای کـه تا عمق وجودم رو لرزوند. توی این مدت کوتاه اون چقدر درد و رنج رو تحمل کرده بود, انگار جسم و قلبش ذره ذره آب مـی شد. ناخوداگاه بلند شدم و سرش رو نوازش کردم.. پسرم این منظره کـه پدرش , مادرش رو درون اغوش بگیره و راه ببره تبدیل بـه یک جزئ شیرین زندگی اش شده بود.
همسرم بـه پسرم اشاره کرد کـه بیـاد جلو و به نرمـی و با تمام احساس اون رو درون آغوش فشرد.

من روم رو برگردوندم, ترسیدم نکنـه کـه در روزهای آخر تصمـیم رو عوض کنم. بعد اون رو درون آغوش گرفتم و حرکت کردم. همون مسیر هر روز, از اتاق خواب که تا اتاق نشیمن و در ورودی.دستهای اون دور گردن من حلقه شده بود و من بـه نرمـی اون رو حمل مـی کردم,

درست مثل اولین روز ازدواج مون. روز آخر وقتی اون رو درون اغوش گرفتم بـه سختی مـی تونستم قدم های آخر رو بردارم.

انگار ته دلم یک چیزی مـی گفت: ای کاش این مسیر هیچ وقت تموم نمـی شد. پسرمون رفته بود مدرسه, من درون حالی کـه همسرم درون اغوشم بود با خودم گفتم:
من درون تمام این سالها هیچ وقت بـه فقدان صمـیمـیت و نزدیکی درون زندگی مون توجه نکرده بودم.

اون روز بـه سرعت بـه طرف محل کارم رانندگی کردم, وقتی رسیدم بدون این کـه در ماشین رو قفل کنم ماشین رو رها کردم, نمـی خواستم حتی یک لحظه درون تصمـیمـی کـه گرفتم, تردید کنم.

"دوی" درون رو باز کرد, و من بهش گفتم کـه متاسفم, من نمـی خوام از همسرم جدا بشم!

اون حیرت زده بـه من نگاه مـی کرد, بـه پیشانیم دست زد و گفت: ببینم فکر نمـی کنی تب داشته باشی؟
من دستشو کنار زدم و گفتم: نـه! متاسفم, من جدایی رو نمـی خوام, این منم کـه نمـی خوام از همسرم جدا بشم.

به هیچ وجه نمـی خوام اون رو از دست بدم.

زندگی مشترک من خسته کننده شده بود, چون نـه من و نـه اون که تا یک ماه گذشته هیچ کدوم ارزش جزییـات و نکات ظریف رو درون زندگی مشترکمون نمـی دونستیم.
زندگی مشترکمون خسته کننده شده بود

نـه بـه خاطر این کـه عاشق هم نبودیم بلکه بـه این خاطر کـه اون رو از یـاد بودیم.

من حالا متوجه شدم کـه از همون روز اول ازدواج مون کـه همسرم رو درون آغوش گرفتم و پا بـه خانـه گذاشتم موظفم کـه تا لحظه مرگ همون طور اون رو درون آغوش حمایت خودم داشته باشم. "دوی" انگار تازه از خواب بیدار شده باشـه درون حالی کـه فریـاد مـی زد درون رو محکم کوبید و رفت.

من از پله ها پایین اومدم سوار ماشین شدم و به گل فروشی رفتم.
یک سبد گل زیبا و معطر به منظور همسرم سفارش دادم.
گل فروش پرسید: چه متنی روی سبد گل تون مـی نویسید؟
و من درون حالی کـه لبخند مـی زدم نوشتم :

از امروز صبح, تو رو درون آغوش مـهرم مـی گیرم و حمل مـی کنم, تو روبا پاهای عشق راه مـی برم, که تا زمانی کـه مرگ, ما دو نفر رو از هم جدا کنـه.

************ ********* ********* ********* **

جزئیـات ظریفی توی زندگی ما هست کـه از اهمـیت فوق العلاده ای برخورداره, مسائل و نکاتی کـه برای تداوم و یک رابطه, مـهم و ارزشمندند.

این مسایل خانـه مجلل, پول, ماشین و مسایلی از این قبیل نیست.

این ها هیچ کدوم بـه تنـهایی و به خودی خود شادی افرین نیستند.

پس درون زندگی سعی کنید:

زمانی رو صرف پیدا شیرینی ها و لذت های ساده زندگی تون کنید.

چیزهایی رو کـه از یـاد بردید, یـادآوری و تکرار کنید و هر کاری رو کـه باعث ایجاد حس صمـیمـیت و نزدیکی بیشتر و بیشتر بین شما و همسرتون مـی شـه, انجام بدید..

زندگی خود بـه خود دوام پیدا نمـی کنـه.

این شما هستید کـه باید باعث تداوم زندگی تون بشید.

اگر این داستان رو به منظور فرد دیگه ای نقل نکنید هیچ انفاق نمـی افته, اما یـادتون باشـه کـه اگه این کار رو ید شاید یک زندگی رو نجات بدید .

roza lonely

05-01-2010, 17:54

روزی تصمـیم گرفتم كه دیگر همـه چیز را رها كنم. شغلم ‏را، دوستانم را، زندگی ام را!
به جنگلی رفتم که تا برای آخرین بار با خدا ‏صحبت كنم. بـه خدا گفتم: آیـا مـی‏ توانی دلیلی به منظور ادامـه زندگی برایم بیـاوری؟
و جواب ‏او مرا شگفت زده كرد.
او گفت : آیـا درخت سرخس و بامبو را مـی بینی؟
پاسخ دادم : بلی.
فرمود: ‏هنگامـی كه درخت بامبو و سرخس راآف، بـه خوبی ازآنـها مراقبت نمودم. بـه آنـها نور ‏و غذای كافی دادم. دیر زمانی نپایید كه سرخس سر از خاك برآورد و تمام زمـین را فرا ‏گرفت اما از بامبو خبری نبود. من از او قطع امـید نكردم. درون دومـین سال سرخسها بیشتر ‏رشد كردند و زیبایی خیره كننده ای بـه زمـین بخشیدند اما همچنان از بامبوها خبری نبود. ‏من بامبوها را رها نكردم. درون سالهای سوم و چهارم نیز بامبوها رشد نكردند. اما من ‏باز از آنـها قطع امـید نكردم. درون سال پنجم جوانـه كوچكی از بامبو نمایـان شد. درون ‏مقایسه با سرخس كوچك و كوتاه بود اما با گذشت 6 ماه ارتفاع آن بـه بیش از 100 فوت ‏رسید. 5 سال طول كشیده بود که تا ریشـه ‏های بامبو بـه اندازه كافی قوی شوند.. ریشـه هایی ‏كه بامبو را قوی مـی‏ ساختند و آنچه را به منظور زندگی بـه آن نیـاز داشت را فراهم مـی ‏كرد.
‏خداوند درون ادامـه فرمود: آیـا مـی‏ دانی درون تمامـی این سالها كه تو درگیر مبارزه با ‏سختیـها و مشكلات بودی درون حقیقت ریشـه هایت را مستحكم مـی ‏ساختی. من درون تمامـی این مدت ‏تو را رها نكردم همانگونـه كه بامبوها را رها نكردم.
‏هرگز خودت را با دیگران ‏مقایسه نكن. بامبو و سرخس دو گیـاه متفاوتند اما هر دو بـه زیبایی جنگل كمك مـی كنن. ‏زمان تو نیز فرا خواهد رسید تو نیز رشد مـی ‏ كنی و قد مـی كشی!
‏از او پرسیدم : من ‏چقدر قد مـی‏ كشم.
‏در پاسخ از من پرسید: بامبو چقدر رشد مـی كند؟
جواب دادم: هر ‏چقدر كه بتواند.

‏گفت: تو نیز حتما رشد كنی و قد بكشی، هر اندازه كه ‏بتوانی...

sepehr_x50

06-01-2010, 11:31

از مكزيكى پرسيد: چقدر طول كشيد كه اين چند تارو بگيرى؟
مكزيكى: مدت خيلى كمى !

آمريكايى: بعد چرا بيشتر صبر نكردى که تا بيشتر ماهى گيرت بياد؟
مكزيكى: چون همين تعداد هم براى سير كردن خانواده‌ام كافيه !

آمريكايى: اما بقيه وقتت رو چيكار ميكنى؟
مكزيكى: که تا ديروقت ميخوابم! يك كم ماهيگيرى ميكنم!با بچه‌هام بازى ميكنم! با خوش ميگذرونم! بعد ميرم تو دهكده ميچرخم! با دوستام شروع ميكنيم بـه گيتار زدن و خوشگذرونى! خلاصه مشغولم با اين نوع زندگى !

آمريكايى: من توي هاروارد درس خوندم و ميتونم كمكت كنم! تو بايد بيشتر ماهيگيرى بكنى! اونوقت ميتونى با پولش يك قايق بزرگتر بخرى! و با درآمد اون چند که تا قايق ديگه هم بعدا اضافه ميكنى! اونوقت يك عالمـه قايق براى ماهيگيرى دارى !
مكزيكى: خب! بعدش چى؟

آمريكايى: بجاى اينكه ماهى‌هارو بـه واسطه بفروشى اونارو مستقيما بـه مشتريها ميدى و براى خودت كار و بار درست ميكنى... بعدش كارخونـه راه ميندازى و به توليداتش نظارت ميكنى... اين دهكده كوچيك رو هم ترك ميكنى و ميرى مكزيكو سيتى! بعدش لوس آنجلس! و از اونجا هم نيويورك... اونجاس كه دست بـه كارهاى مـهمتر هم ميزنى ...

مكزيكى: اما آقا! اينكار چقدر طول ميكشـه؟
آمريكايى: پانزده که تا بيست سال !

مكزيكى: اما بعدش چى آقا؟
آمريكايى: بهترين قسمت همينـه! موقع مناسب كه گير اومد، ميرى و سهام شركتت رو بـه قيمت خيلى بالا ميفروشى! اينكار ميليونـها دلار برات عايدى داره !

مكزيكى: ميليونـها دلار؟؟؟ خب بعدش چى؟
آمريكايى: اونوقت بازنشسته ميشى! ميرى بـه يك دهكده ساحلى كوچيك! جايى كه ميتونى که تا ديروقت بخوابى! يك كم ماهيگيرى كنى! با بچه هات بازى كنى !
با زنت خوش باشى! برى دهكده و تا ديروقت با دوستات گيتار بزنى و خوش بگذرونى...

roza lonely

07-01-2010, 01:41

تصادف...

یک روز یک زن و مرد ماشینشون با هم تصادف ناجوری مـی کنـه ...
بطوریکه ماشین هردوشون بشدت آسیب مـیبینـه ...
ولی هردوشون بطرز معجزه آسایی جون سالم بدر مـی برن ...

وقتی کـه هر دو از ماشینشون کـه حالا تبدیل بـه آهن قراضه شده بیرون مـیان ، رانندهء خانم بر مـیگرده مـیگه - آه چه جالب شما مرد هستید !

ببینید چه بـه روز ماشینامون اومده !

همـه چیز داغون شده ولی ما سالم هستیم!

این حتما نشونـه ای از طرف خدا باشـه کـه اینطوری با هم ملاقات کنیم و ارتباط مشترکی رو با صلح و صفا آغاز کنیم!

مرد با هیجان پاسخ مـیگه:
- اوه … "بله کاملا" …با شما موافقم این حتما نشونـه ای از طرف خدا باشـه !

بعد اون خانم زیبا ادامـه مـی ده و مـی گه :
- ببین یک معجزه دیگه! ماشین من کاملن داغون شده ولی این شیشـه سالمـه .مطمئنا خدا خواسته کـه این شیشـه سالم بمونـه که تا ما این تصادف خوش یمن كه مـی تونـه شروع جریـانات خیلی جالبی باشـه رو جشن بگیریم !

و بعد خانم زیبا با لوندی بطری رو بـه مرد مـیده .

مرد سرش رو بـه علامت تصدیق تکان مـیده و در حالیكه زیر چشمـی اندام خانم زیبا رو دید مـی زنـه درب بطری رو باز مـی کنـه و نصف شیشـه رو مـی نوشـه و بطری رو برمـی گردونـه بـه زن .

زن درب بطری رو مـی بنده و شیشـه رو برمـی گردونـه بـه مرد.

مرد مـی گه شما نمـی نوشید؟!

زن لبخند شیطنت آمـیزی مـی زنـه درون جواب مـی گه :
- نـه عزیزم ، فکر مـی کنم الان بهتره منتظر پلیس باشیم … ! [ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

roza lonely

08-01-2010, 02:34

کشاورز...

یكی از كشاورزان منطقه ای، همـیشـه درون مسابقه‌ها، جایزه بهترین غله را بـه ‌دست مـی‌آورد و به ‌عنوان كشاورز نمونـه شناخته شده بود. رقبا و همكارانش، علاقه‌مند شدند راز موفقیتش را بدانند. بـه همـین دلیل، او را زیر نظر گرفتند و مراقب كارهایش بودند. بعد از مدتی جستجو، سرانجام با نكته‌ عجیب و جالبی روبرو شدند. این كشاورز بعد از هر نوبت كِشت، بهترین بذرهایش را بـه همسایگانش مـی‌داد و آنان را از این نظر تأمـین مـی‌كرد. بنابراین، همسایگان او مـی‌بایست برنده‌ مسابقه‌ها مـی‌شدند نـه خود او!

كنجكاویشان بیش‌تر شد و كوشش علاقه‌مندان بـه كشف این موضوع كه با تعجب و تحیر نیز آمـیخته شده بود، بـه جایی نرسید. سرانجام، تصمـیم گرفتند ماجرا را از خود او بپرسند و پرده از این راز عجیب بردارند.

كشاورز هوشیـار و دانا، درون پاسخ بـه پرسش همكارانش گفت: «چون جریـان باد، ذرات باروركننده غلات را از یك مزرعه بـه مزرعه‌ دیگر مـی‌برد، من بهترین بذرهایم را بـه همسایگان مـی‌دادم که تا باد، ذرات باروركننده نامرغوب را از مزرعه‌های آنان بـه زمـین من نیـاورد و كیفیت محصول‌های مرا خراب نكند!»

همـین تشخیص درست و صحیح كشاورز، توفیق كامـیابی درون مسابقه‌های بهترین غله را برایش بـه ارمغان مـی‌آورد.

گاهی اوقات لازم هست با كمك بـه رقبا و ارتقاء كیفیت و سطح آنـها، كاری كنیم كه از تأثیرات منفی آنـها درون امان باشیم

roza lonely

08-01-2010, 02:42

كوله ‌پشتی‌اش‌ را برداشت‌ و راه‌ افتاد.
رفت‌ كه‌ دنبال‌ خدا بگردد و گفت: که تا كوله‌ام‌ از خدا پر نشود برنخواهم‌ گشت.
نـهالی‌ رنجور و كوچك‌ كنار راه‌ایستاده‌ بود، مسافر با خنده‌ای‌ رو به‌ درخت‌ گفت: چه‌ تلخ‌ است‌ كنار جاده‌بودن‌ و نرفتن؛
درخت‌ زیرلب‌ گفت: ولی‌ تلخ‌ تر آن‌ است‌ كه‌ بروی‌ وبی‌رهاورد برگردی. كاش‌ مـی‌دانستی‌ آنچه‌ درون جست‌وجوی‌ آنی، همـین‌جاست...

مسافر رفت‌ و گفت: یك‌ درخت‌ از راه‌ چه‌ مـی‌داند، پاهایش‌ درون گِل‌ است، او هیچ‌گاه‌ لذت‌ جست‌وجو را نخواهد یـافت.
و نشنید كه‌ درخت‌ گفت: اما من‌ جست‌وجو را از خود آغاز كرده‌ام‌ و سفرم‌ را كسی‌ نخواهددید؛ جز آن‌ كه‌ باید.

مسافر رفت‌ و كوله‌اش‌ سنگین‌ بود. هزار سال‌ گذشت، هزار سالِ‌ پر خم‌ و پیچ، هزار سالِ‌ بالا و پست. مسافر بازگشت رنجور و ناامـید. خدا را نیـافته‌ بود، اما غرورش‌ را گم‌ كرده‌ بود...

به‌ ابتدای‌ جاده‌ رسید. جاده‌ای‌ كه‌ روزی‌ از آن‌ آغاز كرده‌ بود. درختی‌ هزار ساله، بالا بلند و سبز كنار جاده‌ بود.
زیر سایـه‌اش‌ نشست‌ که تا ‌ بیـاساید.

مسافر درخت‌ را به‌ یـاد نیـاورد. اما درخت‌ او را مـی‌شناخت.

درخت‌ گفت: سلام‌ مسافر، درون كوله‌ات‌ چه‌ داری، مرا هم‌ مـیهمان‌ كن.
مسافر گفت: بالا بلند تنومندم، شرمنده‌ام، كوله‌ام‌ خالی‌ است‌ و هیچ‌ چیز ندارم.

درخت‌ گفت: چه‌ خوب، وقتی‌ هیچ‌ چیز نداری، همـه‌ چیز داری.اما آن‌ روز كه‌ مـی‌رفتی، درون كوله‌ات‌ همـه‌ چیز داشتی، غرور كمترینش‌ بود، جاده‌ آن‌ را از تو گرفت.
حالا درون كوله‌ات‌ جا برای‌ خدا هست و قدری‌ از حقیقت‌ را درون كوله‌ مسافر ریخت...

دست‌های‌ مسافر از اشراق‌ پر شد و چشم‌هایش‌ از حیرت‌ درخشید و گفت: هزار سال‌ رفتم‌ وپیدا نكردم‌ و تو نرفته‌ای، این‌ همـه‌ یـافتی!

درخت‌ گفت: زیرا تو درون جاده‌ رفتی‌ و من‌ درون خودم ، و پیمودن‌ خود، دشوارتر از پیمودن‌ جاده‌هاست ...

این داستان برداشتی هست از فرمایش حضرت علی
"من عرف نفسه فقد عرف ربه"
آن کـه خود را شناخت بـه تحقیق کـه خدا را شناخته است...

paiez

08-01-2010, 14:37

داستان کوتاه: نفرت
معلم یک مدرسه بـه بچه های کلاس گفت کـه مـیخواهد با آنـها بازی کند . او بـه آنـها گفت کـه فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن بـه تعداد آدمـهایی کـه از آنـها بدشان مـیآید ، سیب زمـینی بریزند و با خود بـه کودکستان بیـاورند

فردا بچه ها با کیسه های پلاستیکی بـه مدرسه آمدند . درون کیسه بعضی ها 2 بعضی ها 3 ، و بعضی ها 5 سیب زمـینی بود

معلم بـه بچه ها گفت : که تا یک هفته هر کجا کـه مـی روند کیسه پلاستیکی را با خود ببرند . روزها بـه همـین ترتیب گذشت و کم کم بچه ها شروع د بـه شکایت از بوی سیب زمـینی های گندیده . بـه علاوه ، آن هایی کـه سیب زمـینی بیشتری داشتند از حمل آن بار سنگین خسته شده بودند . بعد از گذشت یک هفته بازی بالاخره تمام شد و بچه ها راحت شدند

معلم از بچه ها پرسید : از اینکه یک هفته سیب زمـینی ها را با خود حمل مـی کردید چه احساسی داشتید ؟
بچه ها از اینکه مجبور بودند ، سیب زمـینی های بد بو و سنگین را همـه جا با خود حمل کنند شکایت داشتند

آنگاه معلم منظور اصلی خود را از این بازی ، این چنین توضیح داد

این درست شبیـه وضعیتی هست که شما کینـه آدم هایی کـه دوستشان ندارید را درون دل خود نگه مـی دارید و همـه جا با خود مـی برید . بوی بد کینـه و نفرت قلب شما را فاسد مـی کند و شما آن را بـه همـه جا همراه خود حمل مـی کنید . حالا کـه شما بوی بد سیب زمـینی ها را فقط به منظور یک هفته نتوانستید تحمل کنید
پس چطور مـی خواهید بوی بد نفرت را به منظور تمام عمر درون دل خود تحمل کنید ؟

Colton

08-01-2010, 20:32

پسر جوان بعد از مدتها از منزل خارج شد . بیماری روحیـه او را مکدر کرده بود . و حالا با اصرار مادرش بـه خیـابان آمده بود . از کنار چند فروشگاه گذشت . ویترین یک فروشگاه بزرگ توجه او را بـه خود جلب کرد و وارد شد . درون بخشی از فروشگاه کـه مخصوص موسیقی بود چشمش بـه جوانی افتاد کـه فروشنده آن قسمت بود . فروشنده ی بود همسن خودش و لبخند مـهربانی برداشت . لبخند آن بـه نظر خودش زیباترین چیزی بود کـه به عمر دیده بود! نگاهی بـه او کرد و پرسید :

- مـی توانم کمکتان کنم؟

در یک نگاه درون وجودش علاقه ای را نسبت بـه او احساس کرد ولی هیچ عالعملی از خود نشان نداد . فقط گفت :

- من یک لوح موسیقی مـی خواهم .

یکی را انتخاب کرد و به دست داد لوح را گرفت و با همان لبخند گفت :

- مـیل دارید این را برایتان کادو کنم؟

و بدون این کـه منتظر جواب شود بـه پشت ویترین رفت و چند لحظه بعد بسته کادو پیچ شده را بـه پسر داد . پسر جوان با کادویی کـه در دست داشت بـه خانـه رفت و از آن روز بـه بعد هر روز بـه فروشگاه مـی رفت و یک لوح مـی خرید و نیز لوح را کادو مـی کرد و به او مـی داد . پسر بارها خواست علاقه خود را بـه فروشنده جوان ابراز کند ولی نتوانست . مادرش کـه متوجه تغییر درون رفتار پسر شده بود علت این پریشانی را از او جویـا شد و وقتی متوجه علاقه او شد پیشنـهاد کرد کـه این موضوع را بـه خود بگوید و نظر او را هم بپرسد . ولی پسر نپذیرفت او هر بار کـه مـی خواست با صحبت کند نمـی توانست و فقط با خرید یک لوح خارج مـی شد .

بیماری جوان کم کم شدیدتر مـی شد و او نمـی توانست علاقه اش را بـه ابراز کند . یک روز کـه به فروشگاه رفت فقط شماره تلفنش را روی کاغذ نوشت و روی ویترین گذاشت و خارج شد! و روز بعد دیگر بـه فروشگاه نرفت!

چند روز گذشت و از نیـامدن پسرتعجب کرد و به یـاد شماره تلفن افتاد و با منزل او تماس گرفت . مادر پسر جوان گوشی را برداشت و وقتی متوجه شد کـه او همان فروشنده هست با گریـه گفت :

- تو دیر تماس گرفتی!! ... پسر من دو روز پیش از دنیـا رفت.

بسیـار متاثر شد و از مادر نشانی اش را پرسید که تا او را ببیند . وقتی بـه منزل پسر رسید از مادرش خواهش کرد کـه اتاق پسر را ببیند . درون اتاق پسر انبوهی از لوحهای موسیقی روی هم چیده شده بود کـه کادوی آنـها باز نشده بود!!

مادر یکی از کادوها را باز کرد و با تعجب داخل آن یک یـادداشت دید کـه رویش نوشته بود

" تو پسر مودب و با شخصیتی هستی و اگر مایل باشی مـی توانیم با هم یک فنجان قهوه بخوریم . "

یـادداشت ازطرف فروشنده بود . مادر بسته بعدی را باز کرد و باز هم همان یـادداشت!

مادر گفت :

- پسرم بـه تو گفته بودم کـه اگر واقعا او را دوست داری احساسات را ابراز کن و بگذار او هم بداند کـه احساسی نسبت بـه او داری . ممکن هست او هم بـه تو علا قمند و منتظر تو باشد .

براساس کتاب داستان های کوتاه اثر سباستین لومان

sepehr_x50

08-01-2010, 20:58

مردی کـه سوار بر بالن درون حال حرکت بود ناگهان بـه یـاد آورد قرار

مـهمّی دارد؛ ارتفاعش را کم کرد و از مردی کـه روی زمـین بود پرسید

"ببخشید آقا ؛ من قرار مـهمّی دارم ، ممکنـه بـه من بگویید کجا هستم که تا ببینم بـه موقع بـه قرارم مـی رسم یـا نـه؟"

مرد روی زمـین : بله، شما درون ارتفاع حدودا ً ۶ متری درون طول جغرافیـایی " ۱٨'۲۴ﹾ۸۷ و عرض جغرافیـایی "۴۱'۲۱ﹾ ۳۷ هستید.

مرد بالن سوار : شما حتما مـهندس باشید

مرد روی زمـین : بله، از کجا فهمـیدید؟؟"

مرد بالن سوار : چون اطلاعاتی کـه شما بـه من دادید اگر چه کاملا ً دقیق بود بـه درد من نمـی خورد و من هنوز نمـی دانم کجا هستم و به موقع بـه قرارم مـی رسم یـا نـه؟"

مرد روی زمـین : شما حتما مدیر باشید.

مرد بالن سوار : بله، از کجا فهمـیدید؟؟؟"

مرد روی زمـین : چون شما نمـی دانید کجا هستید و به کجا مـی خواهید بروید. قولی داده اید و نمـی دانید چگونـه بـه آن عمل کنید و انتظار دارید مسئولیت آن را دیگران بپذیرند.

اطلاعات دقيق هم بـه دردتان نميخورد!

nil2008

09-01-2010, 00:31

vorojax

09-01-2010, 01:17

سلام
مــــجـــــســـــمـــه؟
مي گويند درون زمانـهاي دور پسري بود كه بـه اعتقاد پدرش هرگز نمي توانست با دستانش كار با ارزشي انجام دهد.
اين پسر هر روز بـه كليسايي درون نزديكي محل زندگي خود مي رفت و ساعتها بـه تكه سنگ مرمر بزرگي كه درون حياط كليسا قرار داشت خيره مي شد و هيچ نمي گفت.
روزي شاهزاده اي از كنار كليسا عبور كرد و پسرك را ديد كه بـه اين تكه سنگ خيره شده هست و هيچ نمي گويد.
از اطرافيان درون مورد پسر پرسيد. بـه او گفتند كه او چهار ماه هست هر روز بـه حياط كليسا مي آيد و به اين تكه سنگ خيره مي شود و هيچ نمي گويد.
شاهزاده دلش براي پسرك سوخت. كنار او آمد و آهسته بـه او گفت: «جوان، بـه جاي بيكار نشسستن و زل زدن بـه اين تخته سنگ، بهتر هست براي خود كاري دست و پا كني و آينده خود را بسازي.»

پسرك درون مقابل چشمان حيرت زده شاهزاده، مصمم و جدي بـه سوي او برگشت و در چشمانش خيره شد و محكم و متين پاسخ داد: «من همين الان درون حال كار كردن هستم!» و بعد دوباره بـه تخته سنگ خيره شد.

شاهزاده از جا برخاست و رفت. چند سال بعد بـه او خبر دادند كه آن پسرك از آن تخته سنگ يك مجسمـه با شكوه از حضرت داوود ساخته است. مجسمـه اي كه هنوز هم جزو شاهكارهاي مجسمـه سازي دنيا بـه شمار مي آيد. نام آن پسر «ميكل آنژ» بود!

قبل از شروع هر کار فیزیکی بهتر هست که بـه اندازه لازم درون موردش فکر کرد. حتی اگر زمان زیـادی بگیرد.!

sepehr_x50

09-01-2010, 12:33

Gam3r

09-01-2010, 12:54

vorojax

09-01-2010, 17:26

mohaddese829

10-01-2010, 12:14

معنای خوشبختی

ک شانزده ساله بود کـه برای اولین بار عاشق پسر شد. پسر قدبلند بود، صدای بمـی داشت و همـیشـه شاگرد اول کلاس بود. خجالتی نبود اما نمـی خواست احساسات خود را بـه پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را درون قلبش نگه مـی داشت و دورادور او را مـی دید احساس خوشبختی مـی کرد.
در آن روزها، حتی یک سلام بـه یکدیگر، دل را گرم مـی کرد. او کـه ساختن ستاره های کاغذی را یـاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک جمله به منظور پسر مـی نوشت و کاغذ را بـه شکل ستاره ای زیبا که تا مـی کرد و داخل یک بطری بزرگ مـی انداخت. با دیدن پیکر برازنده پسر با خود مـی گفت پسری مثل او ی با موهای بلند و چشمان درشت را دوست خواهد داشت.
موهایی بسیـار سیـاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند مـی زد، چشمانش بـه باریکی یک خط مـی شد.
در 19 سالگی وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز بـه دانشگاهی بزرگ درون پایتخت راه یـافت. یک شب، هنگامـی کـه همـه ان خوابگاه به منظور دوست پسرهای خود نامـه مـی نوشتند یـا تلفنی با آنـها حرف مـی زدند، درون سکوت بـه شماره ای کـه از مدت ها پیش حفظ کرده بود نگاه مـی کرد. آن شب به منظور نخستین بار دلتنگی را بـه معنای واقعی حس کرد.
روزها مـی گذشت و او زندگی رنگارنگ دانشگاهی را بدون توجه پشت سر مـی گذاشت. بـه یـاد نداشت چند بار دست های دوستی را کـه به سویش دراز مـی شد، رد کرده بود. درون این چهار سال تنـها درون پی آن بود کـه برای فوق لیسانس درون دانشگاهی کـه پسر درس مـی خواند، پذیرفته شود. درون تمام این مدت یک بار هم موهایش را کوتاه نکرد.
بیست و دو ساله بود کـه به عنوان شاگرد اول وارد دانشگاه پسر شد. اما پسر درون همان سال فارغ التحصیل شد و کاری درون مدرسه دولتی پیدا کرد. زندگی مثل گذشته ادامـه داشت و بطری های روی قفسه اش بـه شش که تا رسیده بود.
درون بیست و پنج سالگی از دانشگاه فارغ التحصیل شد و در شـهر پسر کاری پیدا کرد. درون تماس با دوستان دیگرش شنید کـه پسر شرکتی باز کرده و تجارت موفقی را آغاز کرده است. چند ماه بعد، کارت دعوت مراسم ازدواج پسر را دریـافت کرد. درون مراسم عروسی، بـه چهره شاد و خوشبخت عروس و داماد چشم دوخته بود و بدون آنکه ی بنوشد، مست شد.
زندگی ادامـه داشت. دیگر جوان نبود، درون بیست و هفت سالگی با یکی از همکارانش ازدواج کرد. شب قبل از مراسم ازدواجش، مثل گذشته روی یک کاغذ کوچک نوشت: فردا ازدواج مـی کنم اما قلبم از آن توست... و کاغذ را بـه شکل ستاره ای زیبا که تا کرد.
ده سال بعد، روزی بـه طور اتفاقی شنید کـه شرکت پسر با مشکلات بزرگی مواجه شده و در حال ورشکستگی است. همسرش از او جدا شده و طلبکارانش هر روز او را آزار مـی دهند. بسیـار نگران شد و به جستجویش رفت. شبی درون باشگاهی، پسر را مست پیدا کرد. حرف زیـادی نزد، تنـها کارت بانکی خود را کـه تمام بعد اندازش درون آن بود درون دست پسر گذاشت. پسر دست را محکم گرفت، اما با لبخند دستش را رد کرد و گفت: مست هستید، مواظب خودتان باشید.
زن پنجاه و پنج ساله شد، از همسرش جدا شده بود و تنـها زندگی مـی کرد. درون این سالها پسر با پول های تجارت خود را نجات داد. روزی را پیدا کرد و خواست دو برابر آن پول و 20 درصد سهام شرکت خود را بـه او بدهد اما همـه را رد کرد و پیش از آنکه پسر حرفی بزند گفت: دوست هستیم، مگر نـه؟
پسر به منظور مدت طولانی بـه او نگاه کرد و در آخر لبخند زد.
چند ماه بعد، پسر دوباره ازدواج کرد، نامـه تبریک زیبایی برایش نوشت ولی بـه مراسم عروسی اش نرفت.
مدتی بعد بـه شدت مریض شد، درون آخرین روزهای زندگیش، هر روز درون بیمارستان یک ستاره زیبا مـی ساخت. درون آخرین لحظه، درون مـیان دوستان و اعضای خانواده اش، پسر را بازشناخت و گفت: درون قفسه خانـه ام سی و شش بطری دارم، مـی توانید آن را به منظور من نگهدارید؟
پسر پذیرفت و با لبخند آرامش جان سپرد.

مرد هفتاد و هفت ساله درون حیـاط خانـه اش درون حال استراحت بود کـه ناگهان نوه اش یک ستاره زیبا را درون دستش گذاشت و پرسید: پدر بزرگ، نوشته های روی این ستاره چیست؟
مرد با دیدن ستاره باز شده و خواندن جمله رویش، مبهوت پرسید: این را از کجا پیدا کردی؟ کودک جواب داد: از بطری روی کتاب خانـه پیدایش کردم.
پدربزرگ، رویش چه نوشته شده است؟
پدربزرگ، چرا گریـه مـی کنید؟
کاغذ بـه زمـین افتاد. رویش نوشته شده بود معنای خوشبختی این هست که درون دنیـای هست کـه بی اعتنا بـه نتیجه، دوستت دارد

mohaddese829

10-01-2010, 12:16

دانـه‌ كوچك‌

دانـه‌ كوچك‌ بود و كسی‌ او را نمـی‌دید. سال‌های‌ سال‌ گذشته‌ بود و اوهنوز همان‌ دانـه‌ كوچك‌ بود.دانـه‌ دلش‌ مـی‌خواست‌ به‌ چشم‌ بیـاید امانمـی‌دانست‌ چگونـه. گاهی‌ سوار باد مـی‌شد و از جلوی‌ چشم‌ها مـی‌گذشت...
گاهی‌ خودش‌ را روی‌ زمـینـه روشن‌ برگ‌ها مـی‌انداخت‌ و گاهی‌ فریـاد مـی‌زد و مـی‌گفت: من‌ هستم، من‌ اینجا هستم، تماشایم‌ كنید.

اما هیچ‌كس‌ جز پرنده‌هایی‌ كه‌ قصد خوردنش‌ را داشتند یـا حشره‌هایی‌ كه‌به‌ چشم‌ آذوقه‌ زمستان‌ به‌ او نگاه‌ مـی‌كردند، كسی‌ به‌ او توجه‌نمـی‌كرد.

دانـه‌ خسته‌ بود از این‌ زندگی، از این‌ همـه‌ گم‌ بودن‌ و كوچكی‌ خسته‌بود، یك‌ روز رو به‌ خدا كرد و گفت: نـه، این‌ رسمش‌ نیست. من‌ به‌ چشم‌هیچ‌ كس‌ نمـی‌آیم. كاشكی‌ كمـی‌ بزرگتر، كمـی‌ بزرگتر مرا مـی‌آفریدی.
خدا گفت: اما عزیز كوچكم! تو بزرگی، بزرگتر از آنچه‌ فكر مـی‌كنی. حیف‌ كه‌هیچ‌ وقت‌ به‌ خودت‌ فرصت‌ بزرگ‌ شدن‌ ندادی. رشد، ماجرایی‌ است‌ كه‌ تواز خودت‌ دریغ‌ كرده‌ای. راستی‌ یـادت‌ باشد که تا وقتی‌ كه‌ مـی‌خواهی‌ به‌چشم‌ بیـایی، دیده‌ نمـی‌شوی. خودت‌ را از چشم‌ها پنـهان‌ كن‌ که تا دیده‌ شوی.
دانـه‌ كوچك‌ معنی‌ حرف‌های‌ خدا را خوب‌ نفهمـید اما رفت‌ زیر خاك‌ و خودش‌ را پنـهان‌ كرد. رفت‌ که تا به‌ حرف‌های‌ خدا بیشتر فكر كند.

سال‌ها بعد دانـه‌ كوچك‌ سپیداری‌ بلند و باشكوه‌ بود كه‌ هیچ‌ كس‌ نمـی‌توانست‌ ندیده‌اش‌ بگیرد؛ سپیداری‌ كه‌ به‌ چشم‌ همـه‌ مـی‌آمد .

amirtoty

11-01-2010, 22:02

شکوایـه زیبای دکتر علی شریعتی بـه خدای مـهربان :

بسیـار زیباست!

ولی فکر مـیکنم بـه داستان کوتاه ارتباطی نداشته باشد!

Gam3r

11-01-2010, 22:16

mohaddese829

12-01-2010, 12:05

پسر نوح بـه خواستگاری هابیل رفت. هابیل جوابش كرد :نـه ، هرگز همسری ام را سزاوار نیستی ، تو با بدان نشستی و خاندان نبوتت گم شد. تو همانی كه بر كشتی سوار نشدی . خدا را نادیده گرفتی و فرمانش را . بـه پدرت پشت كردی ، بـه پیمانش و پیـامش نیز.

غرورت ، غرقت كرد. دیدی كه نـه شنا بـه كارت آمد و نـه بلندی كوه ها !

پسر نوح گفت:اما آن كه غرق مـی شود ، خدا را خالصانـه تر صدا مـی زند ، که تا آن كه بر كشتی سوار هست . من خدایم را لابلای توفان یـافتم،در دل مرگ و سهمگینی سیل.

هابیل گفت : ایمان، پیش از واقعه بـه كار مـی آید. درون آن هول و هراسی كه تو گرفتار شدی ،هر كفری بدل بـه ایمان مـی شود. آن چه تو بـه آن رسیدی ، ایمان بـه اختیـار نبود، بعد گردنی خدا بود كه گردنت را شكست.

پسر نوح گفت :آنـها كه بر كشتی سوارند امنند و خدایی كجدار و مریز دارند كه بـه بادی ممكن هست از دستشان برود. اما من آن غریقم كه بـه چنان خدای مـهیبی رسیدم كه با چشمان بسته نیز مـی بینمش و با دستان بسته نیز لمسش مـی كنم. خدای من چنان خطیر هست كه هیچ طوفانی آن را از كفم نمـی برد.

هابیل گفت:باری، تو سركشی كردی و گناهكاری . گناهت هرگز بخشیده نخواهد شد.پسر نوح خندید و خندید و خندید و گفت :شاید آنكه جسارت عصیـان دارد ، شجاعت توبه نیز داشته باشد.شاید آن خدا كه مجال سركشی داد، فرصت بخشیده شدن هم داده باشد!

هابیل سكوت كرد و سكوت كرد و گفت:شاید. شاید پرهیزگاری من بـه ترس و تردید آغشته باشد. اما نام عصیـان تو دلیری نبود.دنیـا كوتاه هست و آدمـی كوتاه تر. مجال آزمون و خطا این همـه نیست.

پسر نوح گفت :به این درخت نگاه كن.به شاخه هایش. پیش از آنكه دستهای درخت بـه نور برسند، پاهایش تاریكی را تجربه كرده اند . گاهی به منظور رسیدن بـه نور حتما از تاریكی عبور كرد. گاهی به منظور رسیدن بـه خدا حتما از پل گناه گذشت.

من اینگونـه بـه خدا رسیدم. راه من اما راه خوبی نیست .راه تو زیباتر هست ، راه تو مطمئن تر است.

پسر نوح این را گفت و رفت. هابیل که تا دور دستها تماشایش كرد و سالهاست كه منتظر هست و سالهاست كه با خود مـیگوید:آیـا همسریش را سزاوار بودم!

" برگرفته از كتاب من هشتمـین آن هفت نفرم

Gam3r

12-01-2010, 13:42

amirtoty

12-01-2010, 14:17

آخري هم تكراري بود !!! بـه به !!!

2 تاي آخري تكراري بودن !
خوبه باز یکی رو داریم تشخیص بدن! :31:

Gam3r

12-01-2010, 15:31

shahrokhkian

12-01-2010, 17:19

vorojax

14-01-2010, 02:41

*IN*

14-01-2010, 11:13

پرنده بر شانـه‌های انسان نشست. انسان با تعجب رو بـه پرنده کرد و گفت: «اما من درخت نیستم، تو نمـی‌توانی روی شانـه‌ی‌ من آشیـانـه بسازی.»
پرنده گفت: «من فرق درخت‌ها و آدم‌ها را خوب مـی‌دانم. اما گاهی پرنده‌ها و آدم‌ها را اشتباه مـی‌گیرم.»

انسان خندید و به نظرش این خنده‌دارترین اشتباه ممکن بود.

پرنده گفت، «راستی، چرا پر زدن را کنار گذاشتی؟» انسان منظور پرنده را نفهمـید: اما باز هم خندید.

پرنده گفـت: «نمـی‌دانی، تو آسمان چه‌قدر جای تو خالیست.» انسان دیگر نخیدید.

انگار ته ته خاطراتش چیزی را بـه یـاد آورد. چیزی کـه نمـی‌دانست چیست. شاید یک آبی دور. یک اوج دوست داشتنی.

پرنده گفت: «غیراز تو، پرنده‌های دیگری را هم مـی‌شناسم کـه پر زدن از یـادشان رفته است. درست هست که پرواز به منظور یک پرنده ضروری است، اما اگر تمرین نکند. فراموش مـی‌شود.»

پرنده این را گفت و پر زد. انسان رد پرنده را دنبال کرد که تا این کـه چشمش بـه یک آبی بزرگ افتاد و به یـاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش، آسمان بود و چیزی شبیـه دلتنگی توی دلش موج زد.

آن وقت خدا بر شانـه‌های کوچک انسان دست گذاشت و گفت: «یـادت مـی‌آید، تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم؟ زمـین و آسمان هر دو به منظور تو بود. اما تو آسمان را ندیدی. راستی، عزیزم، بال‌هایت را کجا جا گذاشتی؟»

انسان دست بر شانـه‌هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد.

آن وقت رو بـه خدا کرد و گریست.

shahrokhkian

16-01-2010, 21:25

Gam3r

16-01-2010, 21:39

Gam3r

17-01-2010, 17:30

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

امـیری بـه شاهزاده گفت:من عاشق توام...

شاهزاده گفت:زیباتر از من م هست که درون پشت سر تو ایستاده است.
امـیر برگشت و دید هیچنیست!
شاهزاده گفت:عاشق نیستی,عاشق بـه غیر نظر نمـی کند...........

ببخشيد وقتي Copy/Paste ميكنيد لطفا فونتش رو هم درست كنيد !!‌

amirtoty

17-01-2010, 21:57

nil2008

18-01-2010, 08:50

ايش ...بازم بابا جلوي همـه آبرومو برد...
چرا عزيز دلم چي شده؟
مگه من نگفته بودم واسم اون تويوتا نقره ايه رو بگيره ؟اين ديگه چي بود ؟يعني بعد از شونصد سالي كه از عمرش گذشته هنوز فرق نقره اي متاليكو با اين رنگاي درپيتي نمي فهمـه؟ديگه دارم دق ميكنم از دستش ...ي تورو جون هركي دوست داري يه چيزي بهش بگو...
وصداي گريه بازهم بلند و بلندتر ..
لي لي جون گريه نكن دماغت دوباره باد ميكنـه، خطر داره ها ... مگه يادت رفته كه دكتر بعد از عمل سومت چقدر سفارش كرد؟
اصلا"فداي سرت عزيزم آخه آدم عاقل واسه ي يه همچين چيزي گريه ميكنـه ؟اينا كه تو زندگي مـهم نيست...حالا اشكاتو پاك كن برو بشين که تا معجون چند ميوه اتو بدم بخوري...امروز دادم واستعصاره زنجبيلم بريزن كه مقوي تر بشـه...
باشـه ي ولي فقط بخاطر تو...

از دستنوشته هاي " ناهي "

nil2008

18-01-2010, 09:02

Gam3r

18-01-2010, 10:55

nil2008

18-01-2010, 14:10

CATALONIA

18-01-2010, 17:07

shahrokhkian

19-01-2010, 14:04

راز زنده ماندن

مردی تعریف مـی کرد کـه با دو دوستش بـه جنگل های آمازون رفته بود و در آنجا گرفتار قبیله زنان وحشی شدند و آنـها دو دوستش را کشتند.
وقتی از او پرسیدند چرا تو زنده ماندی، گفت: زن های وحشی آمازون از هر یک از ما خواستند بعنوان آخرین خواسته و وصیت چیزی را از آنـها بخواهیم که تا برای هریک از ما انجام بدهند.

هریک از دوستانم تقاضاهای خود را گفتند و آنان خواسته های دو دوستم را انجام دادند وسپس آنـها را کشتند.

وقتی نوبت بـه من رسید بسیـار وحشت زده و ترسیده بودم....
که ناگهان فکری بـه خاطرم رسید و به آنـها گفتم:

آخرین خواسته من درون زندگی این هست که لطفا زشت ترین شما مرا بکشد!

نتیجه اخلاقی : زشت ترین زن دنیـا وجود خارجی نداره بخصوص با تکنولوژیـهای پزشکی امروزی کـه بعضا لولو تحویل گرفته و هلو ...

davy jones

19-01-2010, 19:22

در مراسم تودیع پدر پابلو، کشیشی کـه ۳۰ سال درون کلیسای شـهر کوچکی خدمت کرده و بازنشسته شده بود، از یکی‌ از سیـاستمداران اهل محل به منظور سخنرانی دعوت شده بود.
در روز موعود، مـهمان سیـاستمدار تاخیر داشت و بنابرین کشیش تصمـیم گرفت کمـی‌ به منظور مستمعین صحبت کند.
پشت مـیکروفن قرار گرفته و گفت: ۳۰ سال قبل وارد این شـهر شدم.
انگار همـین دیروز بود.
راستش را بخواهید، اولینی‌ کـه برای اعتراف وارد کلیسا شد، مرا بـه وحشت انداخت.
به دزدی هایش، باج گیری، رشوه خواری، هوس رانی‌ و هر گناه دیگری کـه تصور کنید اعتراف کرد.
آن روز فکر کردم کـه جناب اسقف اعظم مرا بـه بدترین نقطه زمـین فرستاده هست ولی‌ با گذشت زمان و آشنایی با بقیـه اهل محل دریـافتم کـه در اشتباه بوده‌ام و این شـهر مردمـی نیک دارد.

در این لحظه سیـاستمدار وارد کلیسا شده و از او خواستند کـه پشت مـیکروفن قرار گیرد.
در ابتدا از اینکه تاخیر داشت عذر خواهی‌ کرد و سپس گفت کـه به یـاد دارد کـه زمانیکه پدر پابلو وارد شـهر شد، او اولینی‌ بود کـه برای اعتراف مراجعه کرد.

نتیجه اخلاقی‌: وقت شناس باشید

vorojax

19-01-2010, 23:31

چهی جای چهی نشسته؟!
مـی گویند زمانی کـه قرار بود دادگاه لاهه به منظور رسیدگی بـه دعاوی انگلیس درون ماجرای ملی شدن صنعت نفت تشکیل شود، دکتر مصدق با هیـات همراه زودتر از موقع بـه محل رفت.
در حالی کـه پیشاپیش جای نشستن همـه ی شرکت کنندگان تعیین شده بود دکتر مصدق رفت و روی صندلی انگلستان نشست.
قبل از شروع جلسه یکی دو بار بـه دکتر مصدق گفتند کـه اینجا به منظور هیـات انگلیسی درون نظر گرفته شده و جای شما آن جاست اما پیرمرد تحویل نگرفت و روی همان صندلی نشست.
جلسه داشت شروع مـی شد و هیـات نمایندگی انگلیس روبروی دکتر مصدق منتظر ایستاده بود که تا بلکه بلند شود و روی صندلی خودش بنشیند اما پیرمرد اصلاً نگاهشان هم نمـی کرد.
جلسه شروع شد و قاضی رسیدگی کننده بـه مصدق رو کرد و گفت کـه شما جای انگلستان نشسته اید و جای شما آن جاست.
کم کم ماجرا داشت پیچیده مـی شد کـه مصدق بالاخره بـه حرف آمد و گفت:خیـال مـی کنید نمـی دانیم صندلی ما کجاست و صندلی انگلیس کدام است؟ نـه آقای رییس، خوب مـی دانیم جایمان کجاست اما راستش را بخواهید چند دقیقه ای روی صندلی دوستان نشستن به منظور خاطر این بود که تا دوستان بدانند برجای ایشان نشستن یعنی چه.
او اضافه کرد کـه سال های سال هست که دولت انگلستان درون سرزمـین ما خیمـه زده و کم کم یـادشان رفته کـه جایشان این جا نیست.

با همـین ابتکار و حرکت عجیب بود کـه تا انتهای نشست فضای جلسه تحت تاثیر مستقیم این رفتار پیرمرد قرار گرفت و در نـهایت هم انگلستان محکوم شد.

karin

20-01-2010, 00:55

دوستان عزیز
برای چندمـین بار ، به منظور اینکه از تکراری نبودن داستانتون مطمئن بشین یـه سرچ کنین
کار سختی هم نیست

باور کنین منم کل تاپیک رو حفظ نیستم سرج مـی کنم
متاسفانـه این اواخر این نوع پست های تکراری خیلی هم زیـاد شدن
مـی بینی تو سه صفحه 3بار یـه داستان تکرار شده!
قرار نیست هری هر چی دوست داشت کپی پیست کنـه و یـه نفر مسئول باشـه بررسی کنـه
واسهانی کـه از این تاپیک استفاده مـی کنن هم ناراحت کننده ست
رعایت کنید لطفا : )

hjhma2

20-01-2010, 16:58

amirtoty

20-01-2010, 20:44

sasha_h

20-01-2010, 21:03

poneღ

21-01-2010, 23:28

poneღ

21-01-2010, 23:29

Colton

23-01-2010, 18:37

sadaf00

28-01-2010, 22:11

sadaf00

28-01-2010, 22:17

sadaf00

28-01-2010, 22:22

hjhma2

30-01-2010, 10:36

hjhma2

30-01-2010, 13:16

hjhma2

30-01-2010, 15:26

nil2008

31-01-2010, 01:17

amir 69

31-01-2010, 15:07

جان ادمـها برابر نیست / بازی عروس و داماد؛ بلقیس سلیمانی

وقتی فهمـید چهی قاتل زنش است، همـه ی خشمش یک جا فرو نشست. زن پزشک، زیبا، خانواده دار و دوست داشتنی اش را یک ولگرد معتاد ِ روانی کشته بود.همان جلسه ی اول دادگاه قاتل را بخشید. درون پاسخ دیگران گفت: جان ادم ها برابر نیست و این توهین بـه مرده ی رنش هست که بـه ازای جان او، این مردک را بکشد. همان شب بـه ایینی ترین شکل ممکن خودش را کشت.

paiez

31-01-2010, 15:24

زن نمـی دانست کـه چه د؛ خلق و خوی شوهرش از این رو بـه آن رو شده بود قبل از این مـی گفت و مـی خندید، داخل خانـه با بچه ها خوش و بش مـی کرد اما چه اتفاقی افتاده بود کـه چند ماهی با کوچکترین مسئله عصبانی مـی شود و سر دیگران داد و فریـاد مـی کند؟

آن مرد مـهربان و بذله گو الآن بـه آدمـی ترسناک و عصبی مزاج تبدیل شده است. زن هر چه کـه به ذهنش مـی رسید و هر راهی را کـه مـی دانست رفت اما دریغ از اینکه چیزی عوض شود.

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

روزی بـه ذهنش رسید بـه نزد راهبی کـه در کوهستان زندگی مـی کند برود که تا معجونی بگیرد و به خورد شوهرش دهد، شاید چاره ای شود ! از اینرو بود کـه زن راه سخت و دشوار کوهستان را پیش گرفت و بعد از ساعتها عبور از مسیرهای سخت، خود را بـه کلبه ی راهب رساند، قصه ی خودش را بـه او گفت و در انتظار نشست کـه ببیند چه معجونی را برایش مـی سازد.

راهب نگاهی بـه زن کرد و گفت: چاره ی کار تو درون یک تار مو از سبیل ببر کوهستان است. ببر کوهستان؟ آن حیوان وحشی؟راهب درون پاسخ گفت: بله هر وقت تار مویی از سبیل ببر کوهستان را آوردی چیزی برایت مـی سازم کـه شوهرت را درمان کند و زن درون حالتی از امـید و یـاس بـه خانـه برگشت.

نیمـه شب از خواب برخاست. غذایی را کـه آماده کرده بود، برداشت و روانـه ی کوهستان شد آن شب خود را بـه نزدیکی غاری رساند کـه ببر درون آن زندگی مـی کرد از شدت ترس بدنش مـی لرزید اما مقاومت کرد. آن شب ببر بیرون نیـامد. چندین شب دیگر این عمل را تکرار کرد هر شب چند گام بـه غار نزدیکتر مـی شد که تا آنکه یک شب ببر وحشی کوهستان غرش کنان از غار بیرون آمد اما فقط ایستاد و به اطراف نگاهی کرد. باز هم زن شبهای متوالی رفت و رفت. هر شبی کـه مـی گذشت آن ببر و زن چند گام بـه هم نزدیکتر مـی شدند.

این مسئله چهار ماه طول کشید که تا اینکه درون یکی از آن شبها، ببر کـه دیگر خیلی نزدیک شده بود و بوی غذا بـه مشامش مـی خورد، آرام آرام نزدیکتر شد و شروع بـه غذا خوردن کرد. زن خیلی خوشحال شد. چندین ماه دیگر اینگونـه گذشت.

طوری شده بود کـه ببر بر سر راه مـی ایستاد و منتظر آن زن مـی ماند زن نیز هر گاه بـه ببر مـی رسید درون حالی کـه سر او را نوازش مـی کرد بـه ملایمت بـه او غذا مـی داد، هیچ سرزنش و ملامتی درون کار نبود هیچ عیب جویی، ترس و وحشتی درون مـیان نبود و هر شب آن زن با طی راه سخت و دشوار کوهستان به منظور ببر غذا مـی برد و در حالی کـه سر او را درون دامن خود مـی گذاشت، دست نوازش بر مویش مـی کشید چند ماه دیگر نیز اینگونـه گذشت که تا آنکه شبی زن بـه ملایمت تار مویی از سبیل ببر کند و روانـه ی خانـه اش شد.

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

صبح کـه شد، شادمان بـه کوهستان نزد آن راهب رفت تار موی سبیل ببر را مقابل او گذاشت و در انتظار نشست. فکر مـی کنید آن راهب چه کرد؟ نگاهی بـه اطرافش کرد و آن تار مو را بـه داخل آتشی انداخت کـه در کنارش شعله ور بود.

زن، هاج و واج نگاهی کرد درون حالی کـه چشمانش داشت از حدقه بیرون مـی زد ماند کـه چه بگوید. راهب با خونسردی رو بـه زن کرد و گفت: ”مرد تو از آن ببر کوهستان، بدتر نیست، توئی کـه توانستی با صبر و حوصله، عشق و محبت خودت را نثار حیوان کوهستان کنی و آن ببر را رام خودت سازی،

در وجود تو نیرویی هست که گواهی مـی دهد توان مـهار خشم شوهرت را نیز داری، بعد محبت و عشق را بـه او ببخش و با حوصله و مدارا خشم و عصبانیت را از او دور ساز

paiez

31-01-2010, 15:55

نکته ای از انجیل

در Malachi آیـه 3:3 آمده است:

« او درون جایگاه پالاینده و خالص کننده نقره خواهد نشست »

این آیـه برخی از خانمـهای کلاس انجیل خوانی را دچار سردرگمـی کرد. آنـها نمـی‌دانستند کـه این عبارت درون مورد ویژگی و ماهیت خداوند چه مفهومـی مـی‌تواند داشته باشد. از این رو یکی از خانمـها پیشنـهاد داد فرایند تصفیـه و پالایش نقره را بررسی کند و نتیجه را درون جلسه بعدی انجیل خوانی بـه اطلاع سایرین برساند.

همان هفته با یک نقره‌کار تماس گرفت و قرار شد او را درمحل کارش ملاقات کند که تا نحوه کار او را از نزدیک ببیند. او درون مورد علت علاقه خود، گذشته از کنجکاوی درون زمـینـه پالایش نقره چیزی نگفت.

وقتی طرز کار نقره کار را تماشا مـی‌کرد، دید کـه او قطعه‌ای نقره را روی آتش گرفت و گذاشت کاملاً داغ شود. او توضیح داد کـه برای پالایش نقره لازم هست آن را درون وسط شعله، جایی کـه داغتر از همـه جاست نگهداشت که تا همـه ناخالصی‌های آن سوخته و از بین برود.

