دانلود اهنگ hands to myself

سلنا مری گومز (به انگلیسی: Selena Marie Gomez) (زادهٔ ۲۲ ژوئیـه ۱۹۹۲) بازیگر و خواننده و طراح مد اهل آمریکا است. دانلود اهنگ hands to myself او به منظور اولین بار درون نقش جایـانا[۳] درون فیلم «بارنی و دوستان»[۴] ظاهر شد، زمانی کـه او تنـها ۷ سال سن داشت. دانلود اهنگ hands to myself او بیشتر بـه خاطرِ بازی درون نقش آلروسو درون مجموعهٔ کمدی «جادوگران محله ویورلی»[۵] (۱۲–۲۰۰۷) از شبکهٔ دیزنی بـه شـهرت رسیده‌است. اولین فعالیت او درون فیلم سینمایی «بچه‌های جاسوس ۳: بازی باخته» بود.

او عضو اصلی گروه «سلنا گومز و سین» هست که زیر نظر هالیوود رکوردز شکل گرفته و تا بـه امروز همراه با گروهش سه آلبوم استودیویی با نام‌های ببوس و بگو[۶] (۲۰۰۹)، سال بی باران[۷] (۲۰۱۰) و وقتی خورشید غروب مـی‌کند[۸] (۲۰۱۱) را منتشر کرده‌است. که تا سال ۲۰۱۱ چهار تک‌آهنگ از این گروه بین سی آهنگ برتر چارت آمریکا قرار گرفت. وی درون ژانویـهٔ سال ۲۰۱۲ اعلام کرد کـه از گروه خود «برای مدتی نامعلوم» جدا خواهد شد و قصد دارد بر بازیگری‌اش تمرکز کند. او موسیقی متن فیلم‌های «جادوگرانِ محلهٔ ویورلی»، «تینکر بل»، «داستان سیندرلای دیگر» و «بلرزانش» را خوانده‌است. سلنا درون همـین دوران مدتی بر حرفهٔ بازیگری تمرکز کرد و در فیلم‌هایی همچون «رامونا و بیزوس» و «مونته کارلو» یکی از نقش‌های اصلی را عهده‌دار شد. او درون سال ۲۰۱۳ درون فیلم «تعطیلات بهاری» بازی درون نقش شخصیتی بالغ‌تر را تجربه کرد.

وی درون سال ۲۰۱۰ سفیر سازمان یونیسف شد و این عنوان او را بـه جوانترین سفیر یونیسف تبدیل کرد. او درون همـین سال شرکت رسانـه‌ای خود با نام «تولیدات ماهِ جولای» (July Moon Productions) را راه‌اندازی کرد. او درون تاریخ هفتم آوریل سال ۲۰۱۳ ترانـه‌ای با نام «بیـا بگیرش»[۹] را جدا از گروه موسیقی «سلنا گومز و سین» خواند. این به منظور اولین بار بود کـه آهنگی از او جزو ۱۰ آهنگ برتر ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد قرار داشت و توسط انجمن صنعت ضبط موسیقی ایـالات متحده آمریکا گواهینامـهٔ طلا دریـافت کرد. دومـین تک آهنگ او با نام «یواش کن»[۱۰] درون ماه ژوئن سال ۲۰۱۳ منتشر شد. او نخستین آلبوم استدیویی مستقل خود با عنوان « ستارگان»[۱۱] را نیز درون ۱۹ جولای همان سال منتشر کرد. درون همـین سال تور این آلبوم را نیز آغاز کرد کـه بخشِ پایـانی آن بـه علت مشکلات شخصی و پزشکی او ناتمام ماند. او درون تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۱۵ آخرین آلبوم خود که تا به امروز را با نام «احیـا»[۱۲] منتشر کرد. سلنا درون مـی ۲۰۱۶ تور آلبوم احیـای خود را آغاز کرد کـه بعد از مدتی بـه علت عوارض روانی ناشی از بیماری لوپوس او ناتمام ماند. او درون سال ۲۰۱۶ با چارلی پوث درون آهنگ «ما دیگه با هم حرف نمـی‌زنیم»[۱۳] نیز همکاری کرد. او درون همـین سال درون فیلم‌های «همسایـه‌ها ۲: انجمن ی برمـی‌خیزد»، «اصول مراقبت»[۱۴] و «در نبردی مشکوک» ظاهر شد. سلنا گومز درون ۱۶ فوریـه ۲۰۱۷ تک‌آهنگی با عنوان «اون من نیستم»"[۱۵] را با همکاری کیگو آهنگسازِ نروژیِ سبک موسیقی الکترونیک منتشر کرد. سلنا درون ۱۸ مـی ۲۰۱۷ تک‌آهنگی را با عنوان «دروغگوی بد»[۱۶] منتشر کرد. ۱۳ ژوئیـه ۲۰۱۷ سلنا تک‌آهنگی با نام «فتیش» را با همکاری گوچی مـین منتشر کرد. ۲۵ اکتبر ۲۰۱۷ ترانـهٔ «گرگ‌ها» با همکاری مارشملو از او منتشر شد.

سلنا همچنین بـه عنوان تهیـه‌کنندهٔ اجرایی درون تولید سریـال «سیزده دلیل کـه چرا»[۱۷] با شرکت نت‌فلیکس همکاری کرد. این سریـال درون ۳۱ مارس سال ۲۰۱۷ منتشر شد.[۱۸] سلنا گومز تهیـه‌کنندهٔ اجرایی این سریـال به‌طور رسمـی درون اینستاگرام خود یکشنبه ۷ مـی ۲۰۱۷ اعلام کرد کـه «قصهٔ آن‌ها بـه سر نرسیده. فصل دوم «سیزده دلیل کـه چرا» درون راه است.»[۱۹] فصل دومِ این مجموعه درون نـهایت ۱۸ مـی ۲۰۱۸ منتشر شد[۲۰] و سلنا گومز نیز آهنگ «برگشتن بـه تو» (Back to You) را بـه عنوان بخشی از موسیقی متن این سریـال ۱۰ مـی منتشر کرد.[۲۱]

زندگی شخصی

اوایل زندگی

سلنا گومز درون گرند پریری، تگزاس بـه دنیـا آمد. مادر گومز، آماندا داون «مندی» تیفی[۲۲] (که دارای سابقهٔ بازیگری نیز بوده) وی را درون سن ۱۶ سالگی بـه دنیـا آورد. پدر وی «ریکاردو گومز»،[۲۳] وی را سلنا نامـید. مادر سلنا کـه فرزندخواندهٔ یک خانواده بود، اصلیتی ایتالیـایی و پدر او اصلیتی مکزیکی دارد. سلنا درون مورد فرهنگ اسپانیـایی خود گفته:

«خانوادهٔ من همگی جشن کویینسس داشته‌اند و ما بـه کلیسا مـی‌رویم. ما تمامـی کارهایمان را بر حسب مذهب کاتولیک انجام مـی‌دهیم و هیچ سنت خاصی نداریم بـه غیر از رفتن بـه پارک و داشتن یک مـهمانی باربیکیو بعد از رفتن بـه کلیسا درون یکشنبه‌ها.»

هنگامـی کـه سلنا ۵ ساله بود، مادر و پدرش از هم جدا شدند و او درون کنار مادرش بزرگ شد. درون سال ۲۰۰۶، مندی (مادر سلنا) به منظور دومـین بار با شخصی بـه نام برایـان تیفی[۲۴] ازدواج کرد و حاصل این ازدواج تولد ناتنی سلنا، گرسی الیوت[۲۵] درون ۱۲ ژوئن ۲۰۱۳ بود.

در مدرسه، سلنا قربانی زورگویی‌های متعددی بوده‌است. او درون مورد آن دوران گفته:

«من درون هر ثانیـه از روز درون مدرسهٔ ابتدایی مورد اذیت و آزار قرار مـی‌گرفتم. بدیـهی هست که بعضی از مردم مـی‌خواهند شما را تحقیر کنند و پایین بکشند؛ اما درون نـهایت، شما را از طریقی دیگر قوی‌تر مـی‌سازند.» بعدها اضافه کرد: «من هیچ وقت درون مدرسه بچه معروفی نبودم و فقط ۲ دوست داشتم. دوران مدرسه مثل یک دوران ناجور و افتضاح درون زندگی‌تان است! من هیچگاه درون مدرسه اعتماد بـه نفس نداشتم!»

در مـه ۲۰۱۰، سلنا دیپلم خود را از طریق تحصیل درون منزلب کرد.

روابط

از سال ۲۰۰۸ که تا ۲۰۱۰، سلنا با ستارهٔ دیزنی، بازیگر و خواننده نیک جوناس رابطه داشت[۲۶] کـه باعث حضور سلنا درون آهنگی از جوناس برادرز بـه نام «بسوزانش» شد؛ اما درون سال ۲۰۰۹ این زوج رابطه‌شان را بهم زدند. بعد از اتمام این رابطه و در همان سال سلنا شروع بـه قرار گذاشتن با ستارهٔ سینمایی تیلور لاتنر کرد کـه این رابطهٔ ناموفق نیز بعد از چند ماه بـه پایـان رسید.

او از دسامبر ۲۰۱۰ شروع بـه قرار گذاشتن با خوانندهٔ کانادایی جاستین بیبر کرد.[۲۷] درون ۲۷ فوریـه ۲۰۱۱، همراه با او درون جشن اسکار ونتی فر حضور یـافت و پس از چندین ماه گمانـه‌زنی رابطهٔ عاشقانـه بین این دو نفر تأیید شد. این زوج بـه سرعت مورد توجه بسیـاری از رسانـه‌ها قرار گرفتند و توسط آن‌ها بـه «جلنا» (ج برگرفته از «جاستین» و لنا برگرفته از «سلنا») معروف شدند. سلنا و جاستین بعد از قهر و آشتی‌های بسیـار درون نـهایت درون سال ۲۰۱۴ از هم جدا شدند.[۲۸][۲۹][۳۰]

در زمستان ۲۰۱۵، شایعات ناشی از این بود کـه سلنا گومز و دیجی زد با یکدیگر رابطهٔ عاشقانـه دارند. آن‌ها درون مکان‌های عمومـی دست یکدیگر را مـی‌گرفتند و در شبکه‌های اجتماعی، تصاویر جالب از یکدیگر مـی‌گذاشتند. درون ژوئن ۲۰۱۵، دیپلو درون یک مصاحبه بـه خبرنگاران گفت رابطهٔ سلنا گومز و دیجی زد تقلبی است. بعد از آن، درون یک شو تلویزیونی دربارهٔ نظر دیپلو از گومز سؤال شد و گومز گفت: دیپلو فکر مـی‌کند دربارهٔ زندگی شخصی من زیـاد مـی‌داند. اما درون اشتباه است. من زد را تحسین مـی‌کنم و قطعاً من و دیجی زد با یکدیگر رابطه‌ای داشته‌ایم و این رابطه به منظور من خاص بوده‌است.[۳۱]

سلنا از ابتدای سال ۲۰۱۷ شروع بـه قرار گذاشتن با خوانندهٔ کانادایی د ویکند کرد. این دو نخستین حضور رسمـی‌شان را با یکدیگر درون مراسم «مت گالا» (Met Gala) تجربه د.[۳۲] آن‌ها درون اکتبر ۲۰۱۷ بعد از ده ماه دوستی از یکدیگر جدا شدند. سلنا از آن زمان بار دیگر با جاستین بیبر درون مکان‌های مختلف دیده شده‌است و به نظر مـی‌رسد دوستی پُرفراز و نشیب خود را با او از سر گرفته‌است.[۳۳]

بیماری

سلنا گومز از سال ۲۰۱۳ با بیماری لوپوس و عوارض جسمـی و روانی آن دست و پنجه نرم مـی‌کند. او بـه همـین دلیل درون سال ۲۰۱۳ تور آلبوم « ستارگان» را لغو کرد و در سال ۲۰۱۵ به‌طور رسمـی بیماری خود را تأیید کرد. او درون سال ۲۰۱۶ نیز بـه دلیل عوارض روانی و جسمـی این بیماری مجبور بـه لغو تور آلبوم «احیـا» گردید. او درون اوت ۲۰۱۷ درون مصاحبه‌ای با مجلهٔ Instyle دربارهٔ این دوران گفت که:

