انواع درن های جراحی
درن (Drain) :
(به انگلیسی: رد تیوب Drain) وسیله‌ای متنوع جهت تخلیـه ترشحات درون انواع جراحی بوده و اساس کارش بمانند دستگاه ساکشن مـی‌باشد
درنـها
برای کمک بـه تخلیـه خون ، رد تیوب ترشحات و هوا از ناحیـه عمل بـه منظور از بین بردن فضای مرده و تسریع درون جوش خوردن دو لبه زخم و در نتیجه جلوگیری از تشکیل هماتوم و سرم بعد از عمل جراحی بـه کار مـی روند .
همچنین درون پیش گیری از نکروز لبه های زخم و کاهش بالقوه آلودگی زخم و کاهش درد بعد از عمل و به حداقل رساندن آثار باقیمانـه ( اسکار ) نقش اساسی دارد .
درنـها بـه طور عمده بـه دو نوع عمده تقسیم مـی شوند : درنـهای غیر فعال یـا پاسیو و درنـهای فعال یـا اکتیو .
از درنـهای پاسیو مـی توان پن روز ، کاروگیت ( لام شیـاردار) ، Tتیوپ ، پنرز و … را نام برد کـه در عمل های جراحی ناحیـه شکم ( برداشتن کیسه صفرا ، عمل جراحی بر روی کلیـه و مثانـه و … ) مورد استفاده قرار مـی گیرد .
از درنـهای اکتیو ، درن هموواک به منظور اعمال جراحی ارتوپدی – اعصاب – ماستکتومـی و چست تیوب به منظور جراحی های روی قفسه را مـی توان نام برد .
درنـها معمولاً از طریق ی درون پوست نزدیک خط انسزیون درون محل عمل جراحی گذاشته مـی شوند و به وسیله نخ های غیر قابل جذب بخیـه یـا سنجاق استریل درون محل خود ثابت مـی شوند ( درنـهای پاسیو ) یـا بـه دستگاه کانتینر جهت ایجاد فشار منفی وصل مـی گردند .(درنـهای اکتیو)
مزایـا
- جلوگیری از تجمع ترشحات (خونابه،چرایر عوامل موثر درون عفونت)
- جلوگیری از بوجود آمدن حفره هوایی (وجود فضای مرده)
- جهت نمونـه گیری از ترشحات
انواع درن ها
درن ها وسیله تخلیـه هستند و مانند گاز و لوله پلاستیکی راهی به منظور خروج ترشحات یک زخم یـا حفره بدن بوجود مـی آورند.با توجه بـه نحوه عملکرد درنـها بـه انواع مختلف تقسیم مـی شوند:
درن با سیستم تخلیـه ای بسته
درن با سیستم تخلیـه ای باز
درن با سیستم تخلیـه ای بسته
در این سیستم درن بـه یک محفظه متصل هست که ترشحات بـه داخل آن ریخته مـی شود. رد تیوب بـه این طریق:
–از انتقال و سرایت عفونت از خارج بـه داخل خون پیشگیری مـی شود.
–ترشحات قابل اندازه گیری هستند.
در عمل های حساس نسبت بـه عفونت از قبیل جراحی های مغز و اعصاب-ستون فقرات و استخوان ها حتما از درن های سیستم تخلیـه ای بسته استفاده مـی شود.
در جراحی هایی چون کله سیستکتومـی نیز مـی توان به منظور اندازه گیری مقدار ترشح صفرا از این نوع درن استفاده نمود.
انواع درن با سیستم تخلیـه ای بسته
درن مکش با خلا قابل حمل:
اگر بخواهیم درن ها را از این نظر دسته بندی کنیم ، مـی توانیم اشاره کنیم بـه درنی با نام های وکیوم هموواگ و درن رودن خوانده مـی شود. رد تیوب یک کاتتر پلاستیکی شده هست که بـه یک بگ استریل مخصوص مکش توسط خلا متصل مـی شود. مـی توان با استفاده از اتصال Y دو درن یـا بیشتر را بـه یک بگ خلا متصل کرد.
لوله T:
لوله مخصوصی شبیـه بـه تی انگلیسی کـه پس از عمل جراحی کله سیستکتومـی درون داخل مجرای صفراوی مشترک قرار داده مـی شود. گذاشتن Ttube اجازه مـی دهد کـه در مدت ۶-۱۰ روز بعد از جراحی یعنی وقتی کـه درناژ طبیعی برقرار شود صفرا بـه داخل کیسه درناژ تخلیـه شود.