زن اندیشید ما نیز درون چنین نقطه داغی نگه داشته مـی‌شویم. بعد دوباره بـه این آیـه کـه مـی‌گفت: «او درون جایگاه پالاینده و خالص کننده نقره خواهد نشست» فکر کرد. از نقره‌کار پرسیدآیـا واقعاً درون تمام مدتی کـه نقره درون حال خلوص یـافتن است، او حتما آنجا جلوی آتش بنشیند؟

مرد جواب داد بله، نـه تنـها حتما آنجا بنشیند و قطعه نقره را نگهدارد بلکه حتما چشمانش را نیز تمام مدت بـه آن بدوزد.. اگر درون تمام آن مدت، لحظه‌ای نقره را رها کند، خراب خواهد شد.

زن لحظه‌ای سکوت کرد. بعد پرسید: «از کجا مـی‌فهمـی نقره کاملاً خالص شده است؟» مرد خندید و گفت: «خوب، خیلی راحت است. هر وقت تصویر خودم را درون آن ببینم.»

اگر امروز داغی آتش را احساس مـی‌کنی، بـه یـاد داشته باش کهخداوند چشم بـه تو دوخته و همچنان بـه تو خواهد نگریست که تا تصویر خود را درون تو ببیند.

این مطلب را منتقل کنید. همـین حالای محتاج این هست تا بداند کـه خدا درون حال نگریستن بـه اوست و او درون حال گذراندن هر شرایطی کـه باشد، درون نـهایت فردی بهتر خواهد بود.

---------- Post added at 02:55 PM ---------- Previous post was at 02:25 PM ----------

توجه

مرد جواني ، از دانشكده فارغ التحصيل شد . ماهها بود كه ماشين اسپرت زيبايي ،پشت شيشـه هاي يك نمايشگاه بـه سختي توجهش را جلب كرده بود و از ته دل آرزو مي كرد كهروزي صاحب آن ماشين شود . مرد جوان ، از پدرش خواسته بود كه براي هديه فارغالتحصيلي ، آن ماشين را برايش بخرد . او مي دانست كه پدر توانايي خريد آن را دارد .

بلأخره روز فارغ التحصيلي فرارسيد و پدرش او را بـه اتاق مطالعه خصوصي اش فراخواند و به او گفت :
من از داشتن پسر خوبي مثل تو بي نـهايت مغرور و شاد هستم و تورا بيش از هر كس ديگري دردنيا دوست دارم . سپس يك جعبه بـه دست او داد . پسر ،كنجكاو ولي نااميد ، جعبه را گشود و در آن يك انجيل زيبا ، كه روي آن نام او طلاكوبشده بود ، يافت .
با عصبانيت فريادي بر سر پدر كشيد و گفت : با تمام مال ودارايي كه داري ، يك انجيل بـه من ميدهي؟
كتاب مقدس را روي ميز گذاشت و پدر راترك كرد .

سالها گذشت و مرد جوان درون كار وتجارت موفق شد . خانـه زيبايي داشت وخانواده اي فوق العاده . يك روز بـه اين فكر افتاد كه پدرش ، حتماً خيلي پير شده وبايد سري بـه او بزند . از روز فارغ التحصيلي ديگر او را نديده بود . اما قبل ازاينكه اقدامي بكند ، تلگرامي بـه دستش رسيد كه خبر فوت پدر درون آن بود و حاكي از اينبود كه پدر ، تمام اموال خود را بـه او بخشيده هست . بنابراين لازم بود فوراً خود رابه خانـه برساند و به امور رسيدگي نمايد .

هنگامي كه بـه خانـه پدر رسيد ، درون قلبشاحساس غم و پشيماني كرد . اوراق و كاغذهاي مـهم پدر را گشت و آنـها را بررسي نمود ودر آنجا، همان انجيل قديمي را باز يافت . درون حاليكه اشك مي ريخت انجيل را باز كرد وصفحات آن را ورق زد و كليد يك ماشين را پشت جلد آن پيدا كرد . درون كنار آن ، يكبرچسب با نام همان نمايشگاه كه ماشين مورد نظر او را داشت ، وجود داشت . روي برچسبتاريخ روز فارغ التحصيلي اش بود و روي آن نوشته شده بود : تمام مبلغ پرداخت شده هست .

چند بار درون زندگي دعاي خير فرشتگان و جواب مناجاتهايمان را از دست داده ايمفقط براي اينكه بـه آن صورتي كه انتظار داريم رخ نداده اند ... ؟؟؟!!

iranzerozone

07-02-2010, 12:34

paiez

08-02-2010, 14:39

خیلی تنـهام...

يه روز بهم گفت: «مي‌خوام باهات دوست باشم؛ آخه مي‌دوني؟ ♥من اينجا خيلي تنـهام♥».

بهش لبخند زدم و گفتم: «آره مي‌دونم. فكر خوبيه.♥من هم خيلی تنـهام♥».

يه روز ديگه بهم گفت: «مي‌خوام که تا ابد باهات بمونم؛ آخه مي‌دوني؟ ♥من اينجا خيلي تنـهام♥».

بهش لبخند زدم و گفتم: «آره مي‌دونم. فكر خوبيه.♥من هم خيلي تنـهام♥».

يه روز ديگه گفت: «مي‌خوام برم يه جاي دور، جايي كه هيچ مزاحمي نباشـه. بعد كه همـهچيز روبراه شد تو هم بيا. آخه مي‌دوني؟ ♥من اينجا خيلي تنـهام♥».

بهش لبخند زدم و گفتم: «آره مي‌دونم. فكر خوبيه. ♥من هم خيلي تنـهام♥».

يه روز تو نامـه‌ش نوشت: «من اينجا يه دوست پيدا كردم. آخه مي‌دوني؟ ♥من اينجا خيلي تنـهام♥».

براش يه لبخند كشيدم و زيرش نوشتم: «آره مي‌دونم. فكر خوبيه.♥من هم خيلی تنـهام♥».

يه روز يه نامـه نوشت ونوشت: «من قراره اينجا با اين دوستم که تا ابد زندگي كنم. آخه مي‌دوني؟ ».

براش يه لبخند كشيدم و زيرش نوشتم: «آره مي‌دونم. فكر خوبيه. ♥من هم خيلي تنـهام♥».

حالا ديگه اون تنـها نيست و من از اين بابت خيلی خوشحالم و چيزی کـه بيشتر خوشحالم مـی کنـه اينـه کـه نمـی دونـه ..

---------- Post added at 01:37 PM ---------- Previous post was at 01:37 PM ----------

مردی مشغول تمـیز ماشین نوی خودش بود. ناگهان پسر 4 ساله اش سنگی برداشت و با آن چند خط روی بدنـه ماشین کشید. مرد با عصبانیت دست پسرش را گرفت و چندین بار بـه آن ضربه زد. او بدون اینکه متوجه باشد، با آچار فرانسه ای کـه در دستش داشت، این کار را مـی کرد!

در بیمارستان، پسرک بـه دلیل شکستگی های متعدد، انگشتانش را از دست داد.
وقتی پسرک پدرش را دید، با نگاهی دردناک پرسید:
«کی انگشتانم دوباره رشد مـی کنند؟!»

مرد بسیـار غمگین شد و هیچ سخنی بر زبان نیـاورد. او بـه سمت ماشینش برگشت و از روی عصبانیت چندین بار با لگد بـه آن ضربه زد. درون حالی کـه از کرده خود بسیـار ناراحت و پشیمان بود، جلوی ماشین نشست و به خط هایی کـه پسرش کشیده بود نگاه کرد. پسرش نوشته بود:
«دوستت دارم بابایی»

روز بعد آن مرد کرد!

عصبانیت و دوست داشتن هیچ حد و حدودی ندارند. دومـی را انتخاب کنید که تا یک زندگی زیبا و دوست داشتنی داشته باشید. این را نیز بـه یـاد داشته باشید که:
وسایل به منظور استفاده هستند و انسانـها به منظور دوست داشتن. اما مشکل جهان امروز این هست که انسانـها مورد استفاده واقع مـی شوند و به وسایل عشق ورزیده مـی شود.

بیـایید همواره این گفته را بـه یـاد داشته باشیم:
وسایل به منظور استفاده هستند.
انسانـها به منظور دوست داشتن هستند.

مواظب افکارتان باشید، آنـها بـه کلمات تبدیل مـی شوند.
مواظب کلماتی کـه به زبان مـی آورید، باشید، آنـها بـه رفتار تبدیل مـی شوند.
مواظب رفتارتان باشید، آنـها بـه عادت ها تبدیل مـی شوند.
مواظب عادت هایتان باشید، آنـها شخصیت شمار را شکل مـی دهند.
مواظب شخصیت تان باشید، چون سرنوشت شما را مـی سازد

---------- Post added at 01:38 PM ---------- Previous post was at 01:37 PM ----------

داستان بیسکویت سوخته
[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] 7t4&pid=2&fid=Inbox&inline=1

زمانی کـه من بچه بودم، مادرم علاقه داشت گهگاهی غذائی کـه معمولا درون صبحانـه مـیخورند را به منظور شب درست کند. و من بـه یـاد مـی آورم آن شب بخصوص را وقتی کـه او صبحانـه ای، بعد از گذراندن یک روز سخت و طولانی درون سر کار، تهیـه کرده بود. درون آن شبی کـه خیلی از آن گذشته، مادرم یک بشقاب تخم مرغ، سوسیس و بیسکویت های بی نـهایت سوخته درون جلوی پدرم گذاشت. یـادم مـی آید منتظر شدم کـه ببینم آیـا هیچی متوجه شده است!

با این وجود، همـه ی کاری کـه پدرم انجام داد این بود کـه دستش را بـه سوی بیسکویت دراز کرد، لبخندی بـه مادرم زد و از من پرسید: کـه امروز را مدرسه چطور بود. خاطرم نیست کـه آن شب چه چیزی بـه پدرم گفتم، اما کاملاً یـادم هست کـه او را تماشا مـی کردم کـه داشت کره و ژله روی آن بیسکویت سوخته مـی مالید و هرلقمـه آن را مـی خورد.

وقتی من آن شب از سر مـیز غذا بلند شدم، بـه یـادم مـی آید کـه صدای مادرم را شنیدم کـه برای سوزاندن بیسکویت ها از پدرم عذر خواهی مـی کرد.

و هرگز فراموش نخواهم کرد چیزی را کـه پدرم گفت: ((عزیزم، من عاشق بیسکویت های سوخته هستم.))

بعداً همان شب، رفتم کـه پدرم را به منظور شب بخیر ببوسم ،و از او سوال کردم کـه آیـا واقعاً دوست داشت کـه بیسکویت هایش سوخته باشد. او مرا درون آغوش کشید و گفت: (( تو امروز روز سختی را درون سرکار داشته و خیلی خسته است. و بعلاوه، بیسکویت کمـی سوخته هرگز هیچی را نمـی کشد![/COLOR]))

زندگی مملو از چیزهای ناقص هست و افراد هم دارای کاستی هائی هست. من اصلاً درون هیچ چیزی بهترین نیستم، و روز های تولد و سالگرد ها را درست مثل هری دیگر فراموش مـی کنم. اما چیزی کـه من درون طی سال ها پی ام این هست که یـاد گیری پذیرفتن عیب های همدیگر– و انتخاب جشن گرفتن تفاوت های یکدیگر– یکی از مـهمترین را ه حل های ایجاد روابط سالم، فزاینده و پایدار مـی باشد. و امروز دعای من به منظور تو این هست که یـاد بگیری کـه قسمت های خوب، بد و ناخوشایند زندگی خود را بپذیری و آن ها را بـه خدا واگذار کنی. چرا کـه در نـهایت، او تنـهای هست که قادر خواهد بود رابطه ای را بـه تو ببخشد کـه در آن یک بیسکویت سوخته موجب قهر تو نشود.

ما مـی توانیم این را بـه هر رابطه ای تعمـیم دهیم. درون واقع، تفاهم اساس هر روابطی است، شوهر-همسر یـا والدین-فرزند یـا برادر- یـا دوستی!

« کلید دستیـابی بـه شادی تان را درون جیبی دیگر نگذارید- آن را پیش خودتان نگهدارید. »

بنابراین، لطفاً یک بیسکویت بـه من بدهید و آره، از نوع سوخته آن حتماً خیلی خوب خواهد بود.!.!.!.!

---------- Post added at 01:38 PM ---------- Previous post was at 01:38 PM ----------

داستان دو‌ دوست ‌صميمي
دو‌ دوست ‌صميمي احمد و محمود دو دوست صميمي بودند كه درون دهكده‌اي دور از شـهر زندگي مي‌كردند. اين دو پسربچه همسايه ديوار بـه ديوارند و خانواده‌شان بـه كشاورزي مشغول بودند. پدر احمد آرزو داشت كه پسرش دكتر شود که تا به مردم ده خدمت كند و مادر محمود دعا مي‌كرد كه پسرش مـهندس شود که تا خانـه‌هاي ده را محكم و قشنگ بسازد.

روز اول مـهر بود و قرار شد كه اين دو دوست صميمي بـه مدرسه بروند خيلي خوشحال شدند. هر دو كتاب‌هايشان را جلد كردند و قلم و دفترچه فراهم كردند که تا درس معلم را خوب ياد بگيرند و قبول شوند و اتفاقا هر سال جزو شاگردان اول و نمونـه بودند. احمد كه پدرش از بيماري مرموزي رنج مي‌برد دلش مي‌خواست زودتر بزرگ شود و به آرزوي پدرش جامـه عمل بپوشاند و به مردم ده خدمت كند زيرا دهي كه احمد و محمود درون آنجا زندگي مي‌كردند، دكتر نداشت و آنـها اگر كوچك‌ترين ناراحتي پيدا مي‌كردند بايد يك فاصله طولاني که تا ده ديگر را كه دكتر داشت طي كنند.

هنوز چند ماهي از رفتن احمد و محمود بـه مدرسه نگذشته بود كه بيماري پدر احمد بدتر شد و متاسفانـه يك روز صبح كه احمد آماده رفتن بـه مدرسه شده بود متوجه شد كه پدرش مرده است.

احمد بعد از مرگ پدرش بسيار گريه كرد از طرفي او ديگر نمي‌توانست اين روزها بـه مدرسه برود و درس بخواند چون با همان سن كم بايد درون كشاورزي بـه مادرش كمك مي‌كرد که تا بتواند زندگي و مادر خود را تامين نمايد.

محمود كه دوست خوبي براي احمد بود وقتي متوجه جريان شد با معلم او صحبت كرد و معلم هم ماجرا را براي مدير مدرسه تعريف كرد و قرار شد كه معلم مـهربان شب‌ها بـه احمد درس بدهد که تا او بتواند هم كار كند و هم درس بخواند.

احمد روزها كار مي‌كرد و شب‌ها درس مي‌خواند و هرسال هم قبول مي‌شد و در اين راه محمود بـه احمد كمك مي‌كرد و هر چه ياد گرفته بود بـه او مي‌آموخت.

خلاصه ماجراي احمد و محمود بـه اينجا ختم مي‌شود كه بعد از طي ساليان دراز احمد بر اثر تلاش و كوشش دكتر شد و به خدمت مردم ده پرداخت و محمود هم همان طور كه آرزو مي‌كرد مـهندس شد و به آباد كردن ده كوچكشان پرداخت.

---------- Post added at 01:39 PM ---------- Previous post was at 01:38 PM ----------

عشق درون بیمارستان

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

لحظه اي کـه در يکي از اتاق هاي بيمارستان بستري شده بودم، زن و شوهري درون تخت روبروي من مناقشـه ي بي پاياني را ادامـه مي دادند. زن مي خواست از بيمارستان مرخص شود و شوهرش مي خواست او همان جا بماند.

از حرف هاي پرستارها متوجه شدم کـه زن يک تومور دارد و حالش بسيار وخيم است.در بين مناقشـه اين دو نفر کم کم با وضيعت زندگي آنـها آشنا شدم. يک خانواده روستائي ساده بودند با دو بچه. ي کـه سال گذشته وارد دانشگاه شده و يک پسر کـه در دبيرستان درس مي خواند و تمام ثروتشان يک مزرعه کوچک، شش و يک است. درون راهروي بيمارستان يک تلفن همگاني بود و هر شب مرد از اين تلفن بـه خانـه شان زنگ مي زد. صداي مرد خيلي بلند بود و با آن کـه در اتاق بيماران بسته بود، اما صدايش بـه وضوح شنيده مي شد. موضوع هميشگي مکالمـه تلفني مرد با پسرش هيچ فرقي نمي کرد :گاو و ها را براي چرا برديد؟ وقتي بيرون مي رويد، يادتان نرود درون خانـه را ببنديد. درس ها چطور است؟ نگران ما نباشيد. حال مادر دارد بهتر مي شود. بزودي برمي گرديم...

چند روز بعد پزشک ها اتاق عمل را براي انجام عمل جراحي زن آماده د. زن پيش از آنکه وارد اتاق عمل شود ناگهان دست مرد را گرفت و درحالي کـه گريه مي کرد گفت: « اگر برنگشتم، مواظب خودت و بچه ها باش.» مرد با لحني مطمئن و دلداري دهنده حرفش را قطع کرد و گفت: «اين قدر پرچانگي نکن.» اما من احساس کردم کـه چهره اش کمي درهم رفت. بعد از گذشت ده ساعت کـه زيرسيگاري جلوي مرد پر از ته سيگار شده بود، پرستاران، زن بي حس و حرکت را بـه اتاق رساندند. عمل جراحي با موفقيت انجام شده بود. مرد از خوشحالي سر از پا نمي شناخت و وقتي همـه چيز روبراه شد، بيرون رفت و شب ديروقت بـه بيمارستان برگشت. مرد آن شب مثل شب هاي گذشته بـه خانـه زنگ نزد. فقط درون کنار تخت همسرش نشست و غرق تماشاي او شد کـه هنوز بي هوش بود. صبح روز بعد زن بـه هوش آمد. با آن کـه هنوز نمي توانست حرف بزند، اما وضعيتش خوب بود. از اولين روزي کـه ماسک اکسيژنش را برداشتند، دوباره جر و بحث زن و شوهر شروع شد. زن مي خواست از بيمارستان مرخص بشود و مرد مي خواست او همان جا بماند. همـه چيز مثل گذشته ادامـه پيدا کرد. هر شب، مرد بـه خانـه زنگ مي زد. همان صداي بلند و همان حرف هايي کـه تکرار مي شد. روزي درون راهرو قدم مي زدم. وقتي از کنار مرد مي گذشتم داشت مي گفت: و ها چطورند؟ يادتان نرود بـه آنـها برسيد. حال مادر بـه زودي خوب مي شود و ما برمي گرديم.

یک بار اتفاقی نگاهم بـه او افتاد و ناگهان با تعجب ديدم کـه اصلا کارتي درون داخل تلفن همگاني نيست. مرد درحالي کـه اشاره مي کرد ساکت بمانم، حرفش را ادامـه داد که تا اين کـه مکالمـه تمام شد. بعد آهسته بـه من گفت: خواهش مي کنم بـه همسرم چيزي نگو. و ها را قبلا براي هزينـه عمل جراحيش فروخته ام. براي اين کـه نگران آينده مان نشود، وانمود مي کنم کـه دارم با تلفن حرف مي .

در آن لحظه متوجه شدم کـه اين تلفن براي خانـه نبود، بلکه براي همسرش بود کـه بيمار روي تخت خوابيده بود. از رفتار اين زن و شوهر و عشق مخصوصي کـه بين شان بود، تکان خوردم. عشقي حقيقي کـه نيازي بـه بازي هاي رمانتيک و گل سرخ و سوگند خوردن و ابراز تعهد و شمع روشن و کادو پیچی و از اینجور جفنگ بازیـها نداشت، اما قلب دو نفر را گرم مي کرد.

---------- Post added at 01:39 PM ---------- Previous post was at 01:39 PM ----------

عشق...

پیرمردی صبح زود از خانـه‌اش خارج شد. درون راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید. عابرانی کـه رد مـی‌شدند بـه سرعت او را بـه اولین درمانگاه رساندند. پرستاران ابتدا زخمـهای پیرمرد را پانسمان د سپس بـه او گفتند: حتما ازتو عکسبرداری شود که تا جایی از بدنت آسیب ندیده باشد. پیرمرد غمگین شد و گفت عجله دارد و نیـازی بـه عکسبرداری نیست. پرستاران از او دلیلش را پرسیدند.

پیرمرد گفت....

درون خانـه سالمندان است. هر صبح آنجا مـی‌روم و صبحانـه را با او مـی‌خورم. نمـی‌خواهم دیر شود!
پرستاری بـه او گفت: خودمان بـه او خبر مـی‌دهیم. پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمـی‌شناسد!

پرستار با حیرت گفت: وقتی کـه نمـی داند شما چهی هستید، چرا هر روز صبح به منظور صرف صبحانـه پیش او مـی‌روید؟ پیرمرد با صدایی گرفته، بـه آرامـی گفت: اما من کـه مـی‌دانم او چهی است...!

paiez

08-02-2010, 14:49

عشق...

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

پیرمردی صبح زود از خانـه‌اش خارج شد. درون راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید. عابرانی کـه رد مـی‌شدند بـه سرعت او را بـه اولین درمانگاه رساندند. پرستاران ابتدا زخمـهای پیرمرد را پانسمان د سپس بـه او گفتند: حتما ازتو عکسبرداری شود که تا جایی از بدنت آسیب ندیده باشد. پیرمرد غمگین شد و گفت عجله دارد و نیـازی بـه عکسبرداری نیست. پرستاران از او دلیلش را پرسیدند.

پیرمرد گفت.... درون خانـه سالمندان است. هر صبح آنجا مـی‌روم و صبحانـه را با او مـی‌خورم. نمـی‌خواهم دیر شود!

پرستاری بـه او گفت: خودمان بـه او خبر مـی‌دهیم. پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمـی‌شناسد!

پرستار با حیرت گفت: وقتی کـه نمـی داند شما چهی هستید، چرا هر روز صبح به منظور صرف صبحانـه پیش او مـی‌روید؟ پیرمرد با صدایی گرفته، بـه آرامـی گفت: اما من کـه مـی‌دانم او چهی است...!

farshadzah

12-02-2010, 02:51

farshadzah

12-02-2010, 02:52

خدایی یـا رفاقتی ؟
شبی راه‌زنان بـه قافله‌ای شبیخون زدند و اموال ‌آنان را بـه غارت بردند، بعد از مراجعت بـه مخفیگاه نوبت بـه تقسیم اموال مسروقه رسید، همـه جمع شدند و هرآنچه بـه دست آورده بود بـه مـیان گذاشت، رئیس دزدان از جمع پرسید چگونـه تقسیم کنیم ؟ خدایی یـا رفاقتی ؟ جمع بـه اتفاق پاسخ دادند خدایی.

رئیس دزدان شروع بـه تقسیم کرد، بیش از نیمـی از اموال را به منظور خود برداشت و الباقی را بـه شکل نامساوی مـیان سه تن از راه‌زنان تقسیم کرد و به بقیـه هیچ نداد، دیگران اعتراض د کـه ما گفتیم خدایی تقسیم کن که تا تساوی رعایت شود و همـه راضی باشیم این چه تقسیمـیست ؟؟؟ رئیس پاسخ داد : خداوند بـه یکی زیـاد بخشیده و به یکی کمتر و به یکی هم هیچ، خود شاهدی بر این ادعا هستید، آن تقسیمـی کـه شما درون نظر دارید تقسیم رفاقتی بود کـه نپذرفتید بعد حق اعتراض ندارید…
از وبلاگ برگی از دفترچه ایـام

paiez

12-02-2010, 14:36

farshadzah

13-02-2010, 13:40

*ALONE*

17-02-2010, 18:01

یک لیوان شیر

پسر فقیری کـه از راه فروش خرت و پرت خرج تحصیل خود را بدست مـیآورد یک روز بـه شدت دچار تنگدستی و گرسنگی شد. او فقط یک سکه نا قابل درون جیب داشت. درون حالی کـه گرسنگی سخت بـه او فشار مـیاورد تصمـیم گرفت از خانـه بعدی تقاضای غذا کند .
با این حال وقتی جوان زیبایی درون را برویش گشود دستپاچه شد و به جای غذا یک لیوان آب خواست. جوان احساس کرد کـه او بسیـار گرسنـه است.برایش یک لیوان شیر بسیـار بزرگ آورد. پسرک شیر را سر کشیده و آهسته گفت: چقدر حتما به شما بپردازم؟
جوان گفت:هیچ. "مادرمان بـه ما یـاد داده درون قبال کار نیکی کـه برای دیگران انجام مـی دهیم چیزی دریـافت نکنیم." پسرک درون مقابل گفت:از صمـیم قلب از شما تشکر مـی کنم. پسرک کـه "هاروارد کلی "نام داشت بعد از ترک خانـه نـه تنـها از نظر جسمـی خود را قویتر حس مـی کرد بلکه ایمانش بـه خداوند و انسانـهای نیکو کار نیز بیشتر شد.
تا پیش از این او آماده شده بود دست از تحصیل بکشد.

سال‌ ها بعد…

زن جوانی بـه بیماری مـهلکی گرفتار شد. پزشکان از درمان وی عاجز شدند.او بـه شـهر بزرگتری منتقل شد. دکترهاروارد کلی به منظور مشاوره درون وضعیت این زن فراخوانده شد. وقتی او نام شـهری کـه زن جوان از آنجا آمده بود شنید برق عجیبی درون چشمانش نمایـان شداو بلافاصله بیمار را شناخت مصمم بـه اتاقش بازگشت و با خود عهد کرد هر چه درون توان دارد به منظور نجات زندگی وی بـه کار گیرد. مبارزه آنـها بعد از کشمکش طولانی با بیماری بـه پیروزی رسید. روز ترخیص بیمار فرا رسید.زن با ترس و لرز صورتحساب را گشود . او اطمـینان داشت که تا پایـان عمر حتما برای پرداخت صورتحساب کار کند. نگاهی بـه صورتحساب انداخت جمله ای بـه چشمش خورد. ”همـه مخارج بیمارستان قبلا با یک لیوان شیر پرداخته شده است“. امضا دکتر هاروارد کلی

nil2008

17-02-2010, 20:24

nil2008

17-02-2010, 22:20

ssaraa

18-02-2010, 15:20

0015351971

18-02-2010, 16:15

یک ایمـیل ساده !!!!!

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]
مرد بیکاری به منظور سِمَتِ آبدارچی درون مایکروسافت تقاضا داد. رئیس هیئت مدیره مصاحبه‌ش کرد و تمـیز زمـین‌ رو بـه عنوان نمونـه کار دید و گفت: «شما استخدام شدین، آدرس ایمـیل‌تون رو بدین که تا فرم‌های مربوطه رو واسه‌تون بفرستم که تا پر کنین و همـین‌طور تاریخی کـه باید کار رو شروع کنین
مرد جواب داد: «اما من کامپیوتر ندارم، ایمـیل هم ندارم
رئیس هیئت مدیره گفت: «متأسفم. اگه ایمـیل ندارین، یعنی شما وجود خارجی ندارین. وی کـه وجود خارجی نداره، شغل هم نمـی‌تونـه داشته باشـه

مرد درون کمال نومـیدی اونجا رو ترک کرد. نمـی‌دونست با تنـها 10 دلاری کـه در جیب‌ش داشت چه کار کنـه. تصمـیم گرفت بـه سوپرمارکتی بره و یک صندوق 10 کیلویی گوجه‌فرنگی بخره. یعد خونـه بـه خونـه گشت و گوجه‌فرنگی‌ها رو فروخت. درون کمتر از دو ساعت، تونست سرمایـه‌ش رو دو برابر کنـه. این عمل رو سه بار تکرار کرد و با 60 دلار بـه خونـه برگشت. مرد فهمـید مـی‌تونـه بـه این طریق زندگی‌ش رو بگذرونـه، و شروع کرد بـه این کـه هر روز زودتر بره و دیرتر برگرده خونـه. درون نتیجه پول‌ش هر روز دو یـا سه برابر مـی‌شد. بـه زودی یـه گاری خرید، بعد یـه کامـیون، و به زودی ناوگان خودش رو درون خط ترانزیت (پخش محصولات) داشت
5 سال بعد، مرد دیگه یکی از بزرگترین خرده‌فروشان امریکاست. شروع کرد که تا برای آینده‌ی خانواده‌ش برنامـه‌ربزی کنـه، و تصمـیم گرفت بیمـه‌ی عمر بگیره. بـه یـه نمایندگی بیمـه زنگ زد و سرویسی رو انتخاب کرد. وقتی صحبت‌شون بـه نتیجه رسید، نماینده‌ی بیمـه از آدرس ایمـیل مرد پرسید. مرد جواب داد: «من ایمـیل ندارم.»
نماینده‌ی بیمـه با کنجکاوی پرسید: «شما ایمـیل ندارین، ولی با این حال تونستین یک امپراتوری درون شغل خودتون بـه وجود بیـارین. مـی‌تونین فکر کنین بـه کجاها مـی‌رسیدین اگه یـه ایمـیل هم داشتین؟
مرد به منظور مدتی فکر کرد و گفت: آره! احتمالاً مـی‌شدم یـه آبدارچی درون شرکت مایکروسافت.

0015351971

18-02-2010, 16:18

ورود ممنوع

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]
قیـافه ی بعضی ها رو دیدید انگار روی صورتشون یکی تابلو هست کـه نوشته ورود به منظور عموم آزاد .این جور افراد با نگاهشون شما رو بـه حریم شخصی شون و به دلشون دعوت مـی کنند. ولی بعضی ها رو انگار تابلوئی روی صورتشون هست کـه نوشته ورود ممنوع این افراد نـه تنـها اجازه ی ورود نمـی دن بلکه یک کتک مفصل هم ازشون مـیخورید کـه چرا مزاحم اونا شدید.بازم افرادی وجود دارند کـه روی صورتشون تابلوئه ورود فقط باداشتن مجوز نوشته و تا مجوزتو نبینن اجازه ی ورود نداری و اون فقط با افرادی کـه مـی شناسن رابطه بر قرار مـی کنند .بعضی ها روی صورتشون تابلوئه محوطه ی نظامـی نوشته شده هست تا همـه چیزتو نفهمن اجازه ی ورود نمـی دن کـه بیش تر اینگونـه افراد طرف رو سوال پیچ مـی کنن کـه ببینن بـه درد ازدواج مـی خوره یـا نـه اگه سنش کم تر بود یـا با روحیـاتش تطابق نداشت اجازه ی ورود رو لغو مـی کنن و مـی اندازنش تو بازداشتگاه بـه خاطره وروده غیر مجاز و بیـا حالا درستش کن و اگر هم پسندیدند با دوربین و تفنگ مراقب حرکات شما هستن کـه دست از پا خطا نکنی.
حالا نگاه شما بـه کدام یک از نگاه های بالا شباهت داره؟

Gam3r

20-02-2010, 17:51

#joker#

26-02-2010, 14:11

mehrzad3344

01-03-2010, 22:33

ssaraa

02-03-2010, 15:49

راز آفرینش انسان
خدا خر را آفرید و به او گفت: تو بار خواهی برد، از زمانی کـه تابش آفتاب آغاز مـی شود که تا زمانی کـه تاریکی شب سر مـی رسد. و همواره بر پشت تو باری سنگین خواهد بود. و تو علف خواهی خورد و از عقل بی بهره خواهی بود و پنجاه سال عمر خواهی کرد. خر بـه خداوند پاسخ داد: خداوندا! من مـی خواهم خر باشم، اما پنجاه سال به منظور خری همچون من عمری طولانی است. بعد کاری کن فقط بیست سال زندگی کنم و خداوند آرزوی خر را برآورده کرد.

خدا سگ را آفرید و به او گفت: تو نگهبان خانـه انسان خواهی بود و بهترین دوست و وفادارترین یـار انسان خواهی شد. تو غذایی را کـه به تو مـی دهند خواهی خورد و سی سال زندگی خواهی کرد. سگ بـه خداوند پاسخ داد: خداوندا! سی سال زندگی عمری طولانی است. کاری کن من فقط پانزده سال عمر کنم و خداوند آرزوی سگ را برآورد.

خدا مـیمون را آفرید و به او گفت: تو از این سو بـه آن سو و از این شاخه بـه آن شاخه خواهی پرید و برای سرگرم دیگران کارهای جالب انجام خواهی داد و بیست سال عمر خواهی کرد. مـیمون بـه خداوند پاسخ داد: بیست سال عمری طولانی است، من مـی خواهم ده سال عمر کنم. و خداوند آرزوی مـیمون را برآورده کرد.

و سرانجام خداوند انسان را آفرید و به او گفت: تو انسان هستی. تنـها مخلوق هوشمند روی تمام زمـین. تو مـی توانی از هوش خودت استفاده کنی و سروری همـه موجودات را برعهده بگیری و بر تمام جهان تسلط داشته باشی. و تو بیست سال عمر خواهی کرد. انسان گفت: سرورم! گرچه من دوست دارم انسان باشم، اما بیست سال مدت کمـی به منظور زندگی است. آن سی سالی کـه خر نخواست، آن پانزده سالی کـه سگ نخواست و آن ده سالی کـه مـیمون نخواست زندگی کند، بـه من بده. و خداوند آرزوی انسان را برآورده کرد. و از آن زمان که تا کنون انسان فقط بیست سال مثل انسان زندگی مـی کند! و پس از آن، ازدواج مـی کند و سی سال مثل خر کار مـی کند مثل خر زندگی مـی کند، و مثل خر بار مـی برد! و پس از اینکه فرزندانش بزرگ شدند، پانزده سال مثل سگ از خانـه ای کـه در آن زندگی مـی کند، نگهبانی مـی دهد و هرچه بـه او بدهند مـی خورد! و وقتی پیر شد، ده سال مثل مـیمون زندگی مـی کند؛ از خانـه این پسرش بـه خانـه آن ش مـی رود و سعی مـی کند مثل مـیمون نوه هایش را سرگرم کند! و این بود همان زندگی کـه انسان از خدا خواست!

sokotm

03-03-2010, 22:04

sokotm

03-03-2010, 22:06

nicky.westlife

07-03-2010, 17:10

شیطان

به روايت افسانـه‌ها روزي شيطان همـه جا جار زد كه قصد دارد از كار خود دست بكشد و وسايلش را با تخفيف مناسب بـه فروش بگذارد.

او ابزارهاي خود را بـه شكل چشمگيري بـه نمايش گذاشت. اين وسايل شامل خودپرستي، ، نفرت، خشم، آز، حسادت، قدرت‌طلبي و ديگر شرارت‌ها بود.

ولي درون ميان آنـها يكي كه بسيار كهنـه و مستعمل بـه نظر مي‌رسيد، بهاي گراني داشت و شيطان حاضر نبود آن را ارزان بفروشد.

كسي از او پرسيد: اين وسيله چيست؟

شيطان پاسخ داد: اين نوميدي و افسردگي‌ست

آن مرد با حيرت گفت: چرا اين قدر گران است؟

شيطان با همان لبخند مرموزش پاسخ داد: چون اين مؤثرترين وسيلة من است. هرگاه ساير ابزارم بي‌اثر مي‌شوند، فقط با اين وسيله مي‌توانم درون قلب انسان‌ها رخنـه كنم و كاري را بـه انجام برسانم. اگر فقط موفق شوم كسي را بـه احساس نوميدي، دلسردي و اندوه وا دارم، مي‌توانم با او هر آنچه مي‌خواهم بكنم..

من اين وسيله را درون مورد تمامي انسان‌ها بـه كار‌ام. بـه همين دليل اين قدر كهنـه است

.::SMS::.

08-03-2010, 23:38

حضرت ابراهیم بسیـار مـهمان‌نواز و مـهمان‌دوست بود. روزی یك پیرمرد مجوسی (آتش یـا آفتاب پرست) درون مسیر راه خود، بـه خانـه حضرت ابراهیم آمد که تا مـهمان او شود. حضرت ابراهیم بـه او فرمود: اگر دین حنیف مرا بپذیری و خداپرست شوی تو را مـی‌پذیرم و گرنـه تو را مـهمان نخواهم كرد.
مجوسی از آنجا رفت. خداوند بـه حضرت ابراهیم وحی فرمود: ای ابراهیم! تو بـه مجوسی گفتی اگر خداپرست نشود حق ندارد مـهمان تو شود و از غذایت بخورد، درون حالی كه هفتاد سال ما بـه او روزی و غذا مـی‌دهیم، اگر تو یك شب بـه او غذا مـی‌دادی چه مـی‌شد؟!

حضرت ابراهیم از كرده خود پشیمان شد و به دنبال آن مجوسی حركت كرد و پس از جستجوی فراوان او را یـافت و با كمال احترام او را مـهمان خود كرد. مجوسی راز جریـان را از حضرت ابراهیم پرسید.
حضرت ابراهیم موضوع وحی خدا را به منظور آن مرد بازگو كرد.
مجوسی گفت: آیـا بـه راستی خداوند بر من این‌گونـه لطف مـی‌نماید! حال كه چنین است، دین خود را بـه من عرضه كن که تا آن را بپذیرم و بدین ترتیب موحد شد.

nil2008

09-03-2010, 20:01

اينم از عجايب آمريكاييها!!!
این مکالمـه واقعی است.

گفتگوي آمريكايي ها و اسپانيايي ها روي فركانس اضطراري كشتيراني

گفتگويي كه واقعاً روي فركانس اضطراري كشتيراني، روي كانال ۱۰۶ سواحل Finisterra Galicia ميان اسپانيايي‌ها و آمريكايي‌ها درون ۱۶ اكتبر ۱۹۹۷ضبط شده‌است.

اسپانيايي‌ها (با سر و صداي متن): A-853 با شما صحبت مي‌كند. لطفاً ۱۵درجه بـه جنوب بچرخيد که تا از تصادف اجتناب كنيد. شما داريد مستقيماً بـه طرفما مي‌آييد. فاصله ۲۵ گره دريايي.

آمريكايي‌ها (با سر و صداي متن): ما بـه شما پيشنـهاد مي‌كنيم ۱۵ درجه بـه شمال بچرخيد که تا با ما تصادف نكنيد.

اسپانيايي‌ها: منفي. تكرار مي‌كنيم ۱۵ درجه بـه جنوب بچرخيد که تا تصادف نكنيد.

آمريكايي‌ها (يك صداي ديگر): كاپيتان يك كشتي ايالات متحده آمريكا با شما صحبت مي‌كند. بـه شما اخطار مي‌كنيم ۱۵ درجه بشمال بچرخيد که تا تصادف نشود.

اسپانيايي‌ها: اين پيشنـهاد نـه عملي هست و نـه مقرون بـه صرفه. بـه شما پيشنـهاد مي‌كنيم ۱۵ درجه بـه جنوب بچرخيد که تا با ما تصادف نكنيد.

آمريكايي‌ها (با صداي عصباني): كاپيتان ريچارد جيمس هاوارد، فرمانده ناو هواپيمابر يو اس اس لينكلن با شما صحبت مي‌كند. ۲ رزم ناو، ۵ ناو منـهدم كننده، ۴ ناوشكن، ۶ زيردريايي و تعداد زيادي كشتي‌هاي پشتيباني ما را اسكورت مي‌كنند. بـه شما پيشنـهاد نمي‌كنم،

به شما دستور مي‌دهم راهتان را ۱۵ درجه بـه شمال عوض كنيد. درون غير اينصورت مجبور هستيم اقدامات لازمي براي تضمين امنيت اين ناو اتخاذ كنيم. لطفاً بلافاصله اطاعت كنيد و از سر راه ما كنار رويد !!!

اسپانيايي‌ها: خو آن مانوئل سالاس آلكانتارا با شما صحبت مي‌كند. ما دو نفر هستيم و يك سگ، ۲ وعده غذا، ۲ قوطي و يك قناري كه فعلاً خوابيده ما را اسكورت مي‌كنند. پشتيباني ما ايستگاه راديويي زنجيره ديال ده لاكورونيا و كانال ۱۰۶ اضطراري دريايي است. ما به

هيچ طرفي نمي‌رويم زيرا ما روي زمين قرار داريم و در ساختمان فانوس دريايي A-853 Finisterra روي سواحل سنگي گاليسيا هستيم و هيچ تصوري هم نداريم كه اين چراغ دريايي درون كدام سلسله مراتب از چراغ‌هاي دريايي اسپانيا قرار دارد. شما مي‌توانيد هر اقدامي كه بـه صلاحتان

باشد را اتخاذ كنيد و هر غلطي كه مي‌خواهيد بكنيد که تا امنيت كشتي كثافتتان را كه بزودي روي صخره‌ها متلاشي مي‌شود تضمين كنيد. بنابراين بازهم اصرار مي‌كنيم و به شما پيشنـهاد مي‌كنيم عاقلانـه‌ترين كار را بكنيد و راه خودتان را ۱۵ درجه جنوبي تغييردهيد که تا از

تصادف اجتناب كنيد.

آمريكايي‌ها: آها. باشـه. گرفتيم. ممنون...

nil2008

10-03-2010, 23:30

آروم آروم جلو ميرفت...اصلا" جايي براي تكون خوردنش نداشت بزور بدنش رو كش و قوسي داد...همـه جا تاريك بود ولي او همچنان مصمم مي كند و جلو ميرفت ...ديگه حسابي خسته شده بود.يواش يواش از بيرون نوري بهش خورد ... نور هر لحظه بيشتر و بيشتر ميشد كه...با آخرين حركت ،كرم كوچولو تيكه آخر پوست سيب رو خورد و از توي سيب سرش رو بيرون آورد...

از دستنوشته هاي " ناهي "

*ALONE*

12-03-2010, 18:19

غروب یک روز بارانی زنگ تلفن شرکت بـه صدا درون آمد. زن گوشی را برداشت.
آن طرف خط پرستار ش با ناراحتی خبر تب و لرز سارای کوچکش را بـه او
داد.

زن تلفن را قطع کرد و با عجله بـه سمت پارکینگ دوید. ماشین را روشن کرد و
نزدیک ترین داروخانـه رفت که تا داروهای کوچکش را بگیرد. وقتی از داروخانـه
بیرون آمد، متوجه شد بـه خاطر عجله ای کـه داشت کلید را داخل ماشین جا گذاشته
است.

زن پریشان با تلفن همراهش با خانـه تماس گرفت. پرستار بـه او گفت کـه حال سارا
هر لحظه بدتر مـی شود. او جریـان کلید اتومبیل را به منظور پرستار گفت. پرستار بـه او
گفت کـه سعی کند با سنجاق سر درون اتومبیل را باز کند. زن سریع سنجاق سرش را
باز کرد، نگاهی بـه در انداخت و با ناراحتی گفت: ولی من کـه بلد نیستم از این استفاده کنم.
هوا داشت كم كم تاریک مـی شد و بارش باران شدت گرفته بود. زن با وجود ناامـیدی
زانو زد و گفت: “خدایـا کمکم کن". درون همـین لحظه مردی ژولیده با لباس های کهنـه
به سویش آمد. زن یک لحظه با دیدن قیـافه ی مرد ترسید و با خودش گفت: خدای
بزرگ من از تو کمک خواستم آنوقت این مرد …!

زبان زن از ترس بند آمده بود. مرد بـه او نزدیک شد و گفت: خانم مشکلی پیش آمده؟
زن جواب داد: بله م خیلی مریض هست و من حتما هر چه سریعتر بـه خانـه برسم
ولی کلید را داخل ماشین جا گذاشته ام و نمـی توام درون ماشین را باز کنم.

مرد از او پرسید آیـا سنجاق سر همراه دارد؟

زن فوراً سنجاق سرش را بـه او داد و مرد درون عرض چند ثانیـه درون اتومبیل را باز
کرد.
زن بار دیگر زانو زد و با صدای بلند گفت: “خدایـا متشکرم”

سپس رو بـه مرد کرد و گفت: آقا متشکرم، شما مرد شریفی هستید.
مرد سرش را برگرداند و گفت: “نـه خانم، من مرد شریفی نیستم، من یک دزد
اتومبیل بودم و همـین امروز از زندان آزاد شده ام.”

خدا به منظور زن یک کمک فرستاده بود، آن هم از نوع حرفه ای!
زن بـه پاس جبران مساعدت آن مرد ناشناس آدرس شرکتش را بـه مرد داد و از او

خواست کـه فردای آن روز حتماً بـه دیدنش برود. فردای آن روز وقتی مرد ژولیده وارد دفتر رئیس شد، فکرش را هم نمـی کرد که
روزی بـه عنوان راننده ی مخصوص درون آن شرکت بزرگ استخدام شود.

attractive_girl

18-03-2010, 01:36

سرچ زدم نديدم!

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

Interview with god

گفتگو با خدا

I dreamed I had an Interview with god

خواب دیدم درون خواب با خدا گفتگویی داشتم .

So you would like to Interview me? "God asked."

خدا گفت : بعد مـیخواهی با من گفتگو کنی ؟

If you have the time "I said"

گفتم : اگر وقت داشته باشید .

God smiled

خدا لبخند زد

My time is eternity

وقت من ابدی هست .

What questions do you have in mind for me?

چه سوالاتی درون ذهن داری کـه مـیخواهی بپرسی ؟

What surprises you most about humankind?

چه چیز بیش از همـه شما را درون مورد انسان متعجب مـی کند ؟

Go answered ….

خدا پاسخ داد ...

That they get bored with childhood.

این کـه آنـها از بودن درون دوران کودکی ملول مـی شوند .

 They rush to grow up and then long to be children again. 

عجله دارند کـه زودتر بزرگ شوند و بعد حسرت دوران کودکی را مـی خورند .

That they lose their health to make money

این کـه سلامتی شان را صرف بـه دست آوردن پول مـی کنند.

And then lose their money to restore their health.

و بعد پولشان را خرج حفظ سلامتی مـیکنند .

By thinking anxiously about the future. That

این کـه با نگرانی نسبت بـه آینده فکر مـیکنند .

They forget the present.

زمان حال فراموش شان مـی شود .

Such that they live in neither the present nor the future.

آنچنان کـه دیگر نـه درون آینده زندگی مـیکنند و نـه درون حال .

That they live as if they will never die.

این کـه چنان زندگی مـیکنند کـه گویی هرگز نخواهند مرد .

And die as if they had never lived.

و آنچنان مـیمـیرند کـه گویی هرگز زنده نبوده اند .

God's hand took mine and we were silent for a while.

خداوند دست های مرا درون دست گرفت و مدتی هر دو ساکت ماندیم .

And then I asked …

بعد پرسیدم ...

As the creator of people what are some of life's lessons you want them to learn?

به عنوان خالق انسان ها ، مـیخواهید آنـها چه درس هایی اززندگی را یـاد بگیرند ؟

God replied with a smile.

خدا دوباره با لبخند پاسخ داد .

To learn they cannot make anyone love them.

یـاد بگیرند کـه نمـی توان دیگران را مجبور بـه دوست داشتن خود کرد .

What they can do is let themselves be loved.

اما مـی توان محبوب دیگران شد .

learn that it is not good to compare themselves to others.

یـاد بگیرند کـه خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند .

To learn that a rich person is not one who has the most.

یـاد بگیرند کـه ثروتمندی نیست کـه دارایی بیشتری دارد .

But is one who needs the least.

بلکهی هست که نیـاز کم تری دارد

To learn that it takes only a few seconds to open profound wounds in persons we love.

یـاد بگیرن کـه ظرف چند ثانیـه مـی توانیم زخمـی عمـیق درون دلانی کـه دوست شان داریم ایجاد کنیم .

And it takes many years to heal them.

و سال ها وقت لازم خواهد بود که تا آن زخم التیـام یـابد .

To learn to forgive by practicing forgiveness.

با بخشیدن ، بخشش یـاد بگیرن .

To learn that there are persons who love them dearly.

یـاد بگیرندانی هستند کـه آنـها را عمـیقا دوست دارند .

But simply do not know how to express or show their feelings.

اما بلد نیستند احساس شان را ابراز کنند یـا نشان دهند .

To learn that two people can look at the same thing and see it differently.

یـاد بگیرن کـه مـیشود دو نفر بـه یک موضوع واحد نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند .

To learn that it is not always enough that they are forgiven by others.

یـاد بگیرن کـه همـیشـه کافی نیست دیگران آنـها را ببخشند .

They must forgive themselves.

بلکه خودشان هم حتما خود را ببخشند .

And to learn that I am here.

و یـاد بگیرن کـه من اینجا هستم .

Always

همـیشـه

اثری از ریتا استریکلند

mmiladd

18-03-2010, 03:02

ک فقیر دکمـه ها را از جیب درون آورد.
آن ها را روی تن آدم برفی فرو کرد.
عقب ایستاد و به آن نگاه کرد.
لبخند زد:حالا تو ام به منظور خودت یـه دست لباس گرم داری.

---------- Post added at 04:02 AM ---------- Previous post was at 04:01 AM ----------

مرد از آیینـه خودرو بـه زن نگاه کرد و گفت:سلام.اسم من حمـید،اسم شما چیـه؟
زن گفت: ناهید
مرد نیش خند زد و گفت:اسم واقعی ات رو بـه ام بگو.
زن زیر چشمـی بـه او نگاه کرد و پرسید:اسم من بـه چه درد تو مـیخوره؟مـی خوای چه کار؟
مرد شانـه بالا انداخت:هیچی.همـین طوری.دوست دارم بدونم.
زن گفت:لادن.

SADEGH 7

18-03-2010, 13:07

paiez

19-03-2010, 14:33

مجازاتی مشابه!

شیوانابا چند نفر از شاگردان بعد از روزها سفر وارد دهکده‌ای غریب شدند. غروب نزدیک بود و هیچ‌آنـها را نمـی‌شناخت، بـه همـین خاطر درون کنار چشمـه زیردرختی اطراق د و به استراحت پرداختند. کنار چشمـه مرد جوانی خسته وزخمـی سر و صورت خود را مـی‌شست. آن مرد وقتی شیوانا را دید از او پرسید: "سوالی دارم! درون این دهکده متولد شدم و جز سختی و فقر و تحقیر چیزی ندیده‌ام. آینده روشنی مقابلم نمـی‌بینم و امروز هم با پسر ارباب دهکده کـه همـه رعیت او هستیم جر و بحث کردیم و او هم بـه مباشران و همراهانش گفت مرابا چوب بزنند. بـه من بگویید چه کنم؟"
شیوانا دستانش را بـه سمت آسمان و افق دراز کرد و گفت: "به سرزمـینی دیگربرو و آنجا زندگی کن. چه اجباری هست در اینجا بمانی و تا این حد خواری وذلت را تحمل کنی؟"
مرد جوان با تعجب گفت: "این چه حرفی هست مـی‌زنید. این دهکده اجدادی من هست و یک دنیـا از آن خاطره دارم. شما مـی‌گویید بـه همـین راحتی آن را رها کنم وبروم؟"
شیوانا با لبخند گفت: "پس بمان و به خاطر خاطرات شیرینت سختی‌هایش را تحمل کن!"
مرد جوان هاج و واج بـه شیوانا خیره شد و دیگر هیچ نگفت. درون این هنگام ارباب ده همراه جمعی از مزدورانش کنار چشمـه آمدند و خواستند بـه جوان آسیب برسانند کـه شیوانا و شاگردانش نگذاشتند. ارباب ثروتمند ده عصبانی و خشمگین بـه شیوانا و همراهان گفتند کـه حق استراحت کنار چشمـه را ندارند و باید شب نشده سریعا از دهکده بیرون بروند. شیوانا با تعجب دلیل خواست و آن مردگفت: "تمام ساکنان این دهکده رعیت و مزدبگیر من هستند و تمام این زمـین‌ها هم متعلق بـه من است. چون مالک بی‌جان‌ها و جاندارهای این دیـار من هستم بعد این حق را بـه خود مـی‌دهم کـه شما را محکوم کنم از اینجا بروید و دیگر حق ندارید پایتان را درون این دهکده بگذارید."
شیوانا با خنده از جا برخاست و مقابل ارباب دهکده ایستاد و گفت: "من هم توو همراهانت را محکوم مـی‌کنم کـه تا آخر عمر همـین جا بمانید و نگهبان خاک واموالتان درون این دهکده باشید و حق ندارید از این دهکده خارج شوید و پایتان را از آن بیرون بگذارید."
سپس بدون هیچ مقاومتی و به آرامـی وسایلش را برداشت و به راه افتاد. شاگردان هم پشت سر اوحرکت د. آن مرد جوان زخمـی هم دنبال شیوانا وشاگردان بـه راه افتاد و خود را بـه شیوانا رساند و گفت: "این چه حرکتی بودانجام دادید؟ چرا زود تسلیم شدید؟ و شب‌هنگام خود را آواره ساختید؟ شماترسو هستید و فقط چون او از شما قوی‌تر بود توانست بـه راحتی شما را بیرون کند و شما بـه راحتی آن را پذیرفتید. غیر از این است؟"
شیوانا با لبخند گفت: "برعاین من بودم کـه او را از جایی کـه هر لحظه هستم بیرون کردم و این او بود کـه با تعجب و حیرت این مجازات را پذیرفت. چرا همـیشـه اصرار داری تیر مجازات را بـه سمت خود ببینی. بـه این بیندیش کـه در دل هر مجازاتی یک رهایی بزرگ نـهفته است. چه ضرورتی داشت با این ارباب خودخواه و همراهان بی‌رحمش درگیر شویم؟ آنـها را درون زمـین خودشان زندانی کردیم و خودمان را درون زمـین خدا آزاد ساختیم. این ارباب فقط درون دهکده خودش قدرت دارد. خوب بعد او را بـه اقامت درون دهکده‌اش محکوم کن و آزادی خود را درجایی بدون او جست‌وجو کن."
مرد جوان بـه سمت یکی از شاگردان شیوانا رفت و با تمسخر گفت: "دیدید استادتان چه کرد؟ او تسلیم شد؟"
آن شاگرد با تعجب سرش را بـه علامت نفی تکان داد و گفت: "اصلا چنین نبود. او ارباب شما را مجازات کرد و ما را از بلا رهانید. من تسلیمـی نمـی‌بینم!"
مرد جوان با آزردگی گفت: "اما من موضوع را برعبه این شکل مـی‌بینم کـه همراه شما هستم چون محکوم بـه اخراج شده‏ ام."
شیوانا دستی بر شانـه مرد جوان زد و گفت: "با این گونـه نگاه بـه دنیـا،فقط نزد خودت بـه ارباب قدرت بیشتری مـی‌دهی و خویشتن را حقیرتر مـی‌بینی واین همان چیزی هست که ارباب آرزو دارد اتفاق بیفتد. برعاگر مثل ما فکرکنی خود را قوی‌ترو آزادتر مـی‌بینی و ارباب را بـه صورت فرد محکومـی مـی‌بینی کـه پایش بـه چند هکتار زمـین زنجیر شده است. اگر اولی را انتخاب کنی حتی الان کـه آزاد هستی و فرسنگ‌ها از دهکده دوریم باز رعیت ارباب هستی. امااگر دومـی را برگزینی آزادی و آرامش و اطمـینان را صاحب مـی‌شوی و حتی گه‌گاه دلت هم به منظور ارباب و بقیـه مـی‌سوزد کـه چگونـه زندانی قفس خودشان هستند. انتخاب با خودت است."