«پارسال تورم را لغو کردم و برای ۹۰ روز از فضای کارم دور شدم؛ این بهترین کاری بود کـه تا الان مـی‌توانستم انجام داده باشم. نـه تلفنی و نـه هیچ چیز دیگری همراهم نبود و حالِ نگران و مضطربی داشتم. اما درون هر صورت دوران فوق‌العاده‌ای بود و چیزهای زیـادی ازش یـادگرفتم… آنجا درون یک منطقه ییلاقی بودم و هیچ وقت بـه درست ِ موهایم نپرداختم. مدتی درون اسب‌درمانی شرکت کردم کـه خیلی خوب و عالی بود؛ و خب البته خیلی هم سخت. اما خب مـی‌دانستم دقیقاً چه حسی دارم و با خودم فکر مـی‌کردم «بسیـار خب، فکر مـی‌کنم این کار بـه من کمک کرده‌است کـه در برابر سایرین قوی‌تر باشم».»[۳۴]

سلنا چند ماه بعد درون ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷ خبر از عمل پیوند کلیـه خود بـه دلیل عوارض ناشی از این بیماری و جهتِ بهبود سلامت عمومـی‌اش داد. فرانسیـا رائیسا بازیگر آمریکایی کـه از دوستان او به‌شمار مـی‌رود، کلیـه خود را بـه سلنا اهدا کرد.[۳۵][۳۶] او درون مصاحبه‌ای کـه همراه با فرانسیـا رائیسا درون شبکه ان‌بی‌سی داشت، از این واقعه بـه عنوان یک موقعیت «مرگ و زندگی» یـاد کرد و از فرانسیـا را بـه عنوانی کـه مـی‌توان گفت جان او را نجات داده نام برد. درون حالت معمول پزشک‌ها زمانی حدود ۷ که تا ۱۰ سال را به منظور پیدا شدن یک اهداکنندهٔ مناسب تخمـین مـی‌زدند، اما اینکه دوست صمـیمـی سلنا و هم‌خانـه او درون آن برههٔ زمانی همـه شرایط لازم را به منظور پیوند داشته، از سوی سلنا بـه عنوان امری «باورنی و فوقِ تصور» توصیف شد. او درون این مصاحبه دربارهٔ این دوران این‌طور سخن گفت که:

«نمـی‌خواهم کـه مردم تصور کنند آنچه بر من و فرانسیـا گذشت چیز بدی بوده؛ این موضوع دربارهٔ هر چیز دیگری هم درون زندگی من صدق مـی‌کند، چون فکر مـی‌کنم درون نـهایت تمام موقعیت‌ها و شرایطی کـه با آن‌ها مواجه مـی‌شوم باعث ساخته شدن من و شکل‌به تمام آن چیز کـه الان هستم مـی‌شوند. این چیز واقعاً زیبایی هست و آن را همـیشـه مـی‌باید بـه خودم گوشزد کنم. خلاصه اینکه این یک تجربه منفی نبود.»[۳۷]

زندگی حرفه‌ای

در سال ۲۰۰۹ درون مصاحبه‌ای با پیپل گومز ذکر کرد کـه با دیدن آماده شدن مادرش به منظور بازی درون تئاتر، وی بـه بازیگری علاقه‌مند شد. درون یک تست بازیگری به منظور یک مجموعه، سلنا دمـی لواتو را درون حالی کـه برای تست به منظور همان مجموعه آمده بود، ملاقات کرد. این دو بعدها بـه دوستان صمـیمـی تبدیل شدند و با هم درون فیلم‌های مشترکی نقش ایفا د.

جلد مجلهٔ تایم شمارهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۷ بـه سلنا گومز اختصاص یـافت. این مجله سلنا را بـه عنوان یکی از ۴۶ زنِ تأثیرگذار کـه در حال تغییر جهان هستند درون قالب پروژهٔ «اولین‌ها» ی خود انتخاب کرد. او بـه عنوان «نخستین فردی کـه به ۱۰۰ مـیلیون دنباله‌کننده درون اینستاگرام دست یـافته‌است» معرفی شده‌است.[۳۸]

در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷ درون مصاحبه‌ای با رادیو بی‌بی‌سی بیـان کرد که: «بعد ۲۰ سال فعالیت احساس مـی‌کنم کـه مـی‌توانم بـه آن نوع موسیقی کـه واقعاً دغدغه خودم هست بپردازم… مـی‌دانید جنبهٔ عجیب و غریب قضیـه کجاست؟ خیلی از اوقات احساس مـی‌کنم کـه هنوز واقعاً شروع نکرده‌ام. خیلی وقت هست که بـه این کار مشغول بوده‌ام اما خب دوره‌هایی درون زندگی‌تان وجود داشته - دهه بیست سالگی و بزرگ شدنتان - کـه گیج‌کننده و آشفته‌است: همـیشـه با آدم‌های بیشتری روبه‌رو مـی‌شوید کـه پیشتر با آن‌ها رابطه نداشته‌اید.»[۳۹]

بازیگری

گومز به‌طور رسمـی نخستین نقش خود را درون سال ۲۰۰۲ درون نقش جایـانا درون سریـال کودکانـهٔ بارنی و دوستان بـه دست آورد. وی درون قسمت شانزدهم این مجموعه بازی کرد و تا سال ۲۰۰۴ درون این مجموعه حضور داشت. سلنا بعدها اعلام کرد کـه سنش باعث خروج او از این مجموعه شده و این مسئله باعث شده بود کـه او فکر کند کـه خیلی پیر شده‌است! درون سال ۲۰۰۳، وی درون اولین فیلم خود کودکان جاسوس: اتمام بازی[۴۰] ایفای نقش کرد. بعد از این گومز درون تبلیغات زیـادی ظاهر شد. درون سال ۲۰۰۵، سلنا نقش برجسته‌ای درون فیلم تلویزیونی "واکر، تگزاس رنجر: محاکمـه با آتش"[۴۱] داشت (در نقش جولی). درون سال ۲۰۰۶، وی بـه عنوان بازیگر مـهمان درون یکی از قسمت‌های مجموعهٔ "زندگی دنباله دار زک و کودی"[۴۲] ایفای نقش کرد. درون سال ۲۰۰۷، سلنا درون ۳ قسمت از مجموعهٔ دیزنی "هانا مونتانا" بـه عنوان بازیگر مـهمان درون نقش مـیکایلا (به انگلیسی: Mikayla) بازی کرد کـه در واقع درون این نقش رقیب هانا مونتانا (مایلی سایرس) بود.

در این مـیان، سلنا درون دو قسمت آزمایشی به منظور شبکه دیزنی ایفای نقش کرد کـه اولی "آروین" نام داشت و مشابه مجموعهٔ "زندگی دنباله دار"[۴۳] و دومـی مجموعه‌ای شبیـه سریـال "لیزی مک گیر"[۴۴] بود.

سپس عهده‌دار نقش اصلی «اَلروسو» درون مجموعه جادوگران محله ویورلی[۵] شد کـه حضور وی درون این مجموعه درون سال ۲۰۰۹ سبب شد که تا این مجموعه بـه بیش از ۱۱٫۴ مـیلیون بیننده درون نخستین قسمت خودش دست یـابد. درون این مجموعه اَلو تمامـی خانواده اش جادوگرانی هستند کـه رستورانی درون نیویورک دارند و در طول این مجموعه یـادمـی‌گیرند کـه چگونـه از توانایی‌ها و جادوهایشان بـه نحوه احسن استفاده کنند. این مجموعه راهی بود کـه سلنا بتواند تمامـی توانایی اش درون بازیگری را بـه همـه نشان بدهد و از طریق این مجموعه بـه شـهرت رسید. همـین‌طور باعث شد که تا از طریق بازی درون این مجموعه به منظور جوایز زیـادی کاندید شده و جوایز زیـادی از جمله: «جایزه برگزیده کودکان نیکلودین» و «جوایز برگزیده نوجوانان» را از آن خود کرد. موفقیت این مجموعه نظر بسیـاری از منتقدان را جلب کرد و باعث شد که تا سلنا را با ستاره بسیـار موفق «مایلی سایرس» مقایسه کنند. او بعدها بـه عنوان یکی از «هشت بچهٔ جذاب» از طریق مجلهٔ «فوربز» انتخاب شد. این مجموعه که تا فصل چهارمش و تا سال ۲۰۱۲ پخش شد.

او درون سال ۲۰۰۸ شرکت تولیدات رسانـه‌ای خودش را با نام July Moon Productions راه‌اندازی کرد.[۴۵] همکاری او درون این پروژه با شرکت XYZ Films بـه گومز این فرصت را داد کـه حقوق نوشته‌ها را خریداری کند، بـه استخدام نویسنده‌ها بپردازد و با تشکیل تیم‌های مستعد آن‌ها را بـه استودیوها معرفی کند.[۴۶] بعداً گفته شد کـه سلنا دو فیلم توسط این شرکت منتشر خواهد کرد. اولینِ آن فیلم «آنچه کـه پسرها مـی‌خواهند» (What Boys Want) بود کـه در آن قرار بود سلنا درون نفش ی کـه مـی‌تواند افکار مردها را بخواند ظاهر بشود.[۴۷] او همچنین خبر ساخت فیلمـی بر اساس رمان «سیزده دلیل کـه چرا» را اعلام کرد کـه در آن قرار بود نقش ی جوان را کـه اقدام بـه مـی‌کند بازی کند؛[۴۸] هر چند درون نـهایت این دو پروژه بـه مرحلهٔ اجرا درون نیـامد، اما چند سال بعد سلنا درون مقام تهیـه‌کنندگیِ اجراییِ سریـالی کـه بر اساس همـین رمان ساخته شده بود ظاهر شد.[۴۹] درون همان سال سلنا عهده‌دار نقش اصلی درون فیلم "داستان سیندرلایی دیگر"[۵۰] شد. سلنا درون کنار "درو سیلی[۵۱] و در نقش «مری سانتیـاگو»[۵۲] بازی کرد کـه آرزو داشت یک نده شود. به‌طور کلی از این فیلم برداشت‌های خوبی شد و فیلم نامـهٔ این فیلم توانست برندهٔ «جایزهٔ گروه نویسندگان آمریکا»[۵۳] شود. مدتی بعد درون همان سال، سلنا عهده‌دار دوبلری نقش "هِلگاً درون فیلم انیمـیشن "هورتون صدایی را مـی‌شنود!"[۵۴] شد. این فیلم یک موفقیت تجاری بود؛ چرا کـه فروشی نزدیک بـه ۳۰۰ مـیلیون دلار درون سرار جهان داشت. بعد از این فیلم سلنا درون ۳ مجموعه بـه نام‌های "جوناس برادرز: زندگی درون رؤیـا"،[۵۵] "بازی‌های شبکه دیزنی"[۵۶] و "استودیو دی سی: تقریباً زنده"[۵۷] حضور یـافت.

در سال ۲۰۰۹ سلنا بیشتر بـه حرفهٔ بازیگری خود پرداخت. وی درون نقش "الروسو" درون فیلم "زندگی دنباله دار بر روی عرشـه"[۵۸] ظاهر شد. این فیلم تلفیقی از مجموعه‌های جادوگران محله ویورلی و "هانا مونتانا" بود و تمامـی شخصیت‌های اصلی این دو مجموعه درون این فیلم حضور پیدا د.

بعدها سلنا بـه عنوان بازیگر مـهمان درون مجموعهٔ "سونی بـه همراه یک شانس"[۵۹] کـه دوست صمـیمـی اش "دمـی لواتو" نقش اصلی آن را بر عهده داشت، بازی کرد. سپس دوبلری نقش "شاهزاده خانم سلنا درون فیلم "آرتور و انتقام مالتازارد"[۶۰] را بر عهده گرفت. وی همراه با دمـی لواتو درون فیلم «نقشـه محافظت از شاهزاده خانم»[۶۱] کـه در ماه ژوئن ۲۰۰۹ پخش شد، حضور پیدا کرد. این فیلم، فیلمـی بسیـار موفق بود و تنـها درون اولین نمایش خود، ۸٫۵ مـیلیون بیننده داشت.