درن با سیستم تخلیـه ای باز
در این سیستم درن مستقیما با پانسمان درون تماس هست و صرفا به منظور ایجاد راهی جهت خروج ترشحات از زخم استفاده مـی شود.
این درن ها به منظور تخلیـه ی غیرفعال ترشحاتی مانند خون-چرک و… از محل زخم های جراحی باز خصوصا درون مواضعی کـه فشار مثبت بافتی یـا عضلانی وجود دارد مانند یک ناودان موثر و مفید مورد استفاده قرار مـی گیرند. هنگام پانسمان نکات استریل حتما رعایت گردد که تا انتقال عفونت بـه حداقل برسد.
در این روش درن با پانسمان و گاز درون تماس مـی‌باشد، در‌نتیحه احتمال ایجاد عفونت درون آن بـه مقدار زیـادی بالا خواهد بود.
انواع درن با سیستم تخلیـه ای باز:
درن پن رز(Penrose drain ):
لوله ای مستطیل شکل لاستیکی کـه برای خارج ترشحات محل عمل بکار مـی رود.
یک درن عمـیقی هست که غالبا این درن بوسیله بخیـه ثابت و به کیسه درناژ متصل مـی شود. ممکن هست از این درن بعد از جراحی های بزرگ شکمـی استفاده شود.
درن شیـاردار یـا کاروگیت :
این درن شکلی شبیـه بـه نیم دایره های آکاردئونی تکرار شونده درون طول درن مـی باشد کـه این پستی و بلندی ها حالتی شبیـه بـه ناودان هایی را ایجاد مـی کنند کـه منجر بـه خروج ترشحات مـی شوند.
عوارض درن:
از عوارض شایع درن ها درون صورتی کـه بیش از زمان استاندارد درون زخم بماند خود مـی تواند منجر بـه عفونت درون بیمار و عوارض ناشی از عفونت ها شود.
بعد از جراحى به‌منظور تخليه مايعات تجمع يافته درون حفره صفاق مانند صفرا يا شيره پانکراس، يا براى تخليه آبسه‌ها از درن استفاده مى‌شود. با به‌کار بردن درن بعد از جراحي، ميزان بروز عفونت شکم و محل زخم افزايش مى‌يابد.
درن‌هاى بزرگ و سخت ممکن هست احشاء يا عروق مجاور را کرده باعث ايجاد فيستول يا خونريزى گردند. از آنجائى کـه درن‌ها سبب نشت از محل آناستوموز و تشکيل فيستول مى‌شوند، نبايد آنـها را درون تماس با آناستوموزهاى روده قرار داد.
هموپريتوئن
هموپريتوئن بعد از جراحى – يک عارضه سريعاً پيش‌رونده و کشنده – معمولاً درنتيجه مشکلات درون برقرارى هموستاز ايجاد مى‌شود. کـه در صورت وجود درن ها مـی توان از آن مطلع شد و گاهی این عارضه بر اثر خود درنـها صورت مـی گیرد.
معمولاً ظرف ۲۴ ساعت بعد از جراحي، هموپريتوئن با تظاهرات هيپوولمي، مانند تاکى‌کاردي، کاهش فشارخون، کاهش برون ده ادراري، و انقباض عروق محيطى ايجاد مى‌شود.
با ادامـهٔ خونريزى ممکن هست قطر شکم افزايش يابد. تغيیرات هماتوکريت معمولاً درون ۶-۴ ساعت اول قابل توجه نمى‌باشد.
تشخيص‌هاى افتراقى افت سريع فشار خون بعد از جراحى عبارتند از آمبولى ريه، ديس ريتمى قلبي، پنوموتوراکس، انفارکتوس ميوکارد، و واکنش‌هاى آلرژيک شديد.
به‌محض رد ساير بيمارى‌ها بايد حجم داخل عروق را با تزريق مايع افزايش داد. اگر فشار پائين يا ساير علامت‌ها رفع نشوند، بيمار را بايد سريعاً جراحى مجدد نمود. طى جراحى بايد خونريزى را متوقف کرده، ه‌ها را تخليه کرد و حفره صفاقى را با سالين شستشو داد.
[رد تیوب]