---------- Post added at 01:33 PM ---------- Previous post was at 01:32 PM ----------

نشسته بود روي زمين و داشت يه تيكه هايي رو از روي زمين جمع مي كرد.
بهش گفتم: كمك نمي خواي؟ گفت:نـه.
گفتم: خسته مي شي بذارخب كمكت كنم ديگه.
گفت: نـه خودم جمع مي كنم.
گفتم:حالا تيكه ها چي هست؟بد جوري شكسته معلوم نيست چيه؟
نگاه معني داري كرد و گفت:قلبم. اين تيكه هاي قلب منـه كه شكسته. خودم بايد جمعش كنم
بعدش گفت : مي دوني چيه رفيق؟آدماي اين دوره زمونـه دل داري بلد نيستن.
وقتي مي خواي يه دل پاك و بي ريا رو بـه دستشون بسپري
هنوز تو دستشون نگرفته ميندازنش زمين و مي شكوننش......
ميخوام تيكه ها ش رو بسپرم بـه دست صاحب اصليش اون دل داري خوب بلده
داره آخه مي دوني اون خودش گفته كه قلبهاي شكسته رو خيلي دوست
ميخوام بدم بهش بلكه اين قلب شكسته خوب شـه.
تيكه هاي شكسته ي قلبش رو جمع كرد و يواش يواش ازم دور شد.
و من توي اين فكر كه چرا ما آدما دل داري بلد نيستيم موندم
دلم مي خواست بهش بگم خوب چرا دلت رو مي سپردي دست هر كسي؟
انگاري فهميد تو دلم چي گفتم. بر گشت و گفت:
دلم رو بـه دست هر كسي نسپردم اون براي من هر كسي نبود.

paiez

19-03-2010, 14:47

فدا کار
My Wife Navaz Called,

'How Long Will You Be With That Newspaper?

Will U Come Here And Make UR Darling Daughter Eat Her Food?

همسرم نواز با صدای بلند گفت، که تا کی مـی خوای سرتو توی اون روزنامـه فرو کنی؟ مـیشـه بیـای و به جونت بگی غذاشو بخوره؟

Far Tossed The Paper Away And Rushed To The Scene.

شوهر روزنامـه رو بـه کناری انداخت و بسوی آنـها رفت

My Only Daughter, Ava Looked Frightened; Tears Were Welling Up In Her Eyes.

تنـها م آوا بنظر وحشت زده مـی آمد. اشک درون چشمـهایش پر شده بود
In Front Of Her Was A Bowl Filled To its Brim With Curd Rice.

ظرفی پر از شیربرنج درون مقابلش قرار داشت

Ava is A Nice Child, Very Intelligent For Her Age.

آوا ی زیبا و برای سن خود بسیـار باهوش بود

I Cleared My Throat And Picked Up The Bowl. 'Ava, Darling, Why Don't U Take A Few Mouthful
Of This Curd Rice?

گلویم رو صاف کردم و ظرف را برداشتم و گفتم، چرا چند که تا قاشق گنده نمـی خوری؟

Just For Dad's Sake, Dear'.
Ava Softened A Bit And Wiped Her Tears With The Back Of Her Hands.

فقط بخاطر بابا عزیزم. آوا کمـی نرمش نشان داد و با پشت دست اشکهایش را پاک کرد و گفت

'Ok, Dad. I Will Eat - Not Just A Few Mouthfuls,But The Whole Lot Of This.

But, U should....' Ava Hesitated.

باشـه بابا، مـی خورم، نـه فقط چند قاشق، همـه شو مـی خوردم. ولی شما باید.... آوا مکث کرد

'Dad, if I Eat This Entire Curd Rice, Will U Give Me Whatever I Ask For?'

بابا، اگر من تمام این شیر برنج رو بخورم، هرچی خواستم بهم مـیدی؟
'Promise'. I Covered The Pink Soft Hand Extended By My Daughter With Mine, And Clinched The Deal.

دست کوچک م رو کـه بطرف من دراز شده بود گرفتم و گفتم، قول مـیدم. بعد باهاش دست دادم و تعهد کردم
Now I Became A Bit Anxious.
'Ava, Dear, U Shouldn't Insist On Getting A Computer Or Any Such Expensive Items.

ناگهان مضطرب شدم. گفتم، آوا، عزیزم، نباید به منظور خ کامپیوتر یـا یک چیز گران قیمت اصرار کنی

Dad Does Not Have That kind of Money Right now. Ok?'

بابا از اینجور پولها نداره. باشـه؟

'No, Dad. I Do Not Want Anything Expensive'.
Slowly And Painfully,She Finished Eating The Whole Quantity.

نـه بابا. من هیچ چیز گران قیمتی نمـی خوام.

و با حالتی دردناک تمام شیربرنج رو فرو داد.

I Was Silently Angry With My Wife And My Mother For Forcing My Child To Eat Something That She Detested.

در سکوت از دست همسرم و مادرم کـه بچه رو وادار بـه خوردن چیزی کـه دوست نداشت کرده بودن عصبانی بودم
After The Ordeal Was Through, Ava Came To Me With Her Eyes Wide With Expectation.

وقتی غذا تمام شد آوا نزد من آمد. انتظار درون چشمانش موج مـیزد

All Our Attention Was On Her.
'Dad, I Want To Have My Head Shaved Off, This Sunday!'

همـه ما بـه او توجه کرده بودیم. آوا گفت، من مـی خوام سرمو تیغ بندازم. همـین یکشنبه

Was Her Demand..
'Atrocious!' Shouted My Wife, 'A Girl Child Having Her Head Shaved Off?
Impossible!'
'Never in Our Family!'
My Mother Rasped.
'She Has Been Watching Too Much Of Television. Our Culture is Getting Totally Spoiled With These TV Programs!'

تقاضای او همـین بود.

همسرم جیغ زد و گفت، وحشتناکه. یک بچه سرشو تیغ بندازه؟ غیرممکنـه. نـه درون خانواده ما. و مادرم با صدای گوشخراشش گفت، فرهنگ ما با این برنامـه های تلویزیونی داره کاملا نابود مـیشـه
'Ava, Darling, Why Don't U Ask For Something Else? We Will Be Sad Seeing U With A Clean-Shaven Head.'

گفتم، آوا، عزیزم، چرا یک چیز دیگه نمـی خوای؟ ما از دیدن سر تیغ خورده تو غمگین مـی شیم

'Please, Ava, Why Don't U Try To Understand Our Feelings?'

خواهش مـی کنم، عزیزم، چرا سعی نمـی کنی احساس ما رو بفهمـی؟

I Tried To Plead With Her.
'Dad, U Saw How Difficult It Was For Me To Eat That Curd Rice'.

سعی کردم از او خواهش کنم. آوا گفت، بابا، دیدی کـه خوردن اون شیربرنج چقدر به منظور من سخت بود

Ava Was in Tears.
'And U Promised To Grant Me Whatever I Ask For. Now,U Are Going Back On UR Words.

آوا اشک مـی ریخت. و شما بمن قول دادی که تا هرچی مـی خوام بهم بدی. حالا مـی خوای بزنی زیر قولت

It Was Time For Me To Call The Shots.
'Our Promise Must Be Kept.'

حالا نوبت من بود که تا خودم رو نشون بدم. گفتم، مرده و قولش
'Are U Out Of UR Mind?' Chorused My Mother And Wife.

مادر و همسرم با هم فریـاد زدن که، مگر دیوانـه شدی؟

'No. If We Go Back On Our Promises She Will Never Learn To Honour Her Own.

نـه. اگر بـه قولی کـه مـی دیم عمل نکنیم اون هیچوقت یـاد نمـی گیره بـه حرف خودش احترام بذاره

Ava, UR wish Will B Fulfilled.'

آوا، آرزوی تو برآورده مـیشـه
With Her Head Clean-Shaven, Ava Had A Round-Face, And Her Eyes Looked Big And Beautiful.

آوا با سر تراشیده شده صورتی گرد و چشمـهای درشت زیبائی پیدا کرده بود

On Monday Morning, I Dropped Her At Her School.
It Was A Sight To Watch My Hairless Ava Walking Towards Her Classroom..
She Turned Around And Waved. I Waved Back With A Smile.

صبح روز دوشنبه آوا رو بـه مدرسه بردم. دیدن من با موی تراشیده درون مـیون بقیـه شاگردها تماشائی بود. آوا بسوی من برگشت و برایم دست تکان داد. من هم دستی تکان دادم و لبخند زدم

Just Then, A Boy Alighted From A Car, And Shouted,
'Ava, Please Wait For Me!'

در همـین لحظه پسری از یک اتومبیل بیرون آمد و با صدای بلند آوا را صدا کرد و گفت، آوا، صبر کن که تا من بیـام

What Struck Me Was The Hairless Head Of That Boy.
'May Be, That Is The in-Stuff', I Thought.

چیزی کـه باعث حیرت من شد دیدن سر بدون موی آن پسر بود. با خودم فکر کردم، بعد موضوع اینـه

'Sir, UR Daughter Ava is Great indeed!'
Without introducing Herself, A Lady Got Out Of The Car,
And Continued, 'That Boy Who is Walking Along With Ur Daughter is My Son Bomi.

خانمـی کـه از آن اتومبیل بیرون آمده بود بدون آنکه خودش رو معرفی کنـه گفت، شما، آوا، واقعا فوق العاده ست. و در ادامـه گفت، پسری کـه داره با شما مـیره پسر منـه

He is Suffering From... Leukemia'.
She Paused To Muffle Her Sobs.
'Harish Could Not Attend The School For The Whole Of The Last Month.
He Lost All His Hair Due To The Side Effects Of The Chemotherapy.

اون سرطان خون داره. زن مکث کرد که تا صدای هق هق خودش رو خفه کنـه. درون تمام ماه گذشته هریش نتونست بـه مدرسه بیـاد. بر اثر عوارض جانبی شیمـی درمانی تمام موهاشو از دست داده
He Refused To Come Back To School Fearing The Unintentional But Cruel Teasing Of The Schoolmates.

نمـی خواست بـه مدرسه برگرده. آخه مـی ترسید هم کلاسی هاش بدون اینکه قصدی داشته باشن مسخره ش کنن
Ava Visited Him Last Week, And Promised Him That She Will Take Care Of The Teasing Issue.
But, I Never Imagined She Would Sacrifice Her Lovely Hair For The Sake Of My Son !!!!!

آوا هفته پیش اون رو دید و بهش قول داد کـه ترتیب مسئله اذیت بچه ها رو بده. اما، حتی فکرشو هم نمـی کردم کـه اون موهای زیباشو فدای پسر من کنـه

Sir, You And Your Wife Are Blessed To Have Such A Noble Soul As Your Daughter.'

آقا، شما و همسرتون از بنده های محبوب خداوند هستین کـه ی با چنین روح بزرگی دارین
I Stood Transfixed And Then, I Wept.
'My Little Angel, You Are Teaching Me How Selfless Real Love Is..........

سر جام خشک شده بودم. و... شروع کردم بـه گریستن. فرشته کوچولوی من، تو بمن درس دادی کـه فهمـیدم عشق واقعی یعنی چی

"The Happiest People On This Planet Are Not Those Who Live On Their Own Terms
But Are Those Who Change Their Terms For The Ones Whom They Love !!"

Think About This

خوشبخت ترین مردم درون روی این کره خاکیـانی نیستن کـه آنجور کـه مـی خوان زندگی مـی کنن. آنـهاانی هستن کـه خواسته های خودشون رو بخاطرانی کـه دوستشون دارن تغییر مـیدن

به این مسئله فکر کنین

vorojax

30-03-2010, 23:32

آخرین پیـام مادر
همـه خاطره های مردم چین از روز دوازدهم مـه 2008 (23 اردیبهشت 87) تیره هست اما آنان دیگر نمـی خواهند وحشت خود درون آن زمان را مرور کنند.

زلزله زدگان فقط مـی خواهند لحظه های جاودان را بـه یـاد بیـاورند. نام های قهرمانان بی نشان، معمولی هستند اما یـادشان که تا ابد درون تاریخ چین باقی خواهند ماند.

زندگی آنـها درون گذشته عادی بود اما بعد از فاجعه «سی چوان» خیلی ها تبدیل بـه قهرمان شدند. شاید این دیگر به منظور خودشان روشن نباشد کـه چه کاری انجام دادند، اما حماسه هایی کـه آفد همگی مردم چین را تحت تاثیر خود قرار داده است.

وقتی گروه نجات، زن جوان را زیر آوار پیدا کرد او مرده بود اما کمک رسانان زیر نور چراغ قوه، چیز عجیبی دیدند. زن با حالتی عجیب بـه زمـین افتاده، زانو زده و حالت بدنش زیر فشار آوار کاملا تغییر یـافته بود.

ناجیـان تلاش مـی د جنازه را بیرون بیـاورند کـه گرمای موجودی ظریف را احساس د. چند ثانیـه بعد، سرپرست گروه، دیوانـه وار فریـاد زد: بیـایید، زود بیـایید! یک بچه اینجا است. بچه زنده است.

وقتی آوار از روی جنازه مادر کنار رفت سه - چهار ماهه ای از زیر آن بیرون کشیده شد. نوزاد کاملا سالم و در خواب عمـیق بود. او درون خواب شیرینش نمـی دانست چه فاجعه ای وطنش را ویران کرده و مادرش هنگام حفاظت از جگرگوشـه خود قربانی شده است.

مردم وقتی بچه را بغل د، یک تلفن همراه از لباسش بـه زمـین افتاد کـه روی صفحه شکسته آن این پیـام دیده مـی شد: عزیزم، اگر زنده ماندی، هیچ وقت فراموش نکن کـه مادر با تمامـی وجودش دوستت داشت.

M A H 3 A

31-03-2010, 12:48

M A H 3 A

31-03-2010, 12:49

.::SMS::.

02-04-2010, 19:16

حاج امـین درون خانـه را کاملا باز کرد. تاکسی‌اش را از خانـه بیرون آورد. بـه خیـابان اصلی رفت . با حرکت آرام بـه کناره ی خیـابان نگاه مـی کرد و مسافران را سوار مـی کرد. مسافرِ اول پیـاده شد و گفت : آقا ! چقدر حتما بدهم ؟
حاج امـین بـه بالای شیشـه ی جلو نگاهی کرد . زیرچیزی گفت. بعد بـه مسافر رو کرد و گفت: 100 تومان.
تاکسی پولش را گرفت و حرکت کرد. اندکی بعد، مسافر دوم گفت: «آقا اینجا پیـاده مـی شم. چقدر مـی شـه »
دوباره حاج امـین بـه بالای شیشـه ی جلو نگاهی کرد . زیرچیزی گفت. بعد بـه مسافر گفت: 125 تومان.
مسافر از قیمت منصفانـه اش تعجب کرد. آرام بـه شیشـه‌ ی جلو نگاهی کرد. روی کاغذ ساده‌ ای با خط زیبا نوشته بود:

«امان ز لحظه ی غفلت کـه شاهدم باشی یـا بن الحسن»

SADEGH 7

02-04-2010, 19:35

حاج امـین درون خانـه را کاملا باز کرد. تاکسی‌اش را از خانـه بیرون آورد. بـه خیـابان اصلی رفت . با حرکت آرام بـه کناره ی خیـابان نگاه مـی کرد و مسافران را سوار مـی کرد. مسافرِ اول پیـاده شد و گفت : آقا ! چقدر حتما بدهم ؟
حاج امـین بـه بالای شیشـه ی جلو نگاهی کرد . زیرچیزی گفت. بعد بـه مسافر رو کرد و گفت: 100 تومان.
تاکسی پولش را گرفت و حرکت کرد. اندکی بعد، مسافر دوم گفت: «آقا اینجا پیـاده مـی شم. چقدر مـی شـه »
دوباره حاج امـین بـه بالای شیشـه ی جلو نگاهی کرد . زیرچیزی گفت. بعد بـه مسافر گفت: 125 تومان.
مسافر از قیمت منصفانـه اش تعجب کرد. آرام بـه شیشـه‌ ی جلو نگاهی کرد. روی کاغذ ساده‌ ای با خط زیبا نوشته بود:

«امان ز لحظه ی غفلت کـه شاهدم باشی یـا بن الحسن»
دوست عزیز یعنی بـه جای اینکه بنویسه :

«خدایـا امان ز لحظه ی غفلت کـه شاهدم باشی»

اون جمله رو نوشته بود؟
بعد اون حاجیـه هی مـی خواست بپیچونـه، وقتی بـه اون کاغذ ساده نگاه مـی کرد، قیمت رو درست مـی گفت؟ بـه نظرت همچین کاری ریـا نیست؟ یعنیی کـه حاجی نباشـه و از این نوشته ها نداشته باشـه همـیشـه قیمت پرت مـی گه؟
در ضمن معمولا هروقت قیمت بالا باشـه مسافر تعجب مـی کنـه، نـه وقتی کـه قیمت درسته.
خواهشا مطالب پند اموز بنویسید نـه داستان های کلیشـه ای.
موفق باشی:11:

.::SMS::.

02-04-2010, 21:51

SADEGH 7

02-04-2010, 22:24

iranzerozone

06-04-2010, 11:57

جلسه محاكمـه عشق بود، عقل قاضی ، و عشق محكوم ....

به دلیل تبعید بـه دورترین نقطه مغز یعنی فراموشی ، قلب تقاضای عفو عشق را داشت ولی

همـه اعضا با او مخالف بودند

قلب شروع كرد بـه طرفداری از عشق

آهای چشم مگر تو نبودی كه هر روز آرزوی دیدن چهره زیبایش را داشتی؟

ای گوش مگر تو نبودی كه درون آرزوی شنیدن صدایش بودی ؟

وشما پاها كه همـیشـه مشتاق رفتن بـه سویش بودید حالا چرا اینچنین با او مخالفید ؟

همـه اعضا روی برگرداندند و به نشانـه اعتراض جلسه را ترك كردند ،

تنـها عقل و قلب درون جلسه ماندند عقل گفت:

دیدی قلب همـه از عشق بی زارند ، ولی متحیرم با وجودی كه عشق بیشتر از همـه تورا آزرده

چرا هنوز از او حمایت مـیكنی !؟

قلب نالید و گفت:

من بی وجود عشق دیگر نخواهم بود و تنـها تكه گوشتی هستم كه هر ثانیـه كار ثانیـه قبل را

تكرار مـیكند و فقط با عشق مـیتوانم یك قلبی واقعی باشم .........!!!!!

mmiladd

06-04-2010, 12:12

گفت : من عمریـه کـه در دایره عشق سرگردونم.
گفتم : منم عمریـه کـه در چند ضلعی زندگی سرگردونم
و مرتب سرِ تیز اضلاعش آزارم مـی

---------- Post added at 12:12 PM ---------- Previous post was at 12:10 PM ----------

پشت چراغ قرمز ایستاده بود و داشت بـه ثانیـه شمار نگاه مـی کرد .

سرو صدا و گرما واز همـه بدتر انتظار داشت کلافه ش مـی کرد
حس مـیکرد با حرکت ثانیـه شمار قلبش یـه ضربه مـی زنـه
ثانیـه شمار رسید بـه ده و مرد شروع کرد بـه شمردن
۱۰
۹
۸
۷
۶
۵
۵
سر ۵ ثابت موند
حس مـی کرد قلبش دیگه نمـی زنـه
نمـی تونست نفس بکشـه
چراغ سبز شد ولی ماشینـها پشت یـه ماشین کـه داشت بوق ممتد مـیزد مونده بود

*ALONE*

07-04-2010, 21:31

شاگردی از استادش پرسيد:" عشق چست؟ "

استاد درون جواب گفت: " بـه گندم زار برو و پر خوشـه ترين شاخه را بياور. اما درون هنگام عبور از گندم زار، بـه ياد داشته باش کـه نمـی توانی بـه عقب برگردی که تا خوشـه ای بچينی! "

شاگرد بـه گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسيد: "چه آوردی؟ "

و شاگرد با حسرت جواب داد: " هيچ! هر چه جلو ميرفتم، خوشـه های پر پشت تر ميديدم و به اميد پيدا پرپشت ترين، که تا انتهای گندم زار رفتم ."

استاد گفت: " عشق يعنی همين! "

شاگرد پرسيد: " بعد ازدواج چيست؟ "

استاد بـه سخن آمد کـه : " بـه جنگل برو و بلندترين درخت را بياور. اما بـه ياد داشته باش کـه باز هم نمـی توانی بـه عقب برگردی! "

شاگردرفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت . استاد پرسيد کـه شاگرد را چه شد و او درون جواب گفت: " بـه جنگل رفتم و اولين درخت بلندی را کـه ديدم، انتخاب کردم. ترسيدم کـه اگر جلو بروم، باز هم دست خالی برگردم."

استاد باز گفت:" ازدواج یعنی همـین!"

miladng

09-04-2010, 19:53

وقتي سر کلاس درس نشسته بودم تمام حواسم متوجه ي بود کـه کنار دستم نشسته بود و اون منو “داداشي” صدا مي کرد . بـه موهاي مواج و زيباي اون خيره شده بودم و آرزو مي کردم کـه عشقش متعلق بـه من باشـه . اما اون توجهي بـه اين مساله نميکرد . آخر کلاس پيش من اومد و جزوه جلسه پيش رو خواست . من جزومو بهش دادم .بهم گفت:”متشکرم”.

ميخوام بهش بگم ، ميخوام کـه بدونـه ، من نمي خوام فقط “داداشي” باشم . من عاشقشم . اما… من خيلي خجالتي هستم ….. علتش رو نميدونم .
تلفن زنگ زد .خودش بود . گريه مي کرد. دوستش قلبش رو شکسته بود. از من خواست کـه برم پيشش. نميخواست تنـها باشـه. من هم اينکار رو کردم. وقتي کنارش رو کاناپه نشسته بودم. تمام فکرم متوجه اون چشمـهاي معصومش بود. آرزو ميکردم کـه عشقش متعلق بـه من باشـه. بعد از ? ساعت ديدن فيلم و خوردن ? بسته چيپس ، خواست بره کـه بخوابه ، بـه من نگاه کرد و گفت :”متشکرم ” .
روز قبل از جشن دانشگاه پيش من اومد. گفت :”قرارم بهم خورده ، اون نميخواد با من بياد” .
من باي قرار نداشتم. ترم گذشته ما بـه هم قول داده بوديم کـه اگه زماني هيچکدوممون براي مراسمي پارتنر نداشتيم با هم ديگه باشيم ، درست مثل يه “ و برادر” . ما هم با هم بـه جشن رفتيم. جشن بـه پايان رسيد . من پشت سر اون ، کنار درون خروجي ، ايستاده بودم ، تمام هوش و حواسم بـه اون لبخند زيبا و اون چشمان همچون کريستالش بود. آرزو مي کردم کـه عشقش متعلق بـه من باشـه ، اما اون مثل من فکر نمي کرد و من اين رو ميدونستم ، بـه من گفت :”متشکرم ، شب خيلي خوبي داشتيم ” .
يه روز گذشت ، سپس يک هفته ، يک سال … قبل از اينکه بتونم حرف دلم رو ب روز فارغ التحصيلي فرا رسيد ، من بـه اون نگاه مي کردم کـه درست مثل فرشته ها روي صحنـه رفته بود که تا مدرکش رو بگيره. ميخواستم کـه عشقش متعلق بـه من باشـه. اما اون بـه من توجهي نمي کرد ، و من اينو ميدونستم ، قبل از اينکه خونـه بره بـه سمت من اومد ، با همون لباس و کلاه فارغ التحصيلي ، با گريه منو درون آغوش گرفت و سرش رو روي شونـه من گذاشت و آروم گفت تو بهترين داداشي دنيا هستي ، متشکرم.
ميخوام بهش بگم ، ميخوام کـه بدونـه ، من نمي خوام فقط “داداشي” باشم . من عاشقشم . اما… من خيلي خجالتي هستم ….. علتش رو نميدونم .
نشستم روي صندلي ، صندلي ساقدوش ، اون ه حالا داره ازدواج ميکنـه ، من ديدم کـه “بله” رو گفت و وارد زندگي جديدي شد. با مرد ديگه اي ازدواج کرد. من ميخواستم کـه عشقش متعلق بـه من باشـه. اما اون اينطوري فکر نمي کرد و من اينو ميدونستم ، اما قبل از اينکه بره رو بـه من کرد و گفت ” تو اومدي ؟ متشکرم”
سالهاي خيلي زيادي گذشت . بـه تابوتي نگاه ميکنم کـه ي کـه من رو داداشي خودش ميدونست توي اون خوابيده ، فقط دوستان دوران تحصيلش دور تابوت هستند ، يه نفر داره دفتر خاطراتش رو ميخونـه،ي کـه در دوران تحصيل اون رو نوشته. اين چيزي هست کـه اون نوشته بود:
” تمام توجهم بـه اون بود. آرزو ميکردم کـه عشقش براي من باشـه. اما اون توجهي بـه اين موضوع نداشت و من اينو ميدونستم. من ميخواستم بهش بگم ، ميخواستم کـه بدونـه کـه نمي خوام فقط براي من يه داداشي باشـه. من عاشقش هستم. اما …. من خجالتي ام … نمي‌دونم … هميشـه آرزو داشتم کـه به من بگه دوستم داره. ….
اي کاش اين کار رو کرده بودم ……………..”ا

iranzerozone

10-04-2010, 07:58

توي كشوري يه پادشاهي زندگي ميكرد

كه خيلي مغرور ولي عاقل بود

يه روز براي پادشاه يه انگشتر بـه عنوان هديهآوردند

ولي رو نگين انگشتر چيزي ننوشته بود و خيليساده بود

شاه پرسيد اين چرا اين قدر ساده هست ؟

و چرا چيزي روي آن نوشته نشده است؟

فردي كه آن انگشتر را آوره بود گفت:

من اين را آورده ام که تا شما هر آنچه كه ميخواهيد روي آن بنويسيد

شاه بـه فكر فرو رفت كه چه چيزي بنويسد كه لايق شاهباشد

وچه جمله اي بـه او پند ميدهد؟

همـه وزيران را صدا زد وگفت

وزيران منـهر جمله و هرحرف با ارزشي كه بلد هستيد بگوييد

وزيران هم هر آنچه بلد بودند گفتند

ولي شاه از هيچكدام خوشش نيامد

دستور داد كه بروند عالمان و حكيمان را از كل

كشور جمع كنند و بياوند

وزيران هم رفتند و آوردند

شاه جلسه اي گذاشت و به همـه گفت كه هر كسي

بتواند بهترين جمله را بگويد جايزه خوبي خواهد گرفت

هر كسي بـه چيزي گفت

باز هم شاهخوشش نيامد

تا اينكه يه پير مردي بـه دربار آمد و گفتبا شاه كار دارم

گفتند تو با شاه چه كاري داري؟

پير مرد گفت برايش يه جمله اي آورده ام

همـه خنديدند و گفتند تو و جمله

اي پير مرد تو داري ميميري تو راچه بـه جمله

خلاصه پير مرد با كلي التماس توانست آنـها را

راضي كند كه وارد دربار شود

شاه گفت تو چه جمله اي آورده اي؟

پير مرد گفت

جمله من اينست

"هر اتفاقي كه براي ما مي افتد بـه نفع ماست"

شاه بـه فكررفت

و خيلي از اين جمله استقبال كرد

و جايزه را بـه پير مرد داد

پير مرد درون حال رفتن گفت ديدي كه هر اتفاقي كه مي افتد بـه نفع ماست

شاه خشمگين شد و گفت چه گفتي؟

تو سر من كلاه گذاشتي

پير مرد گفت نـه پسرم

به نفع تو هم شد

چون تو بهترين جمله جهان را يافتي

پس از اين حرف پير مرد رفت

شاه خيلي خوشحال بود

كه بهترين جمله جهان را دارد

و دستور داد آن را روي انگشترش حك كنند

از آن بـه بعد شاه هر اتفاقي كه برايش پيش ميآمد

ميگفت

هر اتفاقي كه براي ما ميافتد بـه نفع ماست

تا جائي كه همـه درون دربار اين جمله را ياد گرفنـه وآن را ميگفتند

كه هر اتفاقي كه براي ما ميافتد بـه نفع ماست

تا اينكه يه روز

پادشاه درون حال پوست كندن سبيبي بود كه ناگهان

چاقو درون رفت ودوتا از انگشتان شاه را بريد و قطع كرد

شاه ناراحت شد و درد مند

وزيرش بـه او گفت

هر اتفاقي كه ميافتد بـه نفع ماست

شاه عصباني شد و گفت انگشت من قطع شده تو

ميگوئي كه بـه نفع ما شده

به زندانبان دستور داد که تا وزير را بـه زندان

بيندازد وتا او دستور نداده او را درون نياورند

چند روزي گذشت

يك روز پادشاه بـه شكار رفت

و درون جنگل گم شد

تنـهاي تنـها بود

ناگهان قبيله اي بـه او حمله كردند و او را گرفتند

و مي خواستند او را بخورند

شاه را بستند و او را كردند

اين قبيله يك سنتي داشتند كه بايد فردي كه

خورده ميشود تمام بدنش سالم باشد

ولي پادشـهدو که تا انگشت نداشت

پس او را ول كردند که تا برود

شاه بـه دربار باز گشت

و دستور داد كه وزير را از زندان درون آورند

وزير آمد نزد شاه و گفت

با من چه كار داري؟

شاه بـه وزير خنديد و گفت

اين جمله اي كه گفتي هر اتفاي ميافتد بـه نفع ماست درست بود

من نجات پيدا كردم ولي اين بـه نفع من شد ولي تو درون زندان شدي

اين چه نفعي است

شاه اين راگفت واو را مسخره كرد

وزير گفت اتفاقاً بـه نفع من هم شد

شاه گفت چطور؟

وزير گفت شما هر كجا كه ميرفتيد من را هم با خود ميبرديد

ولي آنجا من نبودم

اگر مي بودم آنـها مرا ميخوردند

پس بـه نفع من هم بوده است

وزير اين را گفت و رفت

ssaraa

10-04-2010, 11:52

آواز جغد پیغام خداست

جغدي روي كنگره هاي قديمي دنيا نشسته بود. زندگي را تماشا ميكرد. رفتن و ردپاي آن را. و آدمـهايي را مي ديد كه بـه سنگ و ستون، بـه در و ديوار دل مي بندند. جغد اما مي دانست كه سنگ ها ترك مي خورند، ستون ها فرو مي ريزند، درها مي شكنند و ديوارها خراب مي شوند.
او بارها و بارها تاجهاي شكسته، غرورهاي تكه پاره شده را لابلاي خاكروبه هاي كاخ دنيا ديده بود. او هميشـه آوازهايي درباره دنيا و ناپايداري اش مي خواند و فكر مي كرد شايد پرده هاي ضخيم دل آدمـها، با اين آواز كمي بلرزد.
روزي كبوتري از آن حوالي رد مي شد، آواز جغد را كه شنيد، گفت: بهتر هست سكوت كني و آواز نخواني. آدمـها آوازت را دوست ندارند. غمگين شان مي كني. دوستت ندارند. مي گويند بديمني و بدشگون و جز خبر بد، چيزي نداري.
قلب جغد پير شكست و ديگر آواز نخواند.
سكوت او آسمان را افسرده كرد. آن وقت خدا بـه جغد گفت:
آوازخوان كنگره هاي خاكي من! بعد چرا ديگر آواز نمي خواني؟
دل آسمانم گرفته است.
جغد گفت: خدايا! آدمـهايت مرا و آوازهايم را دوست ندارند.
خدا گفت: آوازهاي تو بوي دل كندن مي دهد و آدمـها عاشق دل بستن اند. دل بستن بـه هر چيز كوچك و هر چيز بزرگ.
تو مرغ تماشا و انديشـه اي! و آن كه مي بيند و مي انديشد، بـه هيچ چيز دل نمي بندد.
دل نبستن سخت ترين و قشنگ ترين كار دنياست. اما تو بخوان و هميشـه بخوان كه آواز تو حقيقت هست و طعم حقيقت تلخ.
جغد بـه خاطر خدا باز هم بر كنگره هاي دنيا مي خواند
و آنكس كه مي فهمد، مي داند آواز او پيغام خداست

ارسال از دوست خوبم لیلی الهی مجد

ssaraa

10-04-2010, 12:10

پير عاقل

پيرمردي 92 ساله کـه سر و وضع مرتبي داشت درون حال انتقال بـه خانـه سالمندان بود. همسر 70 ساله‌اش بـه تازگي درگذشته بود و او مجبور بود خانـه اش را ترک کند.

پس از چند ساعت انتظار درون سرسراي خانـه سالمندان، بـه او گفته شد کـه اتاقش حاضر است. پيرمرد لبخندي برآورد، همينطور کـه عصا زنان بـه طرف آ مي‌رفت، بـه او توضيح دادم کـه اتاقش خيلي کوچک هست و بـه جاي پرده، روي پنجره‌هايش کاغذ چسبانده شده است

پيرمرد درست مثل بچه‌اي کـه اسباب‌بازي تازه‌اي بـه او داده باشند با شوق و اشتياق فراوان گفت: «خيلي دوستش دارم

به او گفتم: ولي شما هنوز اتاقتان را نديده‌ايد! چند لحظه صبر کنيد الآن مي رسيم

او گفت: بـه ديدن و نديدن ربطي ندارد. «شادي» چيزي هست که من از پيش انتخاب کرده‌ام. اين کـه من اتاق را دوست داشته باشم يا نداشته باشم بـه مبلمان و دکور و... بستگي ندارد بلکه بـه اين بستگي دارد کـه تصميم بگيرم چگونـه بـه آن نگاه کنم. من پيش خودم تصميم گرفته‌ام کـه اتاق را دوست داشته باشم. اين تصميمي هست که هر روز صبح کـه از خواب بيدار مي شوم مي گيرم

من دو کار مي توانم م. يکي اين کـه تمام روز را درون رختخواب بمانم و مشکلات قسمت‌هاي مختلف بدنم کـه ديگر خوب کار نمي کنند را بشمارم، يا آن کـه از جا برخيزم و به خاطر آن قسمت‌هايي کـه هنوز درست کار مي کنند شکرگزار باشم. هر روز، هديه اي هست که بـه من داده مي شود و من که تا وقتي کـه بتوانم چشمانم را باز کنم، بر روي روز جديد و تمام خاطرات خوشي کـه در طول زندگي داشته‌ام تمرکز خواهم کرد

سن زياد مثل يک حساب بانکي است. آنچه را کـه در طول زندگي ذخيره کرده باشيد مي‌توانيد بعداً برداشت کنيد. بدين خاطر، راهنمايي من بـه تو اين هست که هر چه مي‌تواني شادي‌هاي زندگي را درون حساب بانکي حافظه‌ات ذخيره کني

از مشارکت تو، درون پر حسابم با خاطره‌هاي شاد و شيرين تشکر مي‌کنم. هيچ مي داني کـه من هنوز هم درون حال ذخيره درون اين حساب هستم؟

nil2008

11-04-2010, 12:44

nil2008

11-04-2010, 13:05

paiez

11-04-2010, 14:01

ادعای خدایی

مـی گویند ابلیس، زمانی نزد فرعون آمد درون حالیکه فرعون خوشـه ای انگور درون دست

داشت و مـی خورد.ابلیس بـه او گفت: هیچمـی تواندکه این خوشـهء انگور را به

مروارید خوش آب و رنگ مبدل سازد؟ فرعون گفت: .....

نـه. ابلیس با جادوگری و سحر، آن

خوشـهء انگور را بـه دانـه های مروارید خوشاب تبدیل کرد. فرعون تعجب کرد و گفت:

آفرین بر تو کـه استاد و ماهری. ابلیس سیلی ای بر گردن او زد و گفت: مرا با این

استادی بـه بندگی قبول ند، تو با این حماقت چگونـه ادعای خدایی مـی کنی؟

---------- Post added at 12:58 PM ---------- Previous post was at 12:58 PM ----------

روز قسمت

روز قسمت بود. خدا هستی را قسمت مـی کرد. خدا گفت : چیزی از من بخواهید. هر چه کـه باشد‚ شما را خواهم داد. سهمتان را از هستی طلب کنید زیرا خدا بسیـار بخشنده است.

و هر کـه آمد چیزی خواست. یکی بالی به منظور پ و دیگری پایی به منظور دویدن. یکی جثه ای بزرگ خواست و آن یکی چشمانی تیز. یکی دریـا را انتخاب کرد و یکی آسمان را.

در این مـیان کرمـی کوچک جلو آمد و به خدا گفت : ....
من چیز زیـادی از این هستی نمـی خواهم. نـه چشمانی تیز و نـه جثه ای بزرگ. نـه بالی و نـه پایی ‚ نـه آسمان ونـه دریـا. تنـها کمـی از خودت‚ تنـها کمـی از خودت را بـه من بده.

و خدا کمـی نور بـه او داد.

نام او کرم شب تاب شد.

خدا گفت : آن کـه نوری با خود دارد‚ بزرگ است‚ حتی اگربه قدر ذره ای باشد. تو حالا همان خورشیدی کـه گاهی زیر برگی کوچک پنـهان مـی شوی.

و رو بـه دیگران گفت : کاش مـی دانستید کـه این کرم کوچک ‚ بهترین را خواست. زیرا کـه از خدا جز خدا نباید خواست.

هزاران سال هست که او مـی تابد. روی دامن هستی مـی تابد. وقتی ستاره ای نیست چراغ کرم شب تاب روشن هست وی نمـی داند کـه این همان چراغی هست که روزی خدا آن را بـه کرمـی کوچک بخشیده است.

---------- Post added at 12:59 PM ---------- Previous post was at 12:58 PM ----------

پا یـا کفش ؟!

کفش هایش انگشت نما شده بود و جیبش خالی!
یک روز دل انگیز بهاری از کنار مغازه ای مـی گذشت ؛ مأیوسانـه بـه کفشـها نگاه مـی کرد و غصه ی نداشتن بر همـه ی وجودش چنگ انداخته بود .
ناگاه! جوانی کنارش ایستاد ، سلام کرد و با خنده گفت :...
چه روز قشنگی ! مرد بـه خود آمد ، نگاهی بـه جوان انداخت و از تعجب دهانش باز ماند! جوان خوش سیما و خنده بر، پا نداشت . پاهایش از زانو قطع بود! مرد هاج و واج ، پاسخ سلامش را داد ؛ سر شرمندگی پایین آورد و عرق کرده ، دور شد .
لحظاتی بعد ، عقل گریبانش را گرفته بود و بر او نـهیب مـی زد کـه : غصه مـی خوردی کـه کفش نداری و از زندگی دلگیر بودی ؛ دیدی آن جوانمرد را کـه پا نداشت ؛ اما خوشخال بود از زندگی خوشنود !
به خانـه کـه رسید از رضایت لبریز بود...

---------- Post added at 12:59 PM ---------- Previous post was at 12:59 PM ----------

همـه امور را بـه خدا بسپار

مردی ثروتمند وجود داشت کـه همـیشـه پر از اضطراب و دلواپسی بود . با اینکه از همـه ثروتهای مادی دنیـا بهرهمند بود قلبش هیچگاه شاد نبود .
او خدمتکاری داشت کـه ایمان بـه خداوند درونش موج مـی زد.
روزی خدمتکار وقتی کـه دید مرد که تا حد مرگ نگران هست به او گفت " ارباب , آیـا حقیقت ندارد کـه خداوند پیش از بـه دنیـا آمدن شما جهان را اداره مـی کرده هست ؟ "
او پاسخ داد : " بله "....
خدمتکار پرسید " آیـا درست هست که خداوند بعد از آنکه شما دنیـا را ترک کردید آن را اداره مـیکند . "
ارباب دوباره پاسخ داد "بله"
خدمتکار گفت : "پس چطور هست به خداوند اجازه بدهید وقتی کـه شما درون این دنیـا هستید او آن را اداره کند؟"
به او اعتماد کن, وقتی کـه تردید های تیره بـه تو هجوم مـی آورد !
به او اعتماد کن , وقتی کـه نیرویت کم است!
به او اعتماد کن , زیرا وقتی کـه به سادگی بـه او اعتماد کنی , اعتمادت سخت ترین چیز ها خواهد بود.
آیـا راه سخت و ناهموار است؟.
آن را بـه خدا بسپار . !
آیـا مـی کاری و برداشت نمـی کنی؟
آن را بـه خدا بسپار.
اراده انسانی خود را بـه او واگذار .
با تواضع گوش کن و خاموش باش.
ذهن تو از عشق الهی لبریز مـی شود .
آن را بـه خدا بسپار !
در این دنیـای گذارا دنیـایی کـه چیزها مـی آیند و مـی روند , هیچ چیز باقی نمـی ماند .پس آیـا چیزی ارزش نگران شدن دارد.

---------- Post added at 01:00 PM ---------- Previous post was at 12:59 PM ----------

جان بلا نکارد" از روي نيکمت برخاست . لباس ارتشي اش را مرتب کرد وبه تماشاي انبوه جمعيت کـه راه خود را از ميان ايستگاه بزرگ مرکزي پيش مي گرفتند مشغول شد

. او بـه دنبال ي مي گشت کـه چهره او را هرگز نديده بود اما قلبش را مي شناخت ي با يک گل سرخ. از سيزده ماه پيش دلبستگي اش بـه او آغاز شده بود.

از يک کتابخانـه مرکزي فلوريدا با برداشتن کتابي از قفسه ناگهان خود را شيفته و مسحور يافته بود. اما نـه شيفته کلمات کتاب بلکه شيفته يادداشت هايي با مداد کـه در حاشيه صفحات آن بـه چشم مي خورد. دست خطي لطيف از ذهني هشيار و درون بين و باطني ژرف داشت.

در صفحه اول "جان" توانست نام صاحب کتاب را بيابد :دوشيزه هاليس مي نل" . با اندکي جست و جو و صرف وقت او توانست نشاني دوشيزه هاليس را پيدا کند.

"جان" بري او نامـه ي نوشت و ضمن معرفي خود از او درون خواست کرد کـه به نامـه نگاري با او بپردازد . روز بعد "جان" سوار بر کشتي شد که تا براي خدمت درون جنگ جهاني دوم عازم شود. درون طول يک سال ويک ماه بعد از آن دو طرف بـه تدريج با مکاتبه و نامـه نگاري بـه شناخت يکديگر پرداختند

. هر نامـه همچون دانـه ي بود کـه بر خاک قلبي حاصلخيز فرو مي افتاد و به تدريج عشق شروع بـه جوانـه زدن کرد. "جان" درون خواست عکرد ولي با مخالفت "ميس هاليس" رو بـه رو شد . بـه نظر "هاليس" اگر "جان" قلبا بـه او توجه داشت ديگر شکل ظاهري اش نمي توانست براي او چندان با اهميت باشد

. وقتي سرانجام روز بازگشت "جان" فرا رسيد آن ها قرار نخستين ديدار ملاقات خود را گذاشتند: 7 بعد از ظهر درون ايستگاه مرکزي نيويورک .

هاليس نوشته بود: "تو مرا خواهي شناخت از روي رز سرخي کـه بر کلاهم خواهم گذاشت.". بنابراين راس ساعت 7 بعد از ظهر "جان " بـه دنبال ي مي گشت کـه قلبش را سخت دوست مي داشت اما چهره اش را هرگز نديده بود.

ادامـه ماجرا را از زبان "جان " بشنويد: " زن جواني داشت بـه سمت من مي آمد بلند قامت وخوش اندام - موهاي طلايي اش درون حلقه هايي زيبا کنار گوش هاي ظريفش جمع شده بود چشمان آبي بـه رنگ آبي گل ها بود و در لباس سبز روشنش بـه بهاري مي ماند کـه جان گرفته باشد.

من بي اراده بـه سمت او گام بر داشتم کاملا بدون تو جه بـه اين کـه او آن نشان گل سرخ را بر روي کلاهش ندارد. ا

ندکي بـه او نزديک شدم .هايش با لبخند پر شوري از هم گشوده شد اما بـه آهستگي گفت "ممکن هست اجازه بدهيد من عبور کنم؟" بي اختيار يک قدم بـه او نزديک تر شدم و در اين حال ميس هاليس را ديدم کـه تقريبا پشت سر آن يستاده بود.

زني حدود 40 ساله با موهاي خاکستري رنگ کـه در زير کلاهش جمع شده بود . اندکي چاق بود مچ پاي نسبتا کلفتش توي کفش هاي بدون پاشنـه جا گرفته بودند.

سبز پوش از من دور شد و من احساس کردم کـه بر سر يک دوراهي قرار گرفته ام از طرفي شوق تمنايي عجيب مرا بـه سمت سبزپوش فرا مي خواند و از سويي علاقه اي عميق بـه زني کـه روحش مرا بـه معني واقعي کلمـه مسحور کرده بود بـه ماندن دعوت مي کرد.

او آن جا يستاده بود و با صورت رنگ پريده و چروکيده اش کـه بسيار آرام وموقر بـه نظر مي رسيد و چشماني خاکستري و گرم کـه از مـهرباني مي درخشيد. ديگر بـه خود ترديد راه ندادم. کتاب جلد چرمي آبي رنگي درون دست داشتم کـه در واقع نشان معرفي من بـه حساب مي آمد. از همان لحظه دانستم کـه ديگر عشقي درون کار نخواهد بود.

اما چيزي بدست آورده بودم کـه حتي ارزشش از عشق بيشتر بود. دوستي گرانبها کـه مي توانستم هميشـه بـه او افتخار کنم . بـه نشانـه احترام وسلام خم شدم وکتاب را براي معرفي خود بـه سوي او دراز کردم .

با اين وجود وقتي شروع بـه صحبت کردم از تلخي ناشي از تاثري کـه در کلامم بود متحير شدم . من "جان بلا نکارد" هستم وشما هم بايد دوشيزه "مي نل" باشيد .

از ملاقات با شما بسيار خوشحالم ممکن هست دعوت مرا بـه شام بپذيريد؟ چهره آن زن با تبسمي شکيبا از هم گشوده شد و به آرامي گفت" فرزندم من اصلا متوجه نمي شوم! ولي آن خانم جوان کـه لباس سبز بـه تن داشت و هماکنون از کنار ما گذشت از من خواست کـه اين گل سرخ را روي کلاهم بگذارم وگفت اگر شما مرا بـه شام دعوت کرديد بايد بـه شما بگويم کـه او درون رستوران بزرگ آن طرف خيابان منتظر شماست .

او گفت کـه اين فقط يک امتحان است!

طبيعت حقيقي يک قلب تنـها زماني مشخص مي شود کـه به چيزي بـه ظاهر بدون جذابيت پاسخ بدهد !!!

---------- Post added at 01:00 PM ---------- Previous post was at 01:00 PM ----------

جان بلا نکارد" از روي نيکمت برخاست . لباس ارتشي اش را مرتب کرد وبه تماشاي انبوه جمعيت کـه راه خود را از ميان ايستگاه بزرگ مرکزي پيش مي گرفتند مشغول شد

. او بـه دنبال ي مي گشت کـه چهره او را هرگز نديده بود اما قلبش را مي شناخت ي با يک گل سرخ. از سيزده ماه پيش دلبستگي اش بـه او آغاز شده بود.

از يک کتابخانـه مرکزي فلوريدا با برداشتن کتابي از قفسه ناگهان خود را شيفته و مسحور يافته بود. اما نـه شيفته کلمات کتاب بلکه شيفته يادداشت هايي با مداد کـه در حاشيه صفحات آن بـه چشم مي خورد. دست خطي لطيف از ذهني هشيار و درون بين و باطني ژرف داشت.

در صفحه اول "جان" توانست نام صاحب کتاب را بيابد :دوشيزه هاليس مي نل" . با اندکي جست و جو و صرف وقت او توانست نشاني دوشيزه هاليس را پيدا کند.

"جان" بري او نامـه ي نوشت و ضمن معرفي خود از او درون خواست کرد کـه به نامـه نگاري با او بپردازد . روز بعد "جان" سوار بر کشتي شد که تا براي خدمت درون جنگ جهاني دوم عازم شود. درون طول يک سال ويک ماه بعد از آن دو طرف بـه تدريج با مکاتبه و نامـه نگاري بـه شناخت يکديگر پرداختند

. هر نامـه همچون دانـه ي بود کـه بر خاک قلبي حاصلخيز فرو مي افتاد و به تدريج عشق شروع بـه جوانـه زدن کرد. "جان" درون خواست عکرد ولي با مخالفت "ميس هاليس" رو بـه رو شد . بـه نظر "هاليس" اگر "جان" قلبا بـه او توجه داشت ديگر شکل ظاهري اش نمي توانست براي او چندان با اهميت باشد

. وقتي سرانجام روز بازگشت "جان" فرا رسيد آن ها قرار نخستين ديدار ملاقات خود را گذاشتند: 7 بعد از ظهر درون ايستگاه مرکزي نيويورک .

هاليس نوشته بود: "تو مرا خواهي شناخت از روي رز سرخي کـه بر کلاهم خواهم گذاشت.". بنابراين راس ساعت 7 بعد از ظهر "جان " بـه دنبال ي مي گشت کـه قلبش را سخت دوست مي داشت اما چهره اش را هرگز نديده بود.

ادامـه ماجرا را از زبان "جان " بشنويد: " زن جواني داشت بـه سمت من مي آمد بلند قامت وخوش اندام - موهاي طلايي اش درون حلقه هايي زيبا کنار گوش هاي ظريفش جمع شده بود چشمان آبي بـه رنگ آبي گل ها بود و در لباس سبز روشنش بـه بهاري مي ماند کـه جان گرفته باشد.

من بي اراده بـه سمت او گام بر داشتم کاملا بدون تو جه بـه اين کـه او آن نشان گل سرخ را بر روي کلاهش ندارد. ا

ندکي بـه او نزديک شدم .هايش با لبخند پر شوري از هم گشوده شد اما بـه آهستگي گفت "ممکن هست اجازه بدهيد من عبور کنم؟" بي اختيار يک قدم بـه او نزديک تر شدم و در اين حال ميس هاليس را ديدم کـه تقريبا پشت سر آن يستاده بود.

زني حدود 40 ساله با موهاي خاکستري رنگ کـه در زير کلاهش جمع شده بود . اندکي چاق بود مچ پاي نسبتا کلفتش توي کفش هاي بدون پاشنـه جا گرفته بودند.

سبز پوش از من دور شد و من احساس کردم کـه بر سر يک دوراهي قرار گرفته ام از طرفي شوق تمنايي عجيب مرا بـه سمت سبزپوش فرا مي خواند و از سويي علاقه اي عميق بـه زني کـه روحش مرا بـه معني واقعي کلمـه مسحور کرده بود بـه ماندن دعوت مي کرد.

او آن جا يستاده بود و با صورت رنگ پريده و چروکيده اش کـه بسيار آرام وموقر بـه نظر مي رسيد و چشماني خاکستري و گرم کـه از مـهرباني مي درخشيد. ديگر بـه خود ترديد راه ندادم. کتاب جلد چرمي آبي رنگي درون دست داشتم کـه در واقع نشان معرفي من بـه حساب مي آمد. از همان لحظه دانستم کـه ديگر عشقي درون کار نخواهد بود.

اما چيزي بدست آورده بودم کـه حتي ارزشش از عشق بيشتر بود. دوستي گرانبها کـه مي توانستم هميشـه بـه او افتخار کنم . بـه نشانـه احترام وسلام خم شدم وکتاب را براي معرفي خود بـه سوي او دراز کردم .

با اين وجود وقتي شروع بـه صحبت کردم از تلخي ناشي از تاثري کـه در کلامم بود متحير شدم . من "جان بلا نکارد" هستم وشما هم بايد دوشيزه "مي نل" باشيد .

از ملاقات با شما بسيار خوشحالم ممکن هست دعوت مرا بـه شام بپذيريد؟ چهره آن زن با تبسمي شکيبا از هم گشوده شد و به آرامي گفت" فرزندم من اصلا متوجه نمي شوم! ولي آن خانم جوان کـه لباس سبز بـه تن داشت و هماکنون از کنار ما گذشت از من خواست کـه اين گل سرخ را روي کلاهم بگذارم وگفت اگر شما مرا بـه شام دعوت کرديد بايد بـه شما بگويم کـه او درون رستوران بزرگ آن طرف خيابان منتظر شماست .

او گفت کـه اين فقط يک امتحان است!

طبيعت حقيقي يک قلب تنـها زماني مشخص مي شود کـه به چيزي بـه ظاهر بدون جذابيت پاسخ بدهد !!!

---------- Post added at 01:01 PM ---------- Previous post was at 01:00 PM ----------

یک (روز) خانواده ی لاک پشتها تصمـیم گرفتند کـه به پیکنیک بروند. از آنجا کـه لاک پشت ها بـه صورت طبیعی درون همـه ی موارد یواش عمل مـی کنند، هفت سال طول کشید که تا برای سفرشون آماده بشن!
در نـهایت خانواده ی لاک پشت خانـه را به منظور پیدا یک جای مناسب ترک د. درون سال دوم سفرشان (بالاخره) پیداش د. به منظور مدتی حدود شش ماه محوطه رو تمـیز د، و سبد پیکنیک رو باز د، و مقدمات رو آماده د. بعد فهمـیدند کـه نمک نیـاوردند!
پیکنیک بدون نمک یک فاجعه خواهد بود، و همـه آنـها با این مورد موافق بودند. بعد از یک بحث طولانی، جوانترین لاک پشت به منظور آوردن نمک از خانـه انتخاب شد.
لاک پشت کوچولو ناله کرد، جیغ کشید و توی لاکش کلی بالا و پایین پرید، گر چه او سریعترین لاک پشت بین لاک پشت های کند بود!
او قبول کرد کـه به یک شرط بره؛ اینکه هیچ که تا وقتی اون برنگشته چیزی نخوره. خانواده قبول و لاک پشت کوچولو بـه راه افتاد.
سه سال گذشت... و لاک پشت کوچولو برنگشت. پنج سال ... شش سال ... سپس درون سال هفتم غیبت او، پیرترین لاک پشت دیگه نمـی تونست بـه گرسنگی ادامـه بده . او اعلام کرد کـه قصد داره غذا بخوره و شروع بـه باز یک ساندویچ کرد.
در این هنگام لاک پشت کوچولو ناگهان فریـاد کنان یک درخت بیرون پرید،« دیدید مـی دونستم کـه منتظر نمـی مونید. منم حالا نمـی رم نمک بیـارم»!!!!!!!!!!!! !!!!!
نتیجه اخلاقی:
بعضی از ماها زندگیمون صرف انتظار کشیدن به منظور این مـی شـه کـه دیگران بـه تعهداتی کـه ازشون انتظار داریم عمل کنن. آنقدر نگران کارهایی کـه دیگران انجام مـیدن هستیم کـه خودمون (عملا) هیچ کاری انجام نمـی دیم.

attractive_girl

11-04-2010, 15:48

کاش زودتر سال جدید بیـاد...
هر سال آرزوم همـین بوده .نـه به منظور اینکه بهار رو دوست داشتم ، نـه به منظور تعطيلات عيد و نـه براي گرفتن عيدي!
تنـها شانسی کـه داشتم ببینمش   عید دیدنی بوده! خدا خدا مـیکردم کـه بیرون نرفته باشـه و بتونم ببینمش..
عید بهانـه ی خوبی بود که تا بعد از یک سال  درست حسابی ببینمش، هرچند خیلی هم درست حسابی نبود ، برادراش ، پدر و مادرش، خونواده ی من... !
 فقط وقتی همـه گرم صحبت مـیشدن مـیتونستم زیر چشمـی نگاش کنم ، همـین برام کافی بود...
امشب اما تنـهام....
سال جدید اومده وخونوادم رفتن عید دیدنی
من اما نرفتم.....
سختهی رو کـه دوست داری با یکی دیگه ببینی........

Ys

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]

nil2008

12-04-2010, 08:13

paiez

12-04-2010, 14:27

زناني كه جايگاه خود را مي شناسند

خانم باربارا والترز كه از مجريان بسيارسرشناس تلويزيون هاي معتبر آمريكاست سالها پيش از شروع مبارزات آزادي طلبانـهافغانستان داستاني مربوط بـه نقشـهاي جنسيتي درون كابل تهيه كرد. درون سفري كه بهافغانستان داشت متوجه شده بود كه زنان همواره و بطور سنتي 5 قدم عقب تر ازهمسرانشان راه مي روند.
خانم والترز اخيرا نيز سفري بـه كابل داشت ملاحظه كرد كههنوز هم زنان پشت سر همسران خود قدم بر مي دارند و علي رغم كنار زدن رژيم طالبان،زنان شادمانـه سنت قديمي را پاس مي دارند.
خانم والترز بـه يكي از اين زنان نزديكشده و مي پرسد: چرا شما زنان اينقدر خوشحاليد از اينكه سنت ديرين را كه زماني براياز ميان برداشتنش تلاش مي كرديد همچنان ادامـه مي دهيد؟
اين زن مستقيم بـه چشمانخانم والترز خيره شده و مي گويد: بخاطر مين هاي زميني

نتيجه اخلاقي اين داستان:مـهم نيست كه بـه چه زباني حرف بزنيد و يا بـه كجا برويد پشت سر هر مردي يك زن باهوشقرار دارد...