در اوت سال ۲۰۰۹ سلنا بازی درون فیلم جادوگران محله ویورلی کـه بر اساس مجموعهٔ این فیلم بود را شروع کرد. این فیلم درون اولین پخش خود ۱۱٫۴ مـیلیون بیننده را بـه خود اختصاص داد و در جدول پربیننده‌ترین برنامـهٔ شبکه دیزنی درون رتبهٔ دوم و بعد از نمایش موزیکال دبیرستان ۲ قرار گرفت. همچنین به منظور دومـین سال متوالی برندهٔ جایزه «برنامـه کودک برجسته» درون ۶۲مـین جایزه‌های امـی ساعات پربیننده شد.

در سال ۲۰۱۰ سلنا عهده‌دار نقش «بیزوس» درون فیلم «رامونا و بیزوس» شد.[۶۲] سلنا اعلام کرد کـه با بازی درون نقش یک بزرگسال مشکلی ندارد و گفت: «من از علایق تماشاچیـانم باخبرم و هیچ وقت درون نقشی بازی نمـی‌کنم کـه خودم با بازی درون آن یـا تماشاچیـان به منظور دیدن آن راحت نباشند.» این فیلم به منظور اولین بار درون ۲۳ ژوئیـه ۲۰۱۰ پخش و با نظرات مثبت زیـادی مواجه شد.[۶۳]

در سال ۲۰۱۱ سلنا درون یکی از سه نقش اصلی فیلم مونت کارلو ظاهر شد کـه یکی از تهیـه‌کنندگان آن «نیکول کیدمن» است. وی درون این فیلم درون نقش گِرِیس ی کـه با یک فعّال اجتماعی درون سفری بـه پاریس اشتباه گرفته مـی‌شود، درون کنار «کیتییدی» و «لیتون مـیستر» بازی کرد.[۶۴] سلنا به منظور آماده شدن به منظور این نقش، بازی چوگان را یـادگرفت و دو هفته وقت صرف یـادگیری دو لهجهٔ متفاوت انگلیسی کرد.[۶۵][۶۶] این فیلم درون تابستان ۲۰۱۱ بـه روی پرده رفت و تقریباً بعد از یک هفته با ۷٬۶۰۰٬۰۰۰ مـیلیون دلار فروش رتبهٔ پنجم را بـه دست آورد. او درون همـین سال حضوری افتخاری درون فیلم ماپت‌ها داشت[۶۷] و با دیزنی درون مجموعه‌های So Random و Prankstars همکاری کرد.[۶۸]

در سال ۲۰۱۲ پخش سریـال جادوگران محله ویورلی بعد از چهار فصل موفق، به‌طور رسمـی بـه پایـان رسید.[۶۹][۷۰] سلنا بر آن بود کـه خارج از شبکهٔ دیزنی بـه فعالیت سینمایی خود ادامـه بدهد، و همراه با آدام سندلر و استیو بوشمـی درون انیمـیشن هتل ترانسیلوانیـا ظاهر شد. این فیلم نخستین نمایش خود را درون جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۲ پشت سر کجاست و ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۲ بـه اکران عمومـی درآمد.[۷۱]

سلنا درون کنار جیمز فرانکو درون فیلم جنجالیِ تعطیلات بهاری ظاهر شد کـه در مارس ۲۰۱۳ روی پرده رفت.[۷۲] درون این فیلم سلنا درون نقشی بالغ‌تر از کارهای پیشینش ظاهر شد، و این امر بنا بـه عقیدهٔ برخی منتقدان «قدری باعث نزولِ او بر سرِ صحنـه» شد.[۷۳] درون سال ۲۰۱۳ سلنا همراه با ایثن هاوک درون فیلم گریز ظاهر شد.[۷۴] این فیلم ۳۰ اوت ۲۰۱۳ بر روی پردهٔ سینماها رفت و از لحاظ هنری و تجاری با شکست مواجه شد[۷۵] و باعثِ نامزدیِ سلنا درون سی و چهارمـین دوره جوایز تمشک طلایی گردید.[۷۶] او همچنین درون این سال درون اپیزود ویژهٔ سریـال «جادوگران محلهٔ ویورلی» بـه نام «بازگشت جادوگران: الدر برابر الکس» (The Wizards Return: Alex vs. Alex) حضور پیدا کرد.[۷۷]

سلنا درون سال ۲۰۱۴ همراه با دیلان مک‌درموت و نات وولف درون فیلم «بدکرداری» (Behaving Badly) ظاهر شد.[۷۸] این پروژه کـه سال ۲۰۱۳ فیلمبرداری شده بود، اوت ۲۰۱۴ بـه نمایش درآمد و با بازخورد تجاری و هنری عموماً منفی‌ای روبه‌رو گردید.[۷۹][۸۰][۸۱][۸۲] بعد از آن درون فیلم «زاوراه» (Rudderless) کـه در آن ویلیـام اچ مـیسی نخستین کارگردانی خود را تجربه مـی‌کرد، حضور یـافت.[۸۳][۸۴][۸۵] این فیلمِ مستقل با بازخوردهای گوناگونی از سوی منتقدان مواجه شد.[۸۶][۸۷]

در اوت ۲۰۱۵ سلنا همراه با شماری دیگر از هنرمندان راوی بخشی از مستند «اتحاد» (Unity) شد.[۸۸] او درون انیمـیشن هتل ترانسیلوانیـا ۲ نیز درون نقش mavis بـه صداپیشگی پرداخت کـه در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۵ روی پرده رفت. این فیلم با نقدهای مثبتی مواجه شد و در گیشـه نیز موفقیتی تجاری را بـه همراه داشت.[۸۹] سلنا همچنین درون این سال حضوری افتخاری درون فیلم رکود بزرگ داشت کـه ۱۱ دسامبر توسط کمپانی پارامونت پیکچرز بـه کران عمومـی درآمد.[۹۰] هم‌بازی او درون این فیلم ریچارد تیلر کـه به عنوان پدر اقتصاد رفتاری شناخته مـی‌شود و همچون سلنا حضوری افتخاری درون این فیلم داشت، برندهٔ جایزه نوبل اقتصاد سال ۲۰۱۷ شد.[۹۱] او درون ۲۳ ژانویـه ۲۰۱۶ درون اپیزودی از برنامـه پخش زنده شنبه شب بـه مـیزبانی روندا رزی حاضر شد.[۹۲]

او درون سال ۲۰۱۶ درون فیلم «همسایـه‌ها ۲: انجمن ی برمـی‌خیزد» بـه ایفای نقشی پوششی درون جایگاه رئیس یک انجمن ی پرداخت.[۹۳] سلنا درون همـین سال درون درام «اصول مراقبت»[۱۴] درون کنار پل راد ظاهر شد؛[۹۴] این فیلم نخستین نمایش خود را ۲۹ ژانویـهٔ ۲۰۱۶ درون «جشنواره فیلم ساندنس» تجربه کرد و در نـهایت درون ۲۴ ژوئن همان سال منتشر[۹۵] و با بازخوردهای گوناگونی مواجه شد.[۹۶] او همچنین درون فیلم سینمایی «در نبردی مشکوک» ساختهٔ جیمز فرانکو نقش‌آفرینی کرد. این فیلم نخستین نمایش خود را ۳ سپتامبر ۲۰۱۶ درون «جشنواره فیلم ونیز» تجربه کرد و در نـهایت ۱۷ فوریـهٔ ۲۰۱۷ بـه اکران عمومـی درآمد.[۹۷]

سلنا تهیـه‌کنندهٔ اجرایی سریـال «سیزده دلیل کـه چرا»[۱۷] کـه اقتباسی هست از رمانی با همـین نام، بوده‌است.[۹۸] او نخستین تریلر این مجموعه را ۲۵ ژانویـهٔ ۲۰۱۷ درون رسانـه‌های اجتماعی خود منتشر کرد.[۹۹] این سریـال سر موعدی کـه او اعلام کرده بود یعنی ۳۱ مارس ۲۰۱۷، درون نت‌فلیکس منتشر شد.[۱۰۰] او به‌طور رسمـی درون اینستاگرام خود یکشنبه ۷ مـی ۲۰۱۷ اعلام کرد کـه «قصهٔ آن‌ها بـه سر نرسیده. فصل دوم «سیزده دلیل کـه چرا» درون راه است.»[۱۹] سلنا درون سپتامبر ۲۰۱۷ درون جدیدترین فیلم وودی آلن بـه نام «یک روز بارانی درون نیویورک» کـه قرار هست در سال ۲۰۱۸ منتشر شود حضور پیدا کرد. او درون مصاحبه‌ای با مجله بیلبورد بیـان کرد کـه برای بـه دست آوردن این نقش چندین بار امتحان داده، که تا در نـهایت با تلاش بسیـار این نقش راب کرده‌است.[۱۰۱]

در ماه‌های ابتداییِ سالِ ۲۰۱۸ اعلام شد کـه گومز صداپیشگیِ شخصیّتی درون انیمـیشنِ «سفرهای دکتر دولیتل» بـه کارگردانی استیون گیگان را کـه قرار هست ۲ آوریل ۲۰۱۹ منتشر شود بر عهده خواهد داشت.[۱۰۲][۱۰۳] او همچنین بارِ دیگر درون سری انیمـیشن‌های هتل ترانسیلوانیـا و این بار «هتل ترانسیلوانیـا ۳: تعطیلات تابستانی» کـه قرار هست سال ۲۰۱۸ منتشر شود بـه صداپیشگی خواهد پرداخت.[۱۰۴][۱۰۵] درون این سال همچنین فصل ۲ سریـال «۱۳ دلیل کـه چرا» کـه فصل اول آن آوریل ۲۰۱۷ رونمایی شده بود بـه تهیـه‌کنندگیِ اجراییِ سلنا گومز منتشر شد.[۱۰۶]

خوانندگی

سال ۲۰۰۷ که تا ۲۰۰۸

سلنا گومز درون ۱۶ سالگی با هالیوود رکوردز کـه پیش از آن با افرادی همچون مایلی سایرس و دمـی لواتو شروع بـه همکاری کرده بود قرارداد امضا کرد.[۱۰۷] او اولین آهنگ خود را با نام «هر چیز آن طور کـه به نظر مـی‌رسد، نیست» (Everything Is Not What It Seems) به منظور مجموعهٔ جادوگران محلهٔ ویورلی منتشر کرد. وی بعد از جدایی از نیک جوناس تمرکزِ خود را بر حرفهٔ موسیقی قرار داد. او آهنگ «کرولا دِ ویل»[۱۰۸] را به منظور آلبوم «دیزنی مانیـا ۶»[۱۰۹] کـه شامل بازخوانی‌هایی از ترانـه‌های کلاسیک کمپانیِ دیزنی مـی‌شد اجرا کرد. مدتی بعد وی آهنگِ «پرواز بـه قلب تو»[۱۱۰] را به منظور موسیقی متن انیمـیشن «تینکر بل»[۱۱۱] خواند. سلنا بـه عنوان خوانندهٔ مـهمان، همکاری‌ای درون تک‌آهنگ «وُ آه (من درون مقابل همـه)»[۱۱۲] از گروه «ناخوش‌ترین بچه‌ها به منظور همـیشـه»[۱۱۳] داشت کـه از این آهنگ، بـه عنوان اولین آهنگ رسمـی وی یـاد مـی‌شود. هرچند این آهنگ نتوانست آهنگ بسیـار موفقی باشد، اما درون رتبهٔ ۷۸ درون لیست «۱۰۰ آهنگ پاپ بیلبورد» ایـالت متحدهٔ آمریکا قرار گرفت. وی ۳ آهنگ به منظور موسیقی متن فیلم یک داستان سیندرلایی دیگر ضبط کرد کـه یکی از آن‌ها تک‌آهنگ «چیزی بـه من بگو کـه نمـی‌دانم»[۱۱۴] بود کـه بعدها درون اولین آلبوم سلنا قرار گرفت و او به منظور این آهنگ موزیک ویدئو ساخت. آهنگ «چیزی بـه من بگو کـه نمـی‌دانم» اولین آهنگ سلنا شد کـه در لیست ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد درون رتبهٔ ۵۸ قرار گرفت.

سال ۲۰۰۹ که تا ۲۰۱۰

سلنا گومز و دمـی لواتو آهنگی بـه نام «یکی و مشابه»[۱۱۵] را به منظور فیلم «برنامـه حفاظت از پرنسس» خواندند و مدتی بعد به منظور این تک‌آهنگ موزیک‌ویدئویی ساختند. این آهنگ درون رتبهٔ ۸۲ لیست «۱۰۰ آهنگ پاپ بیلبورد» قرار گرفت.