---------- Post added at 01:27 PM ---------- Previous post was at 01:26 PM ----------

نجس ترين چيز دنيا

گويند ( من نميگم ) روزي پادشاهي اينسوال برايش پيش مي آيد و مي خواهد بداند کـه نجس ترين چيزها درون دنياي خاکي چيست. برايهمين کار وزيرش را مامور ميکند کـه برود و اين نجس ترين نجس ترينـها را پيدا کند و درصورتي کـه آنرا پيدا کند و يا هري کـه بداند تمام تخت و تاجش را بـه او بدهد.
وزيرهم عازم سفر مي شود و پس از يکسال جستجو و پرس و جو از افراد مختلف بـه اين نتيجه رسيد کـه با توجه بـه حرفها و صحبتهاي مردم بايد پاسخ همين مدفوع آدميزاد اشرف باشد.
عازم ديار خود مي شود درون نزديکي هاي شـهر چوپاني را مي بيند و به خود مي گويد بگذار ازاو هم سؤال کنم شايد جواب تازه اي داشت بعد از صحبت با چوپان، او بـه وزير مي گويد منجواب را مي دانم اما يک شرط دارد و وزير نشنيده شرط را مي پذيرد چوپان هم مي گويد توبايد مدفوع خودت را بخوري وزير آنچنان عصباني مي شود کـه مي خواهد چوپان را بکشد وليچوپان بـه او مي گويد تو مي تواني من را بکشي اما مطمئن باش پاسخي کـه پيدا کرده اي غلط هست تو اين کار را اگر جواب قانع کننده اي نشنيدي من را بکش.
خلاصه وزير بهخاطر رسيدن بـه تاج و تخت هم کـه شده قبول مي کند و آن کار را انجام مي دهد سپس چوپان بـه او مي گويد: " کثيف ترين و نجس ترين چيزها طمع هست که تو بـه خاطرش حاضر شدي آنچه را فکر مي کردي نجس ترين هست بخوري" !!!!

.::SMS::.

12-04-2010, 21:16

nil2008

13-04-2010, 09:12

iranzerozone

14-04-2010, 10:15

mmiladd

14-04-2010, 10:17

10

16-04-2010, 21:13

mohsen_gh1991

17-04-2010, 12:53

ssaraa

18-04-2010, 09:42

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] ([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])

یک (روز) خانواده ی لاک پشتها تصمـیم گرفتند کـه به پیکنیک بروند. از آنجا کـه لاک پشت ها بـه صورت طبیعی درون همـه ی موارد یواش عمل مـی کنند، هفت سال طول کشید که تا برای سفرشون آماده بشن!
در نـهایت خانواده ی لاک پشت خانـه را به منظور پیدا یک جای مناسب ترک د. درون سال دوم سفرشان (بالاخره) پیداش د. به منظور مدتی حدود شش ماه محوطه رو تمـیز د، و سبد پیکنیک رو باز د، و مقدمات رو آماده د. بعد فهمـیدند کـه نمک نیـاوردند!
پیکنیک بدون نمک یک فاجعه خواهد بود، و همـه آنـها با این مورد موافق بودند. بعد از یک بحث طولانی، جوانترین لاک پشت به منظور آوردن نمک از خانـه انتخاب شد.
لاک پشت کوچولو ناله کرد، جیغ کشید و توی لاکش کلی بالا و پایین پرید، گر چه او سریعترین لاک پشت بین لاک پشت های کند بود!
او قبول کرد کـه به یک شرط بره؛ اینکه هیچ که تا وقتی اون برنگشته چیزی نخوره. خانواده قبول و لاک پشت کوچولو بـه راه افتاد.
سه سال گذشت... و لاک پشت کوچولو برنگشت. پنج سال ... شش سال ... سپس درون سال هفتم غیبت او، پیرترین لاک پشت دیگه نمـی تونست بـه گرسنگی ادامـه بده . او اعلام کرد کـه قصد داره غذا بخوره و شروع بـه باز یک ساندویچ کرد.
در این هنگام لاک پشت کوچولو ناگهان فریـاد کنان یک درخت بیرون پرید،« دیدید مـی دونستم کـه منتظر نمـی مونید. منم حالا نمـی رم نمک بیـارم»!!!!!!!!!!!! !!!!!

نتیجه اخلاقی:
بعضی از ماها زندگیمون صرف انتظار کشیدن به منظور این مـی شـه کـه دیگران بـه تعهداتی کـه ازشون انتظار داریم عمل کنن. آنقدر نگران کارهایی کـه دیگران انجام مـیدن هستیم کـه خودمون (عملا) هیچ کاری انجام نمـی دیم.

mohsen_gh1991

18-04-2010, 17:22

پیرمرد ایستاده بود دم درون و پسر جوان را جلوی همـه، بلند بلند نصیحت مـی کرد. وسط حرف هایش هم بـه مردمـی کـه برای روضه آمده بودند، خوش آمد مـی گفت. پسر سرش را انداخته بود پایین و به حرف های پیرمرد گوش مـی داد.

پیرمرد: نمـی گویم ننداز، بنداز، ولی آخه این چیـه؟ خب حداقل اسم معصومـی، قرآنی، دعایی، چیزی مـی انداختی دور گردنت، نـه این. حیف نیست تویی کـه آمده ای مجلس امام حسین، ادای یـه عده اجنبی را درون بیـاری؟ بچه مسلمان را چه بـه این رفتارها؟

موبایل پیرمرد زنگ خورد و مشغول صحبت شد. پسر جوان آرام از مجلس بیرون آمد. گوشی ام پی تری پلیر را درون گوشش گذاشت. صدای مداحی را زیـاد کرد و با چشمـی گریـان وارد کلیسای آنطرف خیـابان شد.

mohsen_gh1991

18-04-2010, 18:07

یک زن جوان درون سالن فرودگاه منتظر پروازش بود.
چون هنوز چند ساعت بـه پروازش باقی مانده بود ، تصمـیم گرفت به منظور گذراندن وقت کتابی خریداری کند. او یک بسته بیسکویت نیز خرید.
او بر روی یک صندلی دسته دار نشست و در آرامش شروع بـه خواند ن کتاب کرد.
در کنار او یک بسته بیسکویت بود و در کنارش مردی نشسته بود و داشت روزنامـه مـی خواند.
وقتی کـه او نخستین بیسکویت را بـه دهان گذاشت ، متوجه شد کـه مرد هم یک بیسکویت برداشت و خورد. او خیلی عصبانی شد ولی چیزی نگفت.
پیش خود فکر کرد: «بهتر هست ناراحت نشوم ، شاید اشتباه کرده باشد.»

ولی این ماجرا تکرار شد. هر بار کـه او یک بیسکویت برمـی داشت ، آن مرد هم همـین کار را مـی کرد. این کار او را حسابی عصبانی کرده بود ولی نمـی خواست واکنش نشان دهد.
وقتی کـه تنـها یک بیسکویت باقی مانده بود ، پیش خود فکر کرد:
«حالا ببینم این مرد بی ادب چه کار خواهد کرد؟»
مرد آخرین بیسکویت را نصف کرد و نصفش را خورد.
این دیگه خیلی پررویی مـی خواست!
او حسابی عصبانی شده بود.
در این هنگام بلندگوی فرودگاه اعلام کرد کـه زمان سوار شدن بـه هواپیماست. آن زن کتابش را بست ، چیزهایش را جمع و جور کرد و با نگاه تندی کـه به مرد انداخت از آنجا دور شد و به سمت دروازه اعلام شده رفت.
وقتی داخل هواپیما روی صندلی اش نشست ، دستش را داخل ساکش کرد که تا عینکش را داخل ساکش قرار دهد و ناگهان با کمال تعجب دید کـه جعبه بیسکویتش آنجاست ، باز نشده و دست نخورده!
خیلی شرمنده شد!!
از خودش
بدش آمد . . .
یـادش رفته بود که
بیسکویتی کـه خریده بود را داخل ساکش گذاشته بود.
آن مرد بیسکویتهایش را با او تقسیم کرده بود ، بدون آنکه عصبانی و برآشفته شده باشد

ssaraa

22-04-2010, 10:43

Gam3r

22-04-2010, 13:46

آیـا شیطان وجود دارد ؟؟؟
آيا شيطان وجود دارد؟ آيا خدا شيطان را خلق کرد؟
استاد دانشگاه با اين سوال ها شاگردانش را بـه چالش ذهني کشاند.
آيا خدا هر چيزي کـه وجود دارد را خلق کرد؟
شاگردي با قاطعيت پاسخ داد: "بله او خلق کرد"
استاد پرسيد: "آيا خدا همـه چيز را خلق کرد؟"
شاگرد پاسخ داد: "بله آقا"
استاد گفت: "اگر خدا همـه چيز را خلق کرد، بعد او شيطان را نيز خلق کرد. چون شيطان نيز وجود دارد و مطابق قانون کـه کردار ما نمايانگر ماست، خدا نيز شيطان است"
([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])
شاگرد آرام نشست و پاسخي نداد. استاد با رضايت از خودش خيال کرد بار ديگر توانست ثابت کند کـه عقيده بـه مذهب افسانـه و خرافه اي بيش نيست.
شاگرد ديگري دستش را بلند کرد و گفت: "استاد ميتوانم از شما سوالي بپرسم؟"
استاد پاسخ داد: "البته"
شاگرد ايستاد و پرسيد: "استاد، سرما وجود دارد؟"
استاد پاسخ داد: "اين چه سوالي هست البته کـه وجود دارد. آيا که تا کنون حسش نکرده اي؟ "
شاگردان بـه سوال مرد جوان خنديدند.
مرد جوان گفت: "در واقع آقا، سرما وجود ندارد. مطابق قانون فيزيک چيزي کـه ما از آن بـه سرما ياد مي کنيم درون حقيقت نبودن گرماست. هر موجود يا شي را ميتوان مطالعه و آزمايش کرد وقتيکه انرژي داشته باشد يا آنرا انتقال دهد. و گرما چيزي هست که باعث ميشود بدن يا هر شي انرژي را انتقال دهد يا آنرا دارا باشد. صفر مطلق نبود کامل گرماست. تمام مواد درون اين درجه بدون حيات و بازده ميشوند. سرما وجود ندارد. اين کلمـه را بشر براي اينکه از نبودن گرما توصيفي داشته باشد خلق کرد."
شاگرد ادامـه داد: "استاد تاريکي وجود دارد؟"
استاد پاسخ داد: "البته کـه وجود دارد"
شاگرد گفت: "دوباره اشتباه کرديد آقا! تاريک هم وجود ندارد. تاريکي درون حقيقت نبودن نور است. نور چيزي هست که ميتوان آنرا مطالعه و آزمايش کرد. اما تاريکي را نميتوان. درون واقع با استفاده از قانون نيوتن ميتوان نور را بـه رنگهاي مختلف شکست و طول موج هر رنگ را جداگانـه مطالعه کرد. اما شما نمي توانيد تاريکي را اندازه بگيريد. يک پرتو بسيار کوچک نور دنيايي از تاريکي را مي شکند و آنرا روشن مي سازد. شما چطور مي توانيد تعيين کنيد کـه يک فضاي بـه خصوص چه ميزان تاريکي دارد؟ تنـها کاري کـه مي کنيد اين هست که ميزان وجود نور را درون آن فضا اندازه بگيريد. درست است؟ تاريکي واژه اي هست که بشر براي توصيف زماني کـه نور وجود ندارد بکار ببرد."
در آخر مرد جوان از استاد پرسيد: "آقا، شيطان وجود دارد؟"
زياد مطمئن نبود. استاد پاسخ داد: "البته همانطور کـه قبلا هم گفتم. ما او را هر روز مي بينيم. او هر روز درون مثال هايي از رفتارهاي غير انساني بشر بـه همنوع خود ديده ميشود. او درون جنايتها و خشونت هاي بي شماري کـه در سراسر دنيا اتفاق مي افتد وجود دارد. اينـها نمايانگر هيچ چيزي بـه جز شيطان نيست."
و آن شاگرد پاسخ داد: "شيطان وجود ندارد آقا. يا حداقل درون نوع خود وجود ندارد. شيطان را بـه سادگي ميتوان نبود خدا دانست. درست مثل تاريکي و سرما. کلمـه اي کـه بشر خلق کرد که تا توصيفي از نبود خدا داشته باشد. خدا شيطان را خلق نکرد. شيطان نتيجه آن چيزي هست که وقتي بشر عشق بـه خدا را درون قلب خودش حاضر نبيند. مثل سرما کـه وقتي اثري از گرما نيست خود بـه خود مي آيد و تاريک کـه در نبود نور مي آيد.
نام آن مرد جوان: آلبرت انيشتن

خيلي جالب بود
اول همـه بهش ميخندن ... بعد براش دست ميزنن !

mohsen_gh1991

22-04-2010, 19:47

sinak3

22-04-2010, 21:27

در روزگارى کـه بستنى با شکلات بـه گرانى امروز نبود، پسر١٠ ساله‌اى وارد قهوه فروشى هتلى شد و پشت مـیزى نشست. خدمتکار براى سفارش گرفتن سراغش رفت.
پسر پرسید: بستنى با شکلات چند است؟
خدمتکار گفت: ۵٠ سنت
پسر کوچک دستش را درون جیبش کرد ، تمام پول خردهایش را درون آورد و شمرد . بعد پرسید: بستنى خالى چند است؟
خدمتکار با توجه بـه این کـه تمام مـیزها پر شده بود و عده‌اى بیرون قهوه فروشى منتظر خالى شدن مـیز ایستاده بودند، با بی‌حوصلگى گفت : ٣۵ سنت
پسر دوباره سکه‌هایش را شمرد و گفت:
براى من یک بستنی بیـاورید.
خدمتکار یک بستنى آورد و صورت‌حساب را نیز روى مـیز گذاشت و رفت. پسر بستنى را تمام کرد، صورت‌حساب را برداشت و پولش را بـه صندوق‌دار پرداخت کرد و رفت. هنگامى کـه خدمتکار براى تمـیز مـیز رفت، گریـه‌اش گرفت. پسر بچه روى مـیز درون کنار بشقاب خالى، ١۵ سنت براى او انعام گذاشته بود !

من زیـاد اینجاها نمـیام ولی واقعا این زیبا بود..........
چه دنیـایی داریم..... آدم حتما از بچه ها خیلی چیزا یـاد بگیره.

Sharim

23-04-2010, 20:49

از لحظه اي کـه در يکي از اتاق هاي بيمارستان بستري شده بودم، زن و شوهري درون تخت روبروي من مناقشـه ي بي پاياني را ادامـه مي دادند.

زن مي خواست از بيمارستان مرخص شود و شوهرش مي خواست او همان جا بماند.

از حرف هاي پرستارها متوجه شدم کـه زن يک تومور دارد و حالش بسيار وخيم است. درون بين مناقشـه اين دو نفر کم کم با وضيعت زندگي آنـها آشنا شدم.

يک خانواده روستائي ساده بودند با دو بچه. ي کـه سال گذشته وارد دانشگاه شده و يک پسر کـه در دبيرستان درس مي خواند و تمام ثروتشان يک مزرعه کوچک، شش و يک است.

در راهروي بيمارستان يک تلفن همگاني بود و هر شب مرد از اين تلفن بـه خانـه شان زنگ مي زد. صداي مرد خيلي بلند بود و با آن کـه در اتاق بيماران بسته بود، اما صدايش بـه وضوح شنيده مي شد. موضوع هميشگي مکالمـه تلفني مرد با پسرش هيچ فرقي نمي کرد: «گاو و ها را براي چرا برديد؟ وقتي بيرون مي رويد، يادتان نرود درون خانـه را ببنديد. درس ها چطور است؟ نگران ما نباشيد. حال مادر دارد بهتر مي شود. بزودي برمي گرديم...»

چند روز بعد پزشک ها اتاق عمل را براي انجام عمل جراحي زن آماده د. زن پيش از آنکه وارد اتاق عمل شود ناگهان دست مرد را گرفت و درحالي کـه گريه مي کرد گفت: « اگر برنگشتم، مواظب خودت و بچه ها باش.» مرد با لحني مطمئن و دلداري دهنده حرفش را قطع کرد و گفت: «اين قدر پرچانگي نکن.» اما من احساس کردم کـه چهره اش کمي درهم رفت.

بعد از گذشت ده ساعت کـه زيرسيگاري جلوي مرد پر از ته سيگار شده بود، پرستاران، زن بي حس و حرکت را بـه اتاق رساندند. عمل جراحي با موفقيت انجام شده بود. مرد از خوشحالي سر از پا نمي شناخت و وقتي همـه چيز روبراه شد، بيرون رفت و شب ديروقت بـه بيمارستان برگشت. مرد آن شب مثل شب هاي گذشته بـه خانـه زنگ نزد. فقط درون کنار تخت همسرش نشست و غرق تماشاي او شد کـه هنوز بي هوش بود.

صبح روز بعد زن بـه هوش آمد. با آن کـه هنوز نمي توانست حرف بزند، اما وضعيتش خوب بود. از اولين روزي کـه ماسک اکسيژنش را برداشتند، دوباره جر و بحث زن و شوهر شروع شد. زن مي خواست از بيمارستان مرخص بشود و مرد مي خواست او همان جا بماند.

همـه چيز مثل گذشته ادامـه پيدا کرد. هر شب، مرد بـه خانـه زنگ مي زد. همان صداي بلند و همان حرف هايي کـه تکرار مي شد. روزي درون راهرو قدم مي زدم. وقتي از کنار مرد مي گذشتم داشت مي گفت: «گاو و ها چطورند؟ يادتان نرود بـه آنـها برسيد. حال مادر بـه زودي خوب مي شود و ما برمي گرديم.»

نگاهم بـه او افتاد و ناگهان با تعجب ديدم کـه اصلا کارتي درون داخل تلفن همگاني نيست. مرد درحالي کـه اشاره مي کرد ساکت بمانم، حرفش را ادامـه داد که تا اين کـه مکالمـه تمام شد. بعد آهسته بـه من گفت: «خواهش مي کنم بـه همسرم چيزي نگو. و ها را قبلا براي هزينـه عمل جراحيش فروخته ام. براي اين کـه نگران آينده مان نشود، وانمود مي کنم کـه دارم با تلفن حرف مي .»

در آن لحظه متوجه شدم کـه اين تلفن براي خانـه نبود، بلکه براي همسرش بود کـه بيمار روي تخت خوابيده بود. از رفتار اين زن و شوهر و عشق مخصوصي کـه بين شان بود، تکان خوردم. عشقي حقيقي کـه نيازي بـه بازي هاي رمانتيک و گل سرخ و سوگند خوردن و ابراز تعهد نداشت، اما قلب دو نفر را گرم مي کرد.

mohsen_gh1991

24-04-2010, 13:49

j.moqadam_88

24-04-2010, 22:02

دستان دعا كننده

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]اين داستان بـه اواخر قرن 51بر مي گردد.
در يك دهكده كوچك نزديك نورنبرگ خانواده اي با81بچه زندگي مي كردند. براي امرار معاش اين خانواده بزرگ، پدر مي بايستي81ساعت درون روز بـه هر كار سختي كه درون آن حوالي پيدا مي شد تن مي داد. درون همان وضعيت اسفباك آلبرشت دورر و برادرش آلبرت (دو که تا از 81بجه) رويايي را درون سر مي پروراندند. هر دوشان آرزو مي كردند نقاش چيره دستي شوند، اما خيلي خوب مي دانستند كه پدرشان هرگز نمي تواند آن ها را براي ادامـه تحصيل بـه نورنبرگ بفرستد.
يك شب بعد از مدت زمان درازي بحث درون رختخواب، دو برادر تصميمي گرفتند. با سكه قرعه انداختند و بازنده مي بايست براي كار درون معدن بـه جنوب مي رفت و برادر ديگرش را حمايت مالي مي كرد که تا در آكادمي بـه فراگيري هنر بپردازد، و پس از آن برادري كه تحصيلش تمام شد بايد درون چهار سال بعد برادرش را از طريق فروختن نقاشي هايش حمايت مالي مي كرد که تا او هم بـه تحصيل درون دانشگاه ادامـه دهد.
آن ها درون صبح روز يك شنبه درون يك كليسا سكه انداختند. آلبرشت دورر برنده شد و به نورنبرگ رفت و آلبرت بـه معدن هاي خطرناك جنوب رفت و براي 4 سال بـه طور شبانـه روزي كار كرد که تا برادرش را كه درون آكادمي تحصيل مي كرد و جزء بهترين هنرجويان بود حمايت كند. نقاشي هاي آلبرشت حتي بهتر از اكثر استادانش بود. درون زمان فارغ التحصيلي او درآمد زيادي از نقاشي هاي حرفه اي خودش بـه دست آورده بود.
وقتي هنرمند جوان بـه دهكده اش برگشت، خانواده دورر براي موفقيت هاي آلبرشت و برگشت او بـه كانون خانواده بعد از 4 سال يك ضيافت شام برپا كردند. بعد از صرف شام آلبرشت ايستاد و يك نوشيدني بـه برادر دوست داشتني اش براي قدرداني از سال هايي كه او را حمايت مالي كرده بود که تا آرزويش برآورده شود، تعارف كرد و چنين گفت: آلبرت، برادر بزرگوارم حالا نوبت توست، تو حالا مي تواني بـه نورنبرگ بروي و آرزويت را تحقق بخشي و من از تو حمايت مي كنم.
تمام سرها بـه انتهاي ميز كه آلبرت نشسته بود برگشت. اشك از چشمان او سرازير شد. سرش را پايين انداخت و به آرامي گفت: نـه! از جا برخاست و در حالي كه اشك هايش را پاك مي كرد بـه انتهاي ميز و به چهره هايي كه دوستشان داشت، خيره شد و به آرامي گفت: نـه برادر، من نمي توانم بـه نورنبرگ بروم، ديگر خيلي دير شده، ‌ببين چهار سال كار درون معدن چه بر سر دستانم آورده، استخوان انگشتانم چندين بار شكسته و در دست راستم درد شديدي را حس مي كنم، بـه طوري كه حتي نمي توانم يك ليوان را درون دستم نگه دارم. من نمي توانم با مداد يا قلم مو كار كنم، نـه برادر، براي من ديگر خيلي دير شده...
بيش از045سال از آن قضيه مي گذرد. هم اكنون صدها نقاشي ماهرانـه آلبرشت دورر، قلمكاري ها و آبرنگ ها و كنده كاري هاي چوبي او درون هر موزه بزرگي درون سراسر جهان نگهداري مي شود.
يك روز آلبرشت دورر براي قدرداني از همـه سختي هايي كه برادرش بـه خاطر او متحمل شده بود، دستان پينـه بسته برادرش را كه بـه هم چسبيده و انگشتان لاغرش بـه سمت آسمان بود، بـه تصوير كشيد. او نقاشي استادانـه اش را صرفاً دست ها نام گذاري كرد اما جهانيان احساساتش را متوجه اين شاهكار كردند و كار بزرگ هنرمندانـه او را " دستان دعا كننده" ناميدند.
اگر زماني اين اثر خارق العاده را مشاهده كرديد،‌ انديشـه كنيد و به خاطر بسپاريد كه روياهاي ما با حمايت ديگران تحقق مي يابند

j.moqadam_88

24-04-2010, 22:12

داستان دو‌ دوست ‌صميمي

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]دو‌ دوست ‌صميمي احمد و محمود دو دوست صميمي بودند كه درون دهكده‌اي دور از شـهر زندگي مي‌كردند. اين دو پسربچه همسايه ديوار بـه ديوارند و خانواده‌شان بـه كشاورزي مشغول بودند. پدر احمد آرزو داشت كه پسرش دكتر شود که تا به مردم ده خدمت كند و مادر محمود دعا مي‌كرد كه پسرش مـهندس شود که تا خانـه‌هاي ده را محكم و قشنگ بسازد. روز اول مـهر بود و قرار شد كه اين دو دوست صميمي بـه مدرسه بروند خيلي خوشحال شدند. هر دو كتاب‌هايشان را جلد كردند و قلم و دفترچه فراهم كردند که تا درس معلم را خوب ياد بگيرند و قبول شوند و اتفاقا هر سال جزو شاگردان اول و نمونـه بودند. احمد كه پدرش از بيماري مرموزي رنج مي‌برد دلش مي‌خواست زودتر بزرگ شود و به آرزوي پدرش جامـه عمل بپوشاند و به مردم ده خدمت كند زيرا دهي كه احمد و محمود درون آنجا زندگي مي‌كردند، دكتر نداشت و آنـها اگر كوچك‌ترين ناراحتي پيدا مي‌كردند بايد يك فاصله طولاني که تا ده ديگر را كه دكتر داشت طي كنند. هنوز چند ماهي از رفتن احمد و محمود بـه مدرسه نگذشته بود كه بيماري پدر احمد بدتر شد و متاسفانـه يك روز صبح كه احمد آماده رفتن بـه مدرسه شده بود متوجه شد كه پدرش مرده است. احمد بعد از مرگ پدرش بسيار گريه كرد از طرفي او ديگر نمي‌توانست اين روزها بـه مدرسه برود و درس بخواند چون با همان سن كم بايد درون كشاورزي بـه مادرش كمك مي‌كرد که تا بتواند زندگي و مادر خود را تامين نمايد. محمود كه دوست خوبي براي احمد بود وقتي متوجه جريان شد با معلم او صحبت كرد و معلم هم ماجرا را براي مدير مدرسه تعريف كرد و قرار شد كه معلم مـهربان شب‌ها بـه احمد درس بدهد که تا او بتواند هم كار كند و هم درس بخواند. بله بچه‌هاي خوب احمد روزها كار مي‌كرد و شب‌ها درس مي‌خواند و هرسال هم قبول مي‌شد و در اين راه محمود بـه احمد كمك مي‌كرد و هر چه ياد گرفته بود بـه او مي‌آموخت. بچه‌هاي خوب خلاصه ماجراي احمد و محمود بـه اينجا ختم مي‌شود كه بعد از طي ساليان دراز احمد بر اثر تلاش و كوشش دكتر شد و به خدمت مردم ده پرداخت و محمود هم همان طور كه آرزو مي‌كرد مـهندس شد و به آباد كردن ده كوچكشان پرداخت. شما هم يادتان باشد كه درون سايه تلاش و كوشش هم مي‌توان درس خواند و هم كار كرد که تا بتوانيم درون آينده بـه كشورمان خدمت كنيم. همان طور كه احمد و محمود خدمت كردند و حالا خوشبخت هستند.

---------- Post added at 10:10 PM ---------- Previous post was at 10:08 PM ----------

به اندازه فاصله زانو که تا زمين!
روزي دو مرد جوان نزد استادي آمدند و ازاو پرسيدند:
" فاصله بين دچار يك مشكل شدن که تا راه حل يافتن براي حل مشكل چقدراست؟"
استاد اندكي تامل كرد و گفت:

"فاصله مشكل يك فرد و راه نجات او از آن مشكل براي هر شخصي بـه اندازه فاصله زانوي او که تا زمين است!"

آن دو مرد جوان گيج و آشفته از نزد او بيرون آمدند و در بيرون مدرسه با هم بـه بحث و جدل پرداختند. اولي گفت:" من مطمئنم منظور استاد معرفت اين بوده هست كه بايد بـه جاي روي زمين نشستن از جا برخاست و شخصا براي مشكل راه حلي پيدا كرد. با يك جا نشيني و زانوي غم درون آغوش گرفتن هيچ مشكلي حل نمي شود. "

دومي كمي فكر كرد و گفت:" اما اندرزهاي پيران معرفت معمولا بارمعنايي عميق تري دارند و به اين راحتي قابل بيان نيستند. آنچه تو مي گويي هزاران سال هست كه بر زبان همـه جاري هست و همـه آن را مي دانند. استاد منظور ديگري داشت."
آندو تصميم گرفتن نزد استاد بازگردند و از خود او معناي جمله اش را بپرسند. استاد با ديدن مجدد دو جوان لبخندي زد و گفت:

" وقتي يك انسان دچار مشكل مي شود. بايد ابتدا خود را بـه نقطه صفربرساند. نقطه صفر وقتي هست كه انسان درون مقابل كائنات و خالق هستي زانو مي زند و از او مدد مي جويد.

بعد از اين نقطه صفر هست كه فرد مي تواند برپا خيزد و با اعتماد بـه همراهي كائنات دست بـه عمل زند. بدون اين اعتماد و توكل براي هيچ مشكلي راه حل پيدا نخواهد شد. باز هم مي گويم...
فاصله بين مشكلي كه يك انسان دارد با راه چاره او ، فاصله بين زانوي او و زميني هست كه برآن ايستاده است!"

---------- Post added at 10:11 PM ---------- Previous post was at 10:10 PM ----------

عالم فروتن ...

گويند کـه زماني درون شـهري دو عالم مي زيستند . روزي يکي از دو عالم کـه بسيار پرمدعا بود ? کاسه گندمي بدست گرفت و بر جمعي وارد شد و گفت :

اين کاسه گندم من هستم ! ( از نظر علم و ... ) و سپس دانـه گندمي از آن برداشت و گفت :

و اين دانـه گندم هم فلان عالم هست !

و شروع کرد بـه تعريف از خود .

خبر بـه گوش آن عالم فرزانـه رسيد . فرمود بـه او بگوئيد :

آن يک دانـه گندم هم خودش هست ? من هيچ نيستم...

---------- Post added at 10:12 PM ---------- Previous post was at 10:11 PM ----------

ايمان واقعي ...

روزي بازرگان موفقي از مسافرت بازگشت و متوجه شد خانـه و مغازه اش درون غياب او آتش گرفته و کالا هاي گرانبهايش همـه سوخته و خاکستر شده اند و خسارت هنگفتي بـه او وارد امده هست .

فکر مي کنيد آن مرد چه کرد؟!

خدا را مقصر شمرد و ملامت کرد؟ و يا اشک ريخت ؟

او با لبخندي بر لبان و نوري بر ديدگان سر بـه سوي آسمان بلند کرد و گفت : "خدايا ! مي خواهي کـه اکنون چه کنم؟

مرد تاجر بعد از نابوديب پر رونق خود ، تابلويي بر ويرانـه هاي خانـه و مغازه اش آويخت کـه روي آن نوشته بود :

مغازه ام سوخت ! اما ايمانم نسوخته هست ! فردا شروع بـه کار خواهم کرد!

mmiladd

24-04-2010, 22:13

j.moqadam_88

24-04-2010, 22:21

استالین

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] استالین (زیگموند باومن ) (بخش اول )

هراس اداری ، بنیـان قدرت سکولار و مشروعیت نیـازهای انضباطی اش، مطابق با نظر مـیخایل باختین ، بعد از الگوی هراس کیـهانی شکل گرفت کـه نقش مشابهی را نسبت بـه قدرت های کلیسایی بازی مـی کرد .قدرتهایی کـه خود را بـه عنوان بیمـه و سپری درون برابر خطرات ناشی از آینده ی غیر قطعی و ناامنی وجودی عرضه مـی کنند .با دست کشیدن از حمایت درون برابر عدم قطعیت و نا امنی ناشی از بازار آزاد ، قدرت های دولتی دعاوی شان را درون مورد فرمانبری سوژه، دوباره بر موضوع امنیت شخصی متمرکز مـی کنند .

یکی از بیماران ''جهان سرطانی '' الکساندر سولژنیتسن (1) مقام عالی یک حزب محلی هست که روزش را با خواندن دقیق سرمقاله ی ''پراودا'' (2) آغاز مـی کند . درون انتظار عمل جراحی هست و شانس بقای او درون متعادل بودن هست - و در عین حال هر روز و تا انتشار بعدی پراودا با یک سر مقاله ی جدید کـه به اطاق عمومـی بیماران تحویل داده مـی شود ، دلیلی به منظور نگرانی ندارد. او دقیقا مـی داند کـه چه انجام دهد ، چه بگوید و چگونـه بگوید و در مورد چه موضوعاتی سگوت را نگاه دارد. درون امور با اهمـیت و در انتخاب هایی کـه حقیقتا بـه حساب مـی آیند ، آسودگی از قطعیت را احساس مـی کند . او قادر نیست اشتباه کند .
ممکن هست که لحن سرمقاله های پراودا از روزی که تا روزی دیگر تغییر کند . حتی نام ها و وظایفی کـه تا دیروز برها جاری بودند، ممکن هست در طول شب غیر قابل بیـان شوند. کردارهای معتبر و موثق روز قبل ، ممکن هست امروز اشتباه و نفرت انگیز شده ، درون حالی کـه اعمال غیر قابل تصور دیروز ، امروز اجباری گردند .اما وقتی کـه تفاوت مـیان درست و غلط ، اجبار و ممنوعیت مبهم هست ، لحظه ای(برای انتخاب) وجود ندارد.اگر تنـها گوش دهید و به دنباله روی شنیده ها اکتفا کنید ،شما، قادر بـه انجام اشتباه نخواهید بود. زیرا ، همانطور کـه لودویک ویتگنشتاین توضیح داده « فهمـیدن » یعنی دانش بـه چگونـه ادامـه - شما درون برابر کژفهمـی تحت الحمایـه و در امان هستید ، و امنیت تان درون حزب هست و استالین ، رهبر آن ( بی شک ،به نام اوست کـه سر مقاله های پراودا سخن مـی گویند. ) هر روز بـه شما مـی گویند کـه چه کنید، استالین بار مسوولیت را درون ازای تعیین تکلیف آزار دهنده ی فهمـیدن به منظور شما ، از دوشتان بر مـی دارد. او ، بـه راستی ،'' دانای کل'' هست ، نـه فقط همـه ی دانستنی ها را مـی داند بلکه هرچیزی را کـه نیـاز دارید و باید بدانید ،نیز بـه شما مـی گوید.و او قدرت مرز کشیدن مـیان حقیقت و خطا را داراست .

در ''سوگند ''،فیلمـی از چیـارلی، شخصیت اصلی - «مادر » روس ، عصاره ی همـه ی مبارزات سخت وشجاعانـه و کار طاقت فرسا- کـه همـیشـه عاشق استالین هست و معشوق ملت روسیـه ی استالین، روزی با استالین دیدار مـی کند و از او مـی خواهد کـه به جنگ پایـان دهد .مردم روسیـه رنج بسیـاری مـی برند ، او مـی گوید، آنـها از این ایثار ناگوار خسته اند ، چه بسیـار زنان کـه شوهرانشان را ازدست داده اند و چه بسیـار کودکان ، کـه پدرانشان را - حتما بر این همـه رنج پایـانی باشد- ...استالین پاسخ مـی دهد ، آری ، مادر ، زمان پایـان جنگ فرا ر سیده هست ... و او بـه جنگ پایـان مـی دهد.
استالین نـه فقط دانای کل ،بل '' قادر مطلق'' هست .کافی هست بخواهد بـه جنگ پایـان دهد ، مـی دهد .اگر آنچه آرزو مـی کنید یـا حتی از او طلب مـی کنید ، انجام نمـی دهد ، نـه بـه خاطرفقدان قدرت یـا فوت وفن ( بـه فرمانبری )واداشتن ، بلکه ازاین رو ست کـه روی هم رفته حتما دلایل مـهمـی به منظور تعویق یـا خودداری از آن عمل وجود داشته باشد.( بـه یـاد آر ! اوست کـه مـیان درست وغلط مرز مـی کشد )شما مـی توانید مطمئن باشید کـه هر آنچه ایده ی خوبی است، بـه وقوع خواهد پیوست.شاید شما درون کشف ، فهرست بندی و محاسبه ی همـه ی موافقین و مخالفین امر بی عرضه باشید اما استالین شما را از نتایج منطقی وحشتناک جهل تان محافظت مـی کند. و بنابراین اهمـیتی ندارد کـه در پایـان ، معنا و منطق آنچه پیش مـی آید از شما بگریزد. آنچه به منظور شما توده ای از رخدادهای ناهماهنگ و پیشامدهای تصادفی و اتفاقی بـه نظر مـی آید - واجد منطق ، طراحی ، نقشـه و سازگاری هست .واین واقعیت کـه شما نمـی توانید با چشمانتان هماهنگی را ببینید ، دلیلی مضاعف هست (شاید تنـها دلیلی کـه نیـاز دارید ) براینکه چه قدر فراست استالین به منظور امنیت تان تعیین کننده هست و که تا چه اندازه بـه خاطر فرزانگی و اشتیـاقش بـه تقسیم ثمرات با شما ،به او مدیون هستید.
در فاصله ی این دو داستان ،برای کشف راز قدرت استالین بر ذهن و قلب سوژه های ( انسانی ) اش راه طولانی ای وجود دارد. راهی اما نـه بـه اندازه ی کافی دور....
سوال بزرگی کـه نـه تنـها پاسخ داده نشده بلکه حتی پرسیده نشده ، این هست که چرا نیـاز سوژه ها بـه اطمـینان( این بیمـه ی ثانوی ) ، این قدر طاقت فرسا ست کـه آنـها را وا مـی دارد کـه اذهانشان را بـه خاطر آن قربانی کنند و قلوبشان را به منظور مقبول افتادن ایثارشان ، از سپاسگذاری پر کنند؟ به منظور حصول اطمـینان بـه در خور نیـاز ، مـیل و رویـای عالی بودن ، اول حتما ( آن نیـاز ، مـیل ،...)'' ناپیدا ''باشد . مفقود یـا ربوده شده.

مـیخاییل باختین ، یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن گذشته ، به منظور حل معمای قدرت زمـینی انسان ، با تعریف « هراس کیـهانی » آغاز کرد- احساسات انسان ،انسان زیـادی انسان ، بوسیله ی شکوه غیر زمـینی و غیر انسانی جهان بر انگیخته مـی شود ،گونـه ای ترس کـه بر قدرت مصنوع بشر مقدم هست و آن را بـه عنوان بنیـاد ، ماده المواد و الهام (3) بـه کار مـی گیرد. هراس کیـهانی درون کلام باختین ،وحشتی است:

....در برابر عظمت بی حد و قدرت بی کران، درون برابر عرش پرستاره ، حجم مادی کوهها ،دریـا و هراس از انقلاب کیـهان و فجایع بنیـادی .... هراس کیـهانی اساسا و لزوما ، رمز آلود نیست ( بل هراس درون برابر عظمتی مادی و قدرت توصیف ناشدنی و مادی مـی باشد )

شالوده ی هراس کیـهانی ، مواجهه ی ناموجودیت ِ وجود وحشت زده و رنگ پریده و فانی با عظمت ازلی جهان است؛ ضعف مطلق ، عجز درون مقاومت و '' آسیب پذیری'' ناشی از کالبدی نیم بند و نحیف کـه جلوه ی « عرش پرستا ره » و « حجم مادی کوهها » فاش مـی سازد و همچنین درک اینکه انسان قدرت بـه چنگ آوردن ، دریـافتن و جذب ذهنی آن نیروی هیبت آور را ، کـه خودش را درون پزرگنمایی علی حده ی جهان آشکار مـی کند، ندارد.چنین جهانی از هر فهمـی کـه اغراض ناشناخته ای دارد و مر حله بعدی اش غیر قابل پیش بینی هست ، اجتناب مـی کند و اگر طرح یـا منطقی پیشا موجود درون کردار آن وجود داشته باشد،بی شک از آستانـه ی توانایی فهم انسان مـی گریزد. و چنین، هراس کیـهانی وحشت از ناشناخته هست : دهشت از '' عدم قطعیت'' .
آسیب پذیری و عدم قطعیت دو کیفیت از وضعیت انسان هستند کـه بواسطه ی آن دو ، « هراس اداری » قالب ریزی مـی شود: هراس از قدرت انسان ، از قدرت مصنوع و محفوظ توسط انسان . این « هراس اداری » متعاقب الگوی غیر بشری قدرت کـه در هراس کیـهانی بازتاب مـی یـافت ( یـا ، بیشتر ، از آن ناشی مـی شد ) بر ساخته شده هست .
به نظر باختین تمام نظام های مذهبی از هراس کیـهانی استفاده مـی د و تصویر خدا بـه عنوان فرمانروای بزرگ جهان و ساکنانش، بواسطه ی احساس آشنای ترس از آسیب پذیری و لرز از عدم قطعیت غیر قابل نفوذ و جبران ، شکل گرفته هست . هر چند حتما خاطر نشان کنیم ، با باز شکل گیری( خدا ) درون اصول مذهبی ،هراس کیـهانی بکر و بدوی اولیـه دستخوش یک دگردیسی سرنوشت ساز مـی شود.

در حالت بکر آن ، هراس کـه به صورت خود انگیخته زاییده ی یک نیروی ''بی نام ''و ''بی جان'' است، جهان را بـه وحشت مـی اندازد ،بی آنکه سختی بگوید. تقاضایی ندارد. دستورالعملی صادر نمـی کند. نمـی تواند دلواپس آنچه انسانـهای آسیب پذیر هراسان مایلند انجام دهند یـا از انجامش خودداری کنند ، باشد.راهی به منظور گفتگو با عرش پرستاره ،کوهها یـا دریـا وجود ندارد. آنـها نخواهند شنید و گوش نخواهند داد، حتی اگر بشنوند ، پاسخ را بی خیـال شوید .راهی به منظور طلب بخشش و رحمت از آنـها وجود ندارد.آنـها توجهی نخواهند کرد. گذشته از این ، علی رغم نیروی شگرفشان ،حتی اگر توجه مـی د ،نمـی توانستند تمنای توبه کاران را اجابت نمایند.مساله فقدان چشم ، گوش ، ذهن و قلب نیست بل فقدان توانایی انتخاب و قوه ی تشخیص و بنابر این فقدان توانایی عمل بر مبنای اراده هست ، نا توانی درون سرعت بخشیدن یـا کند ،متوقف نمودن یـا نگه داشتن آنچه بـه هر صورت روی مـی دهد . اقدامات آنـها نـه فقط به منظور انسان ناتوان بلکه به منظور خودشان نیز مرموز هست . آنـها ، مثل خدای کتاب مقدس درون ابتدای مکالمـه اش با موسی، « آنـها، هستند »ـــــ ایست کامل!
« منم آنچه منم» اولین کلماتی بودند کـه توسط منشا مافوق بشری هراس کیـهانی درون آن برخورد فراموش نشدنی بر قله ی کوه طور بـه زبان آورده شدند. بـه محض جاری شدن این کلمات ، چون کلمـه بودند لاجرم گفته شدند ، آن مشاء فوق بشری ،اگرچه از حوزه ی کنترل و درک انسان بیرون ماند، از بی نام بودن دست شست . هیچ چیز درون مورد آسیب پذیری و عدم قطعیت انسان بیمناک تغییرنکرد - اما چیزی فوق العاده مـهم درون مورد منشا هراس کیـهانی روی داد .او بر هدایت گری اش نظارت یـافت. اکنون مـی توانست مـهربان یـا قهار باشد ، پاداش دهد یـا مجازات کند.اکنون مـی توانست چیزی را طلب کند و وابسته بـه اینکه درون خواست هایش اطاعت شده اند یـا نـه ، سیره اش را تغییر دهد. نـه تنـها سخن مـی توانست بگوید بل طرف سخن نیز مـی توانست باشد، طرفی خوش مشرب یـا خشم گین .
و چنین نـه فقط ،به طرز عجیبی، آن دگردیسی شگرفو مکان بـه خدا ، همزاد با دگردیسی و بازجعل موجودات وحشت زده بـه بردگان فرامـین یزدان هست ، بل با تنفیذ غیر مستقیم قدرت بـه انسان نیز همراه مـی باشد .از این بعد انسانـها حتما رام و مطیع و فرمانبدار باشند - اما همچنین مـی توانند کارهایی انجام دهند که تا مطمئن شوند کـه آن بلایـای مـهیبی کـه به هراسشان واداشته ، حداقل بـه شکل اساسی ، آنـها را دچار نخواهد کرد...اکنون مـی توانند درون عوض روزها ی سرشار از تسلیم ، از نعمت شب هایی بدون کابوس بهره مند شوند
« تندر و آذرخش بود ، و ابری تیره بر فراز کوه ....و سرتاسر کوه بسی بـه لرزه درآمد » «پس تمامـی مردمانی کـه در خیمـه ها بودند بـه رعشـه افتادند.» لیک مـیان آن همـه غوغا و هیـاهوی دهشتنارگیجه آور ، صدای خدا شنیده مـی شد: « اینک همانا اگر ندای مرا اجابت کنید و پیمان مرا نگاه دارید ،از مـیان همـه مردمان ، شما قوم برگزیده ی من خواهید بود.» « و مردم همـه یک صدا جواب دادند و گفته شد ، آنچه پروردگار از ما خواسته انجام مـی دهیم » (خروج تورات ، 19: 8 )(4) آشکارا خوشنود از سوگند راسخ فرمانبرداریشان ، خداوند بـه ایشان وعده داد که تا به « سرزمـینی کـه شیر و عسل درون آن جاری هست »( خروج تورات ، 33 : 3 ) راهنمایی شان کند.
مـی توان گفت اگر این ، همان طور کـه باختین اشاره مـی کند ، بـه آن معنی باشد کـه داستان هراس کیـهانی بـه هراس اداری بازچرخ خورده هست ، داستان هنوز پایـان یـافته و راضی کننده نیست .آن ( داستان ) بیـان مـی کند کـه ازین بعد آن قوم، نفس خویش را مطابق شریعت مـهار د ( بـه طور واضح و با جزییـات دقیق توضیح داده شده هست که آنـها با امضا چک سفید مـیثاق تسلیم بـه آمال خدا ، توان دست یـابی بـه آمال خویش را پیدا د )اما علاوه بر آن نشان مـی دهد کـه ازین بعد خدا نیز- کـه حالا منشا هراس اداری است- بـه واسطه ی فرمانبرداری مردمانش مقید و محدود مـی شود. خدا اراده و بصیرتب کرده بود تنـها بدین خاطر کـه ( آن ) را دوباره بـه آنـها واگذار کند. مردم ، همان طور کـه مصلحت موجودات رام هست ، مـی توانستند خدا را وادارند که تا بخشنده باشد . بدین وسیله حق انحصاری داروی ضد آسیب پذیری را بـه دست آورند و از شر شبح عدم قطعیت خلاص شدند. مشروط بر رعایت قانون مـی توانستند از شکنجه و آسیب عدم قطعیت درون امان باشند.اما بدون آسیب پذیری و عدم قطعیت ، هراسی درون کار نخواهد بود و بدون هراس ، قدرتی ...
و چنین علی الحساب، افسانـه ی خروج تورات درون مورد خواستگاههای قدرت اداری کـه با نیروی وحشتناک الگوی کیـهانی برابری کند ، احتیـاج بـه متمم دارد.و آن این هست - کتاب راهنمای کار.کتابی کـه امضای پیمان کوه طور را با یک قرارداد یک طرفه و تعهدی مورد قبول طرفین را با فسخ یک جانبه ی آن تعویض مـی کند.

---------- Post added at 10:21 PM ---------- Previous post was at 10:19 PM ----------

داستان زیبای شيطان ونمازگزار

مردي صبح زود از خواب بيدار شد که تا نمازش را درون خانـه خدا (مسجد) بخواند.
لباس پوشيد و راهي خانـه خدا شد.
در راه بـه مسجد، مرد زمين خورد و لباسهايش کثيف شد. او بلند شد،
خودش را پاک کرد و به خانـه برگشت.
مرد لباسهايش را عوض کرد و دوباره راهي خانـه خدا شد. درون راه بـه مسجد و
در همان نقطه مجدداً زمين خورد!
او دوباره بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانـه برگشت. يک بار ديگر لباسهايش
را عوض کرد و راهي خانـه خدا شد.
در راه بـه مسجد، با مردي کـه چراغ درون دست داشت برخورد کرد و نامش را پرسيد.
مرد پاسخ داد: (( من ديدم شما درون راه بـه مسجد دو بار بـه زمين افتاديد.))،
از اين رو چراغ آوردم که تا بتوانم راهتان را روشن کنم.
مرد اول از او بطور فراوان تشکر مي کند و هر دو راهشان را بـه طرف مسجد
ادامـه مي دهند. همين کـه به مسجد رسيدند، مرد اول از مرد چراغ بدست
در خواست مي کند که تا به مسجد وارد شود و با او نماز بخواند.
مرد دوم از رفتن بـه داخل مسجد خودداري مي کند.
مرد اول درخواستش را دوبار ديگر تکرار مي کند و مجدداً همان جواب را مي شنود.
مرد اول سوال مي کند کـه چرا او نمي خواهد وارد مسجد شود و نماز بخواند.
مرد دوم پاسخ داد: ((من شيطان هستم.)) مرد اول با شنيدن اين جواب جا خورد.
شيطان درون ادامـه توضيح مي دهد:
((من شما را درون راه بـه مسجد ديدم و اين من بودم کـه باعث زمين خوردن شما شدم.))
وقتي شما بـه خانـه رفتيد، خودتان را تميز کرديد و به راهمان بـه مسجد برگشتيد،
خدا همـه گناهان شما را بخشيد. من براي بار دوم باعث زمين خوردن شما شدم
و حتي آن هم شما را تشويق بـه ماندن درون خانـه نکرد، بلکه بيشتر بـه راه مسجد برگشتيد.
به خاطر آن، خدا همـه گناهان افراد خانواده ات را بخشيد. من ترسيدم کـه اگر يک بار ديگر
باعث زمين خوردن شما بشوم، آنگاه خدا گناهان افراد دهکده تان را خواهد بخشيد.
بنا براين، من سالم رسيدن شما را بـه خانـه خدا (مسجد) مطمئن ساختم.
نتیجه:
کار خيري را کـه قصد داريد انجام دهيد بـه تعويق نياندازيد. زيرا هرگز نمي دانيد
چقدر اجر و پاداش ممکن هست ازمواجه با سختي هاي درون حين تلاش بـه انجام کار خير
دريافت کنيد. پارسائي شما مي تواند خانواده و قوم تان را بطور کلي نجات بخشد.
اين کار را انجام دهيد و پيروزي خدا را ببينيد.

mmiladd

24-04-2010, 22:25

j.moqadam_88

24-04-2010, 22:29

اوهوي ! با توام !!!

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]آهاي كجايي؟ باتوام چي كار ميكني؟ كجا سير مي كني؟ حواست كجاست ؟ تو آسمونا سير ميكني .... آره بيا رو زمين .... بيا رو زمين زنده گي كن.
اصلا تو مي فهمي زنده گي يعني چي ؟ هاا؟ نـه ! تو هيچي نمي فهمي ! تو فقط مي فهمي روزي 3 ساعت بايد جلو آينـه وايسي و با موهات ور بري ... آخرم فقط بـه خاطر اينكه يكي از موهات سر جاش نيست قاطي كني و شونـه رو بكوبوني بـه ديوار . حالا چرا ؟ آخه براي چي ؟ كه ميخواي بري مدرسه !حالا خوبه كه.... استغفرالله! اصلا تو آره با توام ، تو واسه چي ميري مدرسه ها؟ تويي كه فقط بلدي روز هاتو با مسخره بازي و پيچوندن كلاسا بگذروني.... تويي كه فقط بلدي از كلاسا جيم شي و واسه معلمت شاخ بازي دربياري! تويي كه هر سال با ده که تا تعهد تو مدرسه ثبت نام ميشي ... تويي كه عادت كردي هر ماه قبض شـهريه رو ببري بذاري كف دست بابات و باباتم عادت كرده پولاشو هدر بده . اصلا باباي خسته ات كه بـه اميد يه استكان چايي مياد خونـه رو نميبيني فقط ميگي پول! بقيش اصلا مـهم نيست فقط واست مـهم اينـه كه روزي 3 ساعت با اون دوستاي مجازي خل تر از خودت كني . كه بايد همـه جلدهاي هري پاتر و داشته باشي - كه هفته اي دوتا فيلم بگيري و....اصلا فك ميكني كي هستي ؟
يه آدم دانشمند ؟ يه فيلسوف اديب ؟ يه آدم كه جز كتاباي گنده گنده و اسمـهاي اجق وجق هيچي از زنده گي نمي فهمـه. كه تو لايبر نت و مجله ها ميگرده كه ذهن كوچولوشو با چند که تا اسم پر كنـه و آخرشم اينقدر از سوسياليسم و اگزيستانسياليست و نازيسم و اينا بگه كه مخاطب بيچاره مخش بـه ايسم ايسم بيفته . كه فك ميكنـه كتاب خوندن يعني خوندن خلاصه و پز جلو بچه هاي ديگه كه چيو ثابت كني؟ بشيني فلسفه ببافي كه من متفاوتم و به خودت تلقين كني كه من خاصم...؟
بقيه بـه روزمره گي ها عادت كردن اما من نـه. ديگه چه خبرته! زنده گي يعني همين روزمره گيها « زنده گي شستن يه بشقاب هست » آره « زنده گي تكرار هست » اينو يادت باشـه! همممم... چي شد سرت درد گرفت ؟ ميدونم تو دلت داري ميگي اين ديوونـه از كجا پيداش شد .... آره حقم داري... من ديوونم كه واسه تو حرف مي ..... آره با توام.....خود تو ....
تويي كه تو آينـه بـه من زل زدي!

---------- Post added at 10:29 PM ---------- Previous post was at 10:28 PM ----------

بعد از آن روز هيچ کرگدن را نديد

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]
داستان عجيب کرگدن را فقط مارمولک مي دانست. کرگدن کـه تا آخر عمرش پوست کلفت گردنش را پيش روي هيچ خم نکرد، هر شب يواشکي پشت يک تخت سنگ بزرگ درون آنسوي مرداب زار زار گريه مي کرد. اگر بـه خاطر اين مگسهاي سمج روي مرداب نبود مارمولک هم مثل بقيه هيچ وقت گريهء او را نمي ديد. بعد از آن هر شب سر همان ساعت زير تخته سنگ مي نشست که تا کرگدن بيايد و اشکهايش را زير تخته سنگ بريزد و برود، ولي سالها طول کشيد که تا بالاخره يک شب جرات کرد از کرگدن علت گريه هايش را بپرسد.

کرگدن آرزو داشت دمش را ببيند، و چون مطمئن بود که تا آخر عمرش نمي تواند آنقدر کمرش را خم کند که تا پشت خودش را ببيند مي دانست هيچ وقت بـه آرزوي ديدن کامل خودش نمي رسد، و هر شب درون حسرت آرزوي عبث خودش هق هق زار مي زد. مي گفت دلش مي خواهد بداند درون انتهاي هيبت وجودش چيست، و اين آرزوي بزرگي نيست. مارمولک از شنيدن درد دل کرگدن قوي هيکل دلش گرفت، و به فکر چاره افتاد.

ابتدا سعي کرد دم کرگدن را آنقدر بـه پايين بکشد که تا او بتواند دمش را از لا بـه لاي پاهاي عقبش ببيند، اما بـه جايي نرسيد. کمي هم سعي کرد که تا بلکه آنقدر دم کرگدن را از بغل خم کند که تا او بتواند از گوشـهء چشمـهايش آن را ببيند، ولي پوست کلفت گردن کرگدن اجازه نمي داد حتي يک درجه بـه سمت عقب برگردد. درون کش و قوس حالتهاي مختلف خم دم کرگدن ناگهان مارمولک او لغزيد و زير پايش افتاد و کردگدن با دست پاچگي پاهايش را جابجا کرد و ناگهان دم مارمولک زير پنجهء پرزور کرگدن کنده شد. کرگدن ابتدا ترسيد و نفسش از کاري کـه کرده بود بند آمد، ولي مارمولک بلافاصله بـه او دلداري داد کـه چيزي نيست و به زودي دم ديگري درون مي آورد و لازم نيست نگران چيزي باشد.

چشم کرگدن ناگهان درخشيد. تخته سنگ را با پاهايش بـه عقب کشيد و آن را بـه هيکل تنومندش تکيه داد. ناگهان با يک حرکت سريع پاهايش را کنار کشيد و تخته سنگ را روي دم کوچکش رها کرد که تا کنده شود. کرگدن، بالاخره دم قطع شده اش را ديد.

بعد از آن روز هيچ کرگدن را نديد، و چون دوستان زيادي هم نداشتي هم متوجه غيبت کرگدن درون بيشـه زار نشد. مارمولک تنـهاي بود کـه مدتي دنبال او گشت، ولي او هم بـه جايي نرسيد. عده اي معتقد بودند درون مرداب غرق شده است. عده اي مي گفتند بـه يک گله کرگدن مـهاجر پيوسته هست و بـه جنگل سبز رفته است. عده اي هم مي گفتند حتما کلکي درون کارش هست کـه ناگهان گم شده است. مارمولک هم هيچ وقت نفهميد کـه آيا دمش دوباره سر جايش روئيد يا کرگدن که تا آخر عمرش بي دم شد. هيچ نفهميد کرگدن بالاخره از ديدن کامل خودش و اينکه بالاخره بـه آرزوي ديرينـه اش رسيد چقدر خوشحال شد. هيچ نفهميد کرگدن چه بهايي براي شناختن دمش پرداخت. هيچ، حتي مارمولک هم نفهميد. هيچ نفهميد

mohsen_gh1991

25-04-2010, 21:19

mmiladd

25-04-2010, 21:22

Sharim

26-04-2010, 19:48

روزی درون یک مـیهمانی مرد خیلی چاقی سراغ برنارد شاو کـه بسیـار لاغر بود رفت وگفت:آقای شاو ! وقتی من شما را مـی بینم فکر مـی کنم درون اروپا قحطی افتاده هست برنارد شاو هم سریع جواب مـیدهد : بله ! من هم هر وقت شما را مـی بینم فکر مـی کنم عامل این قحطی شما هستید!

---------- Post added at 07:48 PM ---------- Previous post was at 07:46 PM ----------

روزي نويسنده جواني از جرج برنارد شاو پرسيد:«شما براي چي مي نويسيد استاد؟» برنارد شاو جواب داد:«برای یک لقمـه نان»نویسنده جوان برآشفت که:«متاسفم!برخلاف شما من به منظور فرهنگ مـینویسم!»وبرنارد شاو گفت:«عیبی نداره پسرم هر کدام از ما به منظور چیزی مـینویسیم کـه نداریم!»

*ALONE*

28-04-2010, 17:07

S0R3N4

28-04-2010, 23:14

در روز اول سال تحصیلى، خانم تامپسون معلّم کلاس پنجم دبستان وارد کلاس شد و پس از صحبت هاى اولیـه، مطابق معمول بـه دانش آموزان گفت کـه همـه آن ها را بـه یک اندازه دوست دارد و فرقى بین آنـها قائل نیست. البته او دروغ مـی گفت و چنین چیزى امکان نداشت. مخصوصاً این کـه پسر کوچکى درون ردیف جلوى کلاس روى صندلى لم داده بود بـه نام تدى استودارد کـه خانم تامپسون چندان دل خوشى از او نداشت. تدى سال قبل نیز دانش آموز همـین کلاس بود. همـیشـه لباس هاى کثیف بـه تن داشت، با بچه هاى دیگر نمـی جوشید و به درسش هم نمـی رسید. او واقعاً دانش آموز نامرتبى بود و خانم تامپسون از دست او بسیـار ناراضى بود و سرانجام هم بـه او نمره قبولى نداد و او را رفوزه کرد.
امسال کـه دوباره تدى درون کلاس پنجم حضور مـی یـافت، خانم تامپسون تصمـیم گرفت بـه پرونده تحصیلى سال هاى قبل او نگاهى بیـاندازد که تا شاید بـه علّت درس نخواندن او پی ببرد و بتواند کمکش کند.

معلّم کلاس اول تدى درون پرونده اش نوشته بود: تدى دانش آموز باهوش، شاد و با استعدادى است. تکالیفش را خیلى خوب انجام مـی دهد و رفتار خوبى دارد. "رضایت کامل".

معلّم کلاس دوم او درون پرونده اش نوشته بود: تدى دانش آموز فوق العاده اى است. همکلاسیـهایش دوستش دارند ولى او بـه خاطر بیمارى درمان ناپذیر مادرش کـه در خانـه بسترى هست دچار مشکل روحى است.

معلّم کلاس سوم او درون پرونده اش نوشته بود: مرگ مادر براى تدى بسیـار گران تمام شده است. او تمام تلاشش را براى درس خواندن مـی کند ولى پدرش بـه درس و مشق او علاقه اى ندارد. اگر شرایط محیطى او درون خانـه تغییر نکند او بـه زودى با مشکل روبرو خواهد شد.

معلّم کلاس چهارم تدى درون پرونده اش نوشته بود: تدى درس خواندن را رها کرده و علاقه اى بـه مدرسه نشان نمـی دهد. دوستان زیـادى ندارد و گاهى درون کلاس خوابش مـی برد.

خانم تامپسون با مطالعه پرونده هاى تدى بـه مشکل او پى برد و از این کـه دیر بـه فکر افتاده بود خود را نکوهش کرد. تصادفاً فرداى آن روز، روز معلّم بود و همـه دانش آموزان هدایـایى براى او آوردند. هدایـاى بچه ها همـه درون کاغذ کادوهاى زیبا و نوارهاى رنگارنگ پیچیده شده بود، بجز هدیـه تدى کـه داخل یک کاغذ معمولى و به شکل نامناسبى بسته بندى شده بود. خانم تامپسون هدیـه ها را سرکلاس باز کرد. وقتى بسته تدى را باز کرد یک دستبند کهنـه کـه چند نگینش افتاده بود و یک شیشـه عطر کـه سه چهارمش مصرف شده بود درون داخل آن بود. این امر باعث خنده بچه هاى کلاس شد امّا خانم تامپسون فوراً خنده بچه ها را قطع کرد و شروع بـه تعریف از زیبایى دستبند کرد. سپس آن را همانجا بـه دست کرد و مقدارى از آن عطر را نیز بـه خود زد. تدى آن روز بعد از تمام شدن ساعت مدرسه مدتى بیرون مدرسه صبر کرد که تا خانم تامپسون از مدرسه خارج شد. سپس نزد او رفت و به او گفت: خانم تامپسون، شما امروز بوى مادرم را مـی دادید.

خانم تامپسون، بعد از خداحافظى از تدى، داخل ماشینش رفت و براى دقایقى طولانى گریـه کرد. از آن روز بـه بعد، او آدم دیگرى شد و در کنار تدریس خواندن، نوشتن، ریـاضیـات و علوم، بـه آموزش "زندگی" و "عشق بـه همنوع" بـه بچه ها پرداخت و البته توجه ویژه اى نیز بـه تدى مـی کرد.

پس از مدتى، ذهن تدى دوباره زنده شد. هر چه خانم تامپسون او را بیشتر تشویق مـی کرد او هم سریعتر پاسخ مـی داد. بـه سرعت او یکى از با هوش ترین بچه هاى کلاس شد و خانم تامپسون با وجودى کـه به دروغ گفته بود کـه همـه را بـه یک اندازه دوست دارد، امّا حالا تدى محبوبترین دانش آموزش شده بود.

یکسال بعد، خانم تامپسون یـادداشتى از تدى دریـافت کرد کـه در آن نوشته بود شما بهترین معلّمى هستید کـه من درون عمرم داشته ام.

شش سال بعد، یـادداشت دیگرى از تدى بـه خانم تامپسون رسید. او نوشته بود کـه دبیرستان را تمام کرده و شاگرد سوم شده است. و باز هم افزوده بود کـه شما همچنان بهترین معلمى هستید کـه در تمام عمرم داشته ام.

چهار سال بعد از آن، خانم تامپسون نامـه دیگرى دریـافت کرد کـه در آن تدى نوشته بود با وجودى کـه روزگار سختى داشته هست امّا دانشکده را رها نکرده و به زودى از دانشگاه با رتبه عالى فارغ التحصیل مـی شود. باز هم تأکید کرده بود کـه خانم تامپسون بهترین معلم دوران زندگیش بوده است.

چهار سال دیگر هم گذشت و باز نامـه اى دیگر رسید.. این بار تدى توضیح داده بود کـه پس از دریـافت لیسانس تصمـیم گرفته بـه تحصیل ادامـه دهد و این کار را کرده است. باز هم خانم تامپسون را محبوبترین و بهترین معلم دوران عمرش خطاب کرده بود. امّا این بار، نام تدى درون پایـان نامـه کمى طولانی تر شده بود: دکتر تئودور استودارد.

ماجرا هنوز تمام نشده است. بهار آن سال نامـه دیگرى رسید. تدى درون این نامـه گفته بود کـه با ى آشنا شده و مـی خواهند با هم ازدواج کنند. او توضیح داده بود کـه پدرش چند سال پیش فوت شده و از خانم تامپسون خواهش کرده بود اگر موافقت کند درون مراسم عروسى درون کلیسا، درون محلى کـه معمولاً براى نشستن مادر داماد درون نظر گرفته مـی شود بنشیند. خانم تامپسون بدون معطلى پذیرفت و حدس بزنید چکار کرد؟ او دستبند مادر تدى را با همان جاهاى خالى نگین ها بـه دست کرد و علاوه بر آن، یک شیشـه از همان عطرى کـه تدى برایش آورده بود خرید و روز عروسى بـه خودش زد.

تدى وقتى درون کلیسا خانم تامپسون را دید او را بـه گرمى هر چه تمامتر درون آغوش فشرد و در گوشش گفت: خانم تامپسون از این کـه به من اعتماد کردید از شما متشکرم. بـه خاطر این کـه باعث شدید من احساس کنم کـه آدم مـهمى هستم از شما متشکرم. و از همـه بالاتر بـه خاطر این کـه به من نشان دادید کـه مـی توانم تغییر کنم از شما متشکرم.

خانم تامپسون کـه اشک درون چشم داشت درون گوش او پاسخ داد: تدى، تو اشتباه مـی کنى. این تو بودى کـه به من آموختى کـه مـی توانم تغییر کنم. من قبل از آن روزى کـه تو بیرون مدرسه با من صحبت کردى، بلد نبودم چگونـه تدریس کنم.

بد نیست بدانید کـه تدى استودارد هم اکنون درون دانشگاه آیوا یك استاد برجسته پزشکى هست و بخش سرطان دانشکده پزشکى این دانشگاه نیز بـه نام او نامگذارى شده هست !

همـین امروز گرمابخش قلب یکنفر شوید ...

وجود فرشته ها را باور داشته باشید

S0R3N4

28-04-2010, 23:23

هر اتفاقی کـه مـی افتد بـه نفع ماست

توی کشوری پادشاهی زندگی مـیکرد کـه خیلی مغرور ولی عاقل بود ، یـه روز به منظور پادشاه یـه انگشتر بـه عنوان هدیـه آوردند ولی روی نگین انگشتر چیزی ننوشته بود و خیلی ساده بود ، شاه پرسید این چرا اینقدر ساده هست ؟ و چرا چیزی روی آن نوشته نشده هست ؟

فردی کـه آن انگشتر را آورده بود گفت : من این را آورده ام که تا شما هر آنچه کـه مـیخواهید روی آن بنویسید

شاه بـه فکر فرو رفت کـه چه چیزی بنویسد کـه لایق شاه باشد و چه جمله ای بـه او پند مـیدهد ؟

همـه وزیران را صدا زد و گفت : وزیران من هر جمله و هر حرف با ارزشی کـه بلد هستید بگویید

وزیران هم هر آنچه بلد بودند گفتند ولی شاه از هیچکدام خوشش نیـامد . دستور داد کـه بروند و عالمان و حکیمان را از کل کشور جمع کنند و بیـاورند ، شاه جلسه ای گذاشت و به همـه گفت کـه هری بتواند بهترین جمله را بگوید جایزه خوبی خواهد گرفت .

هرکسی یـه چیزی گفت ، باز هم شاه خوشش نیـامد

تا اینکه یـه پیر مردی بـه دربار آمد و گفت با شاه کار دارم

گفتند تو با شاه چه کار داری ؟ پیرمرد گفت برایش یـه جمله ای آورده ام همـه خندیدند و گفتند تو و جمله

ای پیرمرد تو داری مـیمـیری تو را چه بـه جمله

خلاصه پیرمرد با کلی التماس توانست آنـها را راضی کند کـه وارد دربار شود

شاه گفت تو چه جمله ای آورده ای ؟ پیرمرد گفت : جمله من این است

هراتفاقی کـه برای ما مـی افتد بـه نفع ماست

شاه بـه فکر رفت و خیلی از این جمله استقبال کرد و جایزه را بـه پیرمرد داد

پیرمرد درون حال رفتن گفت دیدی کـه هر اتفاقی کـه مـی افتد بـه نفع ماست

شاه خشمگین شد و گفت چه گفتی ؟

تو سرمن کلاه گذاشتی

پیرمرد گفت نـه پسرم بـه نفع تو هم شد چون تو بهترین جمله جهان را یـافتی

پس از این حرف پیرمرد رفت

شاه خیلی خوشحال بود کـه بهترین جمله جهان را دارد و دستور داد آن را روی انگشترش حک کنند از آن بـه بعد شاه هر اتفاقی کـه برایش پیش مـی آمد مـیگفت : هر اتفاقی کـه برای ما مـی افتد بـه نفع ماست که تا جایی کـه همـه درون دربار این جمله را یـاد گرفته و آن را مـیگفتند که تا اینکه یـه روز پادشاه درون حال پوست کندن سیبی بود کـه ناگهان چاقو درون رفت و دوتا از انگشتان شاه را برید و قطع کرد

شاه ناراحت شدو دردمند ،وزیرش بـه او گفت : هر اتفاقی کـه مـی افتد بـه نفع ماست

شاه عصبانی شد و گفت انگشت من قطع شده تو مـیگویی کـه به نفع ماشده

به زندانبان دستور داد که تا وزیر را بـه زندان بیـاندازند و تا او دستور نداده او را درون نیـاورند

چند روزی گذشت ، یـه روز پادشاه بـه شکار رفت و در جنگل گم شد تنـهای تنـها بود ناگهان قبیله ای بـه او حمله د و او را گرفتند و مـی خواستند او را بخورند ، شاه رابستند و اورا د

این قبیله یک سنتی داشتند کـه باید فردی کـه خورده مـیشود تمام بدنش سالم باشد ولی پادشاه دوتا انگشت نداشت بعد اورا ول د که تا برود .

شاه بـه دربار باز گشت ودستور داد کـه وزیر را از زندان درون آورند

وزیر آمد نزد پادشاه و گفت با من چه کار داری ؟

شاه بـه وزیر خندید و گفت :این جمله ای کـه گفتی هر اتفاقی کـه مـی افتد بـه نفع ماست درست بود ، من نجات پیدا کردم ولی این بـه نفع من شد ولی تو درون زندان شدی

این چه نفعی است

شاه این را گفت و اورا مسخره کرد ، وزیر گفت اتفاقاً بـه نفع من هم شد

شاه گفت چطور؟

وزیر گفت شما هر کجا کـه مـیرفتید من را هم با خود مـیبردید ولی آنجا من نبودم اگر مـی بودم آنـها مرا مـیخوردند بعد به نفع من هم بوده هست وزیر این را گفت و رفت .

نکته اخلاقی : هر اتفاقی کـه مـی افتد بـه نفع ماست

S0R3N4

28-04-2010, 23:37

چـــیــزهـــای کـــوچـــک زنـــدگـــی !

بعد از حادثه یـازدهم سپتامبر کـه منجر بـه فروریختن برج های دو قلوی معروف آمریکا شد، یک شرکت از بازماندگان شرکت های دیگری کـه از این حادثه جان سالم بـه در بودند خواست که تا از فضای درون دسترس شرکت آنـها استفاده کنند.
در صبح روز ملاقات مدیر واحد امنیت داستان زنده ماندن این افراد را به منظور بقیـه نقل کرد و همـه این داستان ها درون یک چیز مشترک بودند و آن اتفاقات کوچک بود:
چیزهای کوچک
- مدیر شرکت آن روز نتوانست بـه برج برسد چرا کـه روز اول کودکستان پسرش بود و باید شخصا درون کودکستان حضور مـی یـافت.
- همکار دیگر زنده ماند چون نوبت او بود کـه برای بقیـه شیرینی دونات بخرد
- یکی از خانم ها دیرش شد چون ساعت زنگدارش سر وقت زنگ نزد!
- یکی دیگر نتوانست بـه اتوبوس برسد.
- یکی دیگر غذا روی لباسش ریخته بود و به خاطر تعویض لباس تاخیر کرد.
- اتومبیل یکی دیگر روشن نشده بود.
- یکی دیگر درست موقع خروج از منزل بـه خاطر زنگ تلفن مجبور شده بود برگردد.
- یکی دیگر بچه اش تاخیر کرده بود و نتوانسته بود سروقت حاضر شود.
- یکی دیگر تاکسی گیرش نیـامده بود.
- و یکی کـه مرا تحت تاثیر قرار داده بودی بود کـه آن روز صبح یک جفت کفش نو خریده بود و با وسایل مختلف سعی کرد بـه موقع سرکار حاضر شود. اما قبل از اینکه بـه برج ها برسد روی پایش تاول زده بود و به همـین خاطر کنار یک دراگ استور ایستاد که تا یک چسب زخم بخرد.
و بـه همـین خاطر زنده ماند!

به همـین خاطر هر وقت، درون ترافیک گیر مـی افتم، آی را از دست مـی دهم، مجبور برگردم که تا تلفنی را جواب دهم ...
و همـه چیزهای کوچکی کـه آزارم مـی دهد، با خودم فکر مـی کنم
که خدا مـی خواهد درون این لحظه من زنده بمانم.

دفعه بعد هم کـه شما حس کردید صبح تان خوب شروع نشده است
بچه ها درون لباس پوشیدن تاخیر دارند
نمـی توانید کلید ماشین را پیدا کنید
با چراغ قرمز روبرو مـی شوید
عصبانی یـا افسرده نشوید
بدانید کـه خدا مشغول مواظبت از شماست

S0R3N4

28-04-2010, 23:42

S0R3N4

28-04-2010, 23:56

چاک از یک مزرعه‌دار درون تکزاس یک الاغ خرید بـه قیمت ۱۰۰ دلار. قرار شد کـه مزرعه‌دار الاغ را روز بعد تحویل بدهد. اما روز بعد مزرعه‌دار سراغ چاک آمد و گفت: «متأسفم جوون. خبر بدی برات دارم. الاغه مرد.»

چاک جواب داد: «ایرادی نداره. همون پولم رو بعد بده.»

مزرعه‌دار گفت: «نمـی‌شـه. آخه همـه پول رو خرج کردم..»

چاک گفت: «باشـه. بعد همون الاغ مرده رو بهم بده.»

مزرعه‌دار گفت: «مـی‌خوای باهاش چی کار کنی؟»

چاک گفت: «مـی‌خوام باهاش قرعه‌کشی برگزار کنم.»

مزرعه‌دار گفت: «نمـی‌شـه کـه یـه الاغ مرده رو بـه قرعه‌کشی گذاشت!»

چاک گفت: «معلومـه کـه مـی‌تونم. حالا ببین. فقط بهی نمـی‌گم کـه الاغ مرده است.»

یک ماه بعد مزرعه‌دار چاک رو دید و پرسید: «از اون الاغ مرده چه خبر؟»

چاک گفت: «به قرعه‌کشی گذاشتمش. ۵۰۰ که تا بلیت ۲ دلاری فروختم و ۸۹۸ دلار سود کردم.»

مزرعه‌دار پرسید: «هیچ هم شکایتی نکرد؟»

چاک گفت: «فقط همونی کـه الاغ رو بود. من هم ۲ دلارش رو بعد دادم.»

Sharim

29-04-2010, 19:30

رسم هست که درون ایـام کریسمس و در واقع آخرین ماه از سال مـیلادی چهار شمع روشن مـینمایند، هر شمع یک هفته مـیسوزد و به این ترتیب که تا پایـان ماه هر چهار شمع مـیسوزند، شمعها نیز به منظور خود داستانی دارند.
امـیدواریم با خواندن این داستان امـید درون قلبتان ریشـه دواند.

شمع ها بـه آرامـی مـی سوختند، فضا بـه قدری آرام بود کـه مـی توانستی صحبتهای آن ها را بشنوی.

اولی گفت: من صلح هستم! با وجود اين هيچ نمـی تواند مرا به منظور هميشـه روشن نگه دارد.
فکر مـیکنم بـه زودی از بین خواهم رفت.
سپس شعله اش بـه سرعت کم شد و از بين رفت.

دومـی گفت: من ايمان هستم! با اين وجود من هم ناچارا مدتی زيادی روشن نمـی مانم، و معلوم نیست که تا چه زمانی زنده باشم، وقتی صحبتش تمام شد نسيم ملايمـی بر آن وزيد و شعله اش را خاموش کرد.

شمع سوم گفت: من عشق هستم! ولی آنقدر قدرت ندارم کـه روشن بمانم.
مردم مرا کنار مـی گذارند و اهميت مرا درک نمـی کنند، آنـها حتی عشق ورزيدن بـه نزديکترينانشان را هم فراموش مـی کنند و کمـی بعد او هم خاموش شد.

ناگهان ... پسری وارد اتاق شد و شمع های خاموش را ديد و گفت: چرا خاموش شده ايد؟
قرار بود شما که تا ابد بمانيد و با گفتن اين جمله شروع کرد بـه گريه .

سپس شمع چهارم گفت: نترس که تا زمانی کـه من روشن هستم مـی توانيم شمع های ديگر را دوباره روشن کنيم.
من اميد هستم!

کودک با چشمـهای درخشان شمع اميد را برداشت و شمع های ديگر را روشن کرد.

چه خوب هست که شعله اميد هرگز درون زندگيتان خاموش نشود.
هر يک از ما مـی توانيم اميد، ايمان، صلح و عشق را حفظ و نگهداری کنيم.
------------------------

کاش هیشکی از زندگی نا امـید نشـه ...

---------- Post added at 07:22 PM ---------- Previous post was at 07:19 PM ----------

معلم یک کودکستان بـه بچه های کلاس گفت کـه مـیخواهد با آنـها بازی کند.
او بـه آنـها گفت کـه فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن بـه تعداد آدمـهایی کـه از آنـها بدشان مـیآید، سیب زمـینی بریزند و با خود بـه کودکستان بیـاورند.
فردا بچه ها با کیسه های پلاستیکی بـه کودکستان آمدند.
در کیسه بعضی ها 2 بعضی ها 3، و بعضی ها 5 سیب زمـینی بود.
معلم بـه بچه ها گفت: که تا یک هفته هر کجا کـه مـی روند کیسه پلاستیکی را با خود ببرند.

روزها بـه همـین ترتیب گذشت و کم کم بچه ها شروع د بـه شکایت از بوی سیب زمـینی های گندیده.
به علاوه ، آنـهایی کـه سیب زمـینی بیشتری داشتند از حمل آن بار سنگین خسته شده بودند.
پس از گذشت یک هفته بازی بالاخره تمام شد و بچه ها راحت شدند.

معلم از بچه ها پرسید: از اینکه یک هفته سیب زمـینی ها را با خود حمل مـی کردید چه احساسی داشتید؟
بچه ها از اینکه مجبور بودند ، سیب زمـینی های بد بو و سنگین را همـه جا با خود حمل کنند شکایت داشتند.
آنگاه معلم منظور اصلی خود را از این بازی، این چنین توضیح داد: این درست شبیـه وضعیتی هست که شما کینـه آدم هایی کـه دوستشان ندارید را درون دل خود نگه مـی دارید و همـه جا با خود مـی برید.
بوی بد کینـه و نفرت قلب شما را فاسد مـی کند و شما آن را بـه همـه جا همراه خود حمل مـی کنید.
حالا کـه شما بوی بد سیب زمـینی ها را فقط به منظور یک هفته نتوانستید تحمل کنید.
پس چطور مـی خواهید بوی بد نفرت را به منظور تمام عمر درون دل خود تحمل کنید؟!

----------

دشمنات بـه قدری ارزش ندارن کـه به خاطرشون خودت رو اذیت کنی .

---------- Post added at 07:23 PM ---------- Previous post was at 07:22 PM ----------

درخشش کاذب!

یك روز صبح بـه همراه یكی از دوستان آرژانتینی ام درون بیـابان «موجاوه» قدم مـی زدیم كه چیزی را دیدیم كه درون افق مـی درخشید.
هرچند مقصود ما رفتن بـه یك «دره» بود، به منظور دیدن آن چه آن درخشش را از خود باز مـی تاباند، مسیر خود را تغییر دادیم.
تقریباً یك ساعت درون زیر خورشیدی كه مدام گرم تر مـی شد راه رفتیم و تنـها هنگامـی كه بـه آن رسیدیم توانستیم كشف كنیم كه چیست.
یك بطری نوشابه خالی بود.
غبار صحرایی درون درونش متبلور شده بود.

از آن جا كه بیـابان بسیـار گرم تر از یك ساعت قبل شده بود، تصمـیم گرفتیم دیگر بـه سمت «دره» نرویم.
به هنگام بازگشت فكر كردم چند بار بـه خاطر درخشش كاذب راهی دیگر، از پیمودن راه خود باز مانده ایم؟
اما باز فكر كردم: اگر بـه سمت آن بطری نمـی رفتیم چطور مـی فهمـیدیم فقط درخششی كاذب است؟
«پائولو كوئیلو»

پس نتیجه مـی گیریم كه هر شكست لااقل این فایده را دارد، كه انسان یكی از راههایی را كه بـه شكست منتهی مـی شود مـی شناسد.

---------- Post added at 07:27 PM ---------- Previous post was at 07:26 PM ----------

براي اينکه تشخيص دهيد کارمندان جديد را بهتر هست در کدام بخش بـه کار بگماريد، مي توانيد بـه ترتيب زير عمل کنيد:
400 عدد آجر درون اتاقي بگذاريد و کارمندان جديد را بـه آن اتاق هدايت نماييد.
آنـها را ترک کنيد و بعد از 6 ساعت بازگرديد.

سپس موقعيت ها را تجزيه و تحليل کنيد:
* اگر دارند آجرها را مي شمرند، آنـها را درون بخش حسابداري بگذاريد.
* اگر از نو (براي بار دوم) دارند آجرها را مي شمرند، آنـها را درون بخش مميزي بگذاريد.
* اگر همـه اتاق را با آجرها آشفته کرده اند، آنـها را درون بخش مـهندسي بگذاريد.
* اگر آجرها را بـه طرزي فوق العاده مرتب کرده اند، آنـها را درون بخش برنامـه ريزي بگذاريد.
* اگر آجرها را بـه يکديگر پرتاب مي کنند، آنـها را درون بخش اداري بگذاريد.
* اگر درون حال چرت زدن هستند، آنـها را درون بخش حراست بگذاريد.
* اگر آجرها را تکه تکه کرده اند، آنـها را درون قسمت فناوري اطلاعات بگذاريد.
* اگر بيکار نشسته اند، آنـها را درون قسمت نيروي انساني بگذاريد..
* اگر سعي مي کنند آجرها ترکيب هاي مختلفي داشته باشند و مدام جستجوي بيشتري مي کنند و هنوز يک آجر هم تکان نداده اند، آنـها را درون قسمت حقوق و دستمزد بگذاريد.
* اگر اتاق را ترک کرده اند، آنـها را درون قسمت بازاريابي بگذاريد .
* اگر بـه بيرون پنچره خيره شده اند، آنـها را درون قسمت برنامـه ريزي استراتژيک بگذاريد.
* اگر بدون هيچ نشانـه اي از تکان خوردن آجرها با يکديگر درون حال حرف زدن هستند، بـه آنـها تبريک بگوييد و آنـها را درون قسمت مديريت قرار دهيد!

---------- Post added at 07:30 PM ---------- Previous post was at 07:27 PM ----------

روزی مرد جوانی نزد شری راما کریشنا رفت و گفت: مـیخواهم خدا را همـین الآن ببینم!!!
کریشنا گفت : قبل از آنکه خدا را ببینی حتما به رودخانـه گنگ بروی و خود را شستشو بدهی.
او آن مرد را بـه کنار رودخانـه گنگ برد و گفت: بسیـار خوب حالا برو توی آب.
هنگامـی کـه جوان درون آب فرو رفت، کریشنا او را بـه زیر آب نگه داشت.
عکسالعمل فوری مرد این بود کـه برای بدست آوردن هوا مبارزه کند.
وقتی کریشنا متوجه شد کـه آن شخص دیگر بیشتر از این نمـیتواند درون زیر آب بماند بـه او اجازه داد از آب خارج شود.

در حالی کـه آن مرد جوان درون کنار رودخانـه بریده بریده نفس مـیکشید، کریشنا از او پرسید: وقتی درون زیر آب بودی بـه چه فکر مـیکردی؟ آیـا بـه پول، زن، بچه یـا اسم و مقام و حرفه؟!!

مرد پاسخ داد: نـه بـه تنـها چیزی کـه فکر مـیکردم هوا بود.
کریشنا گفت: درست است.
حالا هر وقت قادر بودی بـه خدا هم بـه همان طریق فکر کنی فوری او را خواهی دید.

ازانی کـه ادعای خداشناسی مـیکننی رو مـیشناسید کـه اینطور باشـه ؟! جواب منفیـه ، چون تمامش ریـا و فریب و دروغه !

mohsen_gh1991

29-04-2010, 21:06

Sharim

30-04-2010, 11:11

چاله وبیمارستان

چاله ای دریکی ازخیـابانـهای شـهروجودداشت و مردم از وجود این چاله گله داشتند زیرابدلیل تاریکی خیـابان بعضی وقتاآدمـهای اون محل توی اون چاله مـی افتادند وبه شدت زخمـی مـی شدند

بنابراین همگی تصمـیم گرفتند روبروی فرمانداری شـهرجمع شوندواعتراض خودشان روبگن
باکلی شعار وهیـاهو بالاخره فرمانداروشـهردارونماینده شـهردرمجلس بیرون اومدن وپشت تریبون قرارگرفتن.

ابترماندارشروع بـه سخنرانی کرد وهمـه ساکت شدن.فرماندارگفت من راه حل بسیـارخوب دارم واون اینـه کـه ما یـه مرکز فوریتهای پزشکی درنزدیکی اون چاله ایجادکنیم تاهرموقعی دراون چاله افتادسرعا اونو باآمبولانس بـه بیمارستان برسونـه.مردم همگی خوشحال کف مـیزدندوایول مـیگفتن

تااینکه شـهردار پاشدوروبه فرماندار کردوگفت این یـه راه حل مسخره هست چون شاید تاآمبولانس اون زخمـی روبرسونـه بیمارستان طرف بمـیره ، بنابراین من پیشنـهادمـیکنم کـه یک بیمارستان رودرنزدیکی اون چاله ایجادبشـه کـه اگهی تواون چاله بیفته سریع برسه بیمارستان وموردمداواقرار بگیره واینجوری شانص زنده ماندش بیشتره.

دیگه مردم سرازپانمـی شناختن کلی خوشحال شدن کـه صاحب یـه بیمارستان جدید مـیشوند

ناگهان نماینده شـهر گفت کـه نـه فرماندار عقل داردنـه شـهردار.
چون ساخت یـه بیمارستان حداقل2سال زمان مـیبرد ومابرای الان چاره مـی خواهیم
مردم همگی ساکت شدن کـه آقای نماینده چه راه حلی داره
که نماینده گفت مااین چاله راپرمـیکنیم ودرکناربیمارستان شـهر یـه چاله مـیکنیم اینجوری هم سریعتره وهم ارزانتر.

---------- Post added at 11:11 AM ---------- Previous post was at 11:10 AM ----------

داستانـهای کوتاه
امـید

شخصی را بـه جهنم مـی‌بردند. درون راه بر مـی‌گشت و به عقب خيره مـیشد. ناگهان خدا فرمود: او را بـه بهشت ببريد.

فرشتگان پرسيدند چرا؟ پروردگار فرمود: او چند بار بـه عقب نگاه کرد ..... او اميد بـه بخشش داشت.
عاشق

امـیری بـه شاهزاده گفت: من عاشق توام. شاهزاده گفت: زیباتر از من م هست که درون پشت سر تو ایستاده است.

امـیر برگشت و دید هیچنیست. شاهزاده گفت: عاشق نیستی ! عاشق بـه غیر نظر نمـی‌کند.
زیبایی

ک طبق معمول هر روز جلوي کفش فروشي ايستاد و به کفش‌هاي قرمز رنگ با حسرت نگاه کرد بعد بـه بسته‌هاي چسب زخمي کـه در دست داشت خيره شد و ياد حرف پدرش افتاد: اگر که تا پايان ماه هر روز بتوني تمام چسب زخم‌هايت را بفروشي آخر ماه کفش‌هاي قرمز رو برات مي‌خرم." ک بـه کفش‌ها نگاه کرد و با خود گفت: يعني من بايد دعا کنم کـه هر روز دست و پا يا صورت ١٠٠ نفر زخم بشـه که تا ..... و بعد شانـه‌هايش را بالا انداخت و راه و افتاد و گفت: نـه ..... خدا نکنـه ..... اصلآ کفش نمي‌خوام.
عملیـات

پنج بار دیگه نقشـه رو مرور کرد. منتظر فرصت مناسب بود. دیگه موقع عملی ش بود. حرکت کرد و آروم آروم از بین چند که تا مانع رد شد.ی نبود بلاخره رسید. که تا دستش رو دراز کرد ..... اون سیب‌زمـینی‌ها مال شامـه، ناخنک نزن بچه. عملیـات بود.
یـاد دوران

چارده سال هست که مـی‌خندی درون این قاب ..... هنوز جوان مانده‌ای! چارده سال هست که مـی‌گریم بر این قاب ..... چه قدر پیر شده‌ام!
دوران کودکی

دوچرخم رو درون زیرزمـین قایم کردم که تا هیچکی نتونـه اونو بدزده مداد رنگیم رو درون جامدادی گذاشتم کـه گم نشـه. لباسم رو درون گنجه گذاشتم و درش رو قفل کردم کـه دستی بـه اونا نرسه توپم رو تو کیسه توری گذاشتم و به دیوار زدم که تا هیچکی اون رو بر نداره. سال‌ها و سال‌ها از اونا مواظبت کردم ولی نمـی‌دونم چه وقت، کی، از کجا اومد و روزای کودکیم رو برد.
خجالت

مـی‌خوام ببرمت آسایشگاه، جایی کـه پیر پاتالای همسن و سال خودت هستن همشون مثل خودت دندون شیری‌هاشون افتاده. منم دیگه مجبور نیستم عذاب دیدن صورت چروکیده‌ات رو تحمل کنم. اما من هر وقت تو رو نگاه کردم، لحظه تولدت رو بـه یـاد آوردم و از داشتنت بـه خودم بالیدم. نبینمت دلم مـی‌گیره ...
خیـانت

دیدم، فهمـیدم، سرم گیج رفت اما ایستادم. دید، فهمـید، ترسید. جلو رفتم: گل من، باغچه نو مبارک

Sharim

01-05-2010, 21:59

اینو حتما بخونید :

خاطره ی پروفسور حسابی و انیشتین

پروفسور حسابی چند نظریـه مـهم درون علم فیزیک داشتند کـه مـهم ترین وآخرین آن ها نظریـه بی نـهایت بودن ذرات بود، درون این ارتباط با چندین دانشمند اروپایی مکاتبه و ملاقات مـی کنند و همـه آنـها توصیـه مـی کنند کـه بهتر هست که بطور مستقیم با دفتر پروفسور انیشتین تماس بگیرد بنابراین ایشان نامـه ای همراه با محاسبات مربوطه را به منظور دفتر ایشان درون دانشگاه پرینستون مـی فرستند بعد از مدتی ایشان بـه این دانشگاه دعوت مـیشوند و وقت ملاقاتی با دستیـار انیشتین برایشان مشخص مـیشود بعد ازملاقات با پروفسور شتراووس بـه ایشان گفته مـی شود کـه برای شما وقت ملاقاتی با پروفسور انیشتین تعیین مـی شود کـه نظریـه خود را بصورت حضوری با ایشان مطرح کنید.

پروفسور حسابی این ملاقات را چنین توصیف مـی کنند:
وقتی به منظور اولین بار با بزرگترین دانشمند فیزیک جهان آلبرت انیشتین روبرو شدم ایشان را بی اندازه ساده، آرام و متواضع یـافتم و البته فوق العاده مودب و صمـیمـی! زودتر از من درون اتاق انتظار دفتر خودش، بـه انتظار من نشسته بود و وقتی من وارد شدم با استقبالی گرم مرا بـه دفترکارش برد و بدون اینکه پشت مـیزش بنشیند کنار من روی مبل نشست، نظریـه خود را درارتباط با بی نـهایت بودن ذرات به منظور ایشان توضیح دادم، بعد از اینکه نگاهی بـه برگه های محاسباتی من انداختند، گفتند کـه ما یکماه دیگر با هم ملاقات خواهیم کرد.

یکماه بعد وقتی دوباره بـه ملاقات انیشتین رفتم بـه من گفت : من بـه عنوانی کـه در فیزیک تجربه ای دارم مـی توانم بـه جرات بگویم نظریـه شما درون آینده ای نـه چندان دور علم فیزیک را متحول خواهد کرد باورم نمـی شد کـه چه شنیده ام، دیگر ازخوشحالی نمـی توانستم نفس بکشم، درون ادامـه اما توضیح دادند کـه البته نظریـه شما هنوز متقارن نیست حتما بیشتر روی آن کار کنید به منظور همـین بهتر هست به تحقیقات خود ادامـه دهید من بـه دستیـارم خواهم گفت همـه امکانات لازم را درون اختیـار شما بگذارند، بـه این ترتیب با پیگیری دستیـار و ارسال نامـه ای با امضا انیشتین، بهترین آزمایشگاه نورآمریکا درون دانشگاه شیکاگو، با امکانات لازم را درون اختیـار من قرار دادند و درخوابگاه دانشگاه نیز یک اتاق بسیـار مجهز مانند اتاق یک هتل درون اختیـار من گذاشتند،اولین روزی کـه کارم را درون آزمایشگاه شروع کردم و مشغول جابجایی وسایل شخصی بر روی مـیزم و کشوهای آن بودم، متوجه شدم یک دسته چک سفید کـه تمام برگه های آن امضا شده بود درون داخل یکی از کشوها جا مانده است، بسرعت آن را نزد رئیس آزمایشگاه بردم و مسئله را توضیح دادم، رئیس آزمایشگاه گفت این دسته چک جا نمانده متعلق بـه شما هست که تمام نیـازمندیـهای تحقیقاتی خود را بدون تشریفات اداری تهیـه کنید این امکان به منظور تمام پژوهشگران این آزمایشگاه فراهم شده است، گفتم اما با این روش امکان سوءاستفاده هم وجود دارد؟ او درون پاسخ گفت درصد پیشرفت ما از این اعتماد درون مقابل خطاهای احتمالی همکاران خیلی ناچیز است.

بعد از مدتها تحقیق بالاخره نظریـه ام آماده شد و درخواست جلسه دفاعیـه را بـه دانشگاه پرینستون فرستادم و بالاخره روزدفاع مشخص شد، با تشویق حاضرین درون جلسه، وارد سالن شدم و با کمال شگفتی دیدم انیشتین درون مقابل من ایستاد و ابراز احترام کرد و به دنبال او سایر اساتید و دانشمندان هم برخواستند، من کـه کاملا مضطرب شده و دست و پای خود را گم کرده بودم با اشاره ی پروفسور انیشتین و نشتستن درون کنار ایشان کمـی آرام تر شده، سپس بـه پای تخته رفتم شروع کردم بـه توضیح معادلات و محاسباتم و سعی کردم کـه با عجله نظراتم را بگویم کـه پروفسور انیشتین من را صدا کرده و گفتند کـه چرا اینـهمـه با عجله؟ گفتم نمـی خواهم وقت شما و اساتید را بگیرم ولی ایشان با محبت گفتند خیر الان شما پروفسور حسابی هستید و من و دیگران الان دانشجویـان شما هستیم و وقت ما کاملا درون اختیـارشماست.

آن جلسه دفاعیـه به منظور من یکی از شیرین ترین و آموزنده ترین لحظات زندگیم بود من درون نزد بزرگترین دانشمند فیزیک جهان یعنی آلبرت انیشتین از نظریـه خودم دفاع مـی کردم و مردی با این برجستگی من را استاد خود خطاب کرد و من بزرگترین درس زندگیم را نیز آنجا آموختم کـه هر چه انسان وجود ارزشمندتری دارد همان اندازه متواضع، مودب و فروتن نیز هست. بعد ازب درجه دکترا انیشتین بـه من اجازه داد کـه در کنار او درون دانشگاه پرینستون بـه تدریس و تحقیقاتم ادامـه دهم

ssaraa

02-05-2010, 13:34

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]صدا پاشنـه‌ی چکمـه‌هاش را مـی‌شنیدم. مـی‌دوید صِدام مـی‌کرد. آن‌طرفِ خیـابان، ایستادم جلو ماشین...

نشسته بودم رو نیم‌کتِ پارک، کلاغ‌ها را مـی‌شمردم که تا بیـاید. سنگ مـی‌انداختم بهشان. مـی‌پد، دورتر مـی‌نشستند. کمـی بعد دوباره برمـی‌گشتند، جلوم رژه مـی‌رفتند. ساعت از وقتِ قرار گذشت. نیـامد. نگران، کلافه، عصبی‌ شدم. شاخه‌گلی کـه دستم بود سَرْ خَم کرده داشت مـی‌پژمرد.
طاقتم طاق شد. از جام بلند شدم ناراحتیم را خالی کردم سرِ کلاغ‌ها.
گل را هم انداختم زمـین، پاسارَش کردم. گَند زدم بهش. گل‌برگ‌هاش کَنده، پخش، لهیده شد. بعد، یقه‌ی پالتوم را دادم بالا، دست‌هام را کردم تو جیب‌هاش، راهم را کشیدم رفتم. نرسیده بـه درِ پارک، صِداش ِ سر آمد.
صدای تندِ قدم‌هاش و صِدای نَفَس نَفَس‌هاش هم.
برنگشتم به‌ رووش. حتی به منظور دعوا، مُرافعه، قهر. از درون خارج شدم. خیـابان را بـه دو گذشتم. هنوز داشت پُشتم مـی‌آمد. صدا پاشنـه‌ی چکمـه‌هاش را مـی‌شنیدم. مـی‌دوید صِدام مـی‌کرد.
آن‌طرفِ خیـابان، ایستادم جلو ماشین. هنوز پُشتَ‌م بِش بود. کلید انداختَ‌م درون را باز کنم، بنشینم، بروم. به منظور همـیشـه. باز کرده نکرده، صدای بووق - ترمزی شدید و فریـاد - ناله‌ای کوتاه ریخت تو گوش‌هام - تو جانم.
تندی برگشتم. دیدمش. پخشِ خیـابان شده بود. به‌روو افتاده بود جلو ماشینی کـه بِش زده بود و راننده‌ش هم داشت توو سرِ خودش مـی‌زد. سرش خورده بود روو آسفالت، پُکیده بود و خون، راه کشیده بود مـی‌رفت سمتِ جوویِ کنارِ خیـابان.
ترس‌خورده - هول دویدم طرفش. بالا سرش ایستادم.
مبهوت.
گیج.
مَنگ.
هاج و واج نِگاش کردم.
توو دستِ چپش بسته‌ی کوچکی بود. کادو پیچ. محکم چسبیده بودش. نِگام رفت ماند روو آستینِ مانتوش کـه بالا شده، ساعتَ‌ش پیدا بود. چهار و پنج دقیقه. نگام برگشت ساعتِ خودم را سُکید.
چهار و چهل و پنج دقیقه!
گیجْ - درب و داغانْ نِگا ساعتِ راننده‌ی بخت برگشته کردم. عدلْ چهار و پنج دقیقه بود!!

*ALONE*

02-05-2010, 17:41

*ALONE*

02-05-2010, 17:48

روزی یک مرد روحانی با خداوند مکالمـه ای داشت: 'خداوندا! دوست دارم بدانم بهشت و جهنم چه شکلی هستند؟ '، خداوند او را بـه سمت دو درون هدایت کرد و یکی از آنـها را باز کرد، مرد نگاهی بـه داخل انداخت، درست درون وسط اتاق یک مـیز گرد بزرگ وجود داشت کـه روی آن یک ظرف خورش بود، کـه آنقدر بوی خوبی داشت کـه دهانش آب افتاد، افرادی کـه دور مـیز نشسته بودند بسیـار لاغر مردنی و مریض حال بودند، بـه نظر قحطی زده مـی آمدند، آنـها درون دست خود قاشق هایی با دسته بسیـار بلند داشتند کـه این دسته ها بـه بالای بازوهایشان وصل شده بود و هر کدام از آنـها بـه راحتی مـی توانستند دست خود را داخل ظرف خورش ببرند که تا قاشق خود را پر نمایند، اما از آن جایی کـه این دسته ها از بازوهایشان بلند تر بود، نمـی توانستند دستشان را برگردانند و قاشق را درون دهان خود فرو ببرند.

مرد روحانی با دیدن صحنـه بدبختی و عذاب آنـها غمگین شد، خداوند گفت: 'تو جهنم را دیدی، حال نوبت بهشت است'، آنـها بـه سمت اتاق بعدی رفتند و خدا درون را باز کرد، آنجا هم دقیقا مثل اتاق قبلی بود، یک مـیز گرد با یک ظرف خورش روی آن و افراد دور مـیز، آنـها مانند اتاق قبل همان قاشق های دسته بلند را داشتند، ولی بـه اندازه کافی قوی و چاق بوده، مـی گفتند و مـی خندیدند، مرد روحانی گفت: 'خداوندا نمـی فهمم؟!'، خداوند پاسخ داد: 'ساده است، فقط احتیـاج بـه یک مـهارت دارد، مـی بینی؟ اینـها یـاد گرفته اند کـه به یکدیگر غذا بدهند، درون حالی کـه آدم های طمع کار اتاق قبل تنـها بـه خودشان فکر مـی کنند!'

*ALONE*

02-05-2010, 18:08

*ALONE*

02-05-2010, 18:27

*ALONE*

02-05-2010, 18:46

*ALONE*

02-05-2010, 18:53

Sharim

02-05-2010, 21:08

درسی بزرگ از بودا

مـی گويند بودا هر گاه با بی احترامـی يا بد رفتاریی مواجه ميشده...از او تشکر مـی کرده است! وقتی علت را مـی پرسيدند.. بودا مـی گفته است: زندگی آينـه ای هست که ما خود را درون آن مـی بينيم. نوع رفتار ديگران با ما نشانـه وجود منشاء آن نوع رفتار درون خود ماست کـه بعنوان همسان جذب شده است. و بدینگونـه مـی توان عیوب خود را یـافت. اگر مخالفان خود را به‌ پای چوبه‌ی اعدام مـی کشانی ! بدان‌ صاحب عقلی هستی بسان طناب . و اگر مخالفان خود را به‌ زندان مـی فرستی! بدان صاحب عقلی هستی بسان قفس . و اگر با مخالفان خود به‌ جنگ درمـی افتی! بدان صاحب عقلی هستی بسان چاقو . و اما اگر با مخالفان خود به‌ بحث و گفتگو مـی پردازی و آنـها را متقاعد مـی سازی و به‌ سخنان حق آنـها قناعت مـی کنی! بدان صاحب عقلی هستی‌ بسان عقل !!

Sharim

02-05-2010, 21:16

مزدای قرمز

مزدا 323 قرمز رنگ، که تا به نزدیکی جوان رسید بـه طور ناگهانی ترمز کرد. خودرو چند قدم جلوتر از جوان از حرکت ایستاد، اما راننده، خودرو را بـه عقب راند، که تا جایی کـه پنجره جلو دقیقا روبروی جوان قرار گرفت. این اولین خودرویی نبود کـه روبروی توقف مـی کرد، اما هریک از آنـها با بی توجهی جوان، بـه راه خود ادامـه مـی دادند .

جوان، مانتوی مشکی تنگی بـه تن کرده بود کـه چند انگشتی از یک پیراهن بلند تر بود. شلواری هم کـه تن ک بود،همچون مانتویش مشکی بود و تنگ مـی نمود کـه آن هم کوتاه بود و تا چند سانتی پایین تر از زانو را مـی پوشاند. بـه نظر مـی آمد کـه شلوار بـه خودی خود کوتاه نیست و انتهای ساق آن بـه داخل که تا شده . جوان نتوانست اهمـیتی بـه مزدای قرمز رنگ ندهد . سرش را بـه داخل پنجره خم کرد و به راننده گفت :" بفرمایید؟" .

مزدا مسافری نداشت . راننده آن پسر جوان و خوش چهره ای بود کـه عینک دودی ظریفی بـه چشم داشت . پسر جوان بدون معطلی و با بیـانی محترمانـه گفت : " خوشحال مـیشم که تا جایی برسونمتون". جوان گفت : " صادقیـه مـیرما". پسر جوان بی درنگ سرش را بـه نشانـه تائید تکان داد و پاسخ داد : " حتماً، بفرمایید بالا ". ک با متعجب ساختن پسر جوان، صندلی عقب را به منظور نشستن انتخاب کرد .چند لحظه ای از حرکت خودرو نگذشته بود کـه جوان ، درون حالی کـه روسری کوچک و قرمز خود را عقب و جلو مـی کشید و موهای سرازیر شده درون کنار صورتش را نظم مـی داد ،گفت :" توی ماشینت چیزی به منظور گوش نیست "

- البته .

پسر جوان ،سپس پخش خودرو را روشن کرد . صدای ترانـه ای انگلیسی زبان بـه گوش رسید . از آینـه بـه جوان نگاهی انداخت و با همان لبخند ضریفش کـه از ابتدا برداشت گفت :"کریس دبرگ هست ، حالا خوشتون نمـیاد عوضش کنم ". ک با شنیدن حرف پسرجوان ،خنده تمسخر آمـیزی سر داد .

- ها ها ها ، این کـه اریک کلاپتون . نمـیشنوی مگه ، انگلیسی مـی خونـه . اصلا کجاش شبیـه کریس دبرگ .

- اِه ، من که تا الان فکر مـی کردم کریس دبرگ . مثل اینکه خیلی خوب اینا رو مـی شناسید ها .

ک ، قیـافه ای بـه خود گرفت و ادامـه داد:" اِی ، کمـی "

- پسی طرف حسابمـه کـه خیلی موسیقی حالیشـه . من موسیقی رو خیلی دوست دارم ، اما الان اونقدر مشغله ذهنی دارم کـه حال و حوصله موسیقی کار رو ازم گرفته .

ک لبخندی زیرکانـه زد و با لحنی کش دار گفت:" ای بابا، بسوزه پدر عاشقی . چی شده ، راضی نمـیشـه ؟"

- نـه بابا، من که تا حالا عاشق نشده ام . البتهی رو پیدا نکرده ام کـه عاشقش بشم ، و اگرنـه اگه مورد خوبی پیش بیـاد ، از عاشقی هم بدم نمـیاد . اصل قضیـه اینـه که، قبل از اینکه با ماشین ب بیرون و در خدمت شما باشم ، توی خونـه با بابام دعوام شد .

- آخی ، سرچی؟ لابد پول بهت نمـی ده.

- نـه ، تنـها چیزی کـه مـیده پول . مشکل اینجاست کـه فردا دارم مـی رم بروکسل، اونوقت این آقا گیر داده بمون توی شرکت کار داریم .

با گفتن این جملات توسط پسر جوان ، ک، با اینکه سعی مـی کرد بـه چهره اش هویدا نشود ، اما کاملا چهره اش دگرگون شد و با لحنی کنجکاوانـه پرسید: "

اِه، بروکسل چی کار داری؟ "

- دایی ام چند سالی هست کـه اونجاست . بعد از سه چهار ماه کار مداوم ، مـی خواستم برم اونجا یـه استراحتی م؟

ک بادی بـه غبغب انداخت و سریع پاسخ داد:

- اتفاقا من هم یک هفته پیش از اسپانیـا برگشتم.

- اِه، شما هم اونجا فامـیل دارید؟ کدوم شـهر.

- فامـیل کـه نداریم ، به منظور تفریح رفته بودم ونیز.

پسر جوان نیشخندی زد و گفت : اصلا ولش کن بابا ، اسم قشنگتون چیـه؟

- من دایـانا هستم. اسم تو چیـه، چند سالته؟ چه کاره ای؟

- چه خبره؟ یکی یکی بپرسید، این جوری آدم هول مـیشـه ... اولاً این کـه اسم خیلی قشنگی دارید ، یکی از اون معدود اسم هایی کـه من عاشقشونم . اسم خودم سهیل ، 25 سالمـه و پیش بابام کـه کارگزار بورس کار مـی کنم . خوب حالا شما .

ک با شنیدن این حرفهای سهیل ، چهره اش گلگون شد و به تشویش افتاد .

- من کـه گفتم ، اسمم دایـاناست . 23 سالمـه و کار هم نمـی کنم . خونمون سمت الهیـه هست و الان هم محض تفریح دارم مـی رم صادقیـه . که تا حالا بوتیک های اونجا نرفته ام . با یکی از دوستام اونجا قرار گذاشته ام که تا بوتیک هاش رو ببینیم و اگه چیز قشنگی هم بود بخریم .

- همـین چیزایی هم کـه الان پوشیده اید خیلی قشنگه ها.

دایـانا ، گره کوچک روسریش را باز کرد و بار دیگر گره کرد . سپس گفت:

- اِی ، بد نیست . اما دیگه یک ماهی هست کـه خشون . خیلی قدیمـی شده اند ... . ولش کن ، اصلا از خودت بگو ، گفتی موسیقی کار نکرده ای و دوست داری کار کنی ، آره؟

- چرا ، که تا چند سال پیش یـه مدتی پیـانو کار مـی کردم.

ک ، سعی مـی کرد دلبرانـه سخن وری کند ، اما ناگهان بـه جوشش افتاد ، طوری کـه منقطع صحبت مـی کرد و کلمات را دستپاچه بیـان مـی کرد.

-ای وای، من عاشق پیـانو ام . خیلی دوست دارم پیـانو کار کنم ، یعنی یـه مدتی هست کـه کلاسش رو مـی رم ، اما هنوز خیلی بلد نیستم . ... اصلا اینجوری نمـیشـه، نگه دار بیـام جلو بشینم راحت تر حرف بزنیم .

سهیل ، بی ردنگ خودرو را متوقف کرد . دایـانا هم سریع پیـاده شد و به صندلی جلو رفت .

-دایـانا خانوم ، داریم مـی رسیما .

- دایـانا خانوم کیـه؟ دایـانا ... . ولش کن ، فعلا عجله ندارم . بهتره چند دقیقه دیگه هم با هم باشیم . آخه من تازه تو رو پیدا کرده ام . تو کـه مخالفتی نداری ؟

- نـه ، من کـه اومده بودم حالی عوض کنم . حالا هم کی بهتر از تو کـه حالم رو عوض کنـه . فقط حتما عرض کنم کـه الان ساعت نـه و نیمـه ، حواست باشـه کـه دیرت نشـه .

ک با شنیدن صحبت های سهیل، وقتی متوجه ساعت شد، چهره اش رنجور شد و در حالی کهخود رابا اضطراب مـی گزید ، گفت:

-آره راست مـیگی ... بعد حداقل یـه چند دقیقه ای ماشینت رو دور فلکه نگه دار ، باهات کار دارم .

سهیل ، با قبول حرفهای دایـانا ، حوالی مـیدان کـه رسید ، خودرو را متوقف کرد . روی خود را بـه ک کرد و کمرش را بـه در تکیـه داد . عینک دودی را از چشمانش برداشت .چهره ای نسبتا گیرا داشت . ته ریشی بـه صورتش بود و موهایی ژولیده داشت کـه تا گوشش را مـی پوشانید . پخش خودرو را خاموش کرد و سپس با همان لبخندی کـه برداشت گفت :

- بفرمایید.

دیگر کاملا از ظاهر و طرز صحبت ک مـی شد پی بـه هیجانش برد.

- موبایلت ... شماره موبایلت رو بده، البته اگه ممکنـه .

پسر جوان لحظه ای فکر کرد و سپس گوشی همراه خود را از روی داشبورد- پشت فرمان برداشت . آن را بـه سمت دایـانا دراز کرد.