در سال ۲۰۰۹، وی بعد از امضاء قراردادی با شرکت هالیوود رکوردز شروع بـه کار بر روی اولین آلبوم خود کرد و اعلام کرد کـه گروهی بـه نام سلنا گومز و سین را تشکیل داده‌است. نام گروه بـه نوعی کنایـه‌ای بود بـه افرادی کـه لقب wannabe scene را بـه سلنا گومز داده بودند.[۱۱۶] scene خرده‌فرهنگی بود درون ظاهر و مُد کـه در آن دوران مـیان جوانان رواج پیدا کرده بود. این گروه اولین آلبوم خود را با نام «ببوس و بگو» ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۹ توسط هالیوود رکودرز منتشر کرد.[۱۱۷] آلبوم «ببوس و بگو» کار خود را درون فهرست بیلبورد ۲۰۰ با رتبهٔ نـهم آغاز کرد و در هفتهٔ نخست ۶۶ هزار نسخه کامل از آن بـه فروش رفت[۱۱۸] و موفق بـه دریـافت گواهینامـه گلد از طرف انجمن صنعت ضبط موسیقی ایـالات متحده آمریکا شد. تک‌آهنگ «طبیعی» (Naturally) آلبوم نیز درون ۱۵ ژوئیـه همان سال نشان پلاتینیوم انجمن صنعت ضبط موسیقی ایـالات متحده آمریکا را از آن خود کرد.

این گروه دومـین آلبوم خود با نام «سال بی‌باران» را ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۰ منتشر کرد[۱۱۹] کـه در همان آغاز کار با ۶۶٬۰۰۰ نسخه فروش، رتبهٔ چهارم فهرست بیلبورد ۲۰۰ را درون آمریکاب کرد.[۱۲۰] همچنین دو تک‌آهنگ این آلبوم، درون رتبه ۴۰ لیست ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفتند و این آلبوم نیز موفق بـه دریـافت گواهینامـه گولد از طرف انجمن صنعت ضبط موسیقی ایـالات متحده آمریکا شد.

سال ۲۰۱۱ که تا ۲۰۱۲

سومـین و آخرین آلبوم سلنا همراه با گروه با نام «وقتی خورشید غروب مـی‌کند» ۲۸ ژوئن ۲۰۱۱ منتشر شد. این آلبوم رتبهٔ چهارم را درون بیلبورد ۲۰۰ بـه دست آورد و بازخوردهای گوناگونی مواجه گردید.[۱۲۱] آهنگ «مثل یک ترانـه عاشقانـه دوستت دارم» رتبه‌های خوبیب کرد و موفق بـه دریـافت گواهینامـهٔ پلاتینیوم شد.[۱۲۲] او درون سال ۲۰۱۱ بعد از بیرون آمدن آلبوم سومش تور خود را بـه نام «امشب مال ماست»[۱۲۳] آغاز کرد. سلنا گومز درون ژانویـه ۲۰۱۲ اعلام کرد کـه مدتی از حرفهٔ موسیقی بـه دور خواهد بود، از همـین رو فعالیت گروه «سلنا گومز و سین» دچارِ وقفه خواهد شد.[۱۲۴]

سال ۲۰۱۳ که تا ۲۰۱۴

بر خلاف اعلام پیشینِ سلنا مبنی بر ایجاد وقفه درون فعالیت موسیقی‌اش، او درون اکتبر ۲۰۱۲ از کار بر روی آهنگ‌هایی تازه خبر داد.[۱۲۵][۱۲۶] او بعداً تأیید کرد درون حال انتشار نخستین آلبوم مستقلش جدای از گروه پیشین خود است.[۱۲۷] او آهنگ «بیـا بگیرش» را بـه عنوان نخستین تک‌آهنگ این آلبوم ۸ آوریل ۲۰۱۳ منتشر کرد.[۱۲۸] این قطعه نخستین تک‌آهنگی از او بود کـه به فهرست ده آهنگ برتر ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد راه مـی‌یـافت.[۱۲۹] آلبوم تازه او با نام « ستاره‌ها» ۲۳ ژوئیـه ۲۰۱۳ منتشر شد. این نخستین آلبومـی از او بود کـه با ۹۷ هزار نسخه فروش درون هفتهٔ اول، کار خود را درون فهرست بیلبورد ۲۰۰ با جایگاه نخست آغاز کرد.[۱۳۰][۱۳۱] این اثر درون هفته دوم همچنان درون فهرست ۱۰ آلبوم برتر باقی ماند، هر چند درون هفته‌های بعدی بـه تدریج تنزل پیدا کرد.[۱۳۲][۱۳۳] این آلبوم از سوی منتقدان با بازخوردهای گوناگونی مواجه گردید.[۱۳۴][۱۳۵][۱۳۶] او حرکات نمایشی و شیوه‌های را درون اجراهای تبلیغاتی و موزیک‌ویدئوهای این آلبوم بکار گرفت کـه الهام‌گرفته از هنرمندانی همچون جنت جکسون و بریتنی اسپیرز بودند.[۱۳۷] که تا سپتامبر ۲۰۱۵ این آلبوم ۳۹۲ هزار نسخه درون ایـالات متحده فروش داشته بود کـه کم‌فروش‌ترین آلبوم او تاکنون درون این کشور به‌شمار مـی‌رود.[۱۳۸] این اثر همچنین تنـها آلبومـی از او هست که هیچ گواهینامـه‌ای را از انجمن صنعت ضبط موسیقی ایـالات متحده آمریکا دریـافت نکرد.[۱۳۹]

سلنا ۱۵ اوت ۲۰۱۳ تور آلبوم « ستاره‌ها» را آغاز کرد.[۱۴۰] بعد از اجرا درون اروپا و آمریکا، قرار بر آن بود کـه این تور درون سال ۲۰۱۴ نیز ادامـه بیـابد، اما اجراهای استرالیـا و آسیـا درون دسامبر ۲۰۱۳ توسط خودِ او لغو شد. درون ابتدا دلیلِ لغو گرفتنِ فرجه جهت وقت‌گذرانی با خانواده اعلام شد.[۱۴۱] ژانویـه ۲۰۱۴ گزارش شد کـه سلنا دو هفته درون مرکز درمانی Dawn واقع درون meadows بوده‌است؛ مرکز درمانی‌ای کـه در ویکنبرگ، آریزونا قرار گرفته‌است و اختصاص بـه درمان اعتیـاد و تروما درون افراد جوان دارد.[۱۴۲][۱۴۳][۱۴۴] بعداً نماینده او اعلام کرد کـه او درون این مرکز «به‌طور داوطلبانـه حضور داشته… اما نـه بخاطر سوءمصرف مواد».[۱۴۵][۱۴۶] سلنا درون ابتدا از ارایـهٔ توضیح درون این‌باره امتناع ورزید، اما درون نـهایت درون سال ۲۰۱۵ اعلام کرد کـه در آن دوره درون حال درمان بیماریِ خودایمنیِ خود، لوپوس، بوده‌است، و تور خود را لغو کرده که تا به شیمـی‌درمانی بپردازد.[۱۴۷][۱۴۸]

در آوریل ۲۰۱۴ اعلام شد کـه سلنا مادر و پدرخوانده‌اش را کـه از ابتدای فعالیت حرفه‌ای او بـه عنوان مدیر برنامـه‌هایش فعالیت مـی‌د برکنار کرده‌است.[۱۴۹] سلنا بعد از آن با شرکت‌های WME و Brillstein جهتِ مدیریت برنامـه‌هایش قرارداد امضا کرد.[۱۵۰] اخبار مربوط بـه مدیریت جدید فعالیت‌های او باعث ایجاد شایعاتی مبنی بر پایـان گرفتن قرارداد ضبط و پخش او با شرکت هالیوود رکوردز و تلاشش به منظور پیدا یک شرکت دیگر شد.[۱۵۱][۱۵۲] او به‌طور غافلگیرکننده‌ای آهنگ «دل اونی رو کـه بخواد مـی‌خوادش» را ۶ نوامبر ۲۰۱۴ منتشر کرد و پس از ماه‌ها گمانـه‌زنی خبر انتشار آلبومـی گلچین را بـه عنوان وسیله‌ای جهت پایـان بـه قراردادش با شرکت هالیوود رکوردز اعلام کرد.[۱۵۳] این تک‌آهنگ دومـین آهنگی از او بود کـه جزو ده آهنگ برتر فهرست بیلبورد قرار مـی‌گرفت و در ایـالات متحده بیش از یک مـیلیون نسخه فروش کرد.[۱۵۴] او نوامبر ۲۰۱۴ نخستین آلبوم گلچین خود با عنوان «برای تو» را منتشر کرد.[۱۵۵] این آلبوم با بازاریـابیِ خوبی همراه نبود و موفقیت تجاری چندانیب نکرد، و در هفته اول انتشار درون ایـالات متحده ۳۵٬۵۰۶ نسخه واحد از آن بـه فروش رفت و کار خود را درون فهرست بیلبورد ۲۰۰ با رتبهٔ ۲۴ آغاز کرد.[۱۵۶] او درون دسامبر ۲۰۱۴ به‌طور رسمـی قراردادی را با شرکت اینتراسکوپ رکوردز امضا کرد.[۱۵۷]

سال ۲۰۱۵ که تا ۲۰۱۶

در سال ۲۰۱۵ سلنا درون ضمن کار بر روی دومـین آلبوم استدیویی خود «احیـا»، همکاری‌ای نیز با آهنگساز زد داشت کـه آهنگ «مـی‌خواهم کـه بدانی» حاصل این همکاری بود. این قطعه بـه عنوان نخستین تک‌آهنگِ دومـین آلبومِ زد ۲۳ فوریـه منتشر شد.[۱۵۸] این آهنگ چهارمـین تک‌آهنگ سلنا بود کـه در فهرست ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد جزو ۲۰ تای اول قرار مـی‌گرفت، و گواهینامـهٔ پلاتین را از انجمن صنعت ضبط موسیقی ایـالات متحده آمریکا دریـافت کرد.[۱۵۹] درون ۲۲ ژوئن سلنا آهنگ «خوب به منظور تو» (Good for You) را بـه عنوان نخستین تک‌آهنگ آلبوم جدید خود منتشر کرد. رپر «ASAP Rocky» درون این قطعه با او همکاری کرد.[۱۶۰] این اثر نخستین تک‌آهنگی از او بود کـه در فهرست ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد جزو ۵ تای اول درون آمریکا قرار مـی‌گرفت؛[۱۶۱] درون هفته اول ۱۷۹ هزار نسخه از آن بـه فروش رفت و نخستین آهنگی از او شد کـه در فهرست Mainstream Top 40 درون ردهٔ اول قرار مـی‌گرفت.[۱۶۲][۱۶۳]

آلبوم «احیـا» ششمـین آلبوم و دومـین آلبوم استدیوییِ مستقل از سلنا گومز هست که درون ۹ اکتبر ۲۰۱۵ توسط این خواننده منتشر شد. این آلبوم با بازخوردهای مثبتی از سوی منتقدان روبه‌رو گردید و ساختار و مضمون ترانـه‌های آن مورد ستایش قرار گرفت.[۱۶۴][۱۶۵][۱۶۶] این آلبوم با فروش ۱۱۷ هزار نسخهٔ کامل درون هفتهٔ نخست، کار خود را درون فهرست بیلبورد ۲۰۰ با رتبهٔ یک آغاز کرد. این رقم که تا آن موقع بالاترین مـیزان فروش هفتهٔ اول درون مـیان آثار سلنا بود.[۱۶۷] این آلبوم توسط استودیو اینتراسکوپ رکوردز منتشر شد. آهنگ «همان عشق قدیمـی» (Same Old Love) کـه به عنوان دومـین تک‌آهنگ این آلبوم منتشر شده بود، درون فهرست Mainstream Top 40 درون جایگاه نخست قرار گرفت.[۱۶۸][۱۶۹] بهترین رتبهٔ این آهنگ درون فهرست ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد جایگاه پنجم بود کـه که آن را هم‌تراز با آهنگ «خوب به منظور تو» (Good for You) کـه پیشتر درون همـین جایگاه قرار گرفته بود قرار داد.[۱۷۰] سومـین تک‌آهنگ این آلبوم بـه نام «دست‌ها را پیش خودم» (Hands to Myself) سومـین آهنگ پیـاپی‌ای از این آلبوم بود کـه در فهرست Mainstream Top 40 درون جایگاه نخست قرار مـی‌گرفت؛[۱۷۱] و از این لحاظ او بـه عنوان یکی از شش هنرمند زنی کـه سه آهنگ از آلبومـی یگانـه را درون جایگاهِ نخست این فهرست داشته‌اند شناخته شد.[۱۷۲]

سلنا از ۶ مـی ۲۰۱۶ تور آلبوم احیـا را آغاز کرد. او بیـان کرد کـه این تور بیشتر بر شخص خودِ او بـه عنوان هنرمندِ مجری تمرکز دارد و گروهی و حرکات نمایشی و تأثیرات تور پیشین کمتر درون آن دخیل است.[۱۷۳] سلنا درون حینِ اجرای تور آلبوم «احیـا»، کار بر روی آلبوم تازهٔ خود را نیز آغاز کرده بود. او درون فهرست اجرای تور خود، آهنگی تازه با عنوان «من را احساس کن» (Feel Me) را نیز اضافه کرد بود،[۱۷۴] کـه در نـهایت ۹ ماه بعد از اولین اجرای زندهٔ آن توسط سلنا، درون ژانویـهٔ ۲۰۱۷ به‌طور غیرِ رسمـی بـه بیرون درز کرد.[۱۷۵] آلبوم تازهٔ او کـه نام و تاریخ انتشارش هنوز مشخص نشده‌است، دومـین آلبوم از او خواهد بود کـه توسط شرکت اینتراسکوپ رکوردز منتشر خواهد شد.[۱۷۴] سلنا بعد از اجرا درون آمریکای شمالی، آسیـا و اقیـانوسیـه، ادامـهٔ تور آلبوم احیـای خود را درون اروپا و آمریکای جنوبی بـه دلیل اضطراب و حملات هراس و افسردگی ناشی از بیماری لوپوس خود لغو کرد.[۱۷۶] سلنا بعد از این غیبتِ طولانی‌مدت ۲۰ نوامبر ۲۰۱۶ درون مراسم جوایز موسیقی آمریکا حضور پیدا کرد؛[۱۷۷] مراسمـی کـه در آن نامزد دریـافت دو جایزهٔ «هنرمندِ محبوبِ پاپ/راک زن» و «هنرمندِ سال» بود و در نـهایت جایزهٔ «هنرمند محبوب پاپ/راک زن» را از آن خود کرد. سخنرانی احساسی او درون این مراسم بازتاب گسترده‌ای درون رسانـه‌ها داشت. او بعد از دریـافت جایزه گفت:

«در سال ۲۰۱۴ این صحنـه اولین جایی بود کـه من با خود واقعیم و صد درون صد صادقانـه با شما روبه‌رو شدم. فکر مـی‌کنم کـه پر بی‌راه نباشد اگر بگوییم خواهی نخواهی اکثر شما خیلی چیزها را دربارهٔ زندگی من مـی‌دانید؛ من حتما توقف مـی‌کردم، چون همـه‌چیز داشتم اما از درون شکسته و داغون بودم؛ و تا جایی کـه شما را مأیوس نکنم سعی کردم ادامـه بدهم؛ اما آنقدر زیـاد دوام آوردم و همچنان ادامـه دادم کـه از خودم غافل شدم. من نمـی‌خواهم کـه جسم و بدنتان را درون اینستاگرام ببینم، مـی‌خواهم کـه آن چیزی را کـه اینجاست (در ‌تان) ببینم. قصدم این نیست کهب اعتباری کرده باشم، و نـه اصلاً دیگر بـه چنین چیزی نیـاز دارم. تمام آن چیزی کـه از صمـیم قلب مـی‌توانم بگویم این هست که واقعاً قدردان این هستم کـه به من این فرصت داده شده که تا بتوانم آنچه را کـه در هر روز بخصوصی از زندگی‌ام دوست دارم با افرادی کـه دوستشان دارم تقسیم کنم؛ و از همـین‌جا حتما به هوادارنم بگویم خیلی خیلی ممنون؛ شماها بدجور وفادار هستید و واقعاً نمـی‌دانم چکاری حتما انجام بدهم کـه شایسته شما باشد. اگر شکسته هستید، نبایستی شکسته باقی بمانید.»[۱۷۸]

قطعهٔ «ما دیگه با هم حرف نمـی‌زنیم» کـه حاصل همکاری او با چارلی پوث درون سال ۲۰۱۶ مـی‌باشد، بـه ده آهنگ برتر چارت صد آهنگ داغ راه یـافت.

سال ۲۰۱۷

در ۹ فوریـه سال ۲۰۱۷ کیگو آهنگساز نروزی موسیقی الکترونیک دمویی از اثر مشترک خود با سلنا گومز را منتشر کرد.[۱۷۹] هر دو هنرمند درون ۱۳ فوریـه از طریق رسانـه‌های مجازی خود به‌طور رسمـی نام این اثر را کـه «اون من نیستم»[۱۵] مـی‌باشد، اعلام د.[۱۸۰] این قطعه درون نـهایت درون ۱۶ فوریـه ۲۰۱۷ منتشر شد. «اون من نیستم» تک‌آهنگِ اصلیِ آلبومِ دومِ کیگو به‌شمار مـی‌رود کـه قرار هست به زودی منتشر شود. این قطعه درون نـهایت درون قالب آلبوم چندآهنگه کیگو بـه نام «خیره بـه ستاره‌ها» (Stargazing) ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۷ منتشر شد.[۱۸۱]

سلنا مارس ۲۰۱۷ کاوری از آهنگ «فقط تو» (Only You) از گروه «یـازو» (Yazoo) درون دههٔ هشتاد را بـه عنوان بخشی از موسیقیِ متنِ سریـالِ «سیزده دلیل کـه چرا» منتشر کرد. او همچنین نسخه‌ای آکوستیک از آهنگ پیشین خود «با مـهربانی آنـها را بکش» (Kill Em With Kindness) را نیز به منظور موسیقی متن این سریـال تدارک دید.[۱۸۲]

سلنا ۵ مـی ۲۰۱۷ شمارش معکوسی را وب‌سایت رسمـی خود قرار داد کـه به تاریخ ۱۸ مـی ختم مـی‌شد.[۱۸۳][۱۸۴] او درون ۱۱ مـی بـه گمانـه‌زنی‌هایی کـه این تاریخ را زمانِ انتشارِ تک‌آهنگی تازه از او مـی‌دانستند مـهرِ تأیید زد و مشخص شد کـه نام این تک‌آهنگ تازه «دروغگوی بد»[۱۶] است.[۱۸۵] این قطعه درون نـهایت ۱۸ مـی ۲۰۱۷ بـه همراه موزیک‌ویدئوی آن کـه اختصاصاً درون اسپاتیفای قابل مشاهده بود، منتشر شد.[۱۸۶] ۱۴ ژوئن ۲۰۱۷ موزیک‌ویدئوی دیگری از این قطعه با ساختاری حرفه‌ای‌تر بـه کارگردانی جسی پرتز منتشر گردید.[۱۸۷]جاستین ترانتر دوستِ همکارِ سلنا و از آهنگسازان این قطعه دربارهٔ آن این‌طور مـی‌گوید که: «این ترانـه مربوط بـه موقعی هست کـه شما نسبت بهی حسّی بـه دست مـی‌آورید اما نمـی‌خواهید آن را قبول کنید و طرفی هم نمـی‌توانید وانمود کنید وجود ندارد، بـه همـین خاطر تبدیل مـی‌شوید بـه یک "دروغگوی بد"».[۱۸۸]

۱۳ ژوئیـه ۲۰۱۷ تک‌آهنگی از او با نام «فتیش» کـه با همکاری رپر گوچی مـین تولید شده بود منتشر شد.[۱۸۹] او دو موزیک‌ویدئو به منظور این قطعه بـه کارگردانی دوست عکاس و هنرمند خود پترا کالینز یکی درون زمان رونماییِ آن[۱۹۰] و دیگری درون ۲۶ ژوئیـه ۲۰۱۷ منتشر کرد.[۱۹۱]

۱۹ اکتبر ۲۰۱۷ سلنا گومز و مارشملو تهیـه‌کننده موسیقی الکترونیک خبر از همکاری‌شان درون آهنگی تازه بـه نام «گرگ‌ها» دادند؛[۱۹۲] این قطعه ۲۵ اکتبر منتشر شد.[۱۹۳]

سلنا درون اکتبر ۲۰۱۷ درون مصاحبه‌ای با «اپل موزیک» بیـان کرد کـه امسال و پارسال مشغول ضبط قطعات تازه بوده، و هم‌اکنون بـه اندازه دو آلبوم کامل آهنگ منتشرنشده دارد. او گفت کـه در آلبوم تازه‌اش کـه به زودی منتشر مـی‌شود سعی دارد آثاری پرمحتواتر کـه همواره دغدغه او بوده‌است ارائه بدهد.[۱۹۴] او ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷ درون مصاحبه‌ای با رادیو بی‌بی‌سی ضمن تأیید اخبار مربوط بـه انتشار آلبوم تازه‌اش درون سال ۲۰۱۸، گفت: «من تمام قلب و احساسم را روی موسیقی‌ام مـی‌گذارم… درون سال گذشته حقیقتاً قضیـه به منظور من رتبه درون چارت‌ها و آمار و ارقام نبود؛ قضیـه اصلی بیشتر آن چیزی بود کـه مـی‌توانم به‌طور خلاقانـه به منظور موسیقی‌ام انجام بدهم.»[۱۹۵]

سلنا درون سال ۲۰۱۷ جایزهٔ «زن سال» را درون مراسم جایزه موسیقی بیلبورد دریـافت کرد.[۱۹۶] همچنین آهنگ «دروغگوی بد» او درون فهرست ۱۰۰ آهنگ برتر بیلبورد درون سال ۲۰۱۷ رتبه نخست راب کرد.[۱۹۷]

سال ۲۰۱۸

سلنا گومز ۱۰ مـی ۲۰۱۸ تک‌آهنگ «برگشتن بـه تو» (Back to You) را بـه عنوان بخشی از موسیقی متن فصل دوم سریـال «سیزده دلیل کـه چرا» منتشر کرد.[۱۹۸] موزیک‌ویدئوی رسمـی این قطعه ۵ ژوئن ۲۰۱۸ منتشر شد.[۱۹۹]

فعالیت تبلیغاتی

سلنا بخشی از «مد بازگشت بـه مدرسه» کمپین تبلیغاتی «سیزر»[۲۰۰] بوده و به همـین خاطر درون تبلیغات تلویزیونی برجسته بود. وی همچنین سخنگویی به منظور «شیر بردن»[۲۰۱] بود و در تبلیغات تلویزیونی این کمپین شناخته شده‌است. سلنا همچنین سخنگویی به منظور «بیمـه کشاورزی دولت» بود و به همـین منظور درون تبلیغات تلویزیونی متعددی به منظور این گروه ظاهر شد.