- بگیر ، زنگ بزن گوشی خودت کـه هم شماره تو روی موبایلم ثبت بشـه و هم شماره من روی موبایل تو بیفته . فقط صبر کن روشنش کنم ... اونقدر اعصابم خورد بود کـه گوشی رو خاموش کردم .

دایـانا ، بـه محض دیدن گوشی گران قیمت سهیل بـه وجد آمد . اما سریع شوق خود را کتمان کرد و فقط بـه گفتن"کوشی خوبی داری ها" قناعت کرد .

- قابلت رو نداره . اتفاقا حتما عوضش کنم ، خیلی یوغره.

- خوب ، ممنون . فقط بگو کی مـی تونیم همدیگه رو دوباره ببینیم .

- ببینم چی مـیشـه . اگه فردا برم بروکسل کـه هیچ، اما اگه تهران بودم یـه کاریش مـی کنم . اصلا بهم زنگ بزن .

- باشـه ... بعد من مـی رم .فعلا خداحافظ .

- خوشحال شدم،...خداحافظ . ... زنگ یـادت نره .

جوان ، درحالی کـه احساس مسرت مـی کرد ، با گامـهایی لرزان (از شوق) از خودرو خارج شد . هر چند قدمـی کـه بر مـی داشت ،سرش را برمـی گرداند و مزدا را نگاه مـی کرد و دستی به منظور سهیل تکان مـی داد . بعد از دور شدن دایـانا ، سهیل از داخل خودرو پیـاده شد و طوری کـه دایـانا متوجه نمـی شد، او را تعقیب کرد .

حوالی همان مـیدان بود کـه دایـانا روی صندلی های یک ایستگاه اتوبوس نشست . سهیل ، گوشـه ای لابلای جمعیت درون حال گذر ، خود را پنـهان کرده بود و دایـانا را نظاره مـی کرد . دایـانا دستش را بـه ساق شلوار خود انداخت و تایی کـه از داخل داده بود را باز کرد . شلواردیگر کوتاه نبود . از داخل کیفی کـه بر روی دوشش بود مقنعه ای بیرون آورد و در لحظه ای کوتاه آنرا سر کرد و از زیر مقنعه ، تکه پارچه ای کـه بر سرش بود ، بیرون کشید . از داخل همان کیف ، آینـه کوچکی خارج کرد و با یک دستمال کوچک ، از آرایش غلیظی کـه روی صورتش بود کاست . موهای خرمایی رنگش را کـه روی صورتش سرازیر شده بود ، داخل مقنعه کرد و با آمدن اولین اتوبوس ، از محل خارج شد . سهیل درون طول دیدن این صحنـه ها ، همچنان لبخند برداشت . با رفتن دایـانا، سهیل بـه سمت مزدا حرکت کرد . بـه خودرو کـه نزدیک مـی شد زنگ موبایلی کـه همراهش بود ، بـه صدا درون آمد. سهیل بلافاصله پاسخ داد:

- بله؟

صدای خواهش های پسر جوانی از آنسوی گوشی آمد .

- سلام ، آقا هر چی مـی خوایی از تو ماشین بردار ، فقط ماشین رو سالم بهم تحویل بده . تو رو خدا ، بگو کجاست بیـام ببرم ...

- خوب بابا ، چه خبرته . که تا تو باشی و در ماشینت رو به منظور آب هویج گرفتن باز نزاری ... ببینم بـه پلیس هم زنگ زدی ؟

- نـه ، بـه جون شما نـه ، فقط تو رو خدا ماشین رو بده .

- جون من قسم نخور ، من کـه مـی دونم زنگ زده ای ...ولی عیبی نداره ، آدرس مـی دم بیـا ... فقط یـه چیزی ، این یـارویی کـه سی دیش توی ماشینت بود کی بود؟

- کی ؟ اون خارجیـه ؟ ... استینگ بود ، استینگ .

- هه هه ... یـه چیز دیگه هم مـی پرسم و بعدش آدرس رو مـی دم ؛ ونیز توی اسپانیـاست ؟

- ونیز؟ نـه بابا، ونیز کـه توی ایتالیـاست ... آقا داری مسخره ام مـی کنی ، آدرس رو بده دیگه ...

- نـه ، داشتم جدول حل مـی کردم . مزدای قرمزت ، ضلع جنوبی صادقیـه پارک شده . گوشیت رو مـی زارم توی ماشین ، ماشین رو هم مـی بندم و سوییچ رو مـی اندازم توی سطل آشغالی کـه کنار ماشینته . راستی یـه دایـانا خانوم هم بهت زنگ مـی زنـه ، یـه خوشگل،... برو حالش رو ببر ، برات مخ هم زدم ،... خداحافظ

Zende

03-05-2010, 21:45

بيسکويت
زني درون سالن فرودگاه منتظر پروازش بود. چون هنوز چند ساعت بـه پروازش باقي مانده بود، تصميم گرفت براي گذراندن وقت کتابي خريداري کند. او يک بسته بيسکوئيت نيز خريد.
او برروي يک صندلي دسته‌دار نشست و در آرامش شروع بـه خواندن کتاب کرد...
در کنار او يک بسته بيسکويت بود و مردي درون کنارش نشسته بود و داشت روزنامـه مي‌خواند.
وقتي کـه او نخستين بيسکويت را بـه دهان گذاشت، متوجه شد کـه مرد هم يک بيسکويت برداشت و خورد. او خيلي عصباني شد ولي چيزي نگفت.
پيش خود فکر کرد: «بهتر هست ناراحت نشوم. شايد اشتباه کرده باشد»
ولي اين ماجرا تکرار شد. هر بار کـه او يک بيسکويت برمي‌داشت، آن مرد هم همين کار را مي‌کرد. اين کار او را حسابي عصباني کرده بود ولي نمي‌خواست واکنش نشان دهد.
وقتي کـه تنـها يک بيسکويت باقي مانده بود، پيش خود فکر کرد: «حالا ببينم اين مرد بي‌ادب چکار خواهد کرد؟»
مرد آخرين بيسکويت را نصف کرد و نصفش را خورد.
اين ديگر خيلي پررويي مي‌خواست!
او حسابي عصباني شده بود.
در اين هنگام بلندگوي فرودگاه اعلام کرد کـه زمان سوار شدن بـه هواپيماست. آن زن کتابش را بست، چيزهايش را جمع و جور کرد و با نگاه تندي کـه به مرد انداخت از آنجا دور شد و به سمت ورودي اعلام شده رفت. وقتي داخل هواپيما روي صندلي‌اش نشست، دستش را داخل ساکش کرد که تا عينکش را داخل ساک قرار دهد و ناگهان با کمال تعجب ديد کـه جعبه ي بيسکويتش آنجاست، باز نشده و دست نخورده!

---------- Post added at 09:35 PM ---------- Previous post was at 09:34 PM ----------

مردي تخم عقابي پيدا كرد و آن را درون لانـه مرغي گذاشت . عقاب با بقيه جوجه ها از تخم بيرون آمد و با آن ها بزرگ شد . درون تمام زندگيش ، او همان كارهايي را انجام داد كه مرغ ها مي كردند ؛ براي پيدا كردن كرم ها و حشرات زمين را مي كند و قدقد مي كرد و گاهي با دست و پا زدن بسيار ، كمي درون هوا پرواز مي كرد .
سال ها گذشت و عقاب خيلي پير شد .
روزي پرنده باعظمتي را بالاي سرش بر فراز آسمان ابري ديد . او با شكوه تمام ، با يك حركت جزئي بالهاي طلاييش برخلاف جريان شديد باد پرواز مي كرد .
عقاب پير بهت زده نگاهش كرد و پرسيد : « اين كيست ؟»
همسايه اش پاسخ داد : « اين يك عقاب هست . سلطان پرندگان . او متعلق بـه آسمان هست و ما زميني هستيم. »
عقاب مثل يك مرغ زندگي كرد و مثل يك مرغ مرد . زيرا فكر مي كرد يك مرغ هست .

---------- Post added at 09:35 PM ---------- Previous post was at 09:35 PM ----------

وقتی کـه نوجوان بودم، یک شب با پدرم درون صف خرید بلیط سیرک ایستاده بودیم. جلوی ما یک خانواده پرجمعیت ایستاده بودند. بـه نظر مـی رسید پول زیـادی نداشتند.

شش بچه کـه همگی زیر دوازده سال بودند، لباس های کهنـه ولی درون عین حال تمـیـز پوشیده بودنـد. بچه ها همگی با ادب بودند. دوتا دوتا پشت پدر و مادرشان، دست همدیگر را گرفته بودند و با هیجان درون مورد برنامـه ها و شعبده بازی هایی کـه قرار بود ببینند، صحبت مـی د. مادر بازوی شوهرش را گرفته بود و با عشق بـه او لبخند مـی زد.
وقتی بـه باجه بلیط فروشی رسیدند، متصدی باجه از پدر خانواده پرسید:« چند عدد بلیط مـی خواهید؟» پدر جواب داد: « لطفاً شش بلیط به منظور بچه ها و دو بلیط به منظور بزرگسالان.»
متصدی باجه، قیمت بلیط ها را گفت. پدر بـه باجه نزدیکتر شد و به آرامـی پرسید:« ببخشید، گفتید چه قدر؟» متصدی باجه دوباره قیمت بلیط ها را تکرار کرد.
پدر و مادر بچه ها با ناراحتی زمزمـه د. معلوم بود کـه مرد پول کافی نداشت. حتماً فکر مـی کرد کـه به بچه های کوچکش چه جوابی بدهد؟
ناگهان پدرم دست درون جیبش برد و یک اسکناس بیست دلاری بیرون آورد و روی زمـین انداخت. بعد خم شد، پول را از زمـین برداشت، بـه شانـه مرد زد و گفت: « ببخشید آقا، این پول از جیب شما افتاد!»
مرد کـه متوجه موضوع شده بود، همان طور کـه اشک از چشمانش سرازیر مـی شد، گفت:« متشکرم آقا.»
مرد شریفی بود ولی درآن لحظه به منظور اینکه پیش بچه ها شرمنده نشود، کمک پدرم را قبول کرد.
بعد از این کـه بچه ها داخل سیرک شدند، من و پدرم از صف خارج شدیم و به طرف خانـه حرکت کردیم.

---------- Post added at 09:35 PM ---------- Previous post was at 09:35 PM ----------

کنار جاده نشسته بود و با چشمان بسته درون حال تفکر بود. ناگهان تمرکزش با صدای گوش خراش یک جنگجوی سامورایی بـه هم خورد:« پیرمرد، بهشت و جهنم را بـه من نشان بده!»
راهب بـه سامورایی نگاهی کرد و لبخندی زد. سامورایی از این کـه مـی دید راهب بی توجه بـه شمشیرش فقط بـه او لبخند مـی زند، برآشفته شد، شمشیرش را بالا برد که تا گردن راهب را بزند!
راهب بـه آرامـی گفت:« خشم تو نشانـه ای از جهنم است.»
سامورایی با این حرف آرام شد، نگاهی بـه چهره راهب انداخت و به او لبخند زد.
آنگاه راهب گفت:« این هم نشانـه بهشت!»

---------- Post added at 09:35 PM ---------- Previous post was at 09:35 PM ----------

مردی به منظور اصلاح سر و صورتش بـه ارایشگاه رفت درون حال کار گفت وگوی جالبی بین انـها درون گرفت انـها درون باره ی موضوعات و مطالب مختلف صبحت د وقتی بـه موضوع خدا رسیدند ارایشگر گفت: من باور نمـیکنم خدا وجود داشته باشد!
مشتری پرسید چرا باور نمـیکنی؟
کافی هست به خیـابان بروی که تا ببینی چرا خدا وجود ندارد!
به من بگو اگر خدا وجود داشت ایـا این همـه مریض مـی شدند بچه های بی سرپرست پیدا مـیشد؟
اگر خدا وجود مـی داشت،نباید درد و رنجی وجود داشته باشد
نمـی توانم خدای مـهربانی را تصور کنم کـه اجازه مـیدهد این چیز ها وجود داشته باشد.
مشتری لحظه ای فکر کرد،اما جوابی نداد،چون نمـی خواست جروبحث کند.
ارایشگر کارش را تمام کرد و مشتری از مغازه بیرون رفت.
به محض اینکه از اریشگاه بیرون اماد،در خیـابان مردی دید با موهای بلند و کثیف و به هم تابیده و ریش اصلاح نکرده.
ظاهرش کثیف و ژولیده بود.مشتری برگشت و دوباره وارد ارایشگاه شد
مـیدانی چیست،به نظر من ارایشگر ها هم وجود ندارند!
ارایشگر با تعجب گفت چرا چنین حرفی مـیزنی؟من اینجا هستم،من ارایشگرم.
من همـین الان موهای تورا کوتاه کردم.
مشتری با اعتراض گفت:نـه ارایشگر ها وجود ندارند،چون اگر وجود داشتند،هیچ مثل مردی کـه ان بیرون هست با موهای بلند و کثیف و ریش اصلاح نکرده پیدا نمـیشد!
او گفت:نـه،ارایشگرها وجود دارند،موضوع این هست که مردم بـه ما مراجعه نمـی کنند
مشتری تایید کرد:دقیقا نکته همـین جاست!خدا هم وجود دارد فقط مردم بـه او مراجعه نمـیکنند و دنبالش نمـی گردند
برای همـین هست که این همـه درد و رنج درون دنیـا وجود دارد

---------- Post added at 09:36 PM ---------- Previous post was at 09:35 PM ----------

فاصله که تا پیر مرد یک نفر بود ؛ روی نیمکتی چوبی ؛ روبه روی یک آب نمای سنگی .
پیرمرد از پرسید :
- غمگینی؟
- نـه .
- مطمئنی ؟
- نـه .
- چرا گریـه مـی کنی ؟
- دوستام منو دوست ندارن .
- چرا ؟
- جون قشنگ نیستم .
- قبلا اینو بـه تو گفتن ؟
- نـه .
- ولی تو قشنگ ترین ی هستی کـه من که تا حالا دیدم .
- راست مـی؟
- از ته قلبم آره
ک بلند شد پیرمرد را بوسید و به طرف دوستاش دوید ؛ شاد شاد.
چند دقیقه بعد پیر مرد اشک هاش را پاک کرد ؛ کیفش را باز کرد ؛ عصای سفیدش را بیرون آورد و رفت !!!

---------- Post added at 09:39 PM ---------- Previous post was at 09:36 PM ----------

عشق واقعی

یک روز آموزگار از دانش آموزانی کـه در کلاس بودند پرسید آیـا مـی توانید راهی غیر تکراری به منظور ابراز عشق ، بیـان کنید؟
برخی از دانش آموزان گفتند با بخشیدن عشقشان را معنا مـی کنند. برخی «گل و هدیـه» و «حرف های دلنشین» را راه بیـان عشق عنوان د. شماری دیگر هم گفتند «با هم بودن درون تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی» را راه بیـان عشق مـی دانند.
در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این کـه شیوه دلخواه خود را به منظور ابراز عشق بیـان کند،
داستان کوتاهی تعریف کرد:
یک روز زن و شوهر جوانی کـه هر دو زیست شناس بودند طبق معمول به منظور تحقیق بـه جنگل رفتند. آنان وقتی بـه بالای تپّه رسیدند درجا مـیخکوب شدند. یک قلاده ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر، تفنگ شکاری بـه همراه نداشت و دیگر راهی به منظور فرار نبود. رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند. ببر، آرام بـه طرف آنان حرکت کرد. همان لحظه، مرد زیست شناس فریـاد زنان فرار کرد و همسرش را تنـها گذاشت. بلافاصله ببر بـه سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه های مرد جوان بـه گوش زن رسید. ببر رفت و زن زنده ماند.
داستان بـه اینجا کـه رسید دانش آموزان شروع د بـه محکوم آن مرد. راوی اما پرسید : آیـا مـی انید آن مرد درون لحظه های آخر زندگی اش چه فریـاد مـی زد؟
بچه ها حدس زدند حتما از همسرش معذرت خواسته کـه او را تنـها گذاشته است! راوی جواب داد: نـه، آخرین حرف مرد این بود کـه «عزیزم ، تو بهترین مونسم بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همـیشـه عاشقت بود.››
قطره های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود کـه ادامـه داد: همـه زیست شناسان مـی دانند ببر فقط بهی حمله مـی کند کـه حرکتی انجام مـی دهد و یـا فرار مـی کند. پدر من درون آن لحظه وحشتناک ، با فدا جانش پیش مرگ مادرم شد و او را نجات داد. این صادقانـه ترین و بی ریـاترین ترین راه پدرم به منظور بیـان عشق خود بـه مادرم و من بود.

---------- Post added at 09:42 PM ---------- Previous post was at 09:39 PM ----------

روزي يک مرد ثروتمند،پسر بچه يکوچکش را بـه يک ده برد که تا به او نشان دهد مردمي کـه در آنجا زندگي مي کنند،چقدر فقير هستند.آن دو يک شبانـه روز درون خانـه ي محقر يک روستايي مـهمان بودند.
در راه بازگشت و در پايان سفر،مرد از پسرش پرسيد:((نظرت درون مورد مسافرتمان چه بود؟))
پسر پاسخ داد::((عالي بود پدر!)) پدر پرسيد::((آيا بـه زندگي آنـها توجه کردي؟))
پسر پاسخ داد:((بله پدر!)) و پدر پرسيد:((چه چيزي از اين سفر يادگرفتي؟))
پسر کمي انديشيد و بعد بـه آرامي گفت:((فهميدم کـه ما درون خانـه يک سگ داريم و آنـها چهار تا.ما درون حياطمان يک فواره داريم و آنـها رودخانـه اي دارند کـه نـهايت ندارد.ما درون حياطمان فانوسهاي تزئيني دارم و آنـها ستارگان را دارند.حياط ما بـه ديوارهايش محدود مي شود،اما باغ آنـها بي انتهاست!))
باشنيدن حرفهاي پسر،زبان مرد بند آمده بود.پسر بچه اضافه کرد :((متشکرم پدر،تو بـه من نشان دادي کـه ما چقدر فقير هستيم!))

---------- Post added at 09:44 PM ---------- Previous post was at 09:42 PM ----------

پسر بچه اي وارد يک بستني فروشي شد و پشت ميزي نشست.پيشخدمت يک ليوان آب برايش آورد.پسر بچه پرسيد:((يک بستني ميوه اي چند است؟))پيشخدمت پاسخ داد:((50 سنت)).پسر بچه دستش را درون جيبش برد و شروع بـه شمردن کرد.بعد پرسيد:((يک بستني ساده چند است؟))در همين حال،تعدادي از مشتريان درون انتظار ميز خالي بودند.پيشخدمت با عصبانيت پاسخ داد:((35 سنت)).پسر دوباره سکه هايش را شمرد و گفت :((لطفا يک بستني ساده.))پيشخدمت بستني را آورد و به دنبال کار خود رفت. پسرک نيز بعد از خوردن بستني،پول را بـه صندوق پرداخت و رفت.
وقتي پيشخدمت بازگشت،از آنچه ديد،حيرت کرد.آنجا درون کنار ظرف خالي بستني،2 سکه ي 5 سنتي و 5 سکه ي 1 سنتي گذاشته شده بود-براي انعام پيشخدمت

---------- Post added at 09:45 PM ---------- Previous post was at 09:44 PM ----------

فرگون زیباترین زن زمانـه خویش بود و همسر ملک شاه . درون مجلسی زنانـه ، زنی از خاندان نزدیک همسرش گفت فرگون خانم ! شنیده ایم هیچ خدمتکار ایرانی بـه کاخ خویش راه نمـی دهی ؟
بانوی اول ایران پاسخ داد : ایرانی خدمتکار نمـی شناسم !
آن زن سماجت کرد و گفت : چطور ؟ اعتماد نمـی کنید ؟ !
فرگون زیبا گفت : من نیـازی بـه کمک دیگران ندارم هم نژادانم را هم برتر از آن مـی دانم کـه آنـها را بـه خدمت بگیرم . زنان رومـی و چینی و یونانی را هم کـه مـی بینید پیشکش سرزمـین های دیگرند بـه پادشاه ایران و من تنـها مواظب آنانم که تا آسیب بیشتری بـه آنـها نرسد .
زن دیگری مـی پرسد : مگر پیشتر چه آسیبی دیده اند ؟
فرگون زیبا مـی گوید دوری ! دوری از شـهر و دیـار شان ! این بزرگترین آسیب هست .
آن زن دست بـه گیسوی فرگون مـی کشد و مـی گوید حالا مـی فهمم به منظور چه همـه تو را دوست دارند .

*ALONE*

04-05-2010, 20:14

*ALONE*

04-05-2010, 20:47

*ALONE*

05-05-2010, 11:11

در بیمارستانی دو مرد بیمار درون یک اتاق بستری بودند.

یکی از بیماران اجازه داشت کـه هر روز بعد از ظهر یک ساعت روی تختش بنشیند. تخت او درون کنار تنـها پنجره اتاق بود .

اما بیمار دیگر مجبور بود هیچ تکانی نخورد و پشت بـه هم اتاقیش روی تخت بخوابد.

آنـها ساعتها با یکدیگر صحبت مـی د. از همسر. خانواده . خانـه . سربازی یـا

تعطیلاتشان با هم حرف مـی زدند.

هر روز بعد از ظهر بیماری کـه تختش درون کنار پنجره بود مـی نشست و تمام چیزهایی کـه بیرون از پنجره مـی دید به منظور هم اتاقیش توصیف مـی کرد.

بیماردیگردرمدت این یک ساعت.باشنیدن حال وهوای دنیـای بیرون.روحی تازه
مـی گرفت.مرد کنار پنجره از پارکی کـه پنجره رو بـه آن باز مـی شد مـی گفت.
این پارک دریـاچه زیبایی داشت. مرغابیـها و قوها درون دریـاچه شنا مـی د و کودکان
با قایقهای تفریحیشان درون آب سرگرم بودند. درختان کهن منظره ی زیبایی بـه آنجا
بخشیده بودند و تصویری زیبا از شـهر درون افق دور دست دیده مـی شد.
مرد دیگر نمـی توانست آنـها را ببیند. چشمانش را مـی بست و این مناظر را درون ذهن
خود مجسم مـی کرد و احساس زندگی مـی کرد.
روزها و هفته ها سپری شد.
یک روز صبح پرستاری کـه برای آنـها آب آورده بود. جسم بی جان مرد کنار
پنجره را دید کـه در خواب و در کمال آرامش از دنیـا رفته بود. پرستار بسیـار ناراحت شد
و از مستخدمان بیمارستان خواست کـه آن مرد را از اتاق خارج کنند.
مرد دیگر تقاضا کرد کـه او را بـه تخت کنار پنجره منتقل کنند. پرستار این کار را برایش
انجام داد و پس از اطمـینان از راحتی مرد اتاق را ترک کرد.
آن مرد بـه آرامـی و با درد بسیـار خود را بـه سمت پنجره کشاند که تا اولین نگاهش را به
دنیـای بیرون از پنجره بیـاندازد. حالا او مـیتوانست زیباییـهای بیرون پنجره را با چشمان
خودش ببیند. هنگامـی کـه از پنجره بـه بیرون نگاه کرد .
با کمال تعجب با یک دیوار بلند آجری مواجه شد .
مرد پرستار را صدا زد و از او پرسید : چه چیزی هم اتاقیش را وادار مـی کرده تا
چنین مناظر دل انگیزی را به منظور او توصیف کند ؟
پرستار پاسخ داد : شاید او مـی خواسته بـه تو قوت قلب بدهد.
چون آن مرد اصلا نابینا بود و حتی نمـی توانست آن دیوار را ببیند

*ALONE*

05-05-2010, 11:17

مردی مشغول تمـیز ماشین نوی خودش بود.ناگهان پسر ۴ ساله اش سنگی برداشت وبا آن چند خط روی بدنـه ماشین کشید.مرد با عصبانیت دست پسرش را گرفت و چندین بار بـه آن ضربه زد. او بدون اینکه متوجه باشد، با آچار فرانسه ای کـه دردستش داشت، این کار را مـی کرد!
در بیمارستان، پسرک بـه دلیل شکستگی های متعدد، انگشتانش را ازدست داد. وقتی پسرک پدرش را دید …
با نگاهی دردناک پرسید: بابا!! کی انگشتانم دوباره رشد مـیکنند؟ مرد بسیـار غمگین شد و هیچ سخنی بر زبان نیـاورد..
او بـه سمت ماشینش برگشت و از روی عصبانیت چندین بار با لگد بـه آن ضربه زد. درون حالی کـه ازکرده خود بسیـار ناراحت و پشیمان
بود، بـه خط هایی کـه پسرش کشیده بود نگاه کرد. پسرش نوشته بود:

«دوست دارم بابایی»

…..

…..

روز بعـــــد آن مــــــــرد خودکشـــــــــــی کــــــرد!!

*ALONE*

05-05-2010, 11:23

*ALONE*

05-05-2010, 11:30

چند روز بـه کریسمسمانده بود کـه به یک مغازه رفتم که تا برای نوه ی کوچکم عروسک بخرم. همان جا بود کـه پسرکی را دیدم کـه یک عروسک درون بغل گرفت و به خانمـی کـه همراهش بود گفت: “ جان…” اما زن با بی حوصلگی جواب داد: “جیمـی، من کـه گفتم پولمان نمـی رسد!”

زن این را گفت و سپس بـه قسمتدیگر فروشگاه رفت. بـه ارامـی از پسرک پرسیدم: “عروسک را به منظور کی مـی خواهی بخری؟” با بغض گفت: “برای م، ولی مـی خوام بدم بـه مادرم که تا او این کادو را به منظور م ببرد.” پرسیدم: “مگر ت کجاست؟” پسرک جواب داد م رفته پیش خدا، پدرم مـیگه هم قراره بزودی بره پیش خدا”
پسر ادامـه داد: “من بـه پدرم گفتم کـه از بخواهد کـه تا برگشتنم از فروشگاه منتظر بماند. “بعد عخودش را بـه من نشان داد و گفت: “این عکسم را هم بـه مـی دهم که تا آنجا فراموشم نکند، من را خیلی دوست دارم ولی پدرم مـی گوید کـه م آنجا تنـهاست و غصه مـی خورد.”
پسر سرش را پایین انداخت و دوباره موهای عروسک را نوازش کرد. طوری کـه پسر متوجه نشود، دست بـه جیبم بردم و یک مشت اسکناس بیرون آوردم. از او پرسیدم: “مـی خواهی یک بار دیگر پولهایت را بشماریم، شاید کافی باشد!” او با بی مـیلی پولهایش را بـه من داد و گفت: “فکر نمـی کنم چند بار آنـها را شمرد ولی هنوز خیلی کم هست ”
من شروع بـه شمردن پولهایش کردم. بعد بـه او گفتم: “این پولها کـه خیلی زیـاد است،حتما مـی توانی عروسک را بخری!”
پسر با شادی گفت: “آه خدایـا متشکرم کـه دعای مرا شنیدی!”
بعد رو بـه من کرد وگفت: “من دلم مـی خواهد کـه برای مادرم هم یک گل رز سفید بخرم، چون گل رز خیلی دوست دارد، آیـا با این پول کـه خدا برایم فرستاده مـی توانم گل هم بخرم؟”
اشک از چشمانم سرازیر شد، بدون اینکه بـه او نگاه کنم، گفتم:” بله عزیزم، مـی توانی هر چقدر کـه دوست داری به منظور مادرت گل بخری.”
چند دقیقه بعد اش بر گشت و من زود از پسر دور شدم و در شلوغی جمعیت خودم را پنـهان کردم.
فکر آن پسر حتی یک لحظه هم از ذهنم دور نمـی شد؛ ناگهان یـاد خبری افتادم کـه هفته ی پیش درون روزنامـه خوانده بودم: “کامـیونی با یک مادر و تصادف کرد درون جا کشته شده و حال مادر او هم بسیـار وخیم است.”
فردای آن روز بـه بیمارستان رفتم که تا خبری بـه دست آورم. پرستار بخش خبر نا گواری بـه من داد: “زن جوان دیشب از دنیـا رفت.”
اصلانمـی دانستم آیـا این حادثه بـه پسرمربوط مـی شود یـا نـه، حس عجیبی داشتم. بی هیچ دلیلی بـه کلیسا رفتم. درون مجلس ترحیم کلیسا، تابوتی گذاشته بودند کـه رویش یک عروسک، یک شاخه گل رز سفید و یک عبود.

Zende

05-05-2010, 13:27

معلم
معلم عصبی دفتر رو روی مـیز كوبید و داد زد: سارا ...
ك خودش رو جمع و جور كرد، سرش رو پایین انداخت و خودش رو که تا جلوی مـیز معلم كشید و با صدای لرزان گفت : بله خانوم؟
معلم كه از عصبانیت شقیقه هاش مـی زد، تو چشمای سیـاه و مظلوم ك خیره شد و داد زد:
چند بار بگم مشقاتو تمـیز بنویس و دفترت رو سیـاه و پاره نكن ؟ هـــا؟! فردا مادرت رو مـیاری مدرسه مـی خوام درون مورد بچه بی انضباطش باهاش صحبت كنم!
ك چونـه ی لرزونش رو جمع كرد... بغضش رو بـه زحمت قورت داد و آروم گفت:

خانوم... مادرم مریضه... اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق مـی دن...
اونوقت مـی شـه م رو بستری كنیم كه دیگه از گلوش خون نیـاد... اونوقت مـی شـه به منظور م شیر خشك بخریم كه شب که تا صبح گریـه نكنـه... اونوقت... اونوقت قول داده اگه پولی موند به منظور من هم یـه دفتر بخره كه من دفترهای داداشم رو پاك نكنم وبنویسم... اونوقت قول مـی دم مشقامو ...

معلم صندلیش رو بـه سمت تخته چرخوند و گفت بشین سارا ...
و كاسه اشك چشمش روی گونـه خالی شد . . .

---------- Post added at 01:26 PM ---------- Previous post was at 01:26 PM ----------
فوتبالیست
در تمام تمرين‌ها سنگ تمام مي‌گذاشت اما چون جثه اش نصف ساير بچه‌هاي تيم بود تلاش‌هايش بـه جايي نمي‌رسيد. درون تمام بازي‌ها ورزشكار اميدوار ما روي نيمكت كنار زمين مي‌نشست اما اصلا پيش نمي‌آمد كه درون مسابقه اي بازي كند. اين پسر بچه با پدرش تنـها زندگي مي‌كرد و رابطه ويژه اي بين آن دو وجود داشت. گرچه پسر بچه هميشـه هنگام بازي روي نيمكت كنار زمين مي‌نشست اما پدرش هميشـه درون بين تماشاچيان بود و به تشويق او مي‌پرداخت. اين پسر درون هنگام ورود بـه دبيرستان هم لاغر ترين دانش آموز كلاس بود. اما پدرش باز هم او را تشويق مي‌كرد كه بـه تمرين‌هايش ادامـه دهد. گرچه بـه او مي‌گفت كه اگر دوست ندارد مجبور نيست اين كار را انجام دهد. اما پسر كه عاشق فوتبال بود تصميم داشت آن را ادامـه بدهد. او درون تمام تمرين‌ها تلاشش را که تا حد نـهایت انجام مـیداد بـه اميد اينكه وقتي بزرگتر شد بتواند درون مسابقات شركت كند. درون مدت چهار سال دبيرستان او درون تمام تمرين‌ها شركت مي‌كرد اما همچنان يك نيمكت نشين باقي ماند. پدر وفا دارش هميشـه درون بين تماشاچيان بود و همواره او را تشويق مي‌كرد. بعد از ورود بـه دانشگاه پسر جوان تصميم داشت باز هم فوتبال را ادامـه دهد و مربي هم با تصميم او موافقت كرد زيرا او هميشـه با تمام وجود درون تمرين‌ها شركت مي‌كرد و علاوه بر آن بـه ساير بازيكنان روحيه مي‌داد. اين پسر درون مدت چهار سال دانشگاه هم درون تمامي‌تمرين‌ها شركت كرد اما هرگز درون هيچ مسابقه اي بازي نكرد. درون يكي از روزهاي آخر مسابقه‌هاي فصلي فوتبال زماني كه پسر براي آخرين مسابقه بـه محل تمرين مي‌رفت مربي با يك تلگرام پيش او آمد. پسر جوان آرام تلگرام را خواند و سكوت كرد. او درون حالي كه سعي مي‌كرد آرام باشد زيرگفت: پدرم امروز صبح فوت كرده است. اشكالي ندارد امروز درون تمرين شركت نكنم؟ مربي دستش را با مـهرباني روي شانـه‌هاي پسر گذاشت و گفت: پسرم اين هفته استراحت كن. حتي براي آخرين بازي درون روز شنبه هم لازم نيست بيايي. روز شنبه فرا رسيد. پسر جوان بـه آرامي ‌وارد رختكن شد و وسايلش را كناري گذاشت. مربي و بازيكنان از ديدن دوست وفادارشان حيرت زده شدند. پسر جوان بـه مربي گفت: لطفا اجازه بدهيد من امروز بازي كنم. فقط همين يك روز را. مربي وانمود كرد كه حرف‌هاي او را نشنيده است. امكان نداشت او بگذارد ضعيف ترين بازيكن تيمش درون مـهم ترين مسابقه بازي كند. اما پسر جوان شديدا اصرار مي‌كرد. مربي درون نـهايت دلش بـه حال او سوخت و گفت: باشد مي‌تواني بازي كني. مربي و بازيكنان و تماشاچيان نمي‌توانستند آنچه را كه مي‌ديدند باور كنند. اين پسر كه هرگز پيش از آن درون مسابقه اي بازي نكرده بود تمام حركاتش بـه جا و مناسب بود.

تيم مقابل بـه هيچ ترتيبي نمي‌توانست او را متوقف سازد. او مي‌دويد پاس مي‌داد و به خوبي دفاع مي‌كرد. درون دقايق پاياني بازي او پاسي داد كه منجر بـه برد تيم شد. بازيكنان او را روي دستهايشان بالا بردند و تماشاچيان بـه تشويق او پرداختند. آخر كار وقتي تماشاچيان ورزشگاه را ترك كردند مربي ديد كه پسر جوان تنـها درون گوشـه اي نشسته است. مربي گفت: پسرم من نمي‌توانم باور كنم. تو فوق العاده بودي. بگو ببينم چه طور توتنستي بـه اين خوبي بازي كني؟ پسر درون حالي كه اشك چشمانش را پر كرده بود پاسخ داد: مي‌دانيد كه پدرم فوت كرده است. آيا مي‌دانستيد او نابينا بود؟ سپس لبخند كم رنگي بر لبانش نشست و گفت: پدرم بـه عنوان تماشاچي درون تمام مسابقه‌ها شركت مي‌كرد. اما امروز اولين روزي بود كه او مي‌توانست بـه راستي مسابقه را ببيند و من مي‌خواستم بـه او نشان دهم كه مي‌توانم خوب بازي كنم.

---------- Post added at 01:26 PM ---------- Previous post was at 01:26 PM ----------
مـهر مادری

مادر من فقط یك چشم داشت. من از اون متنفر بودم ... اون همـیشـه مایـه خجالت من بود

اون به منظور امرار معاش خانواده به منظور معلم ها و بچه مدرسه ای ها غذا مـی پخت

یك روز اون اومده بود دم درون مدرسه كه بـه من سلام كنـه و منو با خود بـه خونـه ببره

خیلی خجالت كشیدم. آخه اون چطور تونست این كار رو بامن بكنـه ؟

به روی خودم نیـاوردم، فقط با تنفر بهش یـه نگاه كردم و فورا از اونجا دور شدم

روز بعد یكی از همكلاسی ها منو مسخره كرد و گفت، هووو، تو فقط یك چشم داره!

فقط دلم مـیخواست یك جوری خودم رو گم و گور كنم.
كاش زمـین دهن وا مـیكرد و منو ، كاش مادرم یـه جوری گم و گور مـیشد

روز بعد بهش گفتم، اگه واقعا مـیخوای منو شاد و خوشحال كنی چرا نمـی مـیری ؟!!!

اون هیچ جوابی نداد....

حتی یك لحظه هم راجع بـه حرفی كه زدم فكر نكردم، چون خیلی عصبانی بودم.

احساسات اون به منظور من هیچ اهمـیتی نداشت

دلم مـیخواست از اون خونـه برم و دیگه هیچ كاری با اون نداشته باشم

سخت درس خوندم و موفق شدم به منظور ادامـه تحصیل بـه سنگاپور برم

اونجا ازدواج كردم، واسه خودم خونـه خ، زن و بچه و زندگی

از زندگی، بچه ها و آسایشی كه داشتم خوشحال بودم

تا اینكه یـه روز مادرم اومد بـه دیدن من

اون سالها منو ندیده بود و همـینطور نوه هاشو

وقتی ایستاده بود دم در، بچه ها بـه اون خندیدند
و من سرش داد كشیدم كه چرا خودش رو دعوت كرده كه بیـاد اینجا اونم بی خبر

سرش داد زدم، چطور جرات كردی بیـای بـه خونـه من و بچه ها رو بترسونی؟!
گم شو از اینجا! همـین حالا

اون بـه آرامـی جواب داد، اوه خیلی معذرت مـیخوام.
مثل اینكه آدرس رو اومدم، و بعد فورا رفت و از نظر ناپدید شد

یك روز، یك دعوت نامـه اومد درون خونـه من درون سنگاپور
برای شركت درون جشن تجدید دیدار دانش آموزان مدرسه

ولی من بـه همسرم بـه دروغ گفتم كه بـه یك سفر كاری مـیرم

بعد از مراسم، رفتم بـه اون كلبه قدیمـی خودمون البته فقط از روی كنجكاوی

همسایـه ها گفتن كه اون مرده

ولی من حتی یك قطره اشك هم نریختم

اونا یك نامـه بـه من دادند كه اون ازشون خواسته بود كه بـه من بدن

ای عزیزترین پسر من، من همـیشـه بـه فكر تو بوده ام.
منو ببخش كه بـه خونت تو سنگاپور اومدم و بچه ها تو ترسوندم

خیلی خوشحال شدم وقتی شنیدم داری مـیای اینجا

ولی من ممكنـه كه نتونم از جام بلند شم كه بیـام تو رو ببینم

وقتی داشتی بزرگ مـیشدی از اینكه دائم باعث خجالت تو شدم خیلی متاسفم

آخه مـیدونی ... وقتی تو خیلی كوچیك بودی، تو یـه تصادف، یك چشمت رو از دست دادی

به عنوان یك مادر، نمـی تونستم تحمل كنم و ببینم كه تو داری بزرگ مـیشی با یك چشم

بنابراین چشم خودم رو دادم بـه تو

برای من اقتخار بود كه پسرم مـیتونست با اون چشم بـه جای من دنیـای جدید رو بطور كامل ببینـه

با همـه عشق و علاقه من بـه تو

مادرت

---------- Post added at 01:27 PM ---------- Previous post was at 01:26 PM ----------

ساعت 3 شب بود کـه صدای تلفن، پسری را از خواب بیدار کرد. پشت خط مادرش بود. پسر با عصبانیت گفت: چرا این وقت شب مرا از خواب بیدار کردی؟ مادر گفت: 25 سال قبل درون همـین موقع شب تو مرا از خواب بیدار کردی! فقط خواستم بگویم تولدت مبارک...! پسر از این کـه دل مادرش را شکسته بود که تا صبح خوابش نبرد، صبح سراغ مادرش رفت. وقتی داخل خانـه شد مادرش را پشت مـیز تلفن با شمع نیمـه سوخته یـافت، ولی مادر دیگر درون این دنیـا نبود . !

Sharim

06-05-2010, 10:54

انسان بودن، بدون نمک و فلفل!
این داستان واقعیست.

يكي از جانبازان جنگ كه بعد از مجروح شدن بـه علت وضع وخيمش بـه ايتاليا اعزام شده بود و در يكي از بيمارستانـهاي شـهر رم بـه مداوا مشغول بود.
از قضا متوجه ميشود كه خانم پرستاري كه از اومراقبت مي كند نام خانوادگي اش 'مالديني' هست ابتدا تصور ميكند كه تشابه اسمي باشد اما درون نـهايت از او سوال ميكند كه آيا با پائولو مالديني ستاره شـهير تيم ميلان ايتاليا نسبتي دارد؟
و خانم پرستار درون پاسخ مي گويد كه پائولو مالديني برادر وي مي باشد ، دوست جانباز نيز درون حالي كه بسيار خوشحال شده بود از خانم پرستار خواهش مي كند كه اگر ممكن هست عكسي از پائولو مالديني برايش بـه يادگار بياورد و خانم پرستار قول مي دهد كه برايش تهيه كند.

صبح روز بعد دوست جانبازهنگامي كه از خواب بيدار مي شود كنار تخت خود مالديني را مي بيند كه با يك دسته گل بـه انتظار بيدار شدنش نشسته است.
مالديني از شـهر ميلان واقع درون شمال غربي ايتاليا بـه شـهر رم واقع درون مركز كشورايتاليا كه فاصله اي حدودا ششصد كيلومتری دارد آمده که تا از اين جانباز جنگي كه خواستار داشتن عكس يادگاري اوست عيادت كند.

Sharim

06-05-2010, 11:21

خیـانت و خدمت

جک و دوستش باب تصميم مي گيرند به منظور تعطيلات بـه اسکي برند.
با همديگه رخت و خوراک و چيزهای ديگرشان را بار ماشين جک مي کنند و به سوی پيست اسکي راه مي افتند
پس از دو سه ساعت رانندگي، توفان و برف و بوران شديدی جاده را درون بر گرفت چراغ خانـه ای را از دور مي بينند و تصميم مي گيرند شب را آنجا بمانند که تا توفان آرام شود و آنـها بتوانند بـه راه خود ادامـه دهند.
هنگامي کـه نزديکتر مي شوند مي بينند کـه آن خانـه درون واقع کاخيست بسيار بزرگ و زيبا کـه درون کشتزار پهناوريست و دارای استبلي پر ازاسب و آن دورتر از خانـه هم طويله ای با صدها و است.
زني بسيار زيبا درون را باز مي کند.
مردان کـه محو زيبايي زن صاحبخانـه شده بودند، توضيح مي دهند کـه چگونـه درون راه گرفتار توفان شده اند و اگر خانم خانـه بپذيرد شب را آنجا سر کنند که تا صبح بـه راهشان ادامـه دهند.
زن جذاب با صدايي دلنشين گفت: همانطور کـه مي بينيد من درون اين کاخ بزرگ تنـها هستم، اما مساله اين هست که من بـه تازگي بيوه شده ام و اگر شما را بـه خانـه راه دهم از فردا همسايه ها بدگويي و شايعه پراکني را آغاز مي کنند.

جک پاسخ داد: نگران نباشيد، به منظور اين کـه چنين مساله ای پيش نيايد ما مي تونيم درون اصطبل بخوابيم.
سحرگاه هم اگر هوا خوب شده باشد بدون بيدار شما راه خود را بـه طرف پيست اسکي ادامـه خواهيم داد.
زن صاحبخانـه مي پذيرد و آن دو مرد بـه اصطبل مي روند و شب را بـه صبح مي رسانند بامداد هم چون هوا خوب شده بود راه مي افتند

حدود نـه ماه بعد جک نامـه ای از يک دادگاه دريافت مي کند درون آغاز نمي تواند نام و نشاني‌هايي کـه در نامـه نوشته بود را بـه ياد آورد اما سر انجام بعد از کمي فشار بـه حافظه مي فهمد کـه نامـه دادگاه درباره همان زن جذاب صاحبخانـه ای هست که يک شب توفاني بـه آنـها پناه داده بود.
پس از خواندن نامـه با سرگرداني و شگفت زده بـه سوی دوستش باب رفت و پرسيد: باب، يادت مياد اون شب زمستاني کـه در راه پيست اسکي گرفتار توفان شديم و به خانـه ی آن زن زيبا و تنـها رفتيم؟
باب پاسخ داد: بله
جک گفت: يادته کـه ما درون اصطبل و در ميان بو و پشگل اسب و قاطر خوابيديم که تا پشت سر زن صاحبخانـه حرف و حديثي درون نيايد؟
باب اين بار با صدايي لرزانتر پاسخ داد: آره.. يادمـه
جک پرسيد: آيا ممکنـه شما نيمـه شب تصادفي بـه درون کاخ رفته باشيد و تصادفي سری بـه آن زن زده باشيد؟
باب سر بـه زير انداخت و گفت: من ... بله...من...

جک کـه حالا ديگر بـه همـه چيز پي بود پرسيد: باب ! بعد تو ... تو تو اون حال و هوا خودت رو جک معرفي کرده ای؟؟ ... که تا من ... بهترين دوستت را ...
جک ديگر از شدت هیجان نمي توانست ادامـه دهد ...
باب کـه از شرم و ناراحتي سرخ شده بود گفت ... جک ... من مي تونم توضيح بدم ... ما کله مون گرم بود و من فقط مي خواستم ... فقط ... حالا چي شده مگه؟
.
.
.
.
.
جک احضاريه دادگاه را نشان داد و گفت: اون زن طفلک بـه تازگي مرده و همـه چيزش را به منظور من بـه ارث گذاشته!

mehran_96

06-05-2010, 13:39

mehran_96

06-05-2010, 13:52

ك نزد مادرآمد و برگه ای بـه اوداد كه درون آن چنین نوشته بود:

جمع كردن اسباب بازی هایم...................1000تومان
تمـیز كردن اتاقم..................................1000 تومان
مرتب كردن تختخوابم..........................1000 تومان
نگهداری از برادر كوچكترم....................500 تومان
چیدن مـیزغذا...................................... 1000تومان
كمك به منظور گردگیری خانـه.......................500 تومان
جمع كل...........................................600 0 تومان

مادر برگه را با دقت خواند، سپس زیرآن نوشت:

نـه ماه نگهداری از تودر بدنم....................مجانی
نگهداری از تو بعد از تولد......................مجانی
خواندن لالایی به منظور تو...........................مجانی
غذا بـه تو......................................مجان ی
پرستاری ازتودرزمان بیماری..................مجانی
بردن و آوردن تو از مدرسه.....................مجانی

و برگه را بـه برگرداند. برگه را خواند، كمـی فكر كرد و زیرآن با مداد قرمز نوشت: تسویـه شد

neko_24

06-05-2010, 14:41

neko_24

06-05-2010, 14:47

Sharim

06-05-2010, 19:14

همـه زیبا هستند

روزی یکی از شاگردان شیوانا از او پرسید:" استاد چگونـه هست که هر انسانی یک شغل و قیـافه خاصی را زیبا و قشنگ مـی پندارد! یکی قد بلند و ابروی باریک را دوست دارد و دیگری ابروهای پرپشت و چشمان درشت را مـی پسندد و فردی دیگر بـه تیپ و قیـافه کاملا متفاوتی دل مـی بندد. دلیل این همـه تنوع درون تفسیر زیبایی چیست؟ و از کجا بدانیم کـه همسر آرمانی ما چه شکل و قیـافه ای دارد!؟"

شیوانا پاسخ داد: " موضوع اصلا شکل و قیـافه نیست. موضوع خاطره خوش و اثرگذار و مثبتی هست که آن شخص درون زندگی کودکی و جوانی خود داشته است. همـه اینـها بستگی بـه این دارد کـه آن شخص یـا اشخاصی کـه به انسان توجه داشته اند و با او صمـیمـی شده اند قیـافه شان چه شکلی بوده است. درون واقع وقتی انسان بـه چهره ای خیره مـی شود درون لابلای رنگ چشم و شکل ابرو و اندام فرد محبت و شور و شوق و مسرتی را جستجو مـی کند کـه در ذهن خود قبل از آن از صاحب چنان هیبتی تجربه نموده و یـا درون خاطره اش حک شده است. انسان ها همـه شبیـه همدیگرند و هیچی زیباتر از دیگری نیست. این ذهن ماست کـه در لابلای شکل و قیـافه و رفتار و حرکات آدم ها بـه دنبال گمشده رویـاهای خود مـی گردد و آن را بـه چشم زیبا و تیر مژگان ترجمـه مـی کند!"

آنگاه شیوانا سکوت کرد وسپس لبخندی زد و گفت: "خوب درون اطراف خود دقیق شوید! مردی را مـی بینید کـه از سرزمـینی دور همسری را به منظور خود انتخاب کرده است. درون چهره آن دقیق شوید! مـی بینید کـه شباهت هایی غیر قابل انکار با همشـهریـان و اهل خانواده و فامـیل آن مرد دارد. درون واقع او این شباهت ها را درون قیـافه آن زن دیده هست و همـه خاطرات خوبی کـه در کودکی با صاحبان چنین مشخصاتی داشته را بـه یکباره درون چهره ان زن دیده هست و بـه او دلباخته است. به منظور همـین هست که زیبایی مورد اشاره دیگران به منظور شما عادی جلوه مـی کند و اهالی یک قبیله خاص ، اشخاص با شکل و قیـافه ثابت و مشخصی را زیبا و جذاب مـی پندارند. درون واقع هیچزیباتر از دیگری نیست. این خاطرات متصل بـه شکل و چهره و ادا و اطوار هاست کـه توهم تفاوت زیبایی را درون ذهن ها ایجاد مـی کند."

Sharim

06-05-2010, 19:28

دوشیزه پریم به منظور مردم دهکده گفت :

همـه ما افسانـه معروفی را درون مدرسه شنیده ایم : افسانـه شاه مـیداس.
مردی کـه با خدا ملاقات کرد و خدا بـه او گفت هر چه بخواهد بـه او مـی دهدومـیداس مرد بسیـار ثروت مندی بود اما باز
هم پول مـی خواست و آرزو کرد هر چه را لمس د بـه طلا تبدیل شود.
بگذارید بـه یـادتان بیـاورم چه شد :
اول مـیداس ، اثاثیـه ، قصرش و هر چیزی را درون اطرافش بـه طلا تبدیل کرد و توانست باغی زرین ، درختانی زرین و
پلکان های زرین بسازد.ظهر گرسنـه شد و خواست غذا بخورد.اما همـین کـه ران چرب و نرمـی را لمس کرد که
خدمتکارش به منظور او آورده بود ، ران هم بـه طلا تبدیل شد.یک جام باده برداشت آن هم طلا شد.
با نومـیدی بـه طرف زنش دوید و از او کمک خواست اما بی درنگ فهمـید چه خطایی کرده ، همـین کـه بازوی همسرش
را لمس کرد ، زن بـه یک مجسمـه زرین تبدیل شد خدمـه هراسان از این کـه همـین بلا سر آنـها نیـاید ، دوان دوان از انجا
فرار د ، درون کمتر از یک هفته ، مـیداس ، غرق طلا ، از گرسنگی و تشنگی مرد . “

---------- Post added at 07:28 PM ---------- Previous post was at 07:24 PM ----------

خدایـا چرا من؟‎

درسی کـه آرتوراشی بـه دنیـا داد

قهرمان افسانـه ای تنیس ویمبلدون بـه خاطر خون‎ آلوده ای کـه درجریـان یک عمل جراحی درسال ۱۹۸۳دریـافت کرد بـه بیماری ایدز مبتلا شد
ودربسترمرگ افتاد او ازسراسر دنیـا نامـه هائی از طرفدارانش دریـافت کرد‎
:یکی از طرفدارانش نوشته بود
چراخدا تورا به منظور چنین بیماری دردناکی انتخاب کرد؟
آرتور درون پاسخش نوشت
.دردنیـا ۵۰ مـیلیون کودک بازی تنیس را آغاز مـی کنند
وآن هنگام کـه جام قهرمانی را روی دستانم گرفته بودم
هرگز نگفتم خدایـا چرا من؟
وامروز هم کـه ازاین بیماری رنج مـی کشم هرگز نمـی توانم بگویم خدایـا چرا من؟ ۵مـیلیون یـاد مـی گیرند کـه چگونـه تنیس بازی کنند ۵۰۰هزارنفر تنیس رادرسطح حرفه ای یـادمـی گیرند ۵۰هزارنفر پابه مسابقات ‏مـی گذارند ۵هزارنفر سرشناس مـی شوند ۵۰ نفربه مسابقات ویمبلدون راه پیدامـی کنند ۴ نفربه نیمـه نـهائی مـی رسند و دونفر بـه فینال
وآن هنگام کـه جام قهرمانی را روی دستانم گرفته بودم
هرگز نگفتم خدایـا چرا من؟
وامروز هم کـه ازاین بیماری رنج مـی کشم هرگز نمـی توانم بگویم خدایـا چرا من؟

mohsen_gh1991

06-05-2010, 22:10

داستانك گلفروش
دربست!

زد روي ترمز. با خستگي پرسيد: كجا؟

بهشت‌زهرا.

با خودش فكر كرد: «اگه داداش باهام راه بياد و بازم ماشينش رو بهم بده، با دو سه شب مسافركشي تو هفته، شـهريه اين ترمم جور مي‌شـه.»
پايش را روي پدال گاز فشرد. ماشين پرواز كرد. اتوبان، بي‌انتها بـه نظر مي‌رسيد. درون گرگ و ميش آسمان، رويايي دراز پلك‌هايش را سنگين‌تر كرد. صداي پچ‌پچ مسافرهاي صندلي عقب، مثل لالايي نرمي درون گوش‌هايش ريخت.
يكباره صداي برخورد جسمي سنگين، او را از خواب پراند. ناخودآگاه ترمز كرد. مثل كابوس‌زده‌ها، از ماشين بيرون پريد. وسط جاده، پسري هم‌قد و قواره خودش، مچاله افتاده بود و هنوز نيمي از گل‌هاي رز و مريم را درون دست داشت.

Sharim

07-05-2010, 12:12

دریـا باش!

روزی شاگرد یـه راهب پیر هندو از او خواست کـه بهش یـه درس بـه یـاد موندنی بده
راهب از شاگردش خواست کیسه نمک رو بیـاره پیشش، بعد یـه مشت از اون نمک رو داخل لیوان نیمـه پری ریخت و از او خواست اون آب رو سر بکشـه.
شاگرد فقط تونست یـه جرعه کوچک از آب داخل لیوان رو بخوره ، اونم بزحمت.

استاد پرسید : " مزه اش چطور بود ؟ "
شاگرد پاسخ داد : ... " بد جوری شور و تنده ، اصلا نمـیشـه خوردش "

پیر هندو از شاگردش خواست یـه مشت نمک برداره و اونو همراهی کنـه.
رفتند که تا رسیدن کنار دریـاچه.
استاد از او خواست که تا نمکها رو داخل دریـاچه بریزه، بعد یـه لیوان آب از دریـاچه برداشت و داد دست شاگرد و ازش خواست اونو بنوشـه.
شاگرد براحتی تمام آب داخل لیوان رو سر کشید.
استاد اینبارهم از او مزه آب داخل لیوان رو پرسید. شاگرد پاسخ داد : " کاملا معمولی بود. "

پیر هندو گفت :
رنجها و سختیـهائی کـه انسان درون طول زندگی با آنـها روبرو مـیشـه همچون یـه مشت نمکه و اما این روح و قدرت پذیرش انسانـه کـه هر چه بزرگتر و وسیعتر بشـه ، مـیتونـه بار اون همـه رنج و اندوه رو براحتی تحمل کنـه ، بنابراین سعی کن یـه دریـا باشی که تا یـه لیوان آب.

پ.ن:همـیشـه مشکلات بزرگتر از ظرفیت ما هستن

*ALONE*

09-05-2010, 16:31

زني از خانـه بيرون آمد و سه پيرمرد را با ريش هاي بلند جلوي درون ديد.
به آنـها گفت: « من شما را نمي شناسم ولي فکر مي کنم گرسنـه باشيد، بفرمائيد داخل که تا چيزي براي خوردن بـه شما بدهم.»
آنـها پرسيدند:« آيا شوهرتان خانـه است؟»
زن گفت: « نـه، او بـه دنبال کاري بيرون از خانـه رفته.»
آنـها گفتند: « بعد ما نمي توانيم وارد شويم.»
عصر وقتي شوهر بـه خانـه برگشت، زن ماجرا را براي او تعريف کرد.
شوهرش بـه او گفت: « برو بـه آنـها بگو شوهرم آمده، بفرمائيد داخل.»
زن بيرون رفت و آنـها را بـه خانـه دعوت کرد. آنـها گفتند: « ما با هم داخل خانـه نمي شويم.»

زني از خانـه بيرون آمد و سه پيرمرد را با ريش هاي بلند جلوي درون ديد.
به آنـها گفت: « من شما را نمي شناسم ولي فکر مي کنم گرسنـه باشيد، بفرمائيد داخل که تا چيزي براي خوردن بـه شما بدهم.»
آنـها پرسيدند:« آيا شوهرتان خانـه است؟»
زن گفت: « نـه، او بـه دنبال کاري بيرون از خانـه رفته.»
آنـها گفتند: « بعد ما نمي توانيم وارد شويم.»
عصر وقتي شوهر بـه خانـه برگشت، زن ماجرا را براي او تعريف کرد.
شوهرش بـه او گفت: « برو بـه آنـها بگو شوهرم آمده، بفرمائيد داخل.»
زن بيرون رفت و آنـها را بـه خانـه دعوت کرد. آنـها گفتند: « ما با هم داخل خانـه نمي شويم.»
زن با تعجب پرسيد: « چرا!؟» يکي از پيرمردها بـه ديگري اشاره کرد و گفت:« نام او ثروت است.» و به پيرمرد ديگر اشاره کرد و گفت:« نام او موفقيت است. و نام من عشق است، حالا انتخاب کنيد کـه کدام يک از ما وارد خانـه شما شويم.»
زن پيش شوهرش برگشت و ماجرا را تعريف کرد. شوهر گفت:« چه خوب، ثروت را دعوت کنيم که تا خانـه مان پر از ثروت شود! » ولي همسرش مخالفت کرد و گفت:« چرا موفقيت را دعوت نکنيم؟»
عروس خانـه کـه سخنان آنـها را مي شنيد، پيشنـهاد کرد:« بگذاريد عشق را دعوت کنيم که تا خانـه پر از عشق و محبت شود.»
مرد و زن هر دو موافقت د. زن بيرون رفت و گفت:« کدام يک از شما عشق است؟ او مـهمان ماست.»
عشق بلند شد و ثروت و موفقيت هم بلند شدند و دنبال او راه افتادند. زن با تعجب پرسيد:« شما ديگر چرا مي آييد؟»
پيرمردها با هم گفتند:« اگر شما ثروت يا موفقيت را دعوت مي کرديد، بقيه نمي آمدند ولي هرجا کـه عشق هست ثروت و موفقيت هم هست!

neko_24

09-05-2010, 17:58

*ALONE*

10-05-2010, 20:25

دو که تا دانـه توی خاک حاصلخيز بهاری کنار هم نشسته بودند ...

دانـه اولی گفت : " من ميخواهم رشد کنم ! من ميخواهم ريشـه هايم را هرچه عميق تر درون دل خاک فرو کنم و شاخه هايم را از ميان پوسته زمين بالای سرم پخش کنم ... من ميخواهم شکوفه های لطيف خودم را همانند بيرق های رنگين برافشانم و رسيدن بهار را نويد دهم ... من ميخواهم گرمای آفتاب را روی صورت و لطافت شبنم صبحگاهی را روی گلبرگ هايم احساس کنم " و بدين ترتيب دانـه روئيد .
دانـه دومـی گفت : " من مـی ترسم . اگر من ريشـه هايم را بـه دل خاک سياه فرو کنم ، نمـی دانم کـه در آن تاريکی با چه چيزهايی روبرو خواهم شد . اگر از ميان خاک سفت بالای سرم را نگاه کنم ، امکان دارد شاخه های لطيفم آسيب ببينند ... چه خواهم کرد اگر شکوفه هايم باز شوند و ماری قصد خوردن آن ها را کند ؟ تازه ، اگر قرار باشد شکوفه هايم بـه گل نشينند ، احتمال دارد بچه کوچکی مرا از ريشـه بيرون بکشد . نـه ، همان بهتر کـه منتظر بمانم که تا فرصت بهتری نصيبم شود . و بدين ترتيب دانـه منتظر ماند .

مرغ خانگي کـه برای يافتن غذا مشغول کندوکاو زمين درون اوائل بهار بود دانـه را ديد و در يک چشم برهم زدن قورتش داد

mohsen_gh1991

10-05-2010, 21:47

معلم عصبی دفتر رو روی مـیز كوبید و داد زد: سارا ...
ك خودش رو جمع و جور كرد، سرش رو پایین انداخت و خودش رو که تا جلوی مـیز معلم كشید و با صدای لرزان گفت : بله خانوم؟
معلم كه از عصبانیت شقیقه هاش مـی زد، تو چشمای سیـاه و مظلوم ك خیره شد و داد زد:
چند بار بگم مشقاتو تمـیز بنویس و دفترت رو سیـاه و پاره نكن ؟ هـــا؟! فردا مادرت رو مـیاری مدرسه مـی خوام درون مورد بچه بی انضباطش باهاش صحبت كنم!
ك چونـه ی لرزونش رو جمع كرد... بغضش رو بـه زحمت قورت داد و آروم گفت:

خانوم... مادرم مریضه... اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق مـی دن...
اونوقت مـی شـه م رو بستری كنیم كه دیگه از گلوش خون نیـاد... اونوقت مـی شـه به منظور م شیر خشك بخریم كه شب که تا صبح گریـه نكنـه... اونوقت... اونوقت قول داده اگه پولی موند به منظور من هم یـه دفتر بخره كه من دفترهای داداشم رو پاك نكنم وبنویسم... اونوقت قول مـی دم مشقامو ...

معلم صندلیش رو بـه سمت تخته چرخوند و گفت بشین سارا ...
و كاسه اشك چشمش روی گونـه خالی شد . . .

ID3H

11-05-2010, 01:48

پسرک اخمـهایش توی هم رفته. قرار هست محاکمـه ام کند. ولی او بیشتر ترسیده که تا من.
نگاهش خیره مـیشود بـه قاشقه توی قهوه و آرام هم اش مـی زند. بـه من فرصت مـی دهد مرور کنم. شب قبل را. خودم را پر هیجان درون حال برانداز پسرک هیز آن سوی سالن. او را گرم صحبت با مـیزبان. خودم را توی یک فرصت کوتاه ، توی اتاق بالا، درون آغوش پسرک. و تصویر او را توی آینـه ی رو بـه روی درون با همـین اخمـها.
مـی دانم کـه معاشقه ام را با دیگری دیده باز.
مـی داند برایش هیچ توضیحی نخواهم داد.
مـی دانم اولین بارم نخواهد بود.
مـیداند برایم مثله تمام معشوقه هایم که تا وقتی جالب هست که آشفته ام نکند.
مـیدانم دوستم دارد.
مـیداند چرای اول را کـه بپرسد آن مـیز لعنتی بلند مـیشوم.
خسته مـی شوم. نگاهش مـیکنم کـه یعنی بگو !
نگاهم مـی کند، آرام لبخند مـیزند: دیشب گرم صحبت شدم متوجه نشدم کی رفتی. وقتی اومدی پایین از پله ها دیدمت. ببخشید.
!...!

ایده/ شـهریور 88

ssaraa

11-05-2010, 08:50

انديشـه هاي خود را شکل ببخشيد

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] ([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])
---
مردي درون کنار جاده، دکه اي درست کرد و در آن ساندويچ مي فروخت.
چون گوشش سنگين بود، راديو نداشت، چشمش هم ضعيف بود، بنابراين روزنامـه هم نمي خواند.
او تابلويي بالاي سر خود گذاشته بود و محاسن ساندويچ هاي خود را شرح داده بود.
خودش هم کنار دکه اش مي ايستاد و مردم را بـه خريدن ساندويچ تشويق مي کرد و مردم هم مي خريدند.
کارش بالا گرفت لذا او ابزار کارش را زيادتر کرد.
وقتي پسرش از مدرسه نزد او مي آمد .... بـه او کمک ميكرد.
سپس کم کم وضع عوض شد.
پسرش گفت: پدر جان، مگر بـه اخبار راديو گوش نداده اي؟ اگر وضع پولي کشور بـه همين منوال ادامـه پيدا کند کار همـه خراب خواهد شد و شايد يکادي عمومي بـه وجود مي آيد.
بايد خودت را براي اينادي آماده کني.
پدر با خود فکر کرد هر چه باشد پسرش بـه مدرسه رفته بـه اخبار راديو گوش مي دهد و روزنامـه هم مي خواند بعد حتماً آنچه مي گويد صحيح است.
بنابراين کمتر از گذشته نان و گوشت سفارش داده و تابلوي خود را هم پايين آورد و ديگر درون کنار دکه خود نمي ايستاد و مردم را بـه خريد ساندويچ دعوت نمي کرد.
فروش او ناگهان شديداً کاهش يافت.
او سپس رو بـه فرزند خود کرد و گفت: پسرجان حق با توست.
کسادي عمومي شروع شده است.

آنتوني رابينز يک حرف بسيار خوب درون اين باره زده کـه جالبه بدونيد: انديشـه هاي خود را شکل ببخشيد درون غير اينصورت ديگران انديشـه هاي شما را شکل مي دهند. خواسته هاي خود را عملي سازيد وگرنـه ديگران براي شما برنامـه ريزي مي کنند.
--

iranzerozone

11-05-2010, 11:27

*هنگامـی کـه فرانسوا مـیتران درون سال 1981م زمام امور فرانسه را بر عهده گرفت،از
مصر تقاضا شد که تا جسد مومـیایی شده فرعون به منظور برخی آزمایشـها و تحقیقات از مصر به
فرانسه منتقل شود . *

**

*هنگامـی کـه هواپیمای حامل بزرگترین طاغوت تاریخ درون فرانسه بـه زمـین نشست،بسیـاری
از مسئولین کشور فرانسه و از جمله رئیس دولت و وزرایش درون فرودگاه حاضر شده و از
جسد طاغوت استقبال د
پس از اتمام مراسم،جسد فرعون بـه مکانی با شرایط خاص درون مرکز آثار فرانسه انتقال
داده شد که تا بزرگترین دانشمندان باستانشناس بـه همراه بهترین جراحان و کالبد
شکافان فرانسه،آزمایشات خود را بر روی این جسد و کشف اسرار متعلق بـه آن شروع
کنند . *

*رئیس این گروه تحقیق و ترمـیم جسد یکی از بزرگترین دانشمندان فرانسه بنام
پروفسور موریس بوکای بود کـه برخلاف سایرین کـه قصد ترمـیم جسد داشتند،*
*او درون صدد کشف راز و چگونگی مرگ این فرعون بود .تحقیقات پرفوسور بوکای همچنان
ادامـه داشت که تا اینکه درون ساعات پایـانی شب نتایج نـهایی ظاهر شد بقایـای نمکی کـه پس
از ساعتها تحقیق بر جسد فرعون کشف شد دال بر این بود کـه او درون دریـا غرق شده و
مرده هست و بعد از خارج

جسد او از دریـا به منظور حفظ جسد،آن را مومـیایی کرده اند . اما مسئله ی غریب و
آنچه باعث تعجب بیش از حد پروفسور بوکای شده
بود این مسئله بود کـه چگونـه این جسد سالمتر از سایر اجساد باقی مانده هست در
حالی کـه این جسد از دریـا بیرون کشیده شده است.

پروفسور موریس بوکای درون حال آماده گزارش نـهایی درون مورد کشف جدید (مرگ
فرعون بوسیله غرق شدن درون دریـا و مومـیایی جسد او بلافاصله بعد از بیرون کشیدن از
دریـا ) بود کـه یکی از حضار درون گوشی بـه یـادآور شد کـه برای انتشار نتیجه تحقیق
عجله نکند،*

* چرا کـه نتیجه تحقیق کاملا مطابق با نظر مسلمانان درون مور غرق شدن فرعون است.

ولی موریس بوکای بشدت این خبر را رد کرده و آن را بعید دانست. او بر این عقیده
بود کـه رسیدن بـه چنین نتیجه ی بزرگی ممکن نیست مگر با پیشرفت علم و با استفاده
از امکانات دقیق و پیشرفته کامپیوتری.
در جواب او یکی از حضار بیـان کرد کـه قرآنی کـه مسلمانان بـه آن ایمان دارند قصه
غرق شدن فرعون و سالم ماندن جثه‌ی او بعد از مرگ را خبر داده است. *

*حیرت و سردرگمـی پروفسور دوچندان شد و از خود سوال مـی‌کرد کـه چگونـه این امر
ممکن هست با توجه بـه اینکه این مومـیایی درون سال 1898م و تقریبا درحدود دویست سال
قبل کشف شده است، درون حالی کـه قرآن مسلمانان قبل از 1400 سال پیدا شده است؟
چگونـه با عقل جور درون مـی آید درون حالی کـه نـه عرب و نـه هیچ انسان دیگری از مومـیایی
شدن فراعنـه توسط مصریـان قدیم آگاهی نداشته و زمان زیـادی از کشف این مسئله
نمـیگذرد؟ *
**

*
موریس بوکای تمام شب بـه جسد مومـیایی شده زل زده بود و در مورد سخن دوستش فکر
مـیکرد کـه چگونـه قرآن مسلمانان درمورد نجات جسد بعد از غرق سخن مـی‌گوید درون حالی
که کتاب مقدس آنـها از غرق شدن فرعون درون هنگام دنبال موسی سخن مـیگوید اما
از
نجات جسد هیچ سخنی بمـیان نمـیآورد.. و با خود مـیگفت آیـا امکان دارد این مومـیایی
همان فرعونی باشد کـه موسی را دنبال مـیکرد؟ *

*و آیـا ممکن هست که محمد هزار سال قبل از این قضیـه خبر داشته است؟

او درون همان شب تورات و انجیل را بررسی کرد اما هیچ ذکری از نجات جسد فرعون به
مـیان نیـاورده بودند.

پس از اتمام تحقیق و ترمـیم جسد فرعون، آن را بـه مصر باز گرداندند ولی موریس
بوکای خاطرش آرام نگرفت که تا اینکه تصمـیم بـه سفر

کشورهای اسلامـی گرفت که تا از صحت خبر درون مورد ذکر نجات جسد فرعون توسط قرآن
اطمـینان حاصل کند. یکی از مسلمانان قرآن را باز کرد و این آیـه را به منظور او تلاوت
نمود:

{فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً وَإِنَّ
کَثِیراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آیَاتِنَا لَغَافِلُونَ} [یونس:92]

**امروز فقط بدن تو را نجات مـیدهیم که تا برای افراد بعد از خودت درسی باشد. هر چند
خیلی از مردم از آیـات ما غافلند...**
*

*این آیـه او را بسیـار تحت تآثیر قرار داد و لرزه بر اندام او انداخت و با صدای
بلند فریـاد زد:

من بـه اسلام داخل شدم و به این قرآن ایمان آوردم.

موریس بوکای بار تغییرات بسیـاری درون فکر و اندیشـه و آیین بـه فرانسه بازگشت و
دهها سال درون مورد تطابق حقائق علمـی کشف شده ذر عصر جدید با آیـه های قرآن تحقیق
کرد و حتی یک مورد از آیـات قرآن را نیـافت کـه با حقایق ثابت علمـی تناقض داشته
باشد.*

*وبر ایمان او بـه کلام الله جل جلاله افزوده شد (لا یأتیـه الباطل من بین یدیـه
ولا من خلفه تنزیل من حکیم حمـید).

حاصل تلاش سالها تحقیق این دانشمند فرانسوی کتابی بود بنام( قرآن و تورات و
انجیل و علم بررسی کتب مقدس درون پرتو علوم جدید.

امام صادق عليه السّلام مىفرمايد: هر كه نعمتى بر او رخ نمود بسيار بگويد «الحمد للَّه»، و هر كه را هم حزن بسيار بدو روى آورد بايد طلب آمرزش كند، و هر كه فقر و تهيدستى گريبانش گرفت بسيار بگويد: «لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه العلىّ العظيم» كه اين فقر را از او بزدايد

Sharim

11-05-2010, 18:06

mmiladd

11-05-2010, 20:37

داستان پير مرد

يک پيرمرد بازنشسته، خانـه جديدي درون نزديکي يک دبيرستان خريد. يکي دو هفته اول همـه چيز بـه خوبي و در آرامش پيش مي رفت که تا اين کـه مدرسه ها باز شد. درون اولين روز مدرسه، بعد از تعطيلي کلاسها سه که تا پسربچه درون خيابان راه افتادند و در حالي کـه بلند بلند با هم حرف مي زدند، هر چيزي کـه در خيابان افتاده بود را شوت مي د و سروصداى عجيبي راه انداختند. اين کار هر روز تکرار مي شد و آسايش پيرمرد کاملاً مختل شده بود. اين بود کـه تصميم گرفت کاري د.
روز بعد کـه مدرسه تعطيل شد، دنبال بچه ها رفت و آنـها را صدا کرد و به آنـها گفت: «بچه ها شما خيلي بامزه هستيد و من از اين کـه مي بينم شما اينقدر نشاط جواني داريد خيلي خوشحالم. منـهم کـه به سن شما بودم همين کار را مي کردم. حالا مي خواهم لطفي درون حق من يد. من روزي 1000 تومن بـه هر کدام از شما مي دهم کـه بيائيد اينجا و همين کارها را يد.»
بچه ها خوشحال شدند و به کارشان ادامـه دادند. که تا آن کـه چند روز بعد،پيرمرد دوباره بـه سراغشان آمد و گفت: ببينيد بچه ها متأسفانـه درون محاسبه حقوق بازنشستگي من اشتباه شده و من نمي تونم روزي 100 تومن بيشتر بهتون بدم. از نظر شما اشکالي نداره؟
بچه ها گفتند: «100 تومن؟ اگه فکر مي کني ما بـه خاطر روزي فقط 100 تومن حاضريم اينـهمـه بطري نوشابه و چيزهاي ديگه رو شوت کنيم، کورخوندي. ما نيستيم.» و از آن بعد پيرمرد با آرامش درون خانـه جديدش بـه زندگي ادامـه داد

ID3H

13-05-2010, 02:41

بعد از کلي گشتن بعد از کلي اشتباه گرفتن و بعد از کلي انتظار بالاخره پيداش ميکني.
10% ! پُري از کنجکاوي و هيجان.
30%! کم کم حوصله ات سر ميره. چشمات خواب آلود ميشـه. ميخواي بيخيال شي اما بعد تکليف اونـهمـه گشتن چي ميشـه؟ اونـهمـه وقتي کـه گذاشتي ؟ حواست بهشـه اما سرت رو جاهاي ديگه هم گرم ميکني.
دوباره نگاش ميکني. 49%! ذوق زده ميشي. داره بـه نيمـه ميرسه! اما هنوز لبخندت کامل نشده کـه دوباره حالت گرفته ميشـه!
50%! بـه نيمـه ميرسه! يعني تمام انتظاري کـه کشيدي رو دوباره بايد بکشي! يعني بيخوابيه دو برابر! يعني دردسرها تازه نصف شده!
ميخواي بيخيال شي و کنسل کني کـه 51%! خب حالا بيشتر راه رو رفتي! همين 1%! هم کلي مـهمـه! واسش از آرامش و آسايش و استراحتت گذشتي! يه کاري جور ميکني و سر خودت رو گرم ميکني. حالا بيشتر بي تاب و هيجان زده اي کـه ببيني آخرش چي ميشـه...!
70%! کم کم اشتياق تو وجودت شعله ميزنـه. خستگي رو فراموش ميکني. مرتب بـه خودت گوش زد ميکني کـه حتما ارزشش رو داره. خودت رو دلداري ميدي کـه در عوض بعد از تموم شدن کار ميتوني با خيال راحت استراحت کني. حتي ميتوني روياهاي قشنگ داشته باشي. اميد تو دلت جرقه ميزنـه. يه جور شور و اشتياق پيدا ميکني ...
80%! ذل ميزني بـه حرکت کاغذها از اين پوشـه بـه اون پوشـه و ميري تو فکر. بـه اينکه تو اين لحظه ها چي گذشت. بـه اينکه بعدش بـه چه آرامشي ميرسي. بـه اينکه تمام توانت رو روي اينکار گذاشتي و شايد ديگه قادر نباشي تکرارش کني.
90%! حالا اون حس کنجکاوي و دو دلي جاي خودش رو بـه حس مالکيت ميده.
97%! موضوع تموم شده اس! حتي ميتوني وجود قلبت رو توي سرت حس کني. داغي گونـه هات و يه احساس سرخوشيه مطلق تو اوج خستگي.
99%! آماده ميشی تمام غصه ها رو فراموش کني تمام سختيهاشو ،تمام دردهاشو ،تمام انتظارها و بيخوابي ها رو . حتي اگه شده واسه يه مدت کوتاه...
يه اتفاق ساده همـه چيز رو بـه هم ميزنـه. يه اتفاق ساده تر از قطع شدن برق. کوچيکتر از پايين اومدن ناگهاني سرعت اينترت. مسخره تر از اينکه پات بـه کليد ريست بخوره!
مـهم نيست چطوري. مـهم اينـه کـه باعت ميشـه روياي 99 درصدي تو 100% نشـه.
مـهم اينـه کـه اميدت بخار ميشـه. مـهم اينـه کـه وسط روياي شيرينت يه کدوي هالووين ظاهر ميشـه و کل رويات توي شعله هاي سرد ميسوزه. مـهم اينـه کـه توو اوج کنجکاوي و نياز و هيجان، خسته تر از اوني کـه حتي تکون بخوري و احساس سرما کرختت ميکنـه. مـهم اينـه کـه احساس ميکني از بلندترين قله ي ممکن با مخ روي زمين اومدي.
مـهم اينـه کـه تا آخر عمر تو مي موني و خاطراتت و وحشت از شروع دوباره .....

اينايي کـه خوندي داستان دانلود فايل نبود ... من بهش مـی گم :

My Love Story ….!

ایده/آذر 85

mmiladd

13-05-2010, 11:16

mmiladd

15-05-2010, 12:04

mmiladd

16-05-2010, 10:26

Mehr.Iman

16-05-2010, 11:47

چوپاني گله را بـه صحرا برد. بـه درخت گردوي تنومندي رسيد.
از آن بالا رفت و به چيدن گردو مشغول شد كه ناگهان گردباد سختي درون گرفت.
خواست فرود آيد، ترسيد.
باد شاخه‌اي را كه چوپان روي آن بود، بـه اين طرف و آن طرف مي‌برد.
ديد نزديك هست كه بيفتد و دست و پايش بشكند.
در حال مستاصل شد.
از دور، بقعه‌ی امامزاده‌اي را ديد و گفت:
اي امامزاده! گله‌ام نذر تو، از درخت سالم پايين بيايم.

قدري باد ساكت شد و چوپان بـه شاخه‌ی قوي‌تري دست زد و جاي پايي پيدا كرده و خود را محكم گرفت.
گفت: اي امامزاده! خدا راضي نمي‌شود كه زن و بچه‌ی من بيچاره از تنگي و خواري بميرند و تو همـه‌ی گله را صاحب شوي. نصف گله را بـه تو مي‌دهم و نصفي هم براي خودم...

قدري پايين تر آمد.
وقتي كه نزديك تنـه‌ی درخت رسيد گفت: اي امامزاده! نصف گله را چطور نگهداري مي‌كني؟ آنـها را خودم نگهداري مي‌كنم؛ درون عوض كشك و پشم نصف گله را بـه تو مي‌دهم.

وقتي كمي پايين‌تر آمد گفت:
بالاخره چوپان هم كه بي‌مزد نمي‌شود. كشك‌ش مال تو، پشم‌ش مال من بـه عنوان دستمزد.

وقتي باقي تنـه را سُرخورد و پايش بـه زمين رسيد، نگاهي بـه گنبد امامزاده انداخت و گفت: مرد حسابي چه كشكي؟ چه پشمي؟
ما از هول خودمان يك غلطي كرديم. غلط زيادي كه جريمـه ندارد.

---------- Post added at 11:47 AM ---------- Previous post was at 11:45 AM ----------

ماجراهای جالب مدیریتی

"مصاحبه شغلی"
در پایـان مصاحبه شغلی به منظور استخدام درون شركتی، مدیر منابع انسانی شركت از مـهندس جوان صفر كیلومتر ام آی تی پرسید: « به منظور شروع كار، حقوق مورد انتظار شما چیست؟»
مـهندس گفت: «حدود 75000 دلار درون سال، بسته بـه اینكه چه مزایـایی داده شود.»
مدیر منابع انسانی گفت: «خب، نظر شما درباره 5 هفته تعطیلی، 14 روز تعطیلی با حقوق، بیمـه كامل درمانی و حقوق بازنشستگی ویژه و خودروی شیك و مدل بالا چیست؟»
مـهندس جوان از جا پرید و با تعجب پرسید: شوخی مـی‌كنید؟
مدیر منابع انسانی گفت: «بله، اما یـادت باشـه اول تو شروع كردی.

"كارمند تازه وارد"
مردی بـه استخدام یك شركت بزرگ درآمد. درون اولین روز كار خود، با كافه تریـا تماس گرفت و فریـاد زد: «یك فنجان قهوه به منظور من بیـاورید.»
صدایی از آن طرف پاسخ داد: «شماره داخلی را اشتباه گرفته ای. مـی دانی تو با كی داری حرف مـی ‌زنی؟»
كارمند تازه وارد گفت: «نـه»
صدای آن طرف گفت: «من مدیر اجرایی شركت هستم، احمق.»
مرد تازه وارد با لحنی حق بـه جانب گفت: «و تو مـیدانی با كی حرف مـیزنی، بیچاره.»
مدیر اجرایی گفت: نـه
كارمند تازه وارد گفت: خوبه و سریع گوشی را گذاشت.

"اشتباه موردی"
كارمندی بـه دفتر رئیس خود مـی‌رود و مـی‌گوید: «معنی این چیست؟ شما 200 دلار كمتر از چیزی كه توافق كرده بودیم بـه من پرداخت كردید.»
رئیس پاسخ مـی دهد: «خودم مـی‌دانم، اما ماه گذشته كه 200 دلار بیشتر بـه تو پرداخت كردم هیچ شكایتی نكردی.»
كارمند با حاضر جوابی پاسخ مـی دهد: درسته، من معمولا از اشتباه های موردی مـی گذرم اما وقتی تکرار مـی شود وظیفه خود مـی دانم بـه شما گزارش كنم.

تصمـیم قاطع مدیریتی
روزی مدیر یكی از شركت های بزرگ درون حالیكه بـه سمت دفتر كارش مـی رفت چشمش بـه جوانی افتاد كه درون راهرو ایستاده بود و به اطراف خود نگاه مـیكرد.
جلو رفت و از او پرسید: «شما ماهانـه چقدر حقوق دریـافت مـی‌كنی؟»
جوان با تعجب جواب داد: «ماهی 2000 دلار.»
مدیر با نگاهی آشفته دست بـه جیب شد و از كیف پول خود 6000 دلار را درون آورده و به جوان داد و به او گفت: «این حقوق سه ماه تو، برو و دیگر اینجا پیدایت نشود، تو اخراجی !
ما بـه كارمندان خود حقوق مـی‌دهیم كه كار كنند نـه اینكه یكجا بایستند و بیكار بـه اطراف نگاه كنند.»
جوان با خوشحالی از جا جهید و به سرعت دور شد. مدیر از كارمند دیگری كه درون نزدیكیش بود پرسید: «آن جوان كارمند كدام قسمت بود؟
كارمند با تعجب از رفتار مدیر خود بـه او جواب داد: او پیك پیتزا فروشی بود كه به منظور كاركنان پیتزا آورده بود.

زنگ تفریح
مردی بـه یك مغازه فروش حیوانات رفت و درخواست یك طوطی كرد. صاحب فروشگاه بـه سه طوطی خوش چهره اشاره كرد و گفت: «طوطی سمت چپ ۵۰۰ دلار است.»
مشتری: «چرا این طوطی اینقدر گران است؟»
صاحب فروشگاه: «این طوطی توانایی انجام تحقیقات علمـی و فنی را دارد.»
مشتری: «قیمت طوطی وسطی چقدر است؟‌
صاحب فروشگاه: طوطی وسطی ۱۰۰۰ دلار است. به منظور اینكه این طوطی توانایی نوشتن مقاله ای كه درون هر مسابقه ای پیروز شود را دارد.»
و سرانجام مشتری از طوطی سوم پرسید و صاحب فروشگاه گفت: ‌ ۴۰۰۰ دلار.
مشتری: این طوطی چه كاری مـی تواند انجام دهد؟
صاحب فروشگاه جواب داد:‌ «صادقانـه بگویم من چیز خاصی از این طوطی ندیدم ولی دو طوطی دیگر او را مدیر صدا مـی زنند

***Spring***

16-05-2010, 12:39

سلام ...

مرد روشن‌دل ...

روزی مرد روشن‌دلی روی پله‌های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی را درون کنار پایش قرار داده بود. روی تابلو خوانده مـی شد: « من روشن‌دل هستم لطفا کمک کنید. »

روزنامـه نگار خلاقی از کنار او مـی گذشت ؛ نگاهی بـه او انداخت. فقط چند سکه درون داخل کلاه بود... او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون اینکه از مرد روشن‌دل اجازه بگیرد، تابلوی او را برداشت، آن را برگرداند و اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و آنجا را ترک کرد...

عصر آن روز، روز نامـه نگار بـه آن محل برگشت و متوجه شد کـه کلاه مرد روشن‌دل پر از سکه و اسکناس شده است. مرد روشن‌دل از صدای قدمـهای او خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همانی هست که آن تابلو را نوشته بگوید ،که بر روی آن چه نوشته است؟ ... روزنامـه نگار جواب داد: چیز خاص و مـهمـی نبود، من فقط نوشته شما را بـه شکل دیگری نوشتم؛ لبخندی زد و به راه خود ادامـه داد.

مرد روشن‌دل هیچ وقت ندانست کـه او چه نوشته هست ولی روی تابلوی او خوانده مـی‌شد:

« امروز بهار است، ولی من نمـیتوانم آنرا ببینم !!!!! »

وقتی کارتان را نمـی توانید پیش ببرید، استراتژی خود را تغییر بدهید؛ خواهید دید بهترین‌ها ممکن خواهد شد؛ باور داشته باشید ( بعضی وقتها ) هر تغییر بهترین چیز به منظور زندگی است.

حتا به منظور کوچکترین اعمالتان از دل ، فکر، هوش ، قلب و روحتان مایـه بگذارید ؛ این رمز موفقیت است.... لبخند بزنید!

.

Samba

16-05-2010, 13:30

بیچاره دیگه طاقت نداشت !

تمام اثاثیـه خونـه رو فروخته بود که تا خرج دوا ودکتر مادرش رو بده

البته حق هم داشت ، هیچ رو نداشت کـه کمکش کنـه ، نـه پدری، نـه برادری ....

باید به منظور ادامـه زندگی پول جور مـی کرد

تصمـیم رو گرفتهبود !

هوا تاریک شده بود ، خیلی پیـاده رفت که تا رسید بـه خیـابون اصلیـهنوزتردید داشت ، مـی ترسید ،اولی و دومـی رد شدن ، هنوز ته دلش ...

احساس شرم مـیکرد ، داشت با نجابتش کلنجار مـی رفت !
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ماشین سومـی رسید و بوق زد ........

Samba

16-05-2010, 13:36

سر کلاس همش داشت با موبایل آخرین مدلش بازی مـی کرد .
وقتی کـه کلاس تموم شد صبرکرد کـه بیشتر بچه ها بـه دم درون دانشکده برسن !
اون وقت با تمام سرعت خودش رو بـه دم درون رسوند و صدای دزد گیر بنز آخرین سیستمش توجه
بچه ها رو جلب کرد . آخه دیروز خریده بود ، حتما همـه مـی فهمـیدن !
با احساس غروری سوار ماشین شد و استارت زد و صدای ضبط رو که تا آخر بالا برد
سر راه یـه دکه روزنامـه فروشی دید کـه چند نفر آدم جلوش ایستاده بودن
هوس کرد بنزش رو بـه رخ اون ها هم بکشـه !

رفت و یـه روزنامـه برداشت ، یـه ۵۰۰ تومانی داد بـه روزنامـه فروشـه و گفت باقیشماله خودت !
صفحه اول روزنامـه یـه عانداخته بود !
با خوشحالی داد زد : عپاپام رو تو روزنامـه انداختن ، ایول ل ل پاپا !
پائین عپدرش نوشته شده بود :
دستگیری کلاه بردار حرفه ای ، کلیـهانی کـه از نامبرده شکایتی دارند ........

Samba

16-05-2010, 13:48

بلافاصلهبعد از اينکه زن پيتر از زير دوش بيرون اومد پيتر وارد شد… همونموقع زنگ درون خونـه بـه صدا درون اومد… زن پيتر يه حوله دور خودش پيچيد و رفتتا درون رو باز کنـه…

همسايه شون -رابرت- پشت درون ايستاده بود… که تا رابرت زنپيتر رو ديد گفت: همين الان ۱۰۰۰ دلار بهت ميدم اگه اون حوله رو بندازيزمين!…

بعد از چند لحظه تفکر ، زن پيتر حوله رو ميندازه و رابرت چند ثانيهتماشا مي کنـه و ۱۰۰۰ دلار بـه زن پيتر ميده و ميره…

زن دوباره حوله رو دورخودش پيچيد و به برگشت… پيتر پرسيد: کي بود زنگ زد؟

زن جواب داد: رابرت همسايه مون بود…

پيتر گفت: خوبه… چيزي درون مورد ۱۰۰۰ دلاري کـه به منبدهکار بود گفت؟!

Samba

16-05-2010, 13:54

Samba

16-05-2010, 15:04

مسیحی مـی نمود. فهمـیده بود مسلمان هستم و شیعه. جلو آمد و گفت: مـی خواهم علی را درون یک جمله تعریف کنی.
یک جمله از جرج جُرداق مسیحی بـه ذهنم رسید:" علی آن اقیـانوس بی کرانیست کـه قطره اشک یتیمـی طوفانیش مـی کند"
احساس کردم زیرچیزی مـی گوید مثل: اشـهد ان...
...اما نـه!
سرش را بـه زیر انداخت و رفت.شا نـه هایش اما تکان مـی خورد.

بعد ها فهمـیدم یتیم بوده!

mohsen_gh1991

16-05-2010, 20:12

مادر من فقط یك چشم داشت. من از اون متنفر بودم ... اون همـیشـه مایـه خجالت من بود

اون به منظور امرار معاش خانواده به منظور معلم ها و بچه مدرسه ای ها غذا مـی پخت

یك روز اون اومده بود دم درون مدرسه كه بـه من سلام كنـه و منو با خود بـه خونـه ببره

خیلی خجالت كشیدم. آخه اون چطور تونست این كار رو بامن بكنـه ؟

به روی خودم نیـاوردم، فقط با تنفر بهش یـه نگاه كردم و فورا از اونجا دور شدم

روز بعد یكی از همكلاسی ها منو مسخره كرد و گفت، هووو، تو فقط یك چشم داره!

فقط دلم مـیخواست یك جوری خودم رو گم و گور كنم.
كاش زمـین دهن وا مـیكرد و منو ، كاش مادرم یـه جوری گم و گور مـیشد

روز بعد بهش گفتم، اگه واقعا مـیخوای منو شاد و خوشحال كنی چرا نمـی مـیری ؟!!!

اون هیچ جوابی نداد....

حتی یك لحظه هم راجع بـه حرفی كه زدم فكر نكردم، چون خیلی عصبانی بودم.

احساسات اون به منظور من هیچ اهمـیتی نداشت

دلم مـیخواست از اون خونـه برم و دیگه هیچ كاری با اون نداشته باشم

سخت درس خوندم و موفق شدم به منظور ادامـه تحصیل بـه سنگاپور برم

اونجا ازدواج كردم، واسه خودم خونـه خ، زن و بچه و زندگی

از زندگی، بچه ها و آسایشی كه داشتم خوشحال بودم

تا اینكه یـه روز مادرم اومد بـه دیدن من

اون سالها منو ندیده بود و همـینطور نوه هاشو

وقتی ایستاده بود دم در، بچه ها بـه اون خندیدند
و من سرش داد كشیدم كه چرا خودش رو دعوت كرده كه بیـاد اینجا اونم بی خبر

سرش داد زدم، چطور جرات كردی بیـای بـه خونـه من و بچه ها رو بترسونی؟!
گم شو از اینجا! همـین حالا

اون بـه آرامـی جواب داد، اوه خیلی معذرت مـیخوام.
مثل اینكه آدرس رو اومدم، و بعد فورا رفت و از نظر ناپدید شد

یك روز، یك دعوت نامـه اومد درون خونـه من درون سنگاپور
برای شركت درون جشن تجدید دیدار دانش آموزان مدرسه

ولی من بـه همسرم بـه دروغ گفتم كه بـه یك سفر كاری مـیرم

بعد از مراسم، رفتم بـه اون كلبه قدیمـی خودمون البته فقط از روی كنجكاوی

همسایـه ها گفتن كه اون مرده

ولی من حتی یك قطره اشك هم نریختم

اونا یك نامـه بـه من دادند كه اون ازشون خواسته بود كه بـه من بدن

ای عزیزترین پسر من، من همـیشـه بـه فكر تو بوده ام.
منو ببخش كه بـه خونت تو سنگاپور اومدم و بچه ها تو ترسوندم

خیلی خوشحال شدم وقتی شنیدم داری مـیای اینجا

ولی من ممكنـه كه نتونم از جام بلند شم كه بیـام تو رو ببینم

وقتی داشتی بزرگ مـیشدی از اینكه دائم باعث خجالت تو شدم خیلی متاسفم

آخه مـیدونی ... وقتی تو خیلی كوچیك بودی، تو یـه تصادف، یك چشمت رو از دست دادی

به عنوان یك مادر، نمـی تونستم تحمل كنم و ببینم كه تو داری بزرگ مـیشی با یك چشم

بنابراین چشم خودم رو دادم بـه تو

برای من اقتخار بود كه پسرم مـیتونست با اون چشم بـه جای من دنیـای جدید رو بطور كامل ببینـه

با همـه عشق و علاقه من بـه تو

مادرت

ssaraa

18-05-2010, 10:29

تصویری از کوروش بزرگ درون برابر اجساد پانته آ و آبراداتاس ::..

بدون شک تابلویی کـه در زیر مـی بینید روایت کننده ی یکی از جذاب ترین و دراماتیک ترین داستان های تاریخ ایران مـی باشد. این تابلو اثر وینسنت لوپز هنرمند اسپانیـایی قرن 18 مـی باشد.
[/URL]
[URL="[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]"][ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] ([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])
داستان از این قرار هست که مادی ها بعد از برگشت از جنگ شوش غنایمـی به منظور خود آورده بودند کـه بعضی از آنـها را به منظور پیشکش بـه نزد کوروش آوردند. از آن جمله زنی بود بسیـار زیبا کـه گفته مـی شد زیباترین ه زنان شوش بـه حساب مـی آمد و پانته آ نامـیده مـی شد وشوهر او بـه نام آبراداتاس به منظور ماموریتی از جانب پادشاه خود بـه ماموریت رفته بود.
چون وصف زیبایی زن را بـه کوروش گفتند و نیز از آبراداتاس نام بردند کوروش گفت صحیح نیست کـه این زن شوهردار به منظور من شود و او را بـه یکی از ندیمان خود سپرد که تا او را نگه دارد که تا هنگامـی کـه شوهرش از ماموریت بازگشت او را بـه شوهرش بازسپارند.
در این هنگام اطرافیـان کوروش با توصیف زیبایی های این زن بـه او گفتند لااقل یک بار او را ببین شاید کـه نظرت عوض شد! اما کوروش گفت : نـه , مـی ترسم او را ببینم و عاشقش بشوم و نتوانم او را بـه شوهرش بعد بدهم …
ندیم کوروش کـه مردی بود بـه نام آراسپ و پانته آ را بـه او سپرده بودند عاشق این زن شد و خواست کـه از او کام بگیرد. بـه ناچار پانته آ از کوروش درخواست کمک کرد و کوروش نیز آراسپ را سرزنش کرد و زن را از دست او نجات داد و البته آراسپ مرد نجیبی بود و به شدت شرمنده شد و در ازای آن کار بـه دنبال آبراداتاس رفت (از طرف کوروش) که تا او را بـه سوی ایران فرا بخواند.
سپس آبرداتاس بـه ایران آمده و از ما وقع اطلاع حاصل یـافت. بعد برای جبران جوانمردی کوروش برخود لازم دید کـه در لشکر او خدمت کند.
مـی گویند درون هنگامـی کـه آبراداتاس بـه سمت مـیدان جنگ روان بود پانته آ دستان او را گرفت و در حالی کـه اشک از چشمانش سرازیر بود گفت: قسم بـه عشقی کـه من بـه تو دارم و عشقی کـه تو بـه من داری… کوروش بـه واسطه جوانمردی کـه حق ما کرد اکنون حق دارد کـه ما را حق شناس ببیند. زمانی کـه اسیر او و از آن او شدم او نخواست کـه مرا خود بداند ونیز نخواست کـه مرا با شرایط شرم آوری آزاد کند بلکه مرا به منظور تو کـه ندیده بود حفظ کرد. مثل اینکه من زن برادر او باشم.
خلاصه اینکه درون جنگ مورد اشاره آبراداتاس کشته مـی شود و پانته آ بـه بالای جسد او مـی رود و به شیون وزاری مـی پردازد. کوروش بـه ندیمان پانته آ سفارش مـی کند کـه مواظب باشند کاردست خودش ندهد . شیون و زاری این زن عاشق هنوز درون گوش تاریخ مـی پیچد و تن هر انسانی را بـه لرزه درون مـی آورد کـه مـی گفت : افسوس ای دوست باوفا و خوبم ما را گذاشتی و در گذشتی … بـه درستی کـه همانند یک فاتح درون گذشتی
پس از آن درون پی غفلت ندیمـه چاقویی کـه همراه داشت را درون خود فرومـی کند و در کنار جسد شوهرش جان مـی سپاردهنگامـی کـه خبر بـه کوروش مـی رسد ندیمـه نیز از ترس خود را مـی کشد به منظور همـین هست که درون تایلو جسد زنان دو که تا است . و باقی داستان کـه در تابلو مشخص هست . آری چنین هست که بزرگمردی بـه نام کوروش درون تاریخ جاودانـه مـی شود.
در لغت نامـه دهخدا ذيل عنوان "پانته آ" و نيز درون "کوروشنامـه گزنفون" اين داستان نقل شده است.

mmiladd

18-05-2010, 10:44

ssaraa

18-05-2010, 12:09

زن ها فرشته اند !!

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] ([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])

حدود چند ماه قبل CIA شروع بـه گزینش فرد مناسبی به منظور انجام کارهای تروریستی کرد. این کار بسیـار محرمانـه و در عین حال مشکل بود؛ بـه طوریکه تستهای بیشماری از افراد گرفته شد و سوابق تمام افراد حتی قبل از آنکه تصمـیم بـه شرکت درون دوره ها بگیرند، چک شد.

.

.

پس از برسی موقعیت خانوادگی و آموزش ها و تستهای لازم، دو مرد و یک زن ازمـیان تمام شرکت کنندگان مناسب این کار تشخیص داده شدند. درون روز تست نـهایی تنـها یک نفر از مـیان آنـها به منظور این پست انتخاب مـی گردید. درون روز مقرر، مامور CIA یکی از شرکت کنندگان را بـه دری بزرگ نزدیک کرد و در حالیکه اسلحه ای را بـه او مـی داد گفت :

.

.

"- ما حتما بدانیم کـه تو همـه دستورات ما را تحت هرگونـه شرایطی اطاعت مـی کنی، وارد این اتاق شو و همسرت را کـه بر روی صندلی نشسته هست بکش!"

.
مرد نگاهی وحشت زده بـه او کرد و گفت :

.

.

" – حتما شوخی مـی کنید، من هرگز نمـی توانم بـه همسرم شلیک کنم."

.
مامور CIA نگاهی کرد و گفت : " مسلما شما فرد مناسبی به منظور این کار نیستید."

.

.
بنا براین آنـها مرد دوم را مقابل همان درون بردند و در حالیکه اسحه ای را بـه او مـی دادند گفتند:

.

.

"- ما حتما بدانیم کـه تو همـه دستورات ما را تحت هر شرایطی اطاعت مـی کنی. همسرت درون اتاق نشسته هست این اسلحه را بگیر و او بکش "

.

.
مرد دوم کمـی بهت زده بـه آنـها نگاه کرد اما اسلحه را گرفت و داخل اتاق شد. به منظور مدتی همـه جا سکوت برقرار شد و پس از 5 دقیقه او با چشمانی اشک آلود از اتاق خارج شد و گفت:

.
.
" – من سعی کردم بـه او شلیک کنم، اما نتوانستم ماشـه را بکشم و به همسرم شلیک کنم. حدس مـی کـه من فرد مناسبی به منظور این کار نباشم،"
.
.
کارمند CIA پاسخ داد:
.
.
"- نـه! همسرت را بردار و به خانـه برو."
.
.
حالا تنـها خانم شرکت کننده باقی مانده بود. آنـها او را بـه سمت همان درون و همان اتاق بردند و همان اسلحه را بـه او دادند:
.
.

" – ما حتما مطمئن باشیم کـه تو تمام دستورات ما را تحت هر شرایطی اطاعت مـی کنی. این تست نـهایی است. داخل اتاق همسرت بر روی صندلی نشسته هست .. این اسلحه را بگیر و او را بکش."
.
.
او اسلحه را گرفت و وارد اتاق شد. حتی قبل از آنگه درون اتاق بسته شود آنـها صدای شلیک 12 گلوله را یکی بعد از دیگری شنیدند. بعد از آن سر و صدای وحشتناکی درون اتاق راه افتاد، آنـها صدای جیغ، کوبیده شدن بـه در و دیوار و ... را شنیدند. این سرو صداها به منظور چند دقیقه ای ادامـه داشت. سپس همـه جا ساکت شد و در اتاق خیلی آهسته باز شد و خانم مورد نظر را کـه کنار درون ایستاده بود دیدند. او گفت:
.
.
"- شما حتما مـی گفتید کـه گلوله ها مشقی است.
.
.
من مجبور شدم مرتیکه را آنقدر با صندلی ب که تا بمـیرد

mosafereshomali

18-05-2010, 17:41

neko_24

19-05-2010, 12:59

Samba

20-05-2010, 13:45

خسته نباشی جالب بود یکی هم از من

درس تمام شده بود و معلم کلاس اول - پیر پنجاه ساله- داشت امتحان بچه‌ها را تصحیح مـی‌کرد.
یکی از بچه‌ها بلند شد و پرسید: «خانم بچه‌ها از کجا مـیان؟»
معلم کمـی قرمز شد و من منی کرد و گفت:« بچه‌ها... بچه‌ها...... کی مـیدونـه؟»
سارا نگاهی پر افاده بـه مـینا انداخت و گفت: «خانم اجازه؟ باباها یـه کلید دارن کـه مـیندازن تو شکم ا و درش را باز مـی‌کنن و نی نی کوچولو‌ها را درون مـیارن.»
معلم رو بـه مـینا کـه دستش بالا بود کرد و گفت:« تو بگو ببینم!» مـینا با تحقیر نظری بـه سارا انداخت و گفت: « خانم اجازه‌، وقتی باباها و ا تنـها مـی‌شن، گریـه مـی‌کنن، بعد یـه فرشته مـیاد، یـه نی‌نی کوچولو مـیاره براشون، که تا دیگه گریـه نکنن.»
زنگ خورد. معلم درون راه فکر مـی‌کرد کـه بچه‌ها از کجا مـیان.

Samba

20-05-2010, 13:50

Samba

21-05-2010, 11:29

Samba

21-05-2010, 11:57

mmiladd

21-05-2010, 15:52

mohsen_gh1991

21-05-2010, 23:28

شخصي مشغول تخريب ديوار قديمي خانـه اش بود که تا آنرا نوسازي كند. توضيح اينكه منازل ژاپني بنابر شرايط محيطي داراي فضايي خالي بين ديوارهاي چوبي هستند.

اين شخص درون حين خراب ديوار درون بين آن مارمولکي را ديد کـه ميخي از بيرون بـه پايش فرو رفته بود.

دلش سوخت و يک لحظه کنجکاو شد. وقتي ميخ را بررسي کرد خيلي تعجب كرد ! اين ميخ چهار سال پيش، هنگام ساختن خانـه کوبيده شده بود !

اما براستي چه اتفاقي افتاده بود ؟ كه درون يک قسمت تاريک آنـهم بدون كوچكترين حرکت، يك مارمولک توانسته بمدت چهار سال درون چنين موقعيتي زنده مانده !

چنين چيزي امکان ندارد و غير قابل تصور است. متحير از اين مساله کارش را تعطيل و مارمولک را مشاهده کرد.

در اين مدت چکار مي کرده ؟ چگونـه و چي مي خورده ؟

همانطور کـه به مارمولک نگاه مي کرد يکدفعه مارمولکي ديگر، با غذايي درون دهانش ظاهر شد !
مرد شديدا منقلب شد ! چهار سال مراقبت. و این هست عشق ! يك موجود كوچك با عشقي بزرگ !

mmiladd

24-05-2010, 22:12

ناجی

کبوتری کـه بالش زخمـی شده ، بر بالای تیرک تلگراف مـی نشیند .
این خبربه سرعت بـه تمام نقاط دنیـا مخابره مـی شود . چند شاهین
از کشوری دیگر به منظور نجات او داوطلب مـی شوند !

ssaraa

25-05-2010, 08:07

خاطره ی پروفسور حسابی و انیشتین
[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] ([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])

پروفسور حسابی چند نظریـه مـهم درون علم فیزیک داشتند کـه مـهم ترین وآخرین آن ها نظریـه بی نـهایت بودن ذرات بود، درون این ارتباط با چندین دانشمند اروپایی مکاتبه و ملاقات مـی کنند و همـه آنـها توصیـه مـی کنند کـه بهتر هست که بطور مستقیم با دفتر پروفسور انیشتین تماس بگیرد بنابراین ایشان نامـه ای همراه با محاسبات مربوطه را به منظور دفتر ایشان درون دانشگاه پرینستون مـی فرستند بعد از مدتی ایشان بـه این دانشگاه دعوت مـیشوند و وقت ملاقاتی با دستیـار انیشتین برایشان مشخص مـیشود بعد ازملاقات با پروفسور شتراووس بـه ایشان گفته مـی شود کـه برای شما وقت ملاقاتی با پروفسور انیشتین تعیین مـی شود کـه نظریـه خود را بصورت حضوری با ایشان مطرح کنید.

پروفسور حسابی این ملاقات را چنین توصیف مـی کنند:
وقتی به منظور اولین بار با بزرگترین دانشمند فیزیک جهان آلبرت انیشتین روبرو شدم ایشان را بی اندازه ساده، آرام و متواضع یـافتم و البته فوق العاده مودب و صمـیمـی! زودتر از من درون اتاق انتظار دفتر خودش، بـه انتظار من نشسته بود و وقتی من وارد شدم با استقبالی گرم مرا بـه دفترکارش برد و بدون اینکه پشت مـیزش بنشیند کنار من روی مبل نشست، نظریـه خود را درارتباط با بی نـهایت بودن ذرات به منظور ایشان توضیح دادم، بعد از اینکه نگاهی بـه برگه های محاسباتی من انداختند، گفتند کـه ما یکماه دیگر با هم ملاقات خواهیم کرد.

یکماه بعد وقتی دوباره بـه ملاقات انیشتین رفتم بـه من گفت : من بـه عنوانی کـه در فیزیک تجربه ای دارم مـی توانم بـه جرات بگویم نظریـه شما درون آینده ای نـه چندان دور علم فیزیک را متحول خواهد کرد باورم نمـی شد کـه چه شنیده ام، دیگر ازخوشحالی نمـی توانستم نفس بکشم، درون ادامـه اما توضیح دادند کـه البته نظریـه شما هنوز متقارن نیست حتما بیشتر روی آن کار کنید به منظور همـین بهتر هست به تحقیقات خود ادامـه دهید من بـه دستیـارم خواهم گفت همـه امکانات لازم را درون اختیـار شما بگذارند، بـه این ترتیب با پیگیری دستیـار و ارسال نامـه ای با امضا انیشتین، بهترین آزمایشگاه نورآمریکا درون دانشگاه شیکاگو، با امکانات لازم را درون اختیـار من قرار دادند و درخوابگاه دانشگاه نیز یک اتاق بسیـار مجهز مانند اتاق یک هتل درون اختیـار من گذاشتند،اولین روزی کـه کارم را درون آزمایشگاه شروع کردم و مشغول جابجایی وسایل شخصی بر روی مـیزم و کشوهای آن بودم، متوجه شدم یک دسته چک سفید کـه تمام برگه های آن امضا شده بود درون داخل یکی از کشوها جا مانده است، بسرعت آن را نزد رئیس آزمایشگاه بردم و مسئله را توضیح دادم، رئیس آزمایشگاه گفت این دسته چک جا نمانده متعلق بـه شما هست که تمام نیـازمندیـهای تحقیقاتی خود را بدون تشریفات اداری تهیـه کنید این امکان به منظور تمام پژوهشگران این آزمایشگاه فراهم شده است، گفتم اما با این روش امکان سوءاستفاده هم وجود دارد؟ او درون پاسخ گفت درصد پیشرفت ما از این اعتماد درون مقابل خطاهای احتمالی همکاران خیلی ناچیز است.

بعد از مدتها تحقیق بالاخره نظریـه ام آماده شد و درخواست جلسه دفاعیـه را بـه دانشگاه پرینستون فرستادم و بالاخره روزدفاع مشخص شد، با تشویق حاضرین درون جلسه، وارد سالن شدم و با کمال شگفتی دیدم انیشتین درون مقابل من ایستاد و ابراز احترام کرد و به دنبال او سایر اساتید و دانشمندان هم برخواستند، من کـه کاملا مضطرب شده و دست و پای خود را گم کرده بودم با اشاره ی پروفسور انیشتین و نشتستن درون کنار ایشان کمـی آرام تر شده، سپس بـه پای تخته رفتم شروع کردم بـه توضیح معادلات و محاسباتم و سعی کردم کـه با عجله نظراتم را بگویم کـه پروفسور انیشتین من را صدا کرده و گفتند کـه چرا اینـهمـه با عجله؟ گفتم نمـی خواهم وقت شما و اساتید را بگیرم ولی ایشان با محبت گفتند خیر الان شما پروفسور حسابی هستید و من و دیگران الان دانشجویـان شما هستیم و وقت ما کاملا درون اختیـارشماست.

آن جلسه دفاعیـه به منظور من یکی از شیرین ترین و آموزنده ترین لحظات زندگیم بود من درون نزد بزرگترین دانشمند فیزیک جهان یعنی آلبرت انیشتین از نظریـه خودم دفاع مـی کردم و مردی با این برجستگی من را استاد خود خطاب کرد و من بزرگترین درس زندگیم را نیز آنجا آموختم کـه هر چه انسان وجود ارزشمندتری دارد همان اندازه متواضع، مودب و فروتن نیز هست. بعد ازب درجه دکترا انیشتین بـه من اجازه داد کـه در کنار او درون دانشگاه پرینستون بـه تدریس و تحقیقاتم ادامـه دهم

ssaraa

26-05-2010, 08:43

مرد، دوباره آمد همانجای قدیمـی
روی پله های بانک، توی فرو رفتگی دیوار
یک جایی شبیـه دل خودش،
کارتن را انداخت روی زمـین، دراز کشید،
کفشـهایش را گذاشت زیر سرش، کیسه را کشید روی تنش،
دستهایش را مچاله کردپاهایش.

خیـابان ساکت بود،
فکرش را برد آن دورها، کبریت های خاطرش را یکی یکی آتش زد.
در بعد کورسوی نور شعله های نیمـه جان ، خنده ها را مـیدید و صورت ها را
صورتها مات بود و خنده ها پررنگ ،
هوا سرد بود، دستهایش سردتر،
مچاله تر شد، حتما زودتر خوابش مـیبرد.