۱۴ ژوئیـه ۲۰۱۱ اعلام شد کـه سلنا با شرکت آدرِنالینا (Adrenalina) کـه برندی درون حوزهٔ ورزش‌های مخاطره‌آمـیز و سبک زندگی ماجراجویـانـه هست قراردادی جهت تولید و پخش عطر شخصی‌اش را امضا کرده‌است. ایلیـا لکاچ (Ilia Lekach) رئیس و سئوی شرکت آدرنالینا درون این باره بیـان کرد که: «ما حقیقتاً از همکاری با خانم گومز خوشحال هستیم و جزئیـات بیشتر را درون رابطه با این عطر با نزدیک شدن بـه تاریخ عرضهٔ آن ارائه خواهیم کرد.»[۲۰۲] این عطر درون نـهایت مـی ۲۰۱۲ عرضه شد.[۲۰۳]

سلنا درون سال ۲۰۱۵ با برند «پَنتین» (Pantene) درون حوزه بهداشت مو شروع بـه همکاری کرد.[۲۰۴]

خط مُد و لباس

در اکتبر ۲۰۰۹ سلنا اعلام کرد کـه قصد راه‌اندازی خط مُد و لباس خود بـه نام «بلند خیـال‌پردازی کن»[۲۰۵] را دارد. این خط تولید درون پاییز سال ۲۰۱۰ راه‌اندازی شد. این مجموعه شامل لباس‌های بوهمـی، تاپ‌های گلدار، لباس‌های جین، کت و دامن و شال و کلاه بود کـه تمام لباس‌ها از مواد بازیـافتی یـا سازگار با محیط زیست بودند. سلنا گفت کـه این خط تولید برگرفته از سبک شخصی خودش هست و لباس‌ها را «زیبا، زنانـه و بوهمـی» توصیف کرد.[۲۰۶] وی بعدها گفت: «با خط تولیدم، واقعاً مـی‌خواهم گزینـه‌هایی بـه مشتریـانم بدم کـه چگونـه مـی‌توانند سبک مورد علاقه‌شان را با یکدیگر جور ند. من مـی‌خواهم لباس‌ها راحت باشند و اینکه سازگار با محیط زیست و آلی هستند، به منظور من فوق‌العاده مـهم است. همچنین بر روی تمامـی برچسب لباس‌ها، نقل‌قول‌هایی کـه برای من خیلی الهام بخش هستند، وجود دارد و من فقط بـه دنبال رساندن یک پیـام خوب بـه دیگران هستم.»[۲۰۷]

سلنا همچنین با «تونی مِلیو»[۲۰۸] و «سندرا کَمپوس»[۲۰۹] (که هر دو درون خانـه‌های مد صاحب‌نام کار کرده‌اند) همکاری داشته‌است.[۲۱۰] وی دربارهٔ این همکاری گفت: «وقتی تونی و سندرا را ملاقات کردم، از همان اول با آن‌ها احساس راحتی کردم و الان آن‌ها مثل خانواده‌ام مـی‌مانند. آن‌ها خیلی خلاق اند و من این را کـه مـی‌توانم هر وقت کـه خواستم بـه آن‌ها زنگ ب و دربارهٔ همـه چیز با آن‌ها حرف ب را دوست دارم. آن‌ها خیلی باحال‌اند.» ۳۰ اوت ۲۰۱۳ سلنا مجموعهٔ پاییزی «بلند خیـال‌پردازی کن» را منتشر کرد.

فعالیت درون یونیسف

سلنا گومز درون سال ۲۰۰۸ مـیلادی سفیر یونیسف شد. او جوان‌ترین سفیر یونیسف است. درون اولین کار او درون یونیسف به منظور کمک بـه کودکان بـه غنا سفر کرد. وی درون یونیسف برنامـه‌ها و کنسرت‌های خیریـه اجرا کرده‌است.

نویسنده و منبع | تاریخ انتشار: Fri, 23 Nov 2018 23:33:00 +0000

Beck Hansen (born Bek David Campbell; July 8, 1970), known professionally as Beck, is an American singer, songwriter, musician, rapper, record producer, and multi-instrumentalist. دانلود اهنگ hands to myself He rose to fame in the early 1990s with his experimental and lo-fi style, and became known for creating musical collages of wide genre styles. Today, he musically encompasses folk, funk, soul, hip hop, electronic, alternative rock, country, and psychedelia. He has released 13 studio albums (3 of which were independently released), as well as several non-album singles and a book of sheet music.

Born in Los Angeles in 1970, Beck grew towards hip-hop and folk in his teens and began to perform locally at coffeehouses and clubs. He moved to New York City in 1989 and became involved in the city's small and fiery anti-folk movement. Returning to Los Angeles in the early 1990s, he cut his breakthrough single "Loser," which became a worldwide hit in 1994, and released his first major album, Mellow Gold, the same year. Odelay, released in 1996, produced hit singles, topped critic polls and won several awards. He released the psychedelic Mutations in 1998, and the funk-infused Midnite Vultures in 1999. The soft-acoustic Sea Change in 2002 showcased a more serious Beck, and 2005's Guero returned to Odelay's sample-based production. The Information in 2006 was inspired by electro-funk, hip hop, and psychedelia; 2008's Modern Guilt was inspired by '60s pop music; and 2014's folk-infused Morning Phase won Album of the Year at the 57th Grammy Awards on February 8, 2015. His thirteenth studio album, Colors, was released in October 2017 after a long production process.

With a pop art collage of musical styles, oblique and ironic lyrics, and postmodern arrangements incorporating samples, drum machines, live instrumentation and sound effects, Beck has been hailed by critics and the public throughout his musical career as being among the most idiosyncratically creative musicians of 1990s and 2000s alternative rock. Two of Beck's most popular and acclaimed recordings are Odelay and Sea Change, both of which were ranked on Rolling Stone's list of the 500 greatest albums of all time. The four-time platinum artist has collaborated with several artists and has made several contributions to soundtracks.

Early life

Beck was born Bek David Campbell[2][3] in Los Angeles, California, on July 8, 1970.[4] His father, Canadian arranger, composer, and conductor David Campbell, worked on hundreds of albums and numerous films.[5] His mother, American visual artist Bibbe Hansen, grew up amid New York's Andy Warhol Factory art scene of the 1960s, where she was a Warhol superstar,[5] but moved to California at age 17, where she met Beck's father.[6] Bibbe's maternal grandmother was Jewish, while her father, artist Al Hansen, was of Norwegian descent[7][8] and was a pioneer in the avant-garde Fluxus movement.[5] Beck has said that he was "raised celebrating Jewish holidays" and that he considers himself Jewish.[9]

Beck began life in a rooming house near downtown Los Angeles. As a child, he lived in a declining neighborhood near Hollywood Boulevard.[10] He later recalled, "By the time we left there, they were ripping out miles of houses en masse and building low-rent, giant apartment blocks."[6] The lower-class family struggled financially, moving to Hoover and Ninth Street, a neighborhood populated primarily by Koreans and Salvadorian refugees.[6] He was sent for a time to live with his paternal grandparents in Kansas, later remarking that he thought "they were kind of concerned" about his "weird" home life.[11] Since his paternal grandfather was a Presbyterian minister, Beck grew up influenced by church music and hymns.[11] He also spent time in Europe with his maternal grandfather.[5]

After his parents separated when he was 10,[6] Beck stayed with his mother and brother Channing in Los Angeles, where he was influenced by the city's diverse musical offerings—everything from hip hop to Latin music and his mother's art scene—all of which would later reappear in his work. Beck obtained his first guitar at 16 and became a street musician, often playing Lead Belly covers at Lafayette Park.[12] During his teens, Beck discovered the music of Sonic Youth, Pussy Galore, and X, but remained uninterested in most music outside the folk genre until many years into his career.[5][6] The first contemporary music that made a direct connection with Beck was hip hop, which he first heard on Grandmaster Flash records in the early 1980s.[6] Growing up in a predominantly Latin district, he found himself the only white child at his school, and quickly learned how to breakdance.[6] When he was 17, Beck grew fascinated after hearing a Mississippi John Hurt record at a friend's house,[13] and spent hours in his room trying to emulate Hurt's finger picking techniques.[11] Shortly thereafter, Beck explored blues and folk music further, discovering Woody Guthrie and Blind Willie Johnson.[13]

Feeling like "a total outcast", Beck dropped out of school after junior high.[13] He later said that although he felt school was important, he felt unsafe there.[10] When he applied to the new performing arts high school downtown, he was rejected.[14] His brother took him to post-Beat jazz places in Echo Park and Silver Lake. He hung out at the Los Angeles City College, perusing records, books and old sheet music in its library. He used a fake I.D. to sit in on classes there, and he also befriended a literature instructor and his poet wife.[14] He worked at a string of menial jobs, including loading trucks and operating a leaf blower.[13]

Career

Early performing and first releases (1988–93)

Beck began as a folk musician, switching between country blues, Delta blues and more traditional rural folk music in his teens.[6] He began performing on city buses, often covering Mississippi John Hurt alongside original, sometimes improvisational compositions.[11] "I'd get on the bus and start playing Mississippi John Hurt with totally improvised lyrics. Some drunk would start yelling at me, calling me Axl Rose. So I'd start singing about Axl Rose and the levee and bus passes and strychnine, mixing the whole thing up," he later recalled.[11] He was also in a band called Youthless that hosted Dadaist-inspired freeform events at city coffee shops.[6] "We had Radio Shack mics and this homemade speaker and we'd draft people in the audience to recite comic books or do a beatbox thing, or we'd tie the whole audience up in masking tape," Beck recalled.[6]

In 1989, Beck caught a bus to New York City with little more than eight dollars and a guitar.[11] He spent the summer attempting to find a job and a place to live with little success.[11] Beck eventually began to frequent Manhattan's Lower East Side and stumbled upon the tail end of the East Village's anti-folk scene's first wave.[5] Beck became involved in a loose posse of acoustic musicians—including Cindy Lee Berryhill, Kirk Kelly, Paleface, and Lach, headed by Roger Manning—whose raggedness and eccentricity placed them well outside the acoustic mainstream.[13][15] "The whole mission was to destroy all the clichés and make up some new ones," said Beck of his New York years. "Everybody knew each other. You could go up onstage and say anything, and you wouldn't feel weird or feel any pressure."[15] Inspired by that freedom and by the local spoken-word performers, Beck began to write free-associative, surrealistic songs about pizza, MTV, and working at McDonald's, turning mundane thoughts into songs.[15] Beck was roommates with Paleface, sleeping on his couch and attending open mic nights together.[16] Daunted by the prospect of another homeless New York winter, Beck returned to his home of Los Angeles in early 1991.[13][17] "I was tired of being cold, tired of getting beat up," he later remarked. "It was hard to be in New York with no money, no place[....] I kinda used up all the friends I had. Everyone on the scene got sick of me."[11]

Back in Los Angeles, Beck began to work at a video store in Silver Lake "doing things like alphabetizing the ography section".[11] He began performing in arthouse clubs and coffeehouses such as Al's Bar and Raji's.[5][11][13] In order to keep indifferent audiences engaged in his music, Beck would play in a spontaneous, joking manner.[18] "I'd be banging away on a Son House tune and the whole audience would be talking. So maybe out of desperation or boredom, or the audience's boredom, I'd make up these ridiculous songs just to see if people were listening," he later remarked.[19] Virtually an unknown to the public and an enigma to those who met him, Beck would hop onstage between acts in local clubs and play "strange folk songs", accompanied by "what could best be described as performance art" while sometimes wearing a Star Wars stormtrooper mask.[13] Beck met someone who offered to help record demos in his living room, and he began to pass cassette tapes around.[13]

Eventually, Beck gained key boosters in Margaret Mittleman, the West Coast's director of talent acquisitions for BMG Music Publishing, and the partners behind independent record label Bong Load Custom Records: دانلود اهنگ hands to myself Tom Rothrock, Rob Schnapf and Brad Lambert.[5] Schnapf saw Beck perform at Jabberjaw and felt he would suit their small venture.[13] Beck expressed a loose interest in hip hop, and Rothrock introduced him to Carl Stephenson, a record producer for Rap-A-Lot Records.[13][20] In 1992, Beck visited Stephenson's home to collaborate. The result—the slide-sampling hip hop track "Loser"—was a one-off experiment that Beck set aside, going back to his folk songs, making his home tapes such as Golden Feelings, and releasing several independent singles.[13]

Mellow Gold, and independent albums (1993–94)

By 1993, Beck was living in a rat-infested shed near a Los Angeles alleyway with little money.[11] Bong Load issued "Loser" as a single in March 1993 on 12" vinyl with only 500 copies pressed.[21] Beck felt that "Loser" was mediocre, and only agreed to its release at Rothrock's insistence.[22] "Loser" unexpectedly received radio airplay, starting in Los Angeles, where college radio station KXLU was the first to play it,[21] and later on Santa Monica College radio station KCRW, where radio host Chris Douridas played the song on Morning Becomes Eclectic, the station's flagship music program. "I called the record label that day and asked to have Beck play live on the air," Douridas said. "He came in that Friday, rapped to a tape of 'Loser' and did his song 'MTV Makes Me Want to Smoke Crack.'"[13] That night, Beck performed at the Los Angeles club Cafe Troy to a packed audience and talent scouts from major labels.[13] The song then spread to Seattle through KNDD, and KROQ-FM began playing the song on an almost hourly basis.[21] As Bong Load struggled to press more copies of "Loser", Beck was beset with offers to sign with major labels.[23] During the bidding war in November, Beck spent several days in Olympia, Washington, recording material with Calvin Johnson of Beat Happening, which would later see release the following year on Johnson's K Records as One Foot in the Grave.[24]

A fierce bidding war ensued, with Geffen Records A&R director Mark Kates signing Beck in December 1993 despite intense competition from Warner Bros. and Capitol.[13][24] Beck's non-exclusive contract with Geffen allowed him an unusual amount of creative freedom, with Beck remaining free to release material through such small, independent labels as Flipside, which issued the sprawling, 25-track collection of pre-"Loser" recordings titled Stereopathetic Soulmanure on February 22 the following year.[13][24] By the time Beck released his first album for Geffen, the low-budget, genre-blending Mellow Gold on March 1,[13] "Loser" was already in the top 40 and its video in MTV's Buzz Bin.[10] "Loser" quickly ascended the charts in the U.S., reaching a peak of number ten on the Billboard Hot 100 singles chart and topping the Modern Rock Tracks chart.[25] The song also charted in the UK, Australia, New Zealand, and throughout Europe. Beck's newfound position of attention led to his characterization as the "King of Slackers", as the media dubbed him the center of the new so-called "slacker" movement.[26] Critics, feeling it the essential follow-up to Radiohead's "Creep",[24] found vacantness in the lyrics of "Loser" strongly associated with Generation X, although Beck himself strongly contested his position as the face of the "slacker" generation: "Slacker my ass. I mean, I never had any slack. I was working a $4-an-hour job trying to stay alive. That slacker stuff is for people who have the time to be depressed about everything."[11]

Backlash and Odelay (1994–97)

Feeling as though he were "constantly trying to prove myself",[10] Beck suffered a backlash, with skeptics denouncing him as a self-indulgent fake and the latest marketing opportunity.[27] In the summer of 1994, Beck was struggling and many of his fellow musicians thought he had lost his way.[6] Combined with the song's wildly popular music video and the world tour, Beck reacted believing the attention could not last, resulting in a status as a "one-hit wonder". At other concerts, crowds were treated to twenty minutes of reggae or Miles Davis or jazz-punk iterations of "Loser".[14] At one-day festivals in California, he surrounded himself with an artnoise combo. The drummer set fire to his cymbals; the lead guitarist "played" his guitar with the strings faced towards his body; and Beck changed the words to "Loser" so that nobody could sing along.[6] "I can't tell you how many times I was looking at faces that were looking back at me with complete bewilderment—or just pointing and shaking their heads and laughing—while performing during that period," he later recalled.[28] Despite this, Beck gained the respect of his peers, such as Tom Petty and Johnny Cash, and created an entire wave of bands determined to recapture the Mellow Gold sound.[29] Feeling his previous releases were just collections of demos recorded over the course of several years, Beck desired to enter the studio and record an album in a continuous linear fashion, which became Odelay.[28]

Beck blends country, blues, rap, jazz and rock on Odelay, the result of a year and half of feverish "cutting, pasting, layering, dubbing, and, of course, sampling".[12] Each day, the musicians started from scratch,[30] often working on songs for 16 hours straight.[12]Odelay's conception lies in an unfinished studio album Beck first embarked on following the success of "Loser", chronicling the difficult time he experienced: "There was a cycle of everyone dying around me," he recalled later.[29] He was constantly recording, and eventually put together an album of somber, orchestrated folk tunes; one that, perhaps, "could have been a commercial blockbuster along with similarly themed work by Smashing Pumpkins, Nine Inch Nails and Nirvana".[29] Instead, Beck plucked one song from it—the Odelay album closer "Ramshackle"—and shelved the rest ("Brother" and "Feather In Your Cap" were however later released as B-Sides).[6][29] Beck was introduced to the Dust Brothers, producers of the Beastie Boys' album Paul's Boutique, whose cut-and-paste, sample-heavy production suited Beck's vision of a more fun, accessible album. After a record executive explained that Odelay would be a "huge mistake", he spent many months thinking "that I'd blown it forever".[14]

Odelay was released on June 18, 1996, to commercial success and critical acclaim. The record produced several hit singles, including "Where It's At", "Devils Haircut", and "The New Pollution",[31] and was nominated for the Grammy Award for Album of the Year in 1997, winning a Grammy Award for Best Alternative Music Album as well as a Grammy Award for Best Male Rock Vocal Performance for "Where It's At". During one busy week in January 1997, he landed his Grammy nominations, appeared on Saturday Night Live and Howard Stern, and did a last-minute trot on The Rosie O'Donnell Show. The combined buzz gave Odelay a second wind, leading to an expanded fan base and additional exposure.[19] Beck enjoyed but, like several executives at Geffen, was bewildered by the success of Odelay. He would often get recognized in public, which made him feel strange. "It's just weird. It doesn't feel right. It doesn't feel natural to me. I don't think I was made for that. I was never good at that," he later told Pitchfork.[28]Odelay sold two million copies and put "one-hit wonder" criticisms to rest. During this time, he contributed the song "Deadweight" to the soundtrack of the film A Life Less Ordinary (1997).[32]

Mutations and Midnite Vultures (1998–2001)

Having not been in a proper studio since "Deadweight", Beck felt anxious to "go in and just do some stuff real quick", and compiled several songs he had had for years.[32] Beck and his bandmates hammered out fourteen songs in fourteen days, although just twelve made it onto the album, 1998's Mutations.[32] Beck decided on Nigel Godrich, producer for Radiohead's OK Computer the previous year, to be behind the boards for the project.[32] Godrich was leaving the United States for England in a short time, which led to the album's quick production schedule—"No looking back, no doctoring anything".[32] The whole point of the record was to capture the performance of the musicians live, an uncharacteristic far-cry from the cut-and-paste aesthetic of Odelay.[32] Though the album was originally slated for release by Bong Load Records, Geffen intervened and issued the record against Beck's wishes.[33][34] The artist then sought to void his contracts with both record labels, and in turn the labels sued him for breach of contract. The litigation went on for years and it remains unclear to this day if it has ever been completely resolved.[35] Beck was later awarded Best Alternative Music Performance for Mutations at the 42nd Grammy Awards.[36]

Midnite Vultures, Beck's next studio effort, was originally recorded as a double album, and more than 25 nearly completed songs were left behind.[28] In the studio, Beck and producers studied contemporary hip hop and R&B, specifically R. Kelly, in order to embrace and incorporate those influences in the way Al Green and Stax records had done in previous decades.[28] In July 1998, a core group began to assemble at Beck's Pasadena home: bassist Justin Meldal-Johnsen, keyboardist Roger Joseph Manning Jr., and producer-engineers Mickey Petralia and Tony Hoffer.[30] Dozens of session players passed through, including Beck's father, David Campbell, who played viola and arranged some of the strings. The musicians held communal meals and mountain-bike rides on dusty trails nearby, but remained focused on Beck's instructions: to make an up-tempo album that would be fun to play on tour night after night.[30] "I had so many things going on", said Beck of the recording process. "I had a couple of rooms of computers hooked up, I was doing B sides for Japan, I was programming beats in one room and someone would be cooking dinner in the other room."[30] In November 1999, Geffen released the much-anticipated Midnite Vultures,[37] which attracted confusion: "fans and critics misguidedly worried whether it was serious or a goof," and as a result, The New York Times wrote that the album "never won the audience it deserved".[38] The record was supported by an extensive world tour. For Beck, it was a return to the high-energy performances that had been his trademark as far back as Lollapalooza. The live stage set included a red bed that descended from the ceiling for the song "Debra", and the touring band was complemented by a brass section.[39]Midnite Vultures was nominated for Best Album at the 43rd Annual Grammy Awards.[40]

Sea Change (2002–03)

In 2000, Beck and his fiancée, stylist Leigh Limon, ended their nine-year relationship.[41] Beck lapsed into a period of melancholy and introspection, during which he wrote the bleak, acoustic-based tracks later found on Sea Change.[42] Beck sat on the songs, not wanting to talk about his personal life; he later said that he wanted to focus on music and "not really strew my baggage across the public lobby". Eventually, however, he decided the songs spoke to a common experience (a relationship breakup), and that it would not seem self-indulgent to record them.[43] In 2001, Beck drifted back to the songs and called producer Nigel Godrich.[44]

Retailers initially predicted that the album would not receive much radio support, but they also believed that Beck's maverick reputation and critical acclaim, in addition to the possibility of multiple Grammy nominations, might offset Sea Change's noncommercial sound.[43]Sea Change, issued by Geffen in September 2002, was regardless a commercial hit and critical darling,[38] with Rolling Stone revering it as "the best album Beck has ever made, [...] an impeccable album of truth and light from the end of love. This is his Blood on the Tracks."[45] The album was later listed by the magazine as one of the best records of the decade and of all-time, and it also placed second on the year's Pazz & Jop Critics Poll. Sea Change yielded a low-key, theater-based acoustic tour, as well as a larger tour with The Flaming Lips as Beck's opening and backing band.[46][47] Beck was playful and energetic, sometimes throwing in covers of The Rolling Stones, Big Star, The Zombies and The Velvet Underground.[45][48]

Following the release of Sea Change, Beck felt newer compositions were sketches for something more evolved in the same direction, and wrote nearly 35 more songs in the coming months, keeping demos of them on tapes in a suitcase.[28] During his solo tour, the tapes were left backstage during a stop in Washington, D.C., and Beck was never able to recover them. It was disheartening to the musician, who felt the two years of songwriting represented something more technically complex. As a result, Beck took a break and wrote no original compositions in 2003.[28] Feeling as though it might take him a while to "get back to that [songwriting] territory", he entered the studio with Dust Brothers to complete a project that dated back to Odelay. Nearly half of the songs had existed since the 1990s.[28]

Guero and The Information (2004–07)

Guero, Beck's eighth studio album, was recorded over the span of nine months during which several significant events occurred in his life: his girlfriend, Marissa Ribisi, became pregnant; they were married; their son, Cosimo, was born; and they moved out of Silver Lake.[38][49] The collaboration with the Dust Brothers, his second, was notable for their use of high-tech measures to achieve a lo-fi sound.[38] For example, after recording a "sonically perfect" version of a song at one of the nicest recording studios in Hollywood, the Dust Brothers processed it in an Echoplex to create a gritty, reverb-heavy sound: "We did this high-tech recording and ran it through a transistor radio. It sounded too good, that was the problem."[38] Initially due to be released in October 2004, Guero faced delays and did not come out till March 2005, though unmastered copies of the tracks surfaced online in January.[50]

Guero debuted at number two on the Billboard 200, selling 162,000 copies, an all-time sales high.[51] Lead single "E-Pro" peaked at number one at Modern Rock radio, making it his first chart-topper since "Loser".[52] Beck, inspired by the Nintendocore remix scene and feeling a connection with its lo-fi, home-recording method, collaborated with artists 8-Bit and Paza on Hell Yes, an EP issued in February 2005.[49] In December 2005, Geffen also issued Guerolito, a fully reworked version of Guero featuring remixes by the Beastie Boys' Ad-Rock, the Dust Brothers' John King and Scottish electronic duo Boards of Canada.[49]Guerolito combines remixes previously heard as B-sides and new versions of album tracks to make a track-by-track reconfiguration of the album.[49] Also released in 2005 was A Brief Overview, a 12-track promotional-only "History of Beck" compilation CD sampler that featured a combination of older and newer Beck tracks.[53]

The Information, Beck's ninth studio album, began production around the same time as Guero, in 2003. Working with producer Nigel Godrich, Beck built a studio in his garden, where they wrote many of the tracks.[54] "The idea was to get people in a room together recording live, hitting bad notes and screaming," said Beck, adding that the album is best described as "introspective hip hop".[55] Beck described the recording process as "painful", noting that he edited down songs constantly and he perhaps recorded the album three times.[56] For the release, Beck was allowed for the first time to fulfill a long-running wish for an unconventional rollout: he made low-budget videos to accompany each song, packaged the CD with sheets of stickers so buyers could customize the cover, and leaked tracks and videos on his website months ahead of the album's release.[54][57] Digital download releases automatically downloaded the song's additional video for each single sale, and physical copies came bundled with an additional DVD featuring fifteen videos.[54]

Modern Guilt (2008)

In 2007, Beck released the single "Timebomb", which was nominated for a Grammy Award for Best Solo Rock Vocal Performance.[58] For his next studio effort, his tenth, Beck tapped Danger Mouse to produce, and the two first met in December 2007 to record. The duo knocked out two tracks in two days, but the notion that the album would be finished in a timely fashion soon evaporated.[58] Beck had known Danger Mouse casually before, as many of his former musicians ended up working with Danger Mouse's side project, Gnarls Barkley. Still, the musicians were surprised at how well they got along.[59] Following the grueling recording schedule, Beck was exhausted, calling it "the most intense work I've ever done on anything", relating that he "did at least 10 weeks with no days off, until four or five in the morning every night."[59] Beck's original vision was a short 10-track burst with two-minute songs, but the songs gradually grew as he fit 'two years of songwriting into two and a half months."[59]Modern Guilt (2008) was "full of off-kilter rhythms and left-field breakdowns, with an overall 1960s vibe."