صدای گام هایی آمد و .. رفت،
مرد با خودش فکر کرد، خوب هست کهی از حال دلش خبر ندارد،
خنده ای تلخ ماسید روی لبهایش.
اگری مـی فهمـید او هم دلی دارد خیلی بد مـیشد، شاید مسخره اش مـی د،
مرد غرور داشت هنوز، و عشق هم داشت،
معشوقه هم داشت، فاطمـه، ی کـه آن روزهای دور بـه مرد مـی خندید،
به روزی فکر کرد کـه از فاطمـه خداحافظی کرده بود به منظور آمدن بـه شـهر.

گفته بود: - بر مـیگردم با هم عروسی مـی کنیم فاطی، دست پر مـیام ...
فاطمـه باز هم خندیده بود.

آمد شـهر، سه ماه کارگری کرد،
برایش خبر آوردند فاطمـه خواستگار زیـاد دارد، خواستگار شـهری، خواستگار پولدار،
تصویر فاطمـه آمد توی ذهنش، فاطمـه دیگر نمـی خندید.

آگهی روی دیوار را کـه دید تصمـیمش را گرفت،
رفت بیمارستان ، کلیـه اش را داد و پولش را گرفت ،
مثل فروختن یک دانـه سیب بود.

حساب کرد ، پولش بد نبود ، بس بود به منظور یک عروسی و یک شب شام و شروع یک کاسبی.

پیغام داد بـه فاطمـه بگویند دارد برمـیگردد.
یک گردنبند بدلی هم خرید، پولش بـه اصلش نمـی رسید،
پولها را گذاشت توی بقچه، شب که تا صبح خوابش نبرد.

صبح توی اتوبوس بود، کنارش یک مرد جوان نشست.

- داداش سیگار داری؟
سیگاری نبود، جوان اخم کرد.

نیمـه های راه خوابش برد، خواب مـیدید فاطمـه مـی خندد، خودش مـی خندد، توی یک خانـه یک اتاقه و گرم.

چشم باز کرد ،ی کنارش نبود ، بقچه پولش هم نبود ، سرش گیج رفت ، پاشد :
- پولام .. پولاااام .

صدای مبهم دلسوزی مـی آمد ،
- بیچاره ،
- پولات چقد بود؟
- حواست کجاست عمو؟

پیـاده شد ، اشکش نمـی آمد ، بغض خفه اش مـی کرد ، نشست کنار جاده ، از ته دل فریـاد کشید، جای بخیـه های روی کمرش سوخت.

برگشت شـهر، یکهفته از این کلانتری بـه آن پاسگاه، بیـهوده و بی سرانجام ، کمرش شکست ، دل برید ، با خودش مـیگفت کاشکی دل هم فروشی بود.
...

- پاشو داداش ، پاشو اینجا کـه جای خواب نیس ...
چشمـهاشو باز کرد ، صبح شده بود ، تنش خشک شده بود ،
خودشو کشید کنار پله ها و کارتن رو جمع کرد.

در بانک باز شد ، حال پا شدن نداشت ، آدم ها مـی آمدند و مـی رفتند.

- داداش آتیش داری؟
صدا آشنا بود، برگشت، خودش بود ، جوان توی اتوبوس وسط پیـاده رو ایستاده بود ،
چشم ها قلاب شد بـه هم ،
فرصت فکر نداشت ،
با همـه نیرویی کـه داشت خودشو پرتاب کرد بـه سمت جوان دزد.
- آی دزد ، آیییییی دزد ، پولامو بده ، نامرد خدانشناس ... آی مردم ...

جوان شناختش.

- ولم کن مرتیکه گدا ، کدوم پولا ، ولم کن آشغال ...
پهلوی چپش داغ شد ، سوخت ، درست جای بخیـه ها ، دوباره سوخت ، و دوباره ....
افتاد روی زمـین.

جوان دزد فرار کرد.
- آییی یی یییییی

مردم تازه جمع شده بودند به منظور تماشا،
دستش را دراز کرد بـه سمت جوان کـه دور و دور تر مـیشد ،
- بگیریتش .. پو . ل .. ام
صدایش ضعیف بود ،
صدای مبهم دلسوزی مـی آمد ،
- چاقو خورده ...
- برین کنار .. دس بهش نزنین ...
- گداس؟
- چه خونی ازش مـیره ...

دستش را گذاشت جای خالیـه کلیـه اش
دستش داغ شد
چاقوی خونی افتاده بود روی زمـین ،
سرش گیج رفت ،
چشمـهایش را بست و ... بست .

نـه تصویر فاطمـه را دید نـه صدای آدم ها را شنید ،
همـه جا تاریک بود ... تاریک .
.........
همـه زندگی اش یک خبر شد توی روزنامـه :
- یک کارتن خواب درون اثر ضربات متعدد چاقو مرد . همـین...

هیچ آدمـی از حال دل آدم دیگری خبر ندارد ،
نـهی فهمـید مرد کـه بود، نـهی فهمـید فاطمـه چه شد
مثل خط خطی روی کاغذ سیـاه مـی ماند زندگی.

بالاتر از سیـاهی کـه رنگی نیست ،
انگار تقدیرش همـین بود کـه بیـاید و کلیـه اش را بفروشد بـه یک آدم دیگر ،
شاید فاطمـه هم مرده باشد ،
شاید آن دنیـا یک خانـه یک اتاقه گرم گیرشان بیـاید و مثل آدم زندگی کنند ،

کسی چه مـیداند ؟!
کسی چه رغبتی دارد کـه بداند ؟
زندگی با ندانستن ها شیرین تر مـی شود ،
قصه آدم ها ، مثل لالایی نیست
قصه آدم ها ، قصیده غصه هاست .

sara_girl

27-05-2010, 13:08

شيطان

ديروز شيطان را ديدم. درون حوالي ميدان بساطش را پهن کرده بود؛ فريب مي‌فروخت. مردم دورش جمع شده‌بودند،‌هياهو مي‌د و هول مي‌زدند و بيشتر مي‌خواستند. توي بساطش همـه چيز بود: غرور، حرص،‌دروغ و خيانت،‌جاه‌طلبي و ... هر چيزي مي‌خريد و در ازايش چيزي مي‌داد. بعضي‌ها تکه‌اي از قلبشان را مي‌دادند و بعضي‌پاره‌اي از روحشان را. بعضي‌ها ايمانشان را مي‌دادند و بعضي آزادگيشان را. شيطان مي‌خنديد و دهانش بوي گند جهنم مي‌داد. حالم را بـه هم مي‌زد. دلم مي‌خواست همـه نفرتم را توي صورتش تف کنم.
انگار ذهنم را خواند. موذيانـه خنديد و گفت: من کاري باي ندارم،‌فقط گوشـه‌اي بساطم را پهن کرده‌ام و آرام نجوا مي‌کنم. نـه قيل و قال مي‌کنم و نـهي را مجبور مي‌کنم چيزي از من بخرد. مي‌بيني! آدم‌ها خودشان دور من جمع شده‌اند. جوابش را ندادم. آن وقت سرش را نزديک‌تر آورد و گفت‌: البته تو با اينـها فرق مي‌کني.تو زيرکي و مومن. زيرکي و ايمان، آدم را نجات مي‌دهد. اينـها ساده‌اند و گرسنـه. بـه جاي هر چيزي فريب مي‌خورند. از شيطان بدم مي‌آمد. حرف‌هايش اما شيرين بود. گذاشتم کـه حرف بزند و او هي گفت و گفت و گفت.
ساعت‌ها کنار بساطش نشستم که تا اين کـه چشمم بـه جعبه‌اي عبادت افتاد کـه لا بـه لاي چيز‌هاي ديگر بود. دور از چشم شيطان آن را برداشتم و توي جيبم گذاشتم.
با خودم گفتم: بگذار يک بار هم شدهي، چيزي از شيطان بدزدد. بگذار يک بار هم او فريب بخورد. بـه خانـه آمدم و در کوچک جعبه عبادت را باز کردم. توي آن اما جز غرور چيزي نبود. جعبه عبادت از دستم افتاد و غرور توي اتاق ريخت. فريب خورده بودم، فريب. دستم را روي قلبم گذاشتم،‌نبود! فهميدم کـه آن را کنار بساط شيطان جا گذاشته‌ام. تمام راه را دويدم. تمام راه لعنتش کردم. تمام راه خدا خدا کردم. مي‌خواستم يقه نامردش را بگيرم. عبادت دروغي‌اش را توي سرش بکوبم و قلبم را بعد بگيرم. بـه ميدان رسيدم، شيطان اما نبود. آن وقت نشستم و هاي هاي گريه کردم. اشک‌هايم کـه تمام شد،‌بلند شدم. بلند شدم که تا بي‌دلي‌ام را با خود ببرم کـه صدايي شنيدم، صداي قلبم را. و همان‌جا بي‌اختيار بـه سجده افتادم و زمين را بوسيدم. بـه شکرانـه قلبي کـه پيدا شده بود

saye

28-05-2010, 00:28

گويند روزي پادشاهي اين سوال برايش پيش مي آيد و مي خواهد بداند کـه نجس ترين چيزها درون دنياي خاکي چيست.
براي همين کار وزيرش را مامور ميکند کـه برود و اين نجس ترين نجس ترينـها را پيدا کند و در صورتي کـه آنرا پيدا کند و يا
هري کـه بداند تمام تخت و تاجش را بـه او بدهد.
وزير هم عازم سفر مي شود و پس از يکسال جستجو و پرس و جو از افراد مختلف بـه اين نتيجه رسيد کـه با توجه به
حرفها و صحبتهاي مردم بايد پاسخ همين مدفوع آدميزاد اشرف باشد.

عازم ديار خود مي شود درون نزديکي هاي شـهر چوپاني را مي بيند و به خود مي گويد بگذار از او هم سؤال کنم شايد
جواب تازه اي داشت بعد از صحبت با چوپان، او بـه وزير مي گويد من جواب را مي دانم اما يک شرط دارد
و وزير نشنيده شرط را مي پذيرد چوپان هم مي گويد تو بايد مدفوع خودت را بخوري وزير آنچنان عصباني مي شود که
مي خواهد چوپان را بکشد ولي چوپان بـه او مي گويد تو مي تواني من را بکشي اما مطمئن باش پاسخي کـه پيدا کرده اي غلط است
تو اين کار را اگر جواب قانع کننده اي نشنيدي من را بکش.

خلاصه وزير بـه خاطر رسيدن بـه تاج و تخت هم کـه شده قبول مي کند و آن کار را انجام مي دهد
سپس چوپان بـه او مي گويد: " کثيف ترين و نجس ترين چيزها طمع است
که تو بـه خاطرش حاضر شدي آنچه را فکر مي کردي نجس ترين هست بخوري" !!!!

mmiladd

28-05-2010, 16:29

mohsen_gh1991

28-05-2010, 21:14

mmiladd

31-05-2010, 00:04

mmiladd

02-06-2010, 12:41

@R3Z

04-06-2010, 11:23

عشق و مرگ

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ]شب عروسیـه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. مـیگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنـه هر چی منتظر شدن برنگشته، درون را هم قفل کرده. داماد سروسیمـه پشت درون راه مـیره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونـه مـی شـه. بابای ه پشت درون داد مـیزنند: مریم ، م ، درون را باز کن. مریم جان سالمـی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمـیاره با هر مصیبتی شده درون رو مـی شکنـه مـیرند تو. مریم ناز بابا مثل یـه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همـه مات و مبهوت دارند بـه این صحنـه نگاه مـی کنند. کنار دست مریم یـه کاغذ هست، یـه کاغذی کـه با خون یکی شده. بابای مریم مـیره جلو هنوزم چیزی را کـه مـیبینـه باور نمـی کنـه، با دستایی لرزان کاغذ را بر مـیداره، بازش مـی کنـه و مـی خونـه :
سلام عزیزم. دارم برات نامـه مـی نویسم. آخرین نامـه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمـه. کاش منو تو لباس عروسی مـی دیدی. مگه نـه اینکه همـیشـه آرزوت همـین بود؟! علی جان دارم مـیرم. دارم مـیرم کـه بدونی که تا آخرش رو حرفام ایستادم. مـی بینی علی بازم تونستم باهات حرف ب.
دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف مـی زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را مـی شنیدم. دارم مـیرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یـادته؟! گفتم یـا تو یـا مرگ، تو هم گفتی ، یـادته؟! علی تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمـیای؟! کاش بودی مـی دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ مـی کنـه. کاش بودی و مـی دیدی مریمت که تا آخرش رو حرفاش موند. علی مریمت داره مـیره کـه بهت ثابت کنـه دوستت داشت. حالا کـه چشمام دارند سیـاهی مـیرند، حالا کـه همـه بدنم داره مـی لرزه ، همـه زندگیم مثل یـه سریـال از جلوی چشمام مـیگذره. روزی کـه نگاهم تو نگاهت گره خورد، یـادته؟! روزی کـه دلامون لرزید، یـادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یـادته؟! نقشـه های آیندمون، یـادته؟! علی من یـادمـه، یـادمـه چطور بزرگترهامون، همونـهایی کـه همـه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یـادمـه روزی کـه بابات از خونـه پرتت کرد بیرون کـه اگه دوستش داری تنـها برو سراغش.
یـادمـه روزی کـه بابام خوابوند زیر گوشت کـه دیگه حق نداری اسمشو بیـاری. یـادته اون روز چقدر گریـه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریـه مـی کنی چشمات قشنگتر مـی شـه! مـی گفتی کـه من بخندم. علی حالا بیـا ببین چشمام بـه اندازه کافی قشنگ شده یـا بازم گریـه کنم. هنوز یـادمـه روزی کـه بابات فرستادت شـهر غریب کـه چشمات تو چشمای من نیـافته ولی نمـی دونست عشق تو ، تو قلب منـه نـه تو چشمام. روزی کـه بابام ما را از شـهر و دیـار آواره کرد چون من دل بـه عشقی داده بودم کـه دستاش خالی بود کـه واسه آینده ام پول نداشت ولی نمـی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نـه تو دستات. دارم بـه قولم عمل مـی کنم. هنوزم رو حرفم هستم یـا تو یـا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمـی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشـه. همـین جا تمومش مـی کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمـی خوام. وای علی کاش بودی مـی دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم مـیان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. مـی خوام ببینمت. دستم مـی لرزه. طرح چشمات پیشـه رومـه. دستمو بگیر. منم باهات مـیام ….
پدر مریم نامـه تو دستشـه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی قشنگش ایستاده و گریـه مـی کنـه. سرشو بر گردوند کـه به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده کـه توی چهار چوب درون یـه قامت آشنا مـی بینـه. آره پدر علی بود، اونم یـه نامـه تو دستشـه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو که تا پدر تو هم گره خورد نگاهی کـه خیلی حرفهابود. هر دو سکوت د و بهم نگاه د سکوتی کـه فریـاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامـه ی پسرشو برسونـه بدست مریم اومده بود کـه بگه پسرش بـه قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همـه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو که تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یـه دل داغ دیده از یـه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانـه و آینده و باز هم اشتباهاتی کـه فرصتی واسه جبران پیدا نمـی کنند…

mmiladd

05-06-2010, 21:55

دفتر بـه دست اومد پیش مادرش و گفت : چی بنویسم

مادر گفت: بنویس علم اگه دو کلاس سواد داشتم کـه وضعم این نبود...
رفت پهلوی عموش و گفت :چی بنویسم؟
عمو گفت : بنویس ثروت . حیف از این همـه درس کـه خوندم....
به پدر بزرکش گفت چی بنویسم آقا جون؟
سری تکون داد و گفت: جوونی .......

Samba

06-06-2010, 15:23

mmiladd

07-06-2010, 09:45

دو تایی اون بالا نشسته بودن و داشتن بـه پایین نگاه مـی . سکوت رو شکوند و گفت :«حالا لازم بود این کارو یم؟» . پسر گفت:«آره نتیجه ش اینـه کـه با همـیم». گفت :«به این قیمت ؟ ما کـه یـه روح بودیم تو دو بدن». پسر جواب داد:«الان دو روحیم تو یـه بدن.» . دو تایی یـه نگاه بـه پایین و رفتن بالا تر..

اون پایین مردم دور ماشین مچاله شده ته دره بودن. وقتی ماشینو درون آوردن همـه از دیدن صحنـه روشون. برگردوندند. جنازه دو که تا جوون بوذ کـه کاملا تو هم فرو رفته بود.

ssaraa

07-06-2010, 13:38

دست های دعا كننده

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] ([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])

The Praying Hands

Praying hands by Albrecht Durer

در يك دهكده كوچك نزديك نورنبرگ خانواده اي با 18 فرزند زندگي مي كردند. براي امرار معاش اين خانواده بزرگ، پدر مي بايستي 18 ساعت درون روز بـه هر كار سختي كه درون آن حوالي پيدا مي شد تن مي داد.

در همان وضعيت اسفباك آلبرشت دورر و برادرش آلبرت (دو که تا از 18 فرزند) رويايي را درون سر مي پروراندند. هر دوشان آرزو مي كردند نقاش چيره دستي شوند، اما خيلي خوب مي دانستند كه پدرشان هرگز نمي تواند آن ها را براي ادامـه تحصيل بـه نورنبرگ بفرستد.

يك شب بعد از مدت زمان درازي بحث درون رختخواب، دو برادر تصميمي گرفتند. با سكه قرعه انداختند و بازنده مي بايست براي كار درون معدن بـه جنوب مي رفت و برادر ديگرش را حمايت مالي مي كرد که تا در آكادمي بـه فراگيري هنر بپردازد، و پس از آن برادري كه تحصيلش تمام شد بايد درون چهار سال بعد برادرش را از طريق فروختن نقاشي هايش حمايت مالي مي كرد که تا او هم بـه تحصيل درون دانشگاه ادامـه دهد.

آن ها درون صبح روز يك شنبه درون يك كليسا سكه انداختند. آلبرشت دورر برنده شد و به نورنبرگ رفت و آلبرت بـه معدن هاي خطرناك جنوب رفت و براي 4 سال بـه طور شبانـه روزي كار كرد که تا برادرش را كه درون آكادمي تحصيل مي كرد و جزء بهترين هنرجويان بود حمايت كند. نقاشي هاي آلبرشت حتي بهتر از اكثر استادانش بود. درون زمان فارغ التحصيلي او درآمد زيادي از نقاشي هاي حرفه اي خودش بـه دست آورده بود.

وقتي هنرمند جوان بـه دهكده اش برگشت، خانواده دورر براي موفقيت هاي آلبرشت و برگشت او بـه كانون خانواده بعد از 4 سال يك ضيافت شام برپا كردند. بعد از صرف شام آلبرشت ايستاد و يك نوشيدني بـه برادر دوست داشتني اش براي قدرداني از سال هايي كه او را حمايت مالي كرده بود که تا آرزويش برآورده شود، تعارف كرد و چنين گفت: آلبرت، برادر بزرگوارم حالا نوبت توست، تو حالا مي تواني بـه نورنبرگ بروي و آرزويت را تحقق بخشي و من از تو حمايت ميكنم .

تمام سرها بـه انتهاي ميز كه آلبرت نشسته بود برگشت. اشك از چشمان او سرازير شد. سرش را پايين انداخت و به آرامي گفت: نـه! از جا برخاست و در حالي كه اشك هايش را پاك مي كرد بـه انتهاي ميز و به چهره هايي كه دوستشان داشت، خيره شد و به آرامي گفت: نـه برادر، من نمي توانم بـه نورنبرگ بروم، ديگر خيلي دير شده، ‌ببين چهار سال كار درون معدن چه بر سر دستانم آورده، استخوان انگشتانم چندين بار شكسته و در دست راستم درد شديدي را حس مي كنم، بـه طوري كه حتي نمي توانم يك ليوان را درون دستم نگه دارم. من نمي توانم با مداد يا قلم مو كار كنم، نـه برادر، براي من ديگر خيلي دير شده...
بيش از 450 سال از آن قضيه مي گذرد. هم اكنون صدها نقاشي ماهرانـه آلبرشت دورر قلمكاري ها وآبرنگ ها و كنده كاري هاي چوبي او درون هر موزه بزرگي درون سراسر جهان نگهداري مي شود.

يك روز آلبرشت دورر براي قدرداني از همـه سختي هايي كه برادرش بـه خاطر او متحمل شده بود، دستان پينـه بسته برادرش را كه بـه هم چسبيده و انگشتان لاغرش بـه سمت آسمان بود، بـه تصوير كشيد. او نقاشي استادانـه اش را صرفاً دست ها نام گذاري كرد اما جهانيان احساساتش را متوجه اين شاهكار كردند و كار بزرگ هنرمندانـه او را "دستان دعا كننده" ناميدند.

Parisa-007

08-06-2010, 16:56

mmiladd

09-06-2010, 12:04

گفتم:«این چه کاری بود کـه کردی؟»

جواب نداد
گفتم :«یعنی منو دیگه دوست نداری؟»
باز هم سکوت کرد
گفتم:« مـی خوای از هم جدا شیم ؟ »
هنوز ساکت بود
گفتم:« سکوت علامت رضایته؟»
باز هم سکوت کرد
....
سکوت علامت رضایته اما یـه قطره اشک اونو باطل مـیکنـه
دستشو گرفتم وبا هم رفتیم

molaali

09-06-2010, 13:28

قيمت معجزه:

وقتي سارا ک هشت ساله اي بود، شنيد کـه پدر ومادرش درباره برادر کوچکترش صحبت مي کنند.
فهميد برادرش سخت بيمار هست و آنـها پولي براي مداواي او ندارند.
پدر بـه تازگي کارش را از دست داده بود و نمي توانست هزينـه جراحي پرخرج برادر را بپردازد.
سارا شنيد کـه پدر آهسته بـه مادر گفت: فقط معجزه مي تواند پسرمان را نجات دهد.
سارا با ناراحتي بـه اتاق خوابش رفت و از زير تخت، قلک کوچکش را درآورد.
قلک را شکست، سکه ها را روي تخت ريخت و آنـها را شمرد، فقط 5 دلار.
بعد آهسته از درون عقبي خانـه خارج شد و چند کوچه بالاتر بـه داروخانـه رفت.
جلوي پيشخوان انتظار کشيد که تا داروساز بـه او توجه کند ولي داروساز سرش شلوغ تر از آن بود کـه متوجه بچه اي هشت ساله شود.
ک پاهايش را بـه هم مي زد و سرفه مي کرد، ولي داروساز توجهي نمي کرد
بالاخره حوصله سارا سر رفت و سکه ها را محکم روي شيشـه پيشخوان ريخت.
داروساز جا خورد، رو بـه ک کرد و گفت: چه مي خواهي؟
ک جواب داد: برادرم خيلي مريض است، مي خواهم معجزه بخرم.
داروساز با تعجب پرسيد: ببخشيد؟!!
دختـرک توضيح داد: برادر کوچک من، داخل سـرش چيزي رفته و بابايم مي گويـد کـه فقط معجـزه مي تواند او را نجات دهد
من هم مي خواهم معجزه بخرم، قيمتش چقدر است؟
داروساز گفت: متاسفم جان، ولي ما اينجا معجزه نمي فروشيم.
چشمان ک پر از اشک شد و گفت: شما را بـه خدا، او خيلي مريض است، بابايم پول ندارد که تا معجزه بخرد اين هم تمام پول من است، من کجا مي توانم معجزه بخرم؟

مردي کـه گوشـه ايستاده بود و لباس تميز و مرتبي داشت، از ک پرسيد: چقدر پول داري؟
ک پول ها را کف دستش ريخت و به مرد نشان داد.
مرد لبخنـدي زد و گفت: آه چه جالب، فکـر مي کنم اين پول براي خريد معجزه برادرت کافي باشد!
بعد بـه آرامي دست او را گرفت و گفت: من مي خواهم برادر و والدينت را ببينم، فکر مي کنم معجزه برادرت پيش من باشد.
آن مرد ، دکتر آرمسترانگ فوق تخصص مغز و اعصاب درون شيکاگو بود.
فرداي آن روز عمل جراحي روي مغز پسرک با موفقيت انجام شد و او از مرگ نجات يافت.
پس از جراحي، پدر نزد دکتـر رفت و گفت: از شما متشکـرم، نجات پسرم يک معجـزه واقعـي بود، مي خواهم بدانم بابت هزينـه عمل جراحي چقدر بايد پرداخت کنم؟
دکتر لبخندي زد و گفت: فقط 5 دلار.

آری خداوند بندگان درمانده اش را همواره یـاری مـی کند.

.::SMS::.

09-06-2010, 15:59

farshadzah

09-06-2010, 23:22

آرام آرام - بـه کجا مـی روی چنین شتابان !!!!!

در یک سحرگاه سرد ماه ژانویـه، مردی وارد ایستگاه متروی واشینگتن دی سی شد و شروع بـه نواختن ویلون کرد.
این مرد درون عرض 30 دقیقه، شش قطعه ازبهترین قطعات باخ را نواخت.

از آنجا کـه شلوغ ترین ساعات صبح بود، هزاران نفر به منظور رفتن بـه سر کارهایشان بـه سمت مترو هجوم آورده بودند.

سه دقیقه گذشته بود کـه مرد مـیانسالی متوجه نوازنده شد.
از سرعت قدمـهایش کاست و چند ثانیـه ای توقف کرد، بعد با عجله بـه سمت مقصد خود براه افتاد
.
یک دقیقه بعد، ویلونزن اولین انعام خود را دریـافت کرد.

خانمـی بی آنکه توقف کند یک اسکناس یک دلاری بـه درون کاسه اش انداخت و با عجله براه خود ادامـه داد.
چند دقیقه بعد، مردی درون حالیکه گوش بـه موسیقی سپرده بود، بـه دیوار پشت سر تکیـه داد، ولی ناگهان نگاهی بـه ساعت خود انداخت وبا عجله از صحنـه دور شد.
کسی کـه بیش از همـه بـه ویلون زن توجه نشان داد، کودک سه ساله ای بود کـه مادرش با عجله و کشان کشان بـه همراه مـی برد. کودک یک لحظه ایستاد و به تماشای ویلونزن پرداخت،
مادر محکم تر کشید وکودک درون حالیکه همچنان نگاهش بـه ویلون زن بود، بهمراه مادر براه افتاد، این صحنـه، توسط چندین کودک دیگرنیز بـه همان ترتیبتکرار شد، و والدینشان بلا استثنا به منظور بردنشان بـه زور متوسل شدند
.
در طول مدت 30 دقیقه ای کـه ویلون زن مـی نواخت، تنـها شش نفر، اندکی توقف د.
بیست نفر انعام دادند، بی آنکه مکثی کرده باشند، و سی و دو دلار عاید ویلون زن شد.
وقتیکه ویلون زن از نواختن دست کشید و سکوت بر همـه جا حاکم شد، نـهی متوجه شد
.
نـهی تشویق کرد، ونـهی او را شناخت
.

هیچنمـیدانست کـه این ویلون زن همان”جاشوا بل” یکی از بهترین موسیقی دانان جهان است، و نوازنده ی یکی از پیچیده ترین قطعات نوشته شده به منظور ویلون بـه ارزش سه ونیم مـیلیون دلار،مـیباشد.
جاشوا بل، دو روز قبل از نواختن درون سالن مترو، درون یکی از تئاتر های شـهر بوستون، برنامـه ای اجرا کرده بود کـه تمام بلیط هایش پیش فروش شده بود، وقیمت متوسط هر بلیط یکصد دلار بود
.

این یک داستان حقیقی است،نواختن جاشوا بل درون ایستگاه مترو توسط واشینگتن پست ترتیب داده شده بود، وبخشی از تحقیقات اجتماعی به منظور سنجش توان شناسایی، سلیقه و الوویت های مردم بود
.

نتیجه: آیـا ما درون شرایط معمولی و ساعات نامناسب، قادر بـه مشاهده ودرک زیبایی هستیم؟
لحظه ای به منظور قدردانی از آن توقف مـیکنیم؟
آیـا نبوغ و شگرد ها را درون یکشرایط غیر منتظره مـیتوانیم شناسایی کنیم؟

یکی از نتایج ممکن این آزمایش مـیتواند این باشد،
اگر ما لحظه ای فارغ نیستیم کـه توقف کنیم و به یکی از بهترین موسیقی دانان جهان کـه در حال نواختن یکی از بهترین قطعات نوشته شده به منظور ویلون است، گوش فرا دهیم ،چه چیز های دیگری را داریم از دست مـیدهیم.

بر گرفته شده از سايت
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یـا ثبت نام کنید

molaali

10-06-2010, 09:58

سرنوشت پسر يك كشيش:

كشيشى يک پسر نوجوان داشت و کم‌کم وقتش رسيده بود کـه فکرى درون مورد شغل آينده‌اش د.
پسر هم مثل تقريباً بقيه هم‌سن و سالانش واقعاً نمـی‌دانست کـه چه چيزى از زندگى مـی‌خواهد و ظاهراً خيلى هم اين موضوع برايش اهميت نداشت.

يک روز کـه پسر بـه مدرسه رفته بود، پدرش تصميم گرفت آزمايشى براى او ترتيب دهد.
به اتاق پسرش رفت و سه چيز را روى ميز او قرار داد : يک کتاب مقدس، يک سکه طلا و يک بطرى .

کشيش پيش خود گفت : « من پشت درون پنـهان مـی‌شوم که تا پسرم از مدرسه برگردد و به اتاقش بيايد . آنگاه خواهم ديد کداميک از اين سه چيز را از روى ميز بر مـی‌دارد ..»
اگر کتاب مقدس را بردارد معنيش اين هست که مثل خودم کشيش خواهد شد کـه اين خيلى عاليست.
اگر سکه را بردارد يعنى دنبالب و کار خواهد رفت کـه آنـهم بد نيست.
امّا اگر بطرى را بردارد يعنى آدم دائم‌الخمر و به درد نخوری خواهد شد کـه جاى شرمسارى دارد.

مدتى نگذشت کـه پسر از مدرسه بازگشت.
در خانـه را باز کرد و در حالى کـه سوت مـی‌زد کاپشن و کفشش را بـه گوشـه‌اى پرت کرد و يک راست راهى اتاقش شد. کيفش را روى تخت انداخت و در حالى کـه مـی‌خواست از اتاق خارج شود چشمش بـه اشياء روى ميز افتاد.

با کنجکاوى بـه ميز نزديک شد و آن‌ها را از نظر گذراند .
کارى کـه نـهايتاً کرد اين بود کـه کتاب مقدس را برداشت و آن را زير بغل زد.
سکه طلا را توى جيبش انداخت و در بطرى را باز کرد و يک جرعه بزرگ از آن خورد .....

کشيش کـه درون ناظر اين ماجرا بود زيرگفت : « خداى من! چه فاجعه بزرگی! پسرم سياستمدار خواهد شد! »

mohsen_gh1991

10-06-2010, 21:44

شب عروسیـه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. مـیگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنـه هر چی منتظر شدن برنگشته، درون را هم قفل کرده. داماد سروسیمـه پشت درون راه مـیره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونـه مـی شـه. بابای ه پشت درون داد مـیزنند: مریم ، م ، درون را باز کن. مریم جان سالمـی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمـیاره با هر مصیبتی شده درون رو مـی شکنـه مـیرند تو. مریم ناز بابا مثل یـه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همـه مات و مبهوت دارند بـه این صحنـه نگاه مـی کنند. کنار دست مریم یـه کاغذ هست، یـه کاغذی کـه با خون یکی شده. بابای مریم مـیره جلو هنوزم چیزی را کـه مـیبینـه باور نمـی کنـه، با دستایی لرزان کاغذ را بر مـیداره، بازش مـی کنـه و مـی خونـه :

سلام عزیزم. دارم برات نامـه مـی نویسم. آخرین نامـه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمـه. کاش منو تو لباس عروسی مـی دیدی. مگه نـه اینکه همـیشـه آرزوت همـین بود؟! علی جان دارم مـیرم. دارم مـیرم کـه بدونی که تا آخرش رو حرفام ایستادم. مـی بینی علی بازم تونستم باهات حرف ب. دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف مـی زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را مـی شنیدم. دارم مـیرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یـادته؟! گفتم یـا تو یـا مرگ، تو هم گفتی ، یـادته؟! علی تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمـیای؟! کاش بودی مـی دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ مـی کنـه. کاش بودی و مـی دیدی مریمت که تا آخرش رو حرفاش موند. علی مریمت داره مـیره کـه بهت ثابت کنـه دوستت داشت. حالا کـه چشمام دارند سیـاهی مـیرند، حالا کـه همـه بدنم داره مـی لرزه ، همـه زندگیم مثل یـه سریـال از جلوی چشمام مـیگذره. روزی کـه نگاهم تو نگاهت گره خورد، یـادته؟! روزی کـه دلامون لرزید، یـادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یـادته؟! نقشـه های آیندمون، یـادته؟! علی من یـادمـه، یـادمـه چطور بزرگترهامون، همونـهایی کـه همـه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یـادمـه روزی کـه بابات از خونـه پرتت کرد بیرون کـه اگه دوستش داری تنـها برو سراغش. یـادمـه روزی کـه بابام خوابوند زیر گوشت کـه دیگه حق نداری اسمشو بیـاری. یـادته اون روز چقدر گریـه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریـه مـی کنی چشمات قشنگتر مـی شـه! مـی گفتی کـه من بخندم. علی حالا بیـا ببین چشمام بـه اندازه کافی قشنگ شده یـا بازم گریـه کنم. هنوز یـادمـه روزی کـه بابات فرستادت شـهر غریب کـه چشمات تو چشمای من نیـافته ولی نمـی دونست عشق تو ، تو قلب منـه نـه تو چشمام. روزی کـه بابام ما را از شـهر و دیـار آواره کرد چون من دل بـه عشقی داده بودم کـه دستاش خالی بود کـه واسه آینده ام پول نداشت ولی نمـی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نـه تو دستات. دارم بـه قولم عمل مـی کنم. هنوزم رو حرفم هستم یـا تو یـا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمـی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشـه. همـین جا تمومش مـی کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمـی خوام. وای علی کاش بودی مـی دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم مـیان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. مـی خوام ببینمت. دستم مـی لرزه. طرح چشمات پیشـه رومـه. دستمو بگیر. منم باهات مـیام ...
پدر مریم نامـه تو دستشـه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی قشنگش ایستاده و گریـه مـی کنـه. سرشو بر گردوند کـه به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده کـه توی چهار چوب درون یـه قامت آشنا مـی بینـه. آره پدر علی بود، اونم یـه نامـه تو دستشـه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو که تا پدر تو هم گره خورد نگاهی کـه خیلی حرفهابود. هر دو سکوت د و بهم نگاه د سکوتی کـه فریـاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامـه ی پسرشو برسونـه بدست مریم اومده بود کـه بگه پسرش بـه قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همـه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو که تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یـه دل داغ دیده از یـه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانـه و آینده و باز هم اشتباهاتی کـه فرصتی واسه جبران پیدا نمـی کنند

mmiladd

11-06-2010, 16:46

mohsen_gh1991

12-06-2010, 00:34

ssaraa

13-06-2010, 10:05

.
چند لحظه حتما اندیشید ...
حکایتی واقعی از هولناکترین خصلت انسانی

[ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ] ([ به منظور مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یـا ثبت نام کنید ])

(این داستان واقعی است)

ساعت نزدیک شش صبح بود، زنگ تلفن بصدا درآمد، م گوشی را برداشت بعد از چند لحظه آمد داخل اتاقم. داشت گریـه مـیکرد. صدایش مـیلرزید، بسختی حرف مـیزد، رنگ از رخسارش پریده بود، نفس نفس مـیزد،

- ، .

- چی؟ چی شده؟

- تصادف کرده، حالش خیلی بده.

سه م درون آلمان زندگی مـیکنند، دو برادرم یکی انگلیس یکی ایران، خودم هم ایران. صاحب شرکت نسبتاً بزرگی هستم. با وجود زن بودنم خیلی خوب از بعد تجارت برآمده ام. چند ده نفر آقا و خانم درون این شرکت کار مـیکنند، عاشق کارم هستم و بسیـار نکته بین و دقیق. وضعیت مالی خوب، درآمد بالا، خانـه ای بزرگ و مجلل با استخر، سونا و جکوزی، بهترین وسایل، ویلای شمال، اتومبیل گران، مسافرتهای پر هزینـه، لباسهای رنگارنگ، کارگر خانـه. دو دارم. انم صاحب اتومبیل هستند، پول هفتگی خوبی مـیگیرند، شیک لباس مـی پوشند، باشگاه، گردش، تفریح، ، زندگی خوبی دارند. از شوهرم جدا شده ام. همسر جدیدم مـهربان است.

بزرگم صاحب سه فرزند بود. دو پسر کـه سوی زندگی خود رفته بودند و یک معلول کـه از بدو بـه دنیـا آمدنش به منظور نگهداری از او رنج بسیـار تحمل کرده بود. از جدایی شوهرش دو سالی مـیگذشت. او با ش درون شـهری کوچک درون آلمان زندگی مـیکرد. همچون پرستاری شبانـه روز از ش نگهداری مـیکرد. تمام وقت و ذهنش درگیر او بود.

آن روز زمانی کـه به همراه ش درحال برگشت بـه خانـه بود کنترل اتومبیل را بـه ناگاه از دست مـیدهد و از بخت بد با تانکر بنزینی کـه در کنار بزرگراه متوقف شده بود برخورد مـیکند. درون اثر این تصادف و برخورد جسمـی بـه سرش بـه شدت دچار خونریزی مغزی شده و به بیمارستان منتقل گردید. ش خوشبختانـه آسیب زیـادی ندید.

بعد از شنیدن این خبر نمـی دانستم چه کنم، اشک مـی ریختم و از خدا کمک خواستم و دعا کردم. بدنم مـی لرزید. کوچکم مـیگفت دکترها قطع امـید کرده اند، فقط قلبش مـیتپید، مغرش علائم حیـاتی نداشت. چه حتما مـیکردم؟ چه مـیتوانستم م؟ فقط دعا، اشک و بی تابی. یـاد خاطراتش مـی افتادم. عکسهایش را پیدا کردم و ورق زدم. اشک، اشک، اشک، افسوس، دریغ.

روز بعد خبر کـه تمام شد! م مرد. چگونـه باور مـیکردم؟ چطور ممکن است؟ یعنی م دیگر درون این دنیـا نیست؟ یعنی نمـی توانم هرگز او را ببینم؟ مگر مـی شود؟ نکند خواب مـی بینم؟ ولی حقیقت داشت، او رفت. یکی از پسرانش درون اسپانیـا بود. وقتی رسید بر بالین مادرش، بعد از چندین دقیقه، قلبش نیز از تپیدن باز ایستاد. گویی منتظرش بود.

به همراه پدر و برادرم بلیط گرفتیم و راهی آلمان شدیم. مدت کمـی بود کـه عمل زیبایی کرده بودم، بدنم پر از بخیـه بود، بشدت درد داشتم، حالا حتما چه کنم درد رفتن او یـا درد جسمم را تحمل کنم؟ معده ام بخاطر تنشـهای عصبی زیـاد بـه شدت درد گرفته بود. اشک مـی ریختم، کدام درد را تحمل کنم؟ خدایـا چرا؟ وقتی هواپیما فرود مـی آمد بی اختیـار گریـه ام گرفت، مسافران تعجب کرده بودند. کجایی م؟ چگونـه باور کنم کـه دیگر نیستی؟

مقدمات انجام شد. دو روز بعد درون مراسمـی او را بـه خاک سپردیم. قبل از دفن، چهره اش را دیم، زیبا بود. هیچ اثری از تصادف نبود. گویی خواب است، او را صدا مـی زدم کـه بیدار شو، جای تو اینجا نیست، اما خوابش ابدی بود و جواب نمـی داد. وداعی دردناک، همچون کابوسی وحشتناک، ولی حقیقت داشت. این رسم زندگی هست که هر چه داری روزی از دست خواهی داد.

روز بعد بـه خانـه اش رفتم، حس غریبی بود، وارد خانـه کـه شدم گریـه ام گرفت. هنوز بوی او مـی آمد. گویی هنوز زنده است. خانـه ای کوچک، اساسیـه ای اندک و معمولی، بـه سراق کمد لباسهایش رفتم. لباسهایی کهنـه و قدیمـی. همان لباسهایی بود کـه من زمان مسافرتهایش بـه ایران بـه او داده بودم. اشکهایم بیشتر جاری مـیشد. اثری از زرق و برق نبود. فقط سادگی و بی آلایشی، خدایـا این زندگی من بود؟ منی کـه این همـه آدم از قبالم مـی برند؟ منی کـه اینگونـه خرج مـیکنم؟ چرا ارزش کل وسایل م بـه اندازه خرجی کـه من درون یک سفر مـیکنم نیست؟

یـاد آمدنش بـه ایران افتادم. بـه در طول اقامتش خانـه من بود. همـیشـه با ش مـی آمد. وقتی ایران بود بیشتر اوقات درون خانـه مـی ماند و من بـه مشغولیـات خود مـی رسیدم. همـیشـه مـیگفت چرا کم بـه من بها مـیدهی؟ چرا تحویل نمـیگیری؟ دوست داشت زمانی کـه ایران هست او را به منظور تفریح و گردش بیرون ببرم. ولی من بـه خاطر کارم و گرفتاری زیـادم قادر نبودم. همـیشـه چمندانش پر از سوغاتی به منظور من و خانوده ام بود. به منظور خود زیـاد خرج نمـیکرد و بیشتر مـی بخشید. او سخاوتمندانـه مـی بخشید و فقط از من انتظار کمـی توجه و محبت داشت. ولی گویی کـه او را نمـی دیدم. بیشتر غرق زندگی خود بودم.

این افکار بسیـار عذابم مـیداد. عذابی کـه راه جبرانی ندارد و همـیشـه با من خواهد بود. اشک مـی ریختم و اشک مـی ریختم. چرا بـه او توجه نمـی کردم؟ چرا کمکی بـه او نکردم؟ مـی توانستم پول زیـادی کـه اکنون به منظور مراسم خاکسپاریش خرج کردم، درون زنده بودنش بـه او بدهم. کاش زنده مـیشد که تا جبران کنم، که تا محبت کنم، که تا اهمـیت دهم، که تا او را ببینم، م را، ولی افسوس، دریغ... هرگز برنخواهد گشت.

اکنون سراسر درد و پشیمانیم. دیگر چگونـه مـی توانم از زندگی لذت ببرم. چگونـه خاطراتش را فراموش کنم؟ او سرشار شوق بـه زندگی بود. به منظور خود امـیدها و برنامـه ها داشت. مـی خواست از زندگی لذت ببرد. درون زندگی مشکل زیـاد داشت ولی مثل شیر با آنـها مبارزه مـیکرد. چگونـه مـیتوانم با خود کنار بیـایم کـه چرا وقتی مـیتوانستم کمکش کنم، نکردم. پشیمانی چه سود؟

من چگونـه مـیتوانستم چنان زندگی مرفهی داشته باشم درون صورتی کـه م درون رنج و مشقت بود. چگونـه مـیتوانستم سوار ماشینی گرانقیمت شوم درون حالی کـه او اتومبیلی بسیـار ارزان و ابتدایی داشت. چگونـه مـیتوانستم از زندگی لذت ببرم درون صورتی کـه او نمـی برد؟ لباسهایی فاخر برتن کنم درصورتی کـه او بر تن نمـی کرد؟ خرجهای آنچنانی و بی مورد؟ مگر او من نبود؟ مگر همخون من نبود؟ چرا اکنون کـه دیگر نیست چنین مـی اندیشم؟

با خود فکر کردم. این روزها انسانـها بشدت غرق درون خواهش ها و خواسته های خود هستند، تمام تلاشـها و تکاپوها فقط بـه این خاطر انجام مـیشود کـه به آرزوها و تمایلات خودشان دست پیدا کنند. درون این راه فقط خود را مـی بینند و فقط بـه یک نکته فکر مـیکنند: "چگونـه بـه خواسته هایم برسم؟" بعد دیگران چه؟ برخی آنقدر درون روزمرگی و مشغله خود گرفتار هستند کـه حتی نزدیکترینان خود را نمـی بینند و فراموش مـیکنند. داشته هایشان را فقط به منظور خود مـی خواهند. به منظور لذت بیشتر و رفاه بیشتر خود. گویی دیگرانی اصولاً وجود ندارند و اموالشان را به منظور لذت بیشتر به منظور خود حفظ مـیکنند. با خرید اتومبیل گران فخر فروشی مـیکند و زندگی مجلل خود را مایـه اعتماد بـه نفس مـیدانند. حتی از محبت دریغ مـی ورزند و خساست مـیکند. مشکل اساسی همـین "خود" است.

اگر خودخواهی نبود و آنقدر برآوردن هوای نفس معیـار زندگی محسوب نمـی شد، اکنون شاهد دنیـایی بسیـار زیباتر بودیم. چرا داشته هایمان را درون زمان توانگری با دیگران تقسیم نکنیم؟ چرا بـه آنـها محبت نکنیم؟ دیگرانی کـه در همـین نزدیکی ما هستند ولی وجودشان احساس نمـیشود. دیگرانی کـه بعضاً عزیزان ما هستند. چرا کمـی از حق خود نگذریم به منظور شادی و رفاه دیگران. چرا همـه چیز را فدای زیـاده خواهی خود کنیم. اکنون کـه هستند و مـی توانیم، عمل کنیم چرا کـه شاید فردا ممکن هست یـا ما نباشیم یـا آنـها. بیـاد داشته باشیم کـه جبران برخی اشتباهات هرگز عملی نخواهد شد

Mahdi/s

14-06-2010, 00:18

mohsentanha

14-06-2010, 01:03

پسر زشت!

موسي مندلسون، پدر بزرگ آهنگساز شـهير آلماني، انساني زشت و عجيب الخلقه بود. قدّي بسيار كوتاه و قوزي بد شكل بر پشت داشت. موسي روزي درون هامبورگ با تاجري آشنا شد كه ي بسيار دوست داشتني بـه نام فرومتژه داشت. موسي درون كمال نااميدي، عاشق آن شد، ولي فرمتژه از ظاهر و هيكل از شكل افتاده او منزجر بود. زماني كه قرار شد موسي بـه شـهر خود بازگردد، آخرين شجاعتش را بـه كار گرفت که تا به اتاق برود و از آخرين فرصت براي گفتگو با او استفاده كند. حقيقتاً از زيبايي بـه فرشته ها شباهت داشت، ولي ابداً بـه او نگاه نكرد و قلب موسي از اندوه بـه درد آمد. موسي بعد از آن كه تلاش فراوان كرد که تا صحبت كند، با شرمساري پرسيد:

- آيا مي دانيد كه عقد ازدواج انسانـها درون آسمان بسته مي شود؟

درون حالي كه هنوز بـه كف اتاق نگاه مي كرد گفت: بله، شما چه عقيده اي داريد؟

- من معتقدم كه خداوند درون لحظه تولد هر پسري مقرر مي كند كه او با كدام ازدواج كند. هنگامي كه من بـه دنيا آمدم، عروس آينده ام را بـه من نشان دادند، ولي خداوند بـه من گفت:
- «همسر تو گوژپشت خواهد بود.»

درست همان جا و همان موقع من از ته دل فرياد برآوردم و گفتم:
«اوه خداوندا! گوژپشت بودن براي يك زن فاجعه است. لطفاً آن قوز را بـه من بده و هر چي زيبايي هست به او عطا كن.»

فرومتژه سرش را بلند كرد و خيره بـه او نگريست و از تصور چنين واقعه اي بر خود لرزيد.
او سالهاي سال همسر فداكار موسي مندلسون بود

---------- Post added at 01:03 AM ---------- Previous post was at 01:01 AM ----------

بهترین راه حل

در يك شركت بزرگ ژاپني كه توليد وسايل آرايشي را برعهده داشت ، يك مورد تحقيقاتي بـه ياد ماندني اتفاق افتاد :

شكايتي از سوي يكي مشتريان بـه كمپاني رسيد . او اظهار داشته بود كه هنگام خريد يك بسته صابون متوجه شده بود كه آن قوطي خالي هست .

بلافاصله با تاكيد و پيگيريهاي مديريت ارشد كارخانـه اين مشكل بررسي ، و دستور صادر شد كه خط بسته بندي اصلاح گردد و قسمت فني و مـهندسي نيز تدابير لازمـه را جهت پيشگيري از تكرار چنين مسئله اي اتخاذ نمايد . مـهندسين نيز دست بـه كار شده و راه حل پيشنـهادي خود را چنين ارائه دادند :

پايش ( مونيتورينگ ) خط بسته بندي با اشعه ايكس

بزودي سيستم مذكور خريداري شده و با تلاش شبانـه روزي گروه مـهندسين ،‌ دستگاه توليد اشعه ايكس و مانيتورهائي با رزوليشن بالا نصب شده و خط مذبور تجهيز گرديد . سپس دو نفر اپراتور نيز جهت كنترل دائمي پشت آن دستگاهها بـه كار گمارده شدند که تا از عبور احتمالي قوطيهاي خالي جلوگيري نمايند .

نكته جالب توجه درون اين بود كه درست همزمان با اين ماجرا ، مشكلي مشابه نيز درون يكي از كارگاههاي كوچك توليدي پيش آمده بود اما آنجا يك كارمند معمولي و غير متخصص آنرا بـه شيوه اي بسيار ساده تر و كم خرجتر حل كرد :

تعبيه يك دستگاه پنكه درون مسير خط بسته بندي

Always look for simple solutions

nil2008

14-06-2010, 08:29

nil2008

14-06-2010, 09:35

شب بخير گفت ...همسرش روي مبل لم داده بود و داشت تند و تند تخمـه مي خورد و بدون توجه بـه بشقاب جلويش ،پوست هاي آن را بـه اطراف مي پاشيدوزل زده بود بـه صفحه مانيتور 42اينچي پلاسمايي كه برخلاف ميل او ،فقط بخاطر ديدن بازيهاي جام جهاني گرفته بود ...
گفتم شب بخير...بازهم جوابي نشنيد ...ميرفت كه بخوابد...نگاهي بـه ساعت انداخت تازه چند دقيقه از يازده گذشته بود. از كنار درون آشپزخانـه كه رد شد يادش آمد لباسهاي توي ماشين را هنوز پهن نكرده...با وجود خستگي زياد لباسها را يكي يكي درآورد و روي طناب بالكن خانـه پهن كرد...داشت بـه آشپزخانـه برميگشت كه ديد ش دم درون اتاق با چشماني خواب آلود ايستاده ...نگران شد...
_چي شده ؟
_هيچي ... صداي تلويزيون خيلي بلنده نميذاره بخوابم...
_باشـه بـه بابات ميگم يواشش كنـه...
_عزيزم صداي تلويزيونو يه خورده كم ميكني؟
و جواب همسرش رو با غر غر فراوون شنيد كه:"اي بابا گير دادي ها!!! "باشـه اينم صدا..."
_ يادت باشـه فردا ناهار ميبرم ...تا بعدازظهركلاس كنكورم طول ميكشـه ها...
تكاني خورد ...اصلا" يادش نبود ولي لبخندي زد و گفت باشـه عزيزم...
_ممنون ..شب بخير...
_شب بخير ...
سريع مشغول كار شد...وقتي ساندويچ غذاي شو بسته بندي ميكرد يادش افتاد كه قبض آب و برق رو پرداخت نكرده و امروز هم آخرين مـهلتشـه...نگاهي بـه ساعت انداخت هنوز ده دقيقه که تا دوازده باقي مونده بود...تلفن رو برداشت و با عجله ، قبض ها رو پرداخت كرد و وقتي كه تلفن رو سرجاش گذاشت، شنيد كه ضربه هاي ساعت ،دوازده بار نواخته شد ...نفس راحتي كشيد.
شب بخير.من رفتم بخوابم...
_پيرهن سفيد من واسه فردا حاضره؟
نـه ،حاضر نبود...رفت سراغ لباسهايي كه براي اتو كنار گذاشته بود...
_پيرهنتو گذاشتم رو جالباسي...شب بخير
_چند دفعه ميگي شب بخير ؟خوب شب بخير برو بخواب ديگه...
نگاهي بـه ساعت انداخت ...دوازده و نيم بود...خودشو که تا رختخوابش كشوند ...تازه داشت پلكهاش گرم ميشد كه با صداي دست زدنـهاي همسرش از خواب پريد ...نفهميد چطور خودشو بـه پذيرايي رسوند .ش هم هاج و واج دم درون اتاقش ايستاده بود...
_چي شده؟؟؟
_ببين اين آلمان چيكار كرد.طوفان بـه پا كرده ...آخه چند که تا گل...ايول دمت گرم بـه اين ميگن تيم...ديدي ،ديدي...چهار هيچ تموم شد...به اين ميگن بازي...
خوب ديگه ...من رفتم بخوابم.فردا زودتر از نـه ،نـه و نيم بيدارم نكني ها...شب بخير...
ودر حاليكه مادر و هنوز توي شوك بودن يكراست بـه اتاق خواب رفت و دو سه دقيقه بعد هم صداي خر و پفش بلند شد ...

از دستنوشته هاي " ناهي "

M O B I N

14-06-2010, 09:47

آلفرد نوبل

از جمله افراد معدودی بود کـه این شانس را داشت که تا قبل از
مردن، آگهی وفاتش را بخواند! زمانی کـه برادرش
لودویگ فوت شد، روزنامـه‌ها اشتباهاً فکر د کـه نوبل معروف (مخترع
دینامـیت) مرده است. آلفرد وقتی صبح روزنامـه ها را
مـی‌خواند با دیدن آگهی صفحه اول، مـیخکوب شد: "آلفرد نوبل، دلال مرگ و
مخترع مر‌گ آور ترین سلاح بشری مرد!"
آلفرد، خیلی ناراحت شد. با خود فکر کرد: آیـا خوب هست که من را بعد از مرگ
این گونـه بشناسند؟
سریع وصیت نامـه‌اش را آورد. جمله‌های بسیـاری را خط زد و اصلاح کرد.
پیشنـهاد کرد ثروتش صرف جایزه‌ای به منظور صلح و
پیشرفت‌های صلح آمـیز شود.
امروزه نوبل را نـه بـه نام دینامـیت، بلکه بـه نام مبدع جایزه صلح نوبل،
جایزه‌های فیزیک و شیمـی نوبل و ... مـی‌شناسیم. او
امروز، هویت دیگری دارد.

:40:یک تصمـیم، به منظور تغییر یک سرنوشت کافی است!:40:

M O B I N

14-06-2010, 14:09

عشق بي منتخانـه های ژاپن با دیوار هایی ساخته شده هست که دارای فضای خالی هستند و آن را با چوب مـی پو شانند.در یکی از شـهر های ژاپن ، مردی دیوار خانـه اش را به منظور نو سازی خراب مـی کرد کـه مارمولکی دید. مـیخ از قسمت بیرونی دیوار بـه پایین کوبیده شده و به اصطلاح مارمولک را مـیخکوب کرده بود.مرد چشم بادامـی ، دلش سوخت و کنجکاو شد.وقتی موقعیت مـیخ را با دقت بررسی کرد. حیرتزده شد و فهمـید این مـیخ 10 سال پیش هنگام ساخت خانـه بـه دیوار کوبیده شده اما... درون این مدت طولانی چه اتفاقی افتاده هست ؟چگونـه مارمولک درون این 10 سال و در چنین موقعیتی زنده

مانده ؛ آن هم دچنین چيزی امکان ندارد و غیر قابل تصور است!شـهروند ژاپنی متحیر این صحنـه ، دست از کار کشید و به تماشای مارمولک نشست.این جانور درون 10 سال گذشته چه کار مـی کرده ؟ چگونـه و چی مـی خورده؟محو نگاه بـه جانور اسرارآمـیز شده بود کـه سر و کله مارمولک دیگری پیدا شد.این مارمولک، تکه غذایی بـه دهان گرفته و برای جفتش بود .مرد ژاپنی ، ناخواسته انگشت بهگذاشت و به خود گفت : 10 سال مراقبت بی منت ؛ چه عشق قشنگ و بی کلکی.چطور موجودی بـه این کوچکی مـی تواند عشقی بـه این بزرگی داشته باشد اما خیلی وقتها ما انسانـها از هم
گریزانیم؟ر یک فضای تاریک و بدون حرکت ؟