Record Club, Song Reader, production work and non-album singles (2009–13)

Modern Guilt was the final release in Beck's contract with Geffen Records. Beck, then 38, had held the contract since his early 20s.[58][59] Released from his label contract and going independent, Beck began working more heavily on his own seven-year-old label, which went through a variety of names.[28] His focus on smaller, more quixotic projects,[14] Beck moonlighted as a producer, working with artists such as Charlotte Gainsbourg, Thurston Moore and Stephen Malkmus.[28] Beck worked for five or six days a week at the small studio on his property in Malibu, and founded Record Club, a project whereby an entire classic album—by The Velvet Underground, Leonard Cohen, INXS, Yanni—would be covered by another singer in the span of a single day.[14] Beck provided four songs for the film Scott Pilgrim vs. the World (2010), each attributed to the title character's fictional band, Sex Bob-Omb.[60] Beck also collaborated with Philip Glass,[61]Jack White,[62]Tobacco of Black Moth Super Rainbow,[63] Jamie Lidell,[64]Seu Jorge,[65]Childish Gambino,[66] and The Lonely Island.[67]

Song Reader, a project Beck released in December 2012, is 20 songs presented only as sheet music, in the hopes that enterprising musicians will record their own versions.[68] The idea of Song Reader came about nearly fifteen years prior, shortly after the release of Odelay.[14] When sent a book of transcribed sheet music for that album, Beck decided to play through it and grew interested in the world before recorded sound. He aimed to keep the arrangements as open as possible, to re-create the simplicity of the standards, and became preoccupied with creating only pieces that could fit within the Great American Songbook.[14] In 2013 Beck began playing special Song Reader concerts with a variety of guests and announced he was working on a record of Song Reader material with other musicians as well as possibly a compilation of fan versions.[69]

In the summer of 2013, Beck was reported to be working on two new studio albums: one a more self-contained acoustic disc in the vein of One Foot in the Grave and another described as a "proper follow-up" to Modern Guilt.[70] Beck expected to release both albums independently, and released two standalone singles over the course of the summer: the electro ballad "Defriended" and the chorus-heavy "I Won't Be Long".[70][71] A third single, "Gimme", appeared on September 17.[72]

Morning Phase and Colors (2014–present)

In October 2013, it was announced that Beck signed to Capitol Records. On January 20, 2014, Beck released the track "Blue Moon", which was to be the lead single for his twelfth studio album, Morning Phase.[73] On February 4, second single "Waking Light" was released, just prior to the official release of Morning Phase on February 21, 2014.[74][75][76] For the recording of the album, Beck reunited with many of the same musicians with whom he had worked on the critically acclaimed 2002 album Sea Change, and likely because of this, it has been noted that the two albums have a similar genre.[77]

On February 8, 2015, at the 57th Annual Grammy Awards, Morning Phase won three Grammys: Best Engineered Album, Non-Classical; Best Rock Album; and Album of the Year.[78] Upon receiving the Album of the Year award, the album beat out Pharrell Williams's G I R L, Beyoncé's self-titled album, Sam Smith's In the Lonely Hour, and Ed Sheeran's x.[79]

In the time after Morning Phase's release and general critical success, Beck mentioned that he had been working on another album at around the same time, but that the new album would be more of a pop record. Shortly after Morning Phase's Grammy wins, on June 15, 2015, Beck released the first single titled "Dreams" off this upcoming thirteenth studio album. "I was really trying to make something that would be good to play live," he said shortly after its release.[80] However, no further word was heard from Beck pertaining to the release of the album. On June 2, 2016, almost a year after the initial release of "Dreams," Beck released a new single titled "Wow", along with a lyric video of the song and an announcement that his still untitled album would be released on October 21, 2016.[81] In September 2016, the album was delayed with no new release date announced and, on September 24, Beck said he didn't know "when it's coming out. It's probably in a few months."[82] Once again, however, no further singles were released and no new release date was scheduled for the album.

On August 11, 2017, Beck announced that his thirteenth studio album would be titled Colors and would be released on October 13.[83] Several songs were confirmed to appear on the album, including "Dreams," "Wow," and a track titled "Up All Night" that had been previously included on the FIFA 17 soundtrack.[84] On September 8, 2017, Beck released the single "Dear Life," which was quickly followed up with the official release of "Up All Night" on September 18.[85][84]Colors was released on October 13, 2017. It was recorded at co-executive producer Greg Kurstin's Los Angeles studio, with Beck and Kurstin playing nearly every instrument themselves.[83] The experimental pop-fused record received generally positive reviews from critics.[86] On July 18, 2018, Beck performed the title track Colors, and the first single "Wow" on The Late Show with Stephen Colbert.[87]

Collaborations and contributions

In 1999, Beck contributed to a tribute album for Bruce Haack and Esther Nelson and their label Dimension 5 Records. The album, Dimension Mix, released in 2005, was a benefit for Cure Autism Now that was produced by Ross Harris, an early collaborator who designed the artwork for Mellow Gold.

On June 20, 2009, Beck announced that he was starting an experiment called Record Club, in which he and other musicians would record cover versions of entire albums in one day. The first album covered by Beck's Record Club was The Velvet Underground & Nico. Starting on June 18, the club began posting covers of songs from the album on Thursday evenings, each with its own video.[88] On September 4, 2009, Beck announced the second Record Club album, Songs of Leonard Cohen. Contributors included MGMT, Devendra Banhart, Andrew Stockdale of Wolfmother and Binki Shapiro of Little Joy.[89] In the third Record Club venture, Wilco, Feist, Jamie Lidell and James Gadson joined Beck to cover Skip Spence's Oar. The first song, "Little Hands", was posted on Beck's website on November 12, 2009.[90] The Record Club has since covered albums by INXS and Yanni.

On June 19, 2009, Beck announced Planned Obsolescence, a weekly DJ set put together by Beck or guest DJs. Soon after, on July 7, Beck announced that his website would be featuring "extended informal conversations with musicians, artists, filmmakers, and other various persons" in a section called Irrelevant Topics. Then, on July 12, he added a section called Videotheque, which he said would contain "promotional videos from each album, as well as live clips, TV show appearances and other rarities". Also in 2009, Beck collaborated with Charlotte Gainsbourg on her album IRM, which was released in January 2010. Beck wrote the music, co-wrote the lyrics, and produced and mixed the album. The lead single, "Heaven Can Wait", is a duet by Beck and Gainsbourg.[91]

In late February 2010, it was announced that electronic artist Tobacco of Black Moth Super Rainbow had collaborated with Beck on two songs, "Fresh Hex" and "Grape Aerosmith", on his upcoming album Maniac Meat. Tobacco revealed that in making the album, Beck sent the vocal parts to him, and that they had never actually met. In March 2010, Beck revealed that he had produced songs for the new Jamie Lidell album, Compass.[92] In the summer of 2010, Beck contributed songs to both The Twilight Saga: Eclipse soundtrack, with "Let's Get Lost" (a duet with Bat for Lashes),[93] and True Blood (HBO Original Series Soundtrack, Vol. 2), with "Bad Blood".[94] He also contributed songs to the soundtrack of Edgar Wright's film Scott Pilgrim vs. the World, which was released in August 2010.[95]

In 2011, he collaborated with Seu Jorge on a track titled "Tropicália (Mario C. 2011 Remix)" for the Red Hot Organization's most recent charitable album Red Hot+Rio 2, a follow-up to the 1996 album Red Hot + Rio. Proceeds from the sales will be donated to raise awareness and money to fight AIDS/HIV and related health and social issues.[96] He also contributed on the song "Attracted to Us" on Turtleneck & Chain, the second album from The Lonely Island. Also in 2011, Beck produced a solo album by Thurston Moore of Sonic Youth called Demolished Thoughts. An album he produced for Stephen Malkmus and the Jicks, Mirror Traffic, was released in August 2011.

In October 2011, it was widely reported that Beck and producer Hector Castillo were collaborating with American composer Philip Glass to produce a remix album of the composer's works in honor of his 75th birthday.[97][98][99][100] The album, Rework Philip Glass Remixed, was released on October 23, 2012, to critical acclaim, and featured Beck as both a curator and a performer.[101][102] In particular, Pitchfork described Beck's 22-minute contribution to the album, "NYC: 73–78", as "a fantasia ... the most startling and original piece of music with Beck's name on it in a while, and the first new work to bear his own spirit in even longer."[103] Reflecting on Beck's contribution to the album, Glass remarked that he was "impressed by the novelty and freshness of a lot of the ideas".[104] Beyond his work as a performer, Beck acted as the album's curator, bringing together a diverse collection of artists—including Amon Tobin, Tyondai Braxton, Nosaj Thing, and Memory Tapes—whose work had also been influenced by Glass.[105][106] In December 2012, an interactive iPhone app titled "Rework_" was released to complement the album.[107][108]

Beck has contributed three new songs—"Cities", "Touch the People" and "Spiral Staircase"—to the video game Sound Shapes for PlayStation 3, PlayStation 4, and PlayStation Vita.[109] Beck collaborated on two songs for Childish Gambino's "Royalty" mixtape in 2012.[110] In 2014, Beck collaborated with Sia for the song "Moonquake Lake", which is featured in the soundtrack for the 2014 Annie film.[111]

In 2015, Beck collaborated with former Fun. frontman Nate Ruess on the single "What This World Is Coming To", which was one of the Grammy-winning artist's many works featured on his debut solo album Grand Romantic released in June 2015. He also collaborated with electronic dance music duo The Chemical Brothers on their most recent album Born in the Echoes, providing lead vocals and also credited in writing for the track "Wide Open", released in July.[112] In 2016, Beck collaborated with French electronic music band M83, providing vocals for the song "Time Wind" from their album Junk. He was also featured on "Tiny Cities" by Flume. He also collaborated with Lady Gaga on the song "Dancin' in Circles", from her 2016 album Joanne.[113]

In 2017, Beck appeared in the multi award-winning film The American Epic Sessions, directed by Bernard MacMahon. He recorded "14 Rivers, 14 Floods" backed by a full gospel choir, live onto the first electrical sound recording system from the 1920s.[114]

Musical style

Beck's musical style has been considered alternative[115] and indie.[116] He has played many of the instruments in his music himself.[117] Beck has also done some remixes for fellow artists, notably David Bowie and Björk. He has been known to synthesize several musical elements together in his music, including folk, psychedelia, electronic, country, Latin music, hip hop, funk, soul, blues, noise music, jazz, and many types of rock.[118] He has also taken music from Los Angeles as a reference point in his songs.[118]

Beck has an irreverent style of sampling, often using such sources as obscure films to splice together cuts of people talking in the background of his music, or various other found sounds to create sound collages in the background of his music.

Pitchfork Media applauded Midnite Vultures, saying, "Beck wonderfully blends Prince, Talking Heads, Paul's Boutique, 'Shake Your Bon-Bon', and Mathlete on Midnite Vultures, his most consistent and playful album yet." The review continued to comment on Beck, saying that his mix of goofy piety and ambiguous intent helped the album.[119] A Beck song called "Harry Partch", a tribute to the composer and his "Corporeal" music, employs Partch's 43-tone scale.[